Mánudagsblaðið - 11.01.1954, Qupperneq 8

c
DREINU I ANNAD
Dawson og Man-Mau-menn — Lögregla í járnum —
í>órð Björnsson I frí
Islenzkur kaupsýslumaður, sem var á ferðalagi í
Bretlandi, hitti þar stéttarbróður sinn brezkan og tóku
þeir tal saman. Bretinn hafði löndunarbannið mjög í
fiimtingum og taldi að Islendingar myndu bera skarð-
an skjöld frá borði, áður en þeim málum lyki —
„ eða“ spurði hann að lokum, „hvað getið þið Islend-
ingar nú gert við fiskinn, þegar allar líkur benda til
þess, að herra Dawson hafi ekki bolmagn til þess að
kaupa fisk af ykkur á markaðinn hér?“
„Það er ósköp einfalt,“ svaraði íslenzki kaupsýslu-
maðurinn, „við herðum hann bara og seljum Mau-Mau-
mönnum hann.“
Er ekki, spyrjum vér, alveg óþarfi að taka menn
inn í lögreglulið bæjarins, sem færðir hafa verið í kjall-
ara hennar vitstola af drykkju ? Dæmi: t. d. þann, sem
lögreglan tók hjá söluturhinum við Kalkofnsveg, nak-
inn að ofan, og svo óðan að setja varð hann í jám?
T. d. þann, sem fengið hefur á sig kærur samstarfs-
manna sinna vegna óspekta á danshúsum bæjarins. Við
nennum ekki að nefna fleiri dænu, eh þau eru inörg.
En hámarkið er að senda slíka þilta á lögreglunámskeið
hjá S.Þ.
★
Það er orðin almenn skoðun, að það $é ábyrgðar-
hluti fyrir Reykvíkinga, að senda Þórð Björnsson aftur
í bæjarstjóm. Sýnilegt er orðið að vera hans þar hefur
stóriega tekið á taugar Framsóknarfulltrúans, en starf
hans hinsvegar orðið alveg árangurslaust. Geðofsi
Þórðar á fundum bendir til þess að Reykvíkingar gerðu
rétt í að gefa honum og flokki hans æfilangt frí frá
því, að blanda sér í málefni höfuðstaðarbúa.
Hvað á að gera I kvöld?
KVIKMYNDAJIÚS:
Gamla bíó: Caruso. Mario
za. Kl. 5, 7 og 9.
Nýja bíó: Loftbrúin. Mont-
gomery Clift. Kl. 5, 7 og 9.
-.Tjamarbíó: Heimsins mesta
lUh'-
!>---------------------——
Leiklist:
Framhald af 2. síðu.
iÞjóðleikhúsið:
Piltur og stúlka
Eftir Emil Thoroddsen
Leikstjóri: Indriði Waage.
Aldrei hafa jafn margir,
unnið að jafn litlu efni með
jafn fáfengilegum árangri.
Tr
V
A. B.
CL í O
Framhald af 5. síðu.
fi— að reynt yrði (gegn um ís-
. iendingasnobb) að koma Sigfúsi
t í rétt sambönd þar vestra, þar
ýsem honum yrði veitt áheyrn
; góðra manna?? Og bíðum þess
jisvo að B:ng, Doris eða Roose-
j.jnary kv.aki Tondeleyo yfir ljós-
vakann, og geri Sigfús frægan!
t Ég — ,Clio — hef bjargfasta
trú á því, að slíkt fyrirtæki
muni heppnast. Og margur hef-
■ iur verið styrktur af minna til-
efni. Lýsi ég því hérmeð opinber-
3ega yfir — að ég mun gefa ein
vikulaun frá Ménudagsblaðinu
til styrktar Sigfúsi (með lög i
pússi) á fund Ameríkumanna.
Clio
gleði og gaman. Betty Hutton.
Kl. 5, 7 og 9.
Austurbæjarbíó: Rauða
myllan. Jose Ferrer. Kl. 5, 7
og 9.
Hafnarbió: Bonzo fer á
háskóla. Máureén O’Sullivan.
Kl. 5, 7 og 9.
Tripolibíó: Limelight. Char-
les Ghaplin. Ki. 5:30 og 9.
Stjörnubíó: Virkið. George
Montgomery. Kl. 5, 7 og 9.
LEIKIFCS: ■ '
ÞjóðleUchúsið. Harvey. Lár-
us Pálsson. Kl. 20.00.
Iðnó. Mýs og menn. Þor-
steinn Ö. Stephensen, Brynj-
ólfur Jóhannesspn. Kl. 20.00.
Sfö sönglos eftir
Slgfús Halldérsson
Sigfús Halldórsson
Nýlega er komið út nýtt
lagahefti eftir hið vinsæla
unga tónskáld Sigfús Hall-
dórsson er nefnist Sjö söng-
1ÖK* .
I þéssu hefti eru nokkur al-
kunn og vinsæl lög eftir Sig-
fús, en þau hafa flest komið
út áður en eru nú uppseld.
Lögin í þessu hefti eru Við
Vatnsmýrina, Vögguljóð, I
dag, Tondeleyo, Vlð eigum
samleið, Dagný og Við tvö
og blómið.
Ekki er að efa, að mörgum
leikur hugur að eignast lög
Sigfúsar, en þau hafa náð yf-
irleitt ótrúlegum vinsældum,
sem sífellt fará vaxandi ef
dæma má eftir nýju lögunUm
hans islenzkt ástarljóð, Játn-
ing og Litia flugan.
Carl Billich hefur útsett
flest lögin. (Sjá frekari skrif
um Sigfús á kvennasíðu Clíó,
gls. 5).
MÁNUDAGSBLAÐIB
Frábæf mynd í Ausfurbæjarbíói
J. FERREK I HLUTVERKI MÁLARANS LAUTRECS
Það er eins gott að komast strax að efninu og ,
segja: Hver sá, sem jmdi hefur af góðri kvikmjnd á
að gera sér ferð hið fjTsta og sjá kvikmyndina Rauða
myUan, sem sj'nd er nú I Austurbæjarbíói.
Mynd þessi er byggð á lífi franska Ustmálarans
Henry de Toulause-Lautrec. Líf þessa listamanns var
að mörgu lejrti átakanlegt. Hann er af aðalsættum,
fæðist og elst upp eins og slíkir sveinar gera, en verður
í æsku f j'rir slj'si, sem gerir hann að krypplingi ævilangt.
I.O.G.I.: Til hamingju með aímælið.
De Hille-mynd í
Tjarnarbíé
. Tjamarbíó sýnir ennþá mynd-
ina Heimsins mesta grleði og g am-
an, en titillinn gefur eins lítið í
skyn um myndina, og frekast
verður á kosið. Mynd þessi ber
öll eyrnamörg meistara síns, hóp-
atriðin frægu, skrautið; íburðinn.
En því miður virðist heldur lé-
lega unnið úr góðu efni, oft
smjattað á þunnmeti, en sirkus-
atriðin mörg ágæt. Inn í myndina
er bætt leiðinda-rómans, mjög
misheppnuðum dramatiskum at-
riðum, sem skemma mjög heild-
arsvipinn og bætir þar gráu ofan
á svart, klaufalegur leikur í stór-
um hlutverkum.
Stjórnandi myndarinnar Cecil
B. De Mllle er frægastur allra
stéttarbræðra sinna fyrir íburð,
en jafnframt hefur hann látið
efnismeðferðina sitja á hakanum.
Þessi mynd ber þess glöggan vott.
Það er .vissulega hægt að vinna
vel úr. jafnmiklu efni og atvikum
að tjaldabaki í stærsta og fræg-
asta sirkus heimsins. En kvik-
myndin gefur furðu litla hug-
mynd um líf starfsmannanna þar,
og gerir þeim fáu persónum, sem
við kynnumst litil og vafasöm
skil.
Prógram Tjarnarbíós er hins-
vegar Heimsins mesta gleði og
gaman, telur upp þrjátíu per-
sónur úr myndinni og endar þessi
upptalning á Mr. Reporter (Brad
Johnson), sem ekkert hefur til
saka unnið annað en að tilheyra
blaðamannastéttinni, og mætti
því þýða embættisheiti hans í
myndinni á íslenzku rétt eins og
„leynilögregluþjónn".
Aðsóknin að myndinni sýnir að
De Mille hefur ekki kastað fé
sínu á glæ, en einhvernveginn
grunar mann að stéttarbræðrum
hans hefði tekizt að gera meir úr
efninu, en minna úr glysinu og lit
skrautinu. Þá er það og ánægju-
legt að vita að Victor Young og
Ned Washington syngja lögin
„The greatest show on earth“ og
„Be a jumping Jack“, enda virð-
ast barkakýli þeirra hafa „jump-
Hann er gæddur listrænum
gáfum, í eðli sínu „aristocrat", en
það verður hlutskipti hans að
hrærast meðal fólksins, sem
stundar hinn fræga gleðistað
Rauðu mylluna í hjarta París.ar-
borgar. Lautrec gerði ekki ein-
ungis þennan gleðistað heimsfræg
an, heldur urðu myndir hans frá
þessum stað, sem hann dró með-
an hann hvolfdi í sig heilum
„legionum" af konjaki, heimsfræg
ar og eftirsóttar ásamt öðrum
verkUm hans. En ástalíf lista-
mannsins var eins sorglegt og
myndir hans urðu víðfrægar.
Myndin lýsir á áhrifamikinn hátt
tilfinningum þessa geðríka lista-
manns, fólkinu, sem hann kynn-
ist, konunum, sem hann elskar
og valda honum sálarþjáningum.
José Ferrer leikur aðalhlut-
verkið og má hiklaust telja, að
betri og átakanlegri leikur hafi
ekki sézt á léreftinu í langa tíð.
Hvert atriði er öðru betra, kvik-
myndun og leikstjórn fylgjast
þarna að á ákjósanlegasta hátt,
enda oft djarflega höndum til
tekið. Hlutverkaskipun er frá-
bær, „týpurnar“ smellnar, átak-
anlegar, kátar, samvizkulausar
eftir atvikum, en í gegnum mynd
ina hljómar lagið, sem allir kann-
ast orðið við og kennt er við
myndina.
Undirritaður er ekki svo kunn-
ugur lífi listamannsins, að dæmt
verði um sannsögulegt gildi at-
burðanna. Hinsvegar hafa menn,
sem listasögu kunna, tjáð mér, að
myndin lýsi, í aðalatriðum og vel
það, þáttum úr lífi Lautrecs þótt
á köflum sé aukið við og áhrifin
gerð leikrænni en búast má við úr
daglegu lifi, enda algild regla í
leiklist og ævilý'singum á prenti.
Hinsvegar er svo vel hönduni
farið um þetta verk, að sem hrein
list stendur það frjálst og óhagg-
að. En eins og að ofan stendur:
látið ekki dragast að sjá' þessa
mynd, og undarleg í meira lagi er
sú persóna, sem ekki nýtur henn-
ar til hins fyllsta, A. B.
að“ beint í raddbönd Betty Hutt-
on með tilhlýðilegum árangri.
A. B, )