Mánudagsblaðið - 27.01.1952, Side 8

Um hið
Framhald af 5. síðu.
Álf ar eru full raunverulegir
•— eins raunverulegir og
bleiku fílarnir, sem drykkju-
maðurinn sér. Þeir eru mis-
munandi eftir því í hvaða
sveit maður er.
I Yorkshire líkjast þeir
skandinaviskum tröllum, sem
enn fá skál af mjólk á jólun-
um, sem hjátrúarfullar fjöl-
skyldur leggja á húsþök og
vegi sína.
Varúlfar.
Varúlfasögurnar eru heims
frægar.
I Balkanlöndunum eru þær
sömu og ganga um vampír-
inn, þessar hræðilegu verur,
sem eina stundina eru mann-
' legar verur, en aðra blóðsjúg-
andi leðurblökur.
Eg hef séð mynd frá Ung-
verjalandi af ba'rni, sem hrifið
var úr vöggu af leðurblöku.
og síðan fundið dautt og blóð-
laust með tannaförum kvik-
indisins á hálsinum.
Þessi vampíru-áhlaup hafa
verið tíð. En lögreglan veit
betur en að halda að þau séu
óskiljanleg.
Þeir leita að spilltum barna
morðingja, sem hefur þá föstu
trú, að ef hann drekkur barns
blóð þá aukist kynorka hans.
Tigrisdýramenn.
I Austurlöndum eru heilar
sveitir eða héruð á svo lágu
menningarstigi, að fólkið held
ur, að það geti farið úr líkama
sínum og látið sálina fara í
tigrisdýr.
Slíkt fólk deyr, þegar það
fréttir að dýrið, sem það taldi
sig til, hefur verið skotið til
bana.
Doktorar eru þeirrar skoð-
unar, að þessu sé einungis
þannig háttað, að ímyndunar-
ríkt fólk sef ji sig, annað ekki.
Og gleymið því ekki, að áð-
ur en menn skildu dáleiðslu til
hlítar, þá var allt þetta skoð-
að sem sönnun hins yfirnátt-
úrlega.
Með dáleiðslu má skýra
ýmislegt furðulegt, sem enn
er dularfullt fólki, sem ekkert
þekkir til máttar hennar.
JaínaSargeð
Um einn af yngstu þingmönn-
um okkar er sögð eftirfarandi
saga:
I boði var þessi þingmaður
við skál ásamt öðrum. Stúlka
ein í boðinu, sem var „hátt
uppi“, eins og kallað er kom
til hans og vildi skála.
Svo óheppilega tókst til, að
hún missti glas sitt og bleytti
brækur þingmannsins að of-
anverðu.
Súlkan baðst afsökunar fyr-
ir slysið.
Þingmaðurinn brosti góð-
látlega og sagði:
„Þetta er allt í lagi ungfrú,
ég ætlaði að pissa á mig, hvort
sem var.“
yf irnáttúrlega
Sjálfsdáleiðsla, sem verður
ef til vill óafvitandi, skýrir
margt vofufyrirbæri.
Við skiljum ennþá eklci að
fullu tækni hugans. En þegar
við gerum það, getur það
skýrt margt, sem fólki virðist
nú yfirnáttúrlegt.
Dávaldur getur nú snortið
konu með spýtu, um leið og
hann segir henni, að hún sé
hvítglóandi og muni brenna
hana. Og víst er um það, að
upphlaupablöðrur myndast.
Það virðist mjög líklegt, að
æði margt fólk á öllum öld-
um hafi verið óafvitandi
hvernig það ætti að dáleiða
sig.
Þetta er meðal annars skýr
ingin, sem læknar hallast að,
að veita þessum trúuðu kon-
um sem öðruhverju finna á
sjálfum sér merki krossfest-
ingar Krists á fótum sér og
höndum.
Fáfræði.
Miskunnarlaust halda vís-
indin áfram að takmarka um-
ráðasvið hins óskýranlega eft
ir því sem þau hrekja fáfræð-
ina til baka.
Villimanni mundi sýnast út-
varpstæki vera hreinasta
furðuverk, en þeir,- sem skilja
þá hluti finnst þeir eðlilegir.
Sá tími kann að koma, þeg-
ar slíkir hlutir sem að vaða
eldinn í Bombay, munu verða
vísindalega skiljaníegir.
Eg trúi að svo muni verða. En
á þessu fyrsta stigi rannsókn-
ar minnar á því yfirnáttúr-
lega, játa ég, að ég á ýmis-
Icgt óskilið.
L. Þ.
— SKRÍTLUR -
Gyðingaf jölskylda bað mann
að ná í konuefni handa syni
sínum, um fram allt átti hún
að vera rík. Nokkru seinná
kom maðurinn með konuefn-
ið, hræðilega Ijóta og subbu-
ulega stúlku.
„Hvern andskotann mein-
arðu?“ hvíslaði tilvonandi
brúðguminn. „Hún er helm-
ingi eldri en ég, hún hefur húð
eins og nashj'rningur, skögul-
tönnur eins og rostungur og
eyrun á henni eru eins og á
Clark Gable“.
„Þú þarft ekki að hvísla,“
sagði maðurinn, „hún er
heyrnarlaus líka.“
- 0 -
Hann kom seint í miðdegis-
verðarboðið og settist í sætið,
sem honum var ætlað nærri
því efst við borðið, þar sem
gæsasteikin var á borðinu.
„Nú,“ sagði hann. „Svo ég
á að sitja við hliðina á gæs-
inni,“ en svo varð honum lit-
ið á stúlkuna, sem sat við hlið
hann, og hann flýtti sér og
sagði afsakandi: „Það var auð
vitað ekki þér, sem ég meinti,
heldur steikta gæsin.“
DÆMALAÖS
SKÝRSLA
Framhald af 1. síðu.
ið skipulögð, ekki ósennilegt,
að þefað hafi verið á manna-
mótum, legið á gluggum til að
sannprófa, hvort ekki sæist
flaska á borðum nágrann-
anna, en nokkuð er víst, flokk
unin nær til allra bæjarbúa,
þar sem þeir eru flokkaðir eft-
ir áfengisneyzlu og hefst
skýrslan með 1. fl. a. og b., en
það eru svokallaðir „templ-
arar“ og stuðzt við félagsskrá
stúkunnar, það ber víst svo að
skilja, að þar hafi njósnir ver-
ið óþarfar, rétt eins og þar sé
aldrei bragðað vín.
Slíkar eru heimildirnar fyr-
ir sannleiksgildi og áreiðan-
leik þessarar skýrslu.
Flestir munu líta svo á, að
áfengisneyzla að vissu marki
sé algert einkamál og telja
sig ekki hafa gefið tilefni til
að vera flokkaðir í opinberu
blaði sem fólk, sem beri að
hafa eftirlit með, hvað varð-
ar þess einkamál. Mörgum
verður á að spyrja. — Hvaða
verk er hér verið að vinna?
Hefur nefndinni verið falið
að haga starfsemi sinni á
þessa lund? Hverju er verið
að þjóna? Er þetta verk unn-
ið í þágu áfengismálanna í
landinu ? Er það virkilega svo,
að framkoma almennings hér
í bænum, gefi tilefni þvílíkra
skrifa ?
Fólki verður á að spyrja:
Megum við eiga von á fleiri
siðf erðisnefndum ? Kannske
launuðum! Þá hlýtur næsta
skrefið að vera skýrslusöfnun
um hjúskaparmál, siðferði,
skilvísi, áreiðanleik og sann-
sögli. Ef til vill verður þessari
nefnd falið starfið, ef henni
finnst ekki of nærri sér
höggvið. Ekki ófróðleg
skýrsla það.
Það mega höfundar þessar-
ar ritsmíðar vita, að almennt
er litið svo á, að skýrsla þessi
sé brot á persónufrelsi manna
og í alla staði órökstuddur
slefburður, sem beri að láta
sæta ábyrgð fyrir, ef borgar-
arnir eiga að geta verið óá-
reittir ■ fyrir getsökum og
hnýsni óvalinna manna.
Það mun mörgum finnast
furðulegt, hve þessir menn
telja sig kunnuga einkalífi
manna. Maður skyldi þó ætla,
að þeir væru heima hjá sér á
nóttunum. Þeir tala um „van-
kvæði hjúskaparlífsins, svo
og hrasanir. Uppleyst heimili.
Unglinga, sem séu á hættu-
legri braut vegna einkalífs
sins. Fólk, sem sé hreinir aum
ingjar andlega og líkamlega.“
Skárri er það nú reiðilestur-
inn. Mörgum mun nú finnast,
að þessir siðferðispostular
hefðu verið menn að meiri,
þótt þeir hefðu setið við skál,
en látið skýrslugerðina eiga
sig.
MánudagsblaiIS
BURT MEÐ DÖNSKU
LODDARANA
Truxa, ásamt einu skippundi
af öðru drasli, kom til Reykja
víkur í s.l. viku.
Trúður þessi hefur tjáð
blaðamönnum, að hann muni
halda hér sýningar á vegum
Sjómannadagsráðs, en fram-
kvæmdastjórinn er nýkominn
úr langri reisu um Evrópu til
þess að fá aðra listamenn til
hópsýninganna. Tekjur af
öllu þessu renna í sjóð Sjó-
mannadagsráðsins, sem verja
mun þeim á göfugmannleg-
an hátt.
Þó ekkert sé nema gott um
það að segja og sjálfsagt að
veita slíku fyrirtæki allan
Munnmæli . segja: Maður
nokkur haltraði tiK Vest-
mannaeyja til að afla slúður-
sagna um náunga sinn, hann
varð burt rækur við smán
mikla og á ekki þangað aftur-
kvæmt.
Væri ekki þessi saga heil-
ræði handa höfundum, hafi
þeir ekki heyrt hana áður.
Hr. ritstjóri! Það eru til-
mæli okkar, að þér takið
skýrslu þessa til meðferðar í
blaði yðar og birtið upplýsing-
ar um, hvaða stoð slíkar einka
mála skýrslur eiga í lögum.
Fylgja hér með tvö eintök af
Bæjarblaðinu til athugunar
fyrir yður.
Virðingarfyllst.
Þrír sorteraðir.
þann stuðning, sem það þarfn
ast, þá er óneitanlega helber
óþarfi að fá hingað miðlungs
loddara, sem þiggur of fjár
í laun til þess að leika annars
flokks listir.
Nú er svo komið, að sam-
keppni sú, sem svona skemmti
kraftar veita innlendum
skemmtiflokkum, er að eyði-
leggja starfsemi íslenzkra
leikflokka. Sjómannadagsráð
fær undanþágu frá öllu, skött-
um og skyldum hins opinbera,
en innlendir leikflokkar eru
þrautpíndir með alls konar út-
gjöldum. Ef svo mikil nauð-
syn er á fé handa þessu fyrir-
tæki, og það skal ekki efað,
þótt enn hafi engar opinberar
skýrslur verið gefnar ut um
tekjur Sjómannadagsráðs á
skemmtununum í haust, hvers
vegna ekki að veita þeim viss-
ar tekjur allt áárið um kring ?
Bezta ráðið til þess er það,
að láta allan þann skatt og
gjöld, sem tekin eru af inn-
lendum skemmtiflokkum, t. d.
Bláu stjörnunni og öðrum fyr
irtækjum, renna beint til
styrktar Sjómannadagsráð-
inu milliliðalaust. Þá þyrfti
ekki að láta af hendi gjald-
eyri, hafa framkvæmdastjóra
á launum, né í siglingum, og
loku yrði fyrir það skotið, að
danskir loddarar kæmu hing-
að til þess að féfletta lands-
menn.
B. S.
Hvað eru margir fararsfjórar með
skíðamönnunum til Horegsl