Mánudagsblaðið - 17.08.1953, Blaðsíða 6

nokkuð áberandi klædd, sat
þar á bekk. Stúlkan spurði
með þreytulegri rödd. Er
þetta í fyrsta sinn, sem þú —?
Zonu lá við yfirliði og hneig
niður á bekkinn. Hún hneigði
sig.
Komstu hingað inn án hand
tökuheimildar eða nokkurs af
því tagi? Þeir verða að hafa
handtökuheimild og leyfi til
húsrannsóknar, áður en þeir
ryðjast inn i hýbýli manna.
Zona sagði, hvað hafði kom-
jð fyrir.
Þeir eru ekki hótinu betri en
sannanirnar, sem þeir leggja
fram. Þessvegna nota þeir
tælistelpur. Það er betra en
sanna rsakir. Þeir eru hr ædd-
ir við að vitnið snúi við blað-
inu, standi upp í réttinum og
segi, að það hafi ekki borgað
stúlkunni neitt, þessvegna
ihafa þeir þessar skrárgatsrott
ur, sem sjálfar koma með
manninn.
Skráargatsrottur ?
Siðferðisdeildin. — Bogart
kunningi þinn er í henni, og
guð hjálpi þér, ef Bogart
er að elta þig. Hvorki
hann sjálfur né hyski hans,
lætur þig nokkurntima í friði.
Áttu við, að hann-----
Láttu þér ekki detta í hug,
að með þessu ljúki öllu sam-
an, og að þú sleppir með að
borga einu sinni?
Ó!
Það verður ekki til neins fyr
ir þig að gera uppsteit út af
því. Enginn trúir þér. Það
bezta, sem þú getur gert, er
að borga í hvert skipti sem
hann kemur, og vona að hann
komi ekki oft. Þessa atvinnu
hefur lögreglan rekið árum
saman. Það skiptir engu,
hvort stúlkan er saklaus eða
ekki. Hún missir mannorð
sitt, ef hún borgar ekki, eða
getur ekki borgað.
Það var kallað frá dyrun-
um. Marion Jordan!
Stúlkan stóð upp, gekk til
dyranna og hvarf út úr her-
berginu.
Zona sat kyrr nokkuðlanga
stund. Grannvaxinn maður
kom inn og settist hjá henni.
Eg er lögfræðingur þinn, sagði
hann. Fyrir 250 dali skal ég
koma þér út úr þessu.
Þétta hljóðaði eins og lexía.
'Áður en Zona gat svarað, kom
hann með afsakanir fýrir því,
að upphæðin væri stór. Eg
verð að borga svo mörgum:
Dómaranum, Bogart, umsjón-
armanninum, öllum.
Zona borgaði það, sem sett
var upp, og var fegin að geta
gert það. Hann spurði hana
ekki frekar og sagði ekki ann-
að en, að hann skyldi svara
á réttinum, þegar mál hennar
yrði tekið fyrir.
Klukkutíma síðar, var henni
tilkynnt, að koma til lögregl-
unnar til rannsóknar, til þess
að athuga, hvort hún hefði
nokkra kynsjúkdóma. Þetta
átti hún að gera daginn eftir
og var síðan leyft að fara úr
iögreglustöðinni.
3ÆÁNUDAGSBLABIÐ

ZON A
(THE TORMENTED)
I
Þegar hún kom aftur heim
til sin, fleygði hún sér upp í
rúm og starði hugsi á vegg-
inn. Hvernig stóð á þvi að
þetta skyldi koma einmitt fyr-
ir hana? Hvernig gat yfir-
leitt annað eins og þetta átt
sér stað ? Viku síðar var Zonu
tilkynnt að mæta í réttinum
kl. 10 á miðvikudagsmorgun.
I réttarsalnum settist Zona
og hlustaði á málin, sem komu
fyrir á undan hennar máli.
Réttarþjónn kallaði upp nafn
fölleitrar stúlku, er gekk fram
skelkuð og var þá farið með
hana inn um dyr. Nokkrir
karlmenn komu og líka fram.
Dómarinn gægðist í nokkur
skjöl, talaði eitthvað og spurði
spurninga.
Maður gekk í vitnastúkuna,
rétti upp hægri höndina og sór
að segja sannleikann,. allan
sannleikann og ekkert annað
en sannleikann. Stúlka, sem
ekki hafði neinn lögfræðing,
fékk bendingu frá dómaran-
um um að hún hefði lagalegan
rétt til að spyrja vitni kær-
andans. Hún hnipraþi sig sam-
an í stólnum, svo hrædd að
hún þorði ekki að segja neitt.
En þegar henni var skipað að
segja sína sögu, gekk hún hik-
andi inn í vitnastúkuna og sór
með lágri röddu sama eiðinn.
En svo hækkaði hún röddina.
Hún benti á lögregluþjóninn,
sem hafði tekið hana fasta og
borið vitni gegn honum, og
hrópaði: Hann bauð mér upp
í bílinn hjá sér. Hann bauð
mér 5 dali .... Eg sagði hon-
um, að ég vildi ekki sjá hans
skitr.u peninga. Hann kastaði
þeim í fangið á mér og tók mig
fasta og fór með mig á lög-
reglustöðina. Eg vissi ekki,
hversvegna. Þeir skoðuðu í
töskuna mína, en hún var
tóm. Þetta er allur sannleikur-
inn, og hann veit það!
Dómarinn athugaði skjöl
sín og sagði eitthvað. Stúlkan
fór að gráta. Það var farið
með hana út um sömu dyr og
hún kom inn.
Zona hafði um augnablik,
alveg steingleymt, að hún var
í réttarsalnum. Hafi hún
nokkurntíma heyrt stúlku
segja satt, var það þessi grát-
andi stúlka, sem einmitt nú
sagði rétt frá öllu. Hvaða and-
styggðar atvik var að gerast
hér?
Stundu siðar var nafn
Zonu kallað upp. Hún neyddi
sig til að standa upp og gekk
fram skömmustuleg og æst.
Hún stóð beint frammi fyrir
dómaranum.
Hinir koínu líka fram, Bog-
art brosandk ems og vant var,
maður sem hún þekkti að var
lögfræðingur hennar og þriðji
maður frá ríkislögfræðinga-
skrifstofunni. Zona tók eftir
því, að maðurinn, sem komið
hafði til hennar með Bogart,
var ekki viðstaddur. Allt mál-
ið var afgreitt með furðuleg-
um hraða. Áður en hún vissi
var málinu frestað eftir boði
frá ríkislögfræðingaskrifstof-
unni. Þegar hún kom að dyr-
unum leit hún við. Nýtt mál
var þegar hafið. En það eina,
sem hún sá raunverulega, var
andlitið á Bogart, sem glápti
á hana upp yfir alla í salnum
og brosti ánægjulega, eins og
málin gengju vel, og hann ætl-
aði sér að brúka grísaglyrn-
urnar sínar, til þess að gera
ennþá betri kaup. Hann opn-
aði ekki á sér munninn, en
hún gat samt heyrt kumrið
og hláturinn í honum.
21. KAFLI
Zona var oft að hugsa um
að fara frá New York, til þess
áð komast undan hinu ein-
kennilega athæfi Bogarts og
hinum furðulegu þrælatökum
laganna. En hún bjó þar samt
ennþá. Það var eins og eitt-
hvað héldi henni þar, eitthvað
sterkara, en dauðans hræðsl-
an við það, sem koma kynni.
Zona hafði nefnilega tekið
eftir því, að Lynton Wirt var
hrifinn af henni.
Wirt var alltaf að heim-
sækja hana, og án þess að hon
um væri boðið, hélt hann allt-
af sambandinu við hana.
Stundum kom hann mörgum
sinnum á vikru, en stundum
kom hann örsjaldan eða einu
sinni í viku. Til afsökunar þess
um heimsóknum kom hann
með monsaralegar skýringar
Hann ætlaði að segja henni,
hvernig gengi með skilnaðinn.
Það þurfti að undirskrifa
skjöi. Hann kom með ávísanir
frá Roger, og kom svo síðar
til að geta sagt Roger, hvern-
ig henni liði.
Loksins þoldi Zona þetta
ekki lengur og spurði, hvers
vegna eruð þér alltaf að koma
hingað? Þetta vildi hún fá að
vita 1 næsta sinn, þegar hann
kæmi. Þér getið sent einhvern
annan. Hversvegna verðið þér
endilega að koma?
Hann svaraði hranalega,:
Að svo miklu leyti sem ég veit,
hef ég oft skýrt fyrir þér, hve
nauðsynlegt það er, að ég
komi sjálfur.
Henni varð loks Ijóst, að
allt, sem Wirt hefði gjört fyrir
hana, var henni til ills og
skaða, og hann hafði jafnan,
Shaft eitthvað bak við eyrað,
er hann gerði eitthvað. Fyrir
tilstiili Rogers, hafði vaknað
hjá honum. áhugi á ungri fal-
Iegri konu, sem var skemmti-
Iegri en nokkur, sem hann
hafði hitt áður en konan hans
missti heilsuna. I Roger sá
hann sjálfan sig eins og hann
hafði einu sinni verið, og kona
Rogers, minnti hann á það,
sem hann hafði einu sinni átt.
Þetta vakti hjá gamla mann-
mum nautnasýki og æsti hann
meira en nokkru sinni áður.
Z-ona lét sem hún hefði ekki
tekið eftir þessu, en hún var
fegin tækifæri til að hefna
sín. Einn af þeim mönnum,
sem hana af öllu hjarta lang-
aði til að taka af lífi lá fyrir
fótum hennar, og henni þótti
heimskulegt að nota ekki tæki
færið. Á allan hátt, sem hún
gat, hvatti hún nú Linton til
að halda uppi sambandinu við
sig. Hún lét heimsóknir hans
vera, langar og hugsaði sér
eðlilegar orsakir til þess að
biðja hann um að koma til sín.
Hún gekk fyrir hann i næfur-
þunnum kjól, settist rétt.hjá
honum og kom nær honum
eins og af tilviljun.
Hún vissi ósjálfrátt, að það
var mesta vitleysa að láta
hann sjálfan vekja gamla og
svívirðilega ástríðu hans til
hennar, því að hún blossaði
upp af sjálfu sér. Hún var svo
önnum komin við þetta, að
hún skeytti ekki um, hvað
fram fór í umheiminum.
í október fékk fjármála-
grundvöllur landsins einskon-
ar rothögg, sem líktist einna
mest sterkum jarðskjálfta.
Mesti fjöldi af hækkandi
hlutabréfum féllu með svo
miklum gauragangi að það
endurhljómaði um allan heim.
Þetta varð með svo skjótum
hætti, að fólkið sat agndofa,
með fé sitt og eignir að engu
orðnar á einu kvöldi. Það fékk
nú eignirnar að nokru leyti
aftuf. á þeim vonleysismán-
uðum, sem eftir komu, en
missti þær svo aftur, þegar
ekkert gat endurreist lífið í
fjármálaheiminum.
Skömmu eftir nýjár kom
Lynton Wirt til Zonu, og sagði
henni, að hann hefði slæmar
fréttir að segja. Roger hefði,
meðal annara, orðið fyrir svo
miklu tjóni, að hann gat ekki
lengur látið hana hafa 200
dali um mánuðinn. Upphæðin
yrði breytileg í.framtiðinni og
ekki líklegt, að hún yrði stór.
Zona tók» fréttunum með
hinni mestu stillingu. Hún
hafði tekið kuldalega við
styrknum frá Roger, eins og
hún kærði sig ekki um pening-
Mánudagurinn 17. ágúst 1953
ana. Það voru ekki lækkandi
tekjur, sem komu róti á Zonu,
heldur annað, sem Wirt sagði
henni. Eftir nokkurt hik sagði
hann, að eins og nú væri á-
statt, væri hann fús til að
hjálpa henni, ef hún þyrfti
þess við.
Zona hugsaði sig um litla
hríð. Hénni virtist sem nú
væri augnablikið komið, sem
hún hefði verið að bíða eftir,
en hún varð að vera viss, og
því spurði hún: Því býðst þú
til þess ?
Af því, að mér geðjast ekki
að því að sjá fólk, þig eða
aðra eiga bágt. Og það skipt-
ir engu, hvort þetta fólk á
það skilið, eða ekki.
Zonu virtist það vera skynsam
legra að bíða enn um stund, og
hún lét hann verða fyrir þeim
vonbrigðum, að hún þakkaði
honum fyrir boðið, en sagðist
ekki geta þegið það.
Vikurnar, sem á eftir komu,
varð f járhagur Zonu svo erf-
iður, að hún varð að selja eða
veðsetja margt af því, sem
hún átti. Fyrst fór armbands-
úrið hennar þvínæst skart-
gripir hennar, þar á meðal
trúlofunarhringurinn og síð-
an allmikið af fínu fötunum
hennar.
Svo var það einn dag að
tækifæriö kom til þess að láta
Lynton gefast upp að fullu og
öllu. Hann kom í heimsókn ár-
degis einu sinni, og var henni
þá illt í hofðinu og varð hún
þó að fara upp úr rúminu til
að hleypa honum inn. Zonu
hugkvæmdist ekki, að það
gæti kvalið hann, þegar hún
benti honum að koma inn í
svefnherbergið og setjast á
púffið fyrir framan búnings-
borðið. Það var ekki fyrr en
hún var lögzt upp í rúmið aft-
ur, að hún sá óvenjulegan
svip á andliti hans. Fálkaaug-
un hans sindruðu, er hann sá
hana svona. Hann hagaði sér
eins og maður, sem lengi hef-
ur reynt að sannfæra konu,
og hefur nú að lokum heppn-
ina með sér. Hann leit út eins
og hann hefði löngun til að
taka hana nauðuga, en hann
leit líka út fyrir að vita eitt-
hvað, sem æsti hann.
Zona beið, höfuðverkurinn
hvarf og svo fór hann að tala
við hana. Kann sagði henni að
Roger væri farinn frá New
York tii Minneapolis. Firma.
Rogers, sem var eitt af þeim,
sem orðið hafði fyrir mesta á-
fallinu, neyddist til að segja
upp f jölda fólks, og var Roger
þar á meðal.
Zona var innilega leið yfir
óhappi Rogers, en hún lét ekk
ert á því bera. Já, en hvað er
um það? sagði hún.
Skilurðu það ekki? sagði
hann. Þú færð yfirleitt ekki
neina peninga upp frá þessu.
Nú, og svo?
Eg verð sá eini, sem þú get-
ur snúið þér tál. Hann gat ekki
leynt gleðihljómnum í mál-
rómnum.
Zona .varð himinlifandi glöð.