Morgunblaðið - 25.02.2005, Síða 13

Morgunblaðið - 25.02.2005, Síða 13
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. FEBRÚAR 2005 B 13 bílar um saman 94 eða 96 bíla. Af sölu varð þó ekki, nema hvað menn sem unnu fyrir herinn fengu nokkra bíla. Hinir voru fluttir út aftur og komu ekki frekar við sögu hér á landi.“ Engin heimild er til fyrir því leng- ur hvernig bílarnir skiptust eftir teg- undum. Kjartan Sveinsson símaverk- stjóri, sem tók þátt í að setja bílana saman, bæði niðri á skansi og uppi í Hafursey og var einn þeirra sem óku þeim suður, telur þó að langmestur hluti þeirra hafi verið af gerðinni GMC en Dodsarnir hafi verið færri og aðeins örfáir af minni gerðinni. Í heildina tókst björgunin og samsetn- ingin vel. Treglega gekk að fá bílana skráða En hvað varð um bílana? Voru þeir ekki kærkomið innlegg í bílaskortinn á Íslandi? – Ljóst er að þeir hafa ekki farið um hendur Bifreiðaeinkasölu ríkisins, sem þó átti að vera alls ráð- andi um sölu nýrra bíla. Það sést til dæmis af skírskotun til bíla sem til- teknir verktakar fengu leyfi til að kaupa af bresku herstjórninni og fram kemur í bréfi frá Bifreiðaeinka- sölu ríkisins til fjármálaráðuneytisins á miðju sumri 1942. Það bréf getur varla átt við aðra bíla en sandabílana sem urðu hér eftir í landinu. Hvernig stóð á því að ekki var ginið við þessum bílum – ef þeir á annað borð stóðu til boða? Um það eru að- eins sögusagnir. Einna trúlegust er sú að tregða hafi verið á að skrá þá til notkunar hér á landi. Þeir voru breiðari en gildandi reglugerð um gerð og búnað bifreiða leyfði um þessar mundir. Minni Dodge-bílarnir voru 2,20 m á breidd, GMC-bílarnir voru 2,3 m og stóru Dodge-arnir hvorki meira né minna en 2,34 m. Samkvæmt Bifreiðalögum, sem ein- mitt tóku gildi í júní þetta sama ár, mátti hámarks breidd bíla aðeins vera 1,92. Undanþágur mátti þó veita og höfðu verið veittar. Gunnar Bjarnason, síðar skóla- stjóri Vélskólans, var umsvifamikill verktaki um þessar mundir og vann meðal annars talsvert fyrir bresku herstjórnina. Hann festi sér nokkra þessara bíla strax og kostur varð á. Sama er að segja um verktakana Højgaard og Schultz og ef til vill ein- hverja fleiri. En svo er að sjá sem þeir hafi átt við ramman reip að draga að fá bílana skráða þannig að þeir nýttust þeim. Hugsanlega hefur þessi fyrirstaða fyrir skráningu – sem raunar er hvergi skjalfesta að finna – valdið tregðu manna til að bjóða í bílana og átt sinn þátt í því að þeir ílentust ekki hér nema fáir. En þetta leystist um síðir. Hans Anders Þorsteinsson var bílstjóri hjá Gunn- ari Bjarnasyni um þessar mundir: „Þegar Gunnar fékk Sanda-Dodsana voru þeir 2,34 á breidd – held ég sé rétt. Þá mátti enginn bíll vera nema 1,92 og það var bannað að nota þessa bíla nema breyta þeim. Þetta var bölvað að láta bílana bara standa þarna og mega ekki nota þá. Jón heit- inn Ólafsson var þá forstjóri Bifreiða- eftirlitsins. Ég segi við Gunnar einu sinni að hann verði að fara í það að fá að nota bílana. „Farðu til Jóns,“ segi ég við Gunnar. „Hann er forstjóri kirkjubyggingarinnar í Laugarnes- kirkju. Segðu honum að þú ætlir að gefa kirkjubyggingunni 1–200 krón- ur og fáðu svo einhverja miðlun á pallinn.““ Hvort Gunnar hefur nýtt sér þetta ráð er enginn lengur til frásagnar um, en að lokum fengust bílarnir skráðir. „Hann fær svo bílana skráða á tvo metra,“ segir Hans. „Sem var náttúrlega regin tjara! Þetta þýddi að við máttum ekki hafa tvöfalt undir þeim að aftan. Þeir voru á 920 dekkj- um og við urðum að taka ytri dekkin af. Eftir það gátum við náttúrlega ekki sett fimm tonn á þá, það fauk út úr dekkjunum löngu fyrr. Svo það fór fljótlega út í það að við settum tvöföld undir og það var bara svoleiðis. Ein- hvern tíma fór ég að athuga þetta með breiddina. Bíllinn var tveir metr- ar á pallinn eins og við notuðum hann, en miðað við utanverð frambrettin var hann 2,13. Svo þú sérð hvað þetta hefur verið mikil vitleysa.“ Ekki liggur ljóst fyrir hve margir bílar af þeim sem bjargað var úr Persier-strandinu urðu eftir hér. Að líkindum hafa það aðeins verið 9–10 Dodge-bílar af stærri gerðinni og 2 GMC-bílar með drif á öllum hjólum. Enginn Dodge af minni gerðinni. Svo er að sjá sem sérstakt skip hafi verið sent eftir öllum hinum bílunum. Stað- hæft hefur verið að það hafi verið skotið í kaf á leiðinni. Sú saga verður ekki könnuð hér og hvorki rengd né staðfest. Vitað er aftur á móti að samskonar saga gekk um Persier sem eftir hrakninga við Íslands- strendur komst þó heilu og höldnu austur um haf til Englands og fékk fullnaðarviðgerð, en frá því segir annars staðar í bókinni. Varningnum hefur verið staflað upp í sandinum þar sem hann bíður færis og tækja svo hægt sé að koma honum upp að Hafursey. Í fjarska sér til skipsins. Mynd úr safni Guðna Guðbjartssonar. Hér eru viðeigandi hjól notuð undir grindina áður en lagt er af stað að draga hana upp í sandinn. Mynd úr safni Guðna Guð- bjartssonar. Myndin gefur góða hugmynd um fjarlægðarhlutföll, þar sem strand- góssið var dregið í land frá skipinu. Mynd úr safni Guðna Guðbjarts- sonar. Grindinni hefur verið lyft upp úr kassanum. Gunnar Magn- ússon frá Reynisdal hafði það hlutverk að færa varninginn á milli blakka, af blökkinni sem lyfti honum upp úr skipinu og á blökkina sem leiddi hann til lands. Honum taldist svo til að hann hefði þurft að gera þetta nálægt 500 sinnum. Mynd úr safni Guðna Guðbjartssonar. Ýmsar tilraunir munu hafa verið gerðar með hvernig auð- veldast væri að standa að því að koma grindunum í land og frá sjó. Hér er prófað að setja hjól undan hestvagni undir grindina, en varla hafa þau flotið vel á sandinum nema kannski þar sem hann var blautastur. Mynd úr safni FIT. Byggt á Sögu bílsins á Íslandi 1904–2004, mikið stytt. Sigurður Hreiðar.           !"# $% &'(                  !" !  )' !"# $% &'( #$ %   &' '        !"                                  *       !" #   $%&'(( $   #)$ * + ,$ *&'$(-  $%&'(( )- ) $ $ %."(-  - *(/ *)# / + ,$ )(- )/.## 0  )(-+ 12 )-( %)#  % )  3# 0 -)$  0 %&'(( )/( "!$ %2 % &2 /  ""*3 3#   *.$ 3# - +  % )  .$(- 3# .(##(- ./(- &0 3(+  ) /)#(  "  " % $ $ &2(-  %&'(( $ * %   (((/  "0 % %&'( )"+  ) 4 (- *)-(5 /)-4  5 3(5  "#)6- 5 4)(5 2$(. 3# /) 3# *7$( )# 7 /) "0 8) 3# 3 + ,$ ".#(- 3($(- /)&(-5  "#)6-(-5 (-5 3( 3# .$(- 4)"(-  -!- .#(( (- )"."(-+ &    +  ,-  -  )$ % $ *$ 0 /)&  )!$(-9 0( 3( ) /)&((- (/ *+ ,$ *&'$(- %  / $ &'* $ 0 #!$( )$ "0 3 5 3# 8) + .  -   3-$ $ -(#(9 ,$ 4(- (- 3( 3# ( ) 3# )/  )" $+ / 0  -  1 "( $ 4 (-  "#)6-9 ,$ #)(- % $ "6 %#  ) 3# 3(- %# $ %  # - + $  -  ( *)-(3  *29 /(7&(- *)-( 3 3# *)-(/  ")(- *")$(-+ 1 * -  ( /)-4   )#9 /(7&(- /)-4  3# #3-  ")(- #)$(- *")$ + 2 -  ,$ 4(-  (- %((*.$5 4)( 3# )&(- 2$(. 0 *+ : #- )# (*.#$ 0 .3(/(+

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.