Mánudagsblaðið - 27.01.1952, Blaðsíða 7

Mánudagur 27. janúar 1951.
MANUDAGSBLAÐIÐ
7
H-H~H-H"i"Hn"H"W"H"H"H"H--i-H-HH"H-i-i-H"i--H-i"i"!-H-H
\
t
f
I
-!•
T
t
X
s
?
•F
ánudagsblaðið
fæst á eftirlöldum stöðum
Bókaverziunum:
Braga Brynjólfssonar
Bókastöð Eimreiðarinnar
Bókabúð Austurbæjar
Bókabúð Laugarness
Lárusar Blöndal
Bækur og ritföng
Sigfus Eymundsson
Isafoldar
Greiðasöiustöðnm:
. /i'Í G"1 SíV; ' > .•
H - Þórsbúð
Adlon, Laugavegi 126
• - H.ib'Tir

• •
• •
:'wH
Ájdlon, Laugaveg 11
Pylsubarinn, Austurstræti
Adlon, Aðalstræti
Stjarnan (Laugaveg 86)
Hressingarskálinn
óðinsgötu 5
Vöggnr
Gosa
Söluturni Austurbæjar
Florida
Tóbaksbúðinni Kolasundi
West End
Vesturgötu 53
woq
■kK v rStéfánskaffi
Verzlunum:
kíavana, Skólavörðustig
Verzl. Helgafell, Bergstaðastr.
Axelsbúð, Barmahlíð 8
Sigfús Guðfinnsson, Nönnug. 5
Rangá, Skipasundi
Drífandi, (Samtúni 12)
Drífandi, Kaplaskjólsv.
Nesbúð
Þorsteinsbúð
Verzlunin Ás
Hverfisgötu 71
Krónan, Mávahlíð
F ossvogsbúðin
Kópavogsbúðin
Langholt h.f.
Langholtsveg 174
Skríflyr úr ausSrl -
1 Ungverjalandi spurði
stjórnarfulltrúi bónda einn,
hvernig kartöfluuppskeran
gengi undir hinni nýju stjórn.
„Undir stjórn vors guðum-
líka leiðtoga, Stalíns,“ svaraði
bóndinn, „hefur kartöfluupp-
skeran gengið kraftaverki
næst! Ef við söfnuðum öllum
kartöflunum í* eina hrúgu,
yrði þar af f jall, sem næði alla
leið að fótskör Guðs!“
„En nú veizt þú, að það er
enginn guð til,“ sagði stjórn-
arfulltrúinn.
„Það eru engar kartöflur
til heldur,“ svaraði bóndinn.
- 0
í Austur-Berlín gengur þessi
saga um tilraunir Stalíns til
að komast að, hvaða álit al-
menningur hafi á sér 1 raun og
veru: Hann dulbjó sig vand-
lega og fór inn á veitingakrá
í Moskva og tók þar einn rúss
neskan verkamann tali. Eftir
nokkra snapsa spurði hann
verkamanninn, svo að lítið
bar á, hvað honum fyndist í
raun og veru um Stalín for-
sætisráðherra. Verkamaður-
inn leit óttasleginn í kringum
sig, benti drykkjufélaga sín-
um að koina með sér út úr
veitingasalnum og niður göt-
una. Er þeir voru úr augsýn,
leit verkamaðurinn enn einu
sinni í kring run sig, til þess
að ganga úr skugga um, að
enginn væri á hleri, og hvísl-
aði síðan hljótt í eyra Stalíns:
„Eg er honum hlynntur.“
STKÁKASAGA:
Sagan af Vígkæni
-0
Gestur nokkur kom í heim-
sókn til forsætisráðherra
Búlgaríu, skoðaði sig um í
skrifstofunni og spurði allt í
einu furðu lostinn: „Hvers
konar sími er þetta á skrif-
borðinu yðar? Það er heyrn-
artól, en ekkert máltól.“
„Ef þér viljið endilega fá
að vita það,“ svaraði forsæt-
isráðherrann andvarpandi,
„þá er þetta síminn, sem er í
beinu sambandi við Kreml.“
Kveður hann nú föður sinn, en móðir lians fylgir lionum
á veg, og gefur honum eina nál að skilnaði og sagði, að
hann skyldi geyma hana vandlega, og geti komið fyrir, að
hún komi honum að góðu: „Nál þessi er dvergasmíði, og
fylgir henni sú náttúra, að þar sem henni er stungið til, þá
verður liún að miklu spjóti og drepur þá, sem fyrir verða.
Vonast ég til, að þetta verði upphaf gæfu þinnar, að bera
þetta vopn, og skaltu því geyma hana vandlega..“ Strýkur
hún nú son sinn og færir hann í sæmileg klæði, og finnst
honum við það aukast fjör sitt. Þareftir tekur hún í tungu
hans og segir, að liann muni ekki mælsku skorta. Skiljast
þau nú með kærleikum. Gengur hann nú leiðar sinnar, unz
hann kemur að borgarhliði. Hittir hann þar varðmann og
biður um leyfi að ganga fyrir konung. Þeir veittu honum
leyfi til þess. Gengur hann nú fyrir konung og heilsar
honum virðulega. Konungur tók vel kveðju hans og spyr
hann að heiti og hvaða manna hann væri. Hann segir frá
því hið ljósasta, og kveðst þangað kominn til að gjörast hirð-
maður hans, ef honum svo líkaði. Konungur segist munu
þiggja þjónustu hans og spyr, hver vinna honum sé bezt
lagin.
Vígkænn mælti: „Litt er ég vanur vinnu, en kúaliirðir
skal ég gjörast fyrir yður.“
Konungur mælti: „Það vil ég feginn þiggja, en þú átt,
sjálfur mest á hættu, að takast slíkt á hendur, því þú munt
hafa heyrt um hvarf þeirra manna, er hafa gætt kúa minna
að undanförnu.“ En’Vígkænn kveðst ekki hirða mn slíkt og
lcvað lítinn mannskaða í sér. Tekur hann nú við kúageymslu,
gætti þeirra nótt ög dag, rekur þær heim á máli hverju, og
ber nú ekkert til tíðinda. Líur svo tíminn til gamlaársdags.
Þennan morgun köm Vígkænn með kýr sinar í sama tíffid
og hann var vanur. Var haxm þá venju fremur kátur við
mjaltakonur, og þótti þeim það furðu gegna, að hann skyldi
ekki kvíða íyrir komandi nóttu. Þvi allir hugðu það mundi
verða hans síðasta. Enginri merkti á honxrm nokkra hryggð,
en venju fremur vildi hann hafa mat hjá konum að þessu
sinni og þótti seint nóg. Fer hann svo af stað með kýr
sínar og kemur aftur að kvöldi, og ber ekkert til frétta.
Var hann nú enn kátari en um morguninn og heimtaði nú
svo' mikinn mat, að þær gátu ekki skilið í því, að hann
hefði að gjöra með slíkt, en höfðu þó fátt um. Leggur hann
nú af stað og er í þungum þönkum um sína hagi og býst við
sinni síðustu stundu. Líður svo fram til miðnættis, og er
hann nú á. gangi í fyrrnefndum skógi og hefur nú.kýrnar
þéttar saman en vant var. Verður lionum þá litið um skóg-
inn, og sér hann, að maður ltemur ríðandi á hesti og er í al-
hvítum herklæðum, með sverð mikið í hendi og skjöld á
hlið.
- 0 -
Þessi saga gengur um Vest-
ur-Evrópu: Einn af íbúum
Prag neitaði nýlega að taka
þátt í hinum almennu mót-
mælum gegn stalínstyttunni á
aðaltorgi borgarinnar. „Því
ekki?“ sagði hann.
„Hún veitir okkur skjól á
veturna, skugga á sumrin og
fuglunum tækifæri til að tala
fyrir munn okkar allra.“

CP

ff
GULLFAXl
if
REYKJAVÍK
OSLÓ
Flugferðir verða farnar til Oslóar 29. janúar og
12. febrúar. Nokkur sæti eru enn laus. Væntan-
legir farþegar eru beðnir að hafa samband við
skrifstofu vora sem fyrst.
Flugfélag fslands hi.