Vísir í vikulokin

Árgangur
Tölublað
Aðalrit:

Vísir í vikulokin - 10.08.1968, Blaðsíða 3

Vísir í vikulokin - 10.08.1968, Blaðsíða 3
Að „sýna“ sig í síma Síminn er undratæki, sem flestum gengur illa að vera ón nú til dags. Hins vegar kunna furðu fóir að umgangast hann ó réttan hótt, kunna hvorki að síma né svara af fullri kurteisi. Hvernig ó að svara í síma? Á að segja „Halló", „Jó“, „12345“ eða „Þetta er hjó Jóni Jónssyni"? Allt eru þetta góð og gild svör, og sannast sagna er lítilvægt, hvert þeirra við not- um, raddblærinn skiptir miklu meira móli. Vin- gjarnleg rödd hefur meira að segja en þurrleg kurteisi. Ef um fyrirtæki er að ræða, gegnir auðvitað öðru móli. Ekkert er furðulegra en að vera svarað með einu litlu jói, jafnvel þótt vingjarn- legt sé, ef hringt er í fyrirtæki af einhverju tagi. Simastúlkur í hvaða fyrirtæki sem er eiga skil- yrðislaust að svara með því að segja nafn fyr- irtækisins og bjóða síðan góðan dag. Einnig er sjólfsögð kurteisi þess, sem beðið er um, að segja nafn sitt, þegar samband er gefið við hann. Satt að segja er furðulegt, að til skuli vera þeir forstjórar eða framkvæmdastjórar fyr- irtækja, sem ekki skilja mikilvægi góðrar síma- þjónustu. Ef símaþjónusta fyrirtækis er léleg, er eins líklegt, að fleira sé í ólestri ó þeim bæ. En svo að við snúuni okkur aftur að heima- símanum, þó er ekki alltaf auðvelt að varð- veita vingjarnleikann, ef só, sem símar, kann sig ekki. Allir hafa einhvern tíma orðið fyrir því að svara kurteislega í símann og fó svo ekki annað að heyra en „Er Jón heima?“, að ekki sé minnzt ó spurningar eins og „Hvar er þetta?“ eða „Hver er þetta?“. Ef spurningar af því tagi er það fyrsta, sem heyrist, þegar þið hafið svarað í síma, er einfaldast að segja bara símanúmerið, því að enginn, sem ekki hefur fyrir því að segja sjólfur til nafns, á rétt ó nónari upplýsingum um. þann, sem svarar. Ef þið símið til kunningjafólks, sem að öðru jöfnu þekkir rödd ykkar í síma, er yfirleitt ekki nauðsynlegt að nefna nein nöfn. Skakkt númer er hins vegar alltaf hægt að fó, svo að ef þið þekkið ekki röddina, sem svarar, er rétt að spyrja kurteislega, hvort þetta sé hjó viðkom- andi fólki. Ef þið símið til ókunnugra, þó segið óvallt til nafns um leið og þið heilsið. Þetta gildir þó ekki í öllum tilvikum, t. d. er ekki nauðsynlegt að segja til nafns, þótt hringt sé í verzlun til þess að spyrja, hvort hún hafi banana ó boð- stólum þennan daginn eða annað ólíka. Þetta með kynninguna er miklu mikilvægara en margir gera sér grein fyrir. Flestar konur þekkja það af eigin reynslu, að þær eru greið- ari í svörum við þó, sem kynna sig hæversk- lega, óður en þeir spyrja um eiginmanninn, heldur en þó, sem spyrja formólalaust „Er Jón við?“, „Hvar er hann?“, „Hvenær kemur hann heim?" o. s. frv. Slík yfirheyrsla er fullkominn dónaskapur af manni, sem ekki hefur fyrir því að segja til nafns síns óður. Hvenær ó að nota símann? Þetta er atriði, sem margir hugsa ekkert út í. Enda þótt eng- um detti í hug að fara í heimsókn á matmóls- tímum, hika ýmsir ekki við að nota símann ó þeim tímum og halda viðkomandi uppi ó snakki, ón þess svo mikið sem biðjast afsök- unar á framferði sínu. Forðist að nota símann mjög snemma ó morgnana, ó matmólstímum eða seint ó kvöldin, nema brýna nauðsyn beri til, og gleymið ekki að biðjast afsökunar, ef svo stendur ó. Eiga börn að svara í síma? Ekkert er sjólf- sagðara en að kenna börnum að umgangast símann, enda getur það sparað fullorðnu fólki sporin, og börn hafa gaman af að inna þessa þjónustu af hendi. Rétt er þó að lóta þau ekki byrja of ung á slíku og innræta þeim þegar í upphafi þó kurteisi, sem sjólfsögð er í síma. Hins vegar er ekki rétt að ætlast til þess af börnum, að þau taki við skilaboðum í síma. Foreldrar mega ekki lóta undir höfuð leggj- ast að kenna börnum sínum sparneytni í notk- un síma. Oft heyrast sögur af því, að heimilis- feður greiði geysilegar fjérhæðir í símagjöld og kenni þar um börnum sínum, sem liggi stöð- ugt í símanum, einkum þegar þau eru komin é téningaaldurinn. Til þess að venja börn af því að lóta pabba borga fyrir óþarfa vaðal er ógætt róð að hafa bók hjó símanum, þar sem sérhverjum er skylt að skró sín símtöl. Foreldr- arnir verða auðvitað að sitja við sama borð og börnin í því efni, annars hefur aðferðin lítið gildi. Er það ófróvíkjanleg skylda að svara í síma, þegar hringt er? Algengt er, að síminn sé harð- stjóri nr. 1 ó heimilínu. Fólk rýkur upp úr bað- inu, þýtur fró hólfgerðri sósunni, sprengir sig ó hlaupum upp stigann til þess að svara þessu hörkutóli, sem sjaldnast hefur svo stórmerkilegt fram að færa, að ekki megi bíða einhverja stund. Ef þið eigið ekki hægt með að svara í símann, reynið þó umfram allt að lóta urgið í honum ekki raska sólarjafnvæginu. Eigi hringj- andinn brýnt erindi, mó bóka, að hann lætur ekki sitja við eina tilraun, heldur reynir aftur eftir nokkurn tíma, og þó kann að standa bet- ur á hjd ykkur. Með lokkandi blómskrúð í lokkunum Sú var tíðin, að stúlkur notuðu knipplingavasaklúta og blómailm til þess að lokka karlmennina. Til skamms tíma hefur rómantík af þeim toga ekki ótt upp ó pallborðið hjó neinum, en allt er breytingum undirorpið, og ó myndunum hér að neðan sjóum við blómatízkuna, eins og hún getur fall- ust vérið í hringiðu hrokkinna lokka, hvort sem um er að ræða marglitan blómakrans, kórónu úr fegurstu orkídeum eða mímósur um allan kollinn. Og ef lokkatízkan fellur ekki í kramið hjó einhverjum, mó bæta það upp með eins konar blómahettu, sem lögð er yfir sléttgreitt hórið.

x

Vísir í vikulokin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir í vikulokin
https://timarit.is/publication/308

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.