Mánudagsblaðið - 13.07.1953, Síða 5

Mánudagurinn 13. júlí 1953
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
5
Áhugamál kvenna
Kurleisi eða —
ekki kurfeisi
ii
Eg gef nú ekki mikið fyrir
yfirborðskurteisi barna, sagði
Pétur. Þau eiga aðeins að vera
náttúrleg, eða eins og þau
eiga að sér.
Eg sagði ekki neitt, en
hugsaði margt. Þetta náttúr-
lega hjá börnunum er ekki
alltaf til góðs, og jafnvel þó
nútíma uppeldisreglumar hafi
haft nokkur áhrif til góðs, þá
hafa þær vissulega gert illt
líka.
Þegar farið er með mann
í búðum eða skrifstofum
skeytingarlaust, þá skilur
maður fljótt þetta unga fólk,
sem er alið upp eftir nútíma
uppeldisreglum, og að það
rauninni getur alls ekki að því
gert, að gamalt ávarp verkar
sem löðrungur á það.
Þetta er skólunum að kenna,
sagði ég. /
Vitleysa, sagði Pétur. Það
kostar ekki mikið að níða
skólana, veiztu ekki að það
eru svo mörg börn í hverjum
skólabekk, að það væri von-
laust að kenna þeim kurteisi.
Og nútíma barnakennarar,
'hélt hann áfram, kæra sig
ekkert um að nemendur þeirra
beri virðingu fyrir þeim.
Já, einmitt, sagði ég, og
hugsaði um frænku mína, sem
liggur á taugalækningaspít-
ala, því að börn, sem að hún
kenndi í skólanum, höguðu
sér eins og djöflar og villi-
dýr.
Sonur Péturs er alinn upp
á nútímavísu. Hann gengur í
frískóla, þar sem kennararnir
eru þúaðir, og fer heim í miðj-
um tíma, ef nokkuð það kynni
að bera til, sem honum ekki
geðjast að. Þegar strákur Pét-
urs, stöku sinnum (sem betur
fer), leikur sér við Önnu, dótt-
ur mma, þá segir hann: Haltu
kjafti, stelpuasni. Þetta er
bara lítið brot af orðaforða
hans.
Hvað heldurðu að Anna fái
fyrir að segja takk, fyrir eitt
og annað? hélt Pétur áfram
og ætlaði aldrei að geta fyrir-
gefið mér að ég tók fram-
ferði Önnu fram yfir allra
hinnai
Það getur verið að hún
græði það á því að lokum, að
fólk þoli hana, sagði ég og
bætti svo við: Eg hef and-
styggð á illa uppöldum börn-
um.
Rétt í þessu hringdi síminn.
Pétur gekk inn í annað her-
bergi til að tala í simann og
um leið kom þessi þokkalegi
erfingi hans inn, hlammaði
sér niður í hægindastól, og
spurði mig, hvort ég gæti ekki
'lánað honum nokkra aura fyr
ir rjómaís.
Setztu almennilega niður i
stólinn, sagði ég gramur.
Nei; en hvað þú ert vitlaus,
sagði hann, alveg eins vitlaus
og krakkinn þinn. I þessu kom
Pétur inn með sama vitlausa
krakkann við hönd sér. Það
var svolítið sigurbros í augum
hennar, þegar hún hneigði sig,
og hvarf út um dyrnar.
Út með þig héðan, stákur,
sagði Pétur við son sinn.
Anna fékk krónu fyrir is.
Strákurinn rak upp öskur,
hvarf út um dyrnar og skellti
hurðinni á eftir sér.
Hvernig fór hún að því?
spurði ég og brosti lítið eitt.
O, sagði hann og hristi höf-
uðið, ég get ekki neitað henni
þegar hún fer svona að, og
spyr mig hvort ég sé eins blá-
fátækur og mamma, eða hvort
ég haldi að ég gæti gefið
sér aura til kaupa tvö rjóma-
íshorn.
Þekkirðu söguna um Amer-
íkumanninn, sem ávítaði
Frakkann og landa hans fyrir
alltof mikla kurteisi?
Pétur hristi höfuðið.
Ameríkumaðurinn sagði:
Það er nú samt enginn sannur
grundvöllur fyrir þessari kur-
teisi, hún er ekkert annað en
vindur og loft.
Frakkinn brosti ofurlítið og
sagði: Það getur vel verið —
en loft getur verið nauðsyn-
legt. Líttu nú t. d. á alla hina
fallegu bíla ykkar, þeir aka á
stórum, sterkum börðum, en
það er bara loft innan í, en
það hjálpar yður til að aka
léttar í gegnum lífið heldur
en ef barðarnir væru flatir.
Hm, sagði Pétur.
Og ég hélt áfram: Hugsazt
getur, að sonur þinn missi af
helzt til mörgum ískökum lífs-
ins, ef hann ekur alltaf án
lofts. En það sem er drengi-
legast — já, það er önnur
saga.
L. þýtt.
En þá dettur mér í hug, að
það er ekki sama hver leikar-
inn er, sem les upp. Eg var t.
d. alveg undrandi, hvað illa
var lesið upp kvæði, einmitt
í gærkvöldi, af Gerði Hjör-
leifsdóttur, leikkonu. Mér
fannst upplesturinn hryllileg-
ur.
' — ★ —
En aftur var annað gott
flutt í útvarpið í gærkvöldi,
og það var erindi Finnboga
Guðmundssonar, prófessors,
sem var í senn fróðlegt,
skemmtilegt og vel flutt. Eg
hlakka til að heyra framhald-
ið í næstu viku.
— ★ —
Eitt kvöld var skemmtilegt
í útvarpinu. Það var kvöldið,
sem Stokkhólms var minnzt.
Mér fannst það sérstaklega
vel lukkað. Erindin mátulega
stutt og skefflmtilegir söngv-
ar.
-—• ★ —
Kosningarnar settu sinn
svip á útvarpið tvisvar sinn-
um. Það var lítið spenna ndi að
hlusta á þær. Maður vissi fyr-
ir iþ’am, hvað hver mundi
segja, svo ekkert kom manni
á óvart nema ræða Jónasar.
En einu tók ég samt eftir, sem
ég hef ekki tekið eftir áður og
það var hvað Bjarni Bene-
diktsson talaði lang fallegasta
íslenzkuna.
\ *
D R A U M U R :
Vinkona mín kom askvað-
andi inn til mín, einn morgun,
og sagði óðamála:
Eg er svo fokvond út í
manninn minn að ég veit ekki
hvað ég á að gera!
Hversvegna ?
í nótt sem leið, dreymdi
mig, að einhver ljóshærð
stelpa var að kjá framan í
manninn minn, og hann mal-
aði eins og köttur af ánægju.
En, Helen, þetta er bara
draumur, sagði ég- :
Jæja, þú heldur það. En ef
hann hagar sér svona í mín-
urn draumum. Hvernig held-
urðu þá að hann hagi sér í
sínum draumum?
— ★ —
Eiginmaðurinn getur aðeins
kennt sjálfum sér um, ef kon-
an hans er ólagleg.
Kona, sem veit að hún er
elskuð, getur ekki verið ann-
að en falleg.
R. E. Renkel.
Úlvarpið
Á sumrinu er áreiðanlega
hlustað minna á útvarpið, en
veturna. Þessvegna var ég
alveg hissa er Lofur Guð-
mundsson rithöfundur tók að
sér að lesa framhaldssögu,
„svona um hábjargræðistím-
ann“, eins og Fillipus hrepp-
stjóri mundi orða það.
Það má vera meir en lítið
spennandi saga, sem fólk
nennir að hlusta á, á sumrin.
Eg man eftir að i fyrra sumar
las Hersteinn Pálsson, ritstj.
upp framhaldssögu, sem fór
meira og minna fram hjá
fólki (Les þó Hersteinn vel
upp) vegna sumardreifingar-
innar.
Mér finnst að á sumrin ætti
að lesa aðeins stuttar sögur,
léttar skemmtilegar, eða þá
stutt leikrit.
En ef lesin eru leikrit, þá
yrði það auðvitað að vera
gert af leikurum, og gæti það
orðið góð skemmtun.
Sumarfolómin
Úr bréfi:
Ekki man ég eftir, að ég
hafi séð sumarblómin eins ó-
tætingsleg og nú, um hásum-
arið. Austurvöllur, sem alltaf
hefur verið svo fallegur um
þetta leyti, og reyndar fyrr,
með sitt angandi blómaskrúð,
er ekki svipur hjá sjón. Tjarn
arenda-garðurinn og í kring-
um hljómskálann hefur sömu
sögu að segja. Eg hef verið
að spyrja hina og þessa, sem
ég hélt að hefðu betra vit á
þessu en ég, af hverju þetta
stafaði, en enginn hefur get-
að frætt mig á þessu. Getið
þér sagt mér það? S.
Svar:
Eg hef ekki hugmynd um
það, því miður. En ef einhver,
sem les þetta og veit, af
hverju það stafar og vildi
segja okkur frá því, þá væri
það mjög vel þegið.
Hitt veit ég, að blómakerin
eru komin á Lækjartorg og
líta þar mjög ankannalega út.
I þeim eru nokkur sumarblóm,
sem drjúpa höfði að vegfar-
endum, og er það ofurskilj-
anlegt.
Læknir, eftir að hafa at-
hugað vandlega unga fallega
konu.
Frú, ég hef góðar fréttir
að segja yður.
Sjúklingurinn: Eg er ekki
frú heldur Ungfrú. —
Læknirinn: Ó, ég hef slæm-
ar fréttir að segja yður.
Trúiofunarhringar og
guiisnúrur
úr & skrautvörur
ýmsar gerðir
Franch Michelsen h.f.
Laugavegi 39
Krossgáta
M ánu dag sblað sin s
I Nr. 57
SKÝRINGAR:
Lárétt: 1. Afhenda — Sjó — 8. Stafa — 9. Hangs — 10.
gjá — 11. Manna — 12. Dæld — 14. Peningur — 15. Hásum
— 18. Sund — 20. Vot — 21. Keyr — 22. Verk — 24. Úr-
gangi — 26. Mjög — 28. Sorg 29. Spólu — 30. Sannfæring.
Lóðrétt: 1. Fleyta — 2. Bjóða við — 3. Vondur — 4. Upp-
hafsstafir — 5. Hávaða 6. Ull — 7. Heiður — 9. ílát —
13. Dropar — 16. Feitmeti — 17. Lýstu — 19. Hanga — 21.
Verkfæri —- 23. Þykkur reykur — 25. Hvíldist-27. Guð.
KROSSGÁTA NR. 56.
Ráðning.
Lárétt:
1. Skýla — 5. Kát — 8. Pýla — 9. Masa — 10. Ála
11. Ber — 12. Niða — 14. R. R. R. — 15. Iðaði — 18. Er —
20. Aui — 21. S. A. — 22. Rée — 24 Snakk — 26. fagi — 28.
Utar — 29. Arnar.— 30. Ali.
Lóðrétt:
1. Spánverja — 2. Kýli — 3. Ýlaði — 4. La — 5. Karri
— 6. Ás — 7. Taða — 9. Morðinu — 13. Aða — 16. Aus —
17. Vakri — 19. Róar — 21. Skal — 23. Agn — 25. Ata—-
27. Ia.