Mánudagsblaðið - 15.08.1955, Blaðsíða 2

MÁNUDAGSBLAÐJB
Mánudagur 15. ágúst 1955
m&m
Ungfrú Helen Davis vekur mikla athygíi
Þeir eru ekki fáir skemmti-
kraftarnir erlendis frá, sem
skemmt hafa á veitingastöðum
og hljómleikastöðum Reykjavík-
ur síðustu árin. Flestir hafa þeir
að.vísu verið frá Norðurlöndum
og Englandi, en nokkrir hafa
verið víðar að t. d. allt frá Suð-
urhafseyjum.
Um þessar mundir vekur ung
stúlka, söngkonan Ifelen Davis,
26 ára, mikla athygli og fögnuð
á einum. aðal skemmtistað bæj-
arins Hótel Borg. Hingað kemur
hún beint frá skemmtistöðum
Lundúna og má segja, án þess
að rýrð sé kastað á þá :aðra
skemmtikrafta, sem hingað hafa
komið, að ungfrú Davis hafi
vakið einna mesta athygli bæði
sem ágæt söngkona og svo með
ýmsum brögðum, sem hún beitir
á sviði meðan á söng hennar
stendur.
íslenzka danshljómsveitarmenn
hefur alltaf skort það, sem
enskumæiandi koltegar þeirra
kalla ,,showmanship“, þ. e. a. s.
þeir hafa lítið gert að því að
hreyfa sig og sýna ýmsar kúnst-
ir á meðan á leik þeirra stendur
á hljómsveitarpalli. Ungfrú Da-
vis hefur nú tekið upp þann sið
þegar kvölda tekur „á Borg“, að
„lífga“ upp á Þorvald Steingríms
son & Co., fá þá til að syngja
og dansa við sig á pallinum,
gefa dömunum auga, varpa
spaugsyrðum á gesti; í stuttu
máli lífgað upp á fólkið, sem
kvöld hvert situr á‘ palli og þar
af leiðandi gesti þá, sem þangað
koma. Hefur þetta nýmæli spurzt
vel út, enda laust við allt „klúrt“
og fráhrindandi — aðeins gaman
eitt.
,,Ég hef nú verið fimmtán ár
að skemmta" segir Helen Davis,
„og á þeim tíma komið viða við,
sungið og dansað, leikið í kvik-
myndum og sjónvarpi".
Verið í mörgum löndum?
Hótel Borg, því þær i hafa verið
hinar alúðlegustu". Auðvitað
hefur hún, sem aðrir hér í sum-
ar, sitt að segja um veðurfarið,
en að öðru leyti líst henni prýði-
lega á höfuðborgina og það,
sem henni hefur gefizt kostur á
að sjá.
Ungfrú Davis (frúarheitið er
sjaldnast brúkað meðal listaj-
kvenna, sem koma fram til leika
eða söngs) hefur ekki farið Var-
hluta af því, að vera boðin í
kvöldverð af hinum yngri mönn-
um áður en vinpa hennar hefst
og lýkur á , þá hinu bezta órði,
en um skemmtanir eftir vinnu-
tíma er lítið, enda oft þreytt.
að afloknu dagsverki.
Framh. á 7. síðu
„Já, ég var 10 mánuði í
Bandaríkjunum, fékk þar góða
dóma, en auk þess. hef ég
skemmt í Þýzkalandi, Austur-
ríki, Frakklandi, Hollandi, á
Norðurlöndum og víðar; nú ný-
lega í Lúxemborg".
Ungfrú Davies, sem er fríð
kona sýnum, hörundsdökk nokk-
uð á okkar mælikvarða, er fædd
í Skotlandi, en býr nú í London
ásamt eiginmanni sínum og einu
barni þeirra hjóna. í London
skemmtir hún á merkum
skemmtistöðum, þar sem heims-
borgararnir koma saman yfir
góðu vínglasi og glöðum konum
t. d. Stork-Room, og Mayfair-
hverfinu. Maður hennar, sem er
ættaður úr Suður Englandi er nú
einn af hljómsv&tarstjórunum
á Queen Máry, hinu mikla
skemmtiferðaskipi, sem aðallega,
ef ekki einungis, siglir á Ame-
ríku. Reyna þau hjón að haga
svo vinnu sinni, að þau geti
sem mest verið saman, en eins
og gefur að skilja er það erfið-
leikum bundið þar sem bæði
eru oft fastráðin vikum saman
erlendis.
„Það hefur verið mikil ánægja
að koma til íslands. Fólkið hefur
reynzt mér vel og ekki get ég
kvartað um móttökurnar hér á
VILJA ÞÆR
Fæsf hjá öllum bóksölum!
lízku- og handavinnublaðið frábsra
með lifprenluðu sniðaörkinni!

1. árgangur
29. apríl 1237
28. tölublað
Þrjátíu falla að Bæ í
Sturla Sighvatsson og Þorleifur
í Görðum herfast
Bæ, 28. apríl — Frá fréttaritara.
I dag börðust þeir hér Sturla Sighvatsson og Þorleif-
nr í»órðarson úr Görðum. Var mannfall mikið og létust af
1‘orleifi nær 30 manns, en tveir af Sturlu, en 23 urðu sárír.
Yinátta þeirra Sturlu og Þorleifs fór mjög út um þúfur eftir
meiðingar Órækju, og margt annað bar til þessa bardaga.
Snorri Sturluson, sem verið hefur austur í Skál hjá Ormi
Syínfelling, síðan Sturla lagði undir sig Keykholt og Borgar-
f jörð, var kominn suðttr á nes aftur og hafði safnað Iiði gegn
Sturlu ásamt Þorleifi.
Yiðbúnaður Sfurlu
Þegar Sturla hafði grun um
samdrátt þeirra Snorra og Þor-
leifs Þórðarsonar, gerði hann
menn úr Reykholti vestur á
fjörðu eftir liði og norður í
Reykjadal eftir Kolbeini, bróð-
ur sínum, og Hrafnssonum, og
dreif að honum mikið lið. I
páskavikunni kom vestan Gísli
af Sandi og Ásgrímur Bergþórs
son og mikið fjölmenni úr öll-
um sveitum vestan. Hann dró
og lið að sér um Borgarfjörð
og hafði eigi færra en sex
hundruð manna.
Viðbúnaður Snorra og
Þorleifs
Snorri kom sunnan i páska-
vikunni, og drógu þeir Þorleif-
ur þá lið saman af Rosmhvala-
nesi og um öll nes fyrir sunn-
an Borgarfjörð, og höfðu um
fjögur hundruð og áttatíu
manns, er þeir fóru utan á
Skarðsheiði. Námu þeir staðar
á miðri Skarðsheiði, Miðfitjum,
og gerðu ráð sín. Vildi Snorri
ríða upp þegar um nóttina og
láta skipta um með þeim., —
sagði vera mega að þeir yrðu
ekki við búnir eða komi sér
eigi saman, ef þá bæri skjótt
að. En Þorleifi þótti það ó-
færa að hætta á svo mikinn
liðsmun sem hann hugði, að
vera mundi. Þá vildi Snorri að
þeir hyrfu aftur. En Þorleifur
vildi það ekki og kvað þá
mundu herja út á Akranes, og
sagði þá mundu engu eira.
Vildi Þorleifur ríða upp í hér-
að og fara í vígi og sættast
ef auðið yrði. Snorri kvaðst
aldrei mundu ganga á vald
Sturlu eða annarra óvina sinna,
og töluðu þeir svo þar til
Snorri reið burtu við annan
mann suður á nes, en Þorleif-
ur reið um kveldið í kletta-
borgina hjá Vatnahömrum, og
j komu þeir Oddur Sveinbjam-
arson og Ólafur frá Borg með
sveit manna til hans í Borgar-
firði, og var lið Þorleifs vel bú-
ið vopnum og röskum mönnum.
i
!
Liðin mæfasf
i
| 1 gær reið Sturla frá Reyk-
holti og er hann kom í Kálfa-
nes var Þorleifur þar fyrír með
flokkinn. Var nú leitað um
sættir og fór Böðvar Þórðar-
son í Bæ á milli. Vildi Þor-
leifur ekki selja Sturlu sjálf-
dæmi, og lauk milligöngum en
Þorleifur reið með flokk sinn
hingað í Bæ, og skipaði liði
sínu til varnar í húsum og
kirkjugarði og höfðu þeir mik-
inn viðbúnað. Sturla bað menn
sína ríða eftir þeim, en Böðv-
ar reið með Sturlu og leitaði
jafnan um sættir. En er Sturla
sá viðbúnaðinn skipaði hann
mönnum sínum til atlögu, en
lét tvo menn taka Böðvar og
gæta hans. Skipuðu menn sér
til aðsóknar og hófst bardag-
inn.
Bardaginn
Þorleifur skaut af handboga
og var allskeinuhættur og hélt
Þórður djákn Símonarson skildi
fyrir hann. Var bardaginn
harður mjög og gekk mest
grjót öndverðan bardaga. —
Snemma fundarins lagði Ei-
ríkur birkibeinn í gegnum
Mána Ivarsson, en Aron Hail-
dórsson gekk fyrstur á húsin
og menn á eftir honum. Brast
þá flótti á nesjamenn, sem
flestir höfðu skipað sér í hús-
in, en þó varð enn hörð hríð,
áður en þeir flúðu í kirkju-
garðinn. Jörundur hinn mikli
flýði eigi og var særður ólífis
á forskálanum og varðist
drengilega. Þórður er skildi
hélt fyrir Þorleifi, fékk steins-
högg og kom á skjöldinn, og
bar hann að andlitinu, og
lamdist. tanngarðurinn, og varð
síðan lítið af honum. Var þá
flóttinn -kominn í kirkjugarð-
iim. Sá Þorleifur það, að eigi
var auðvelt að komast í kirkj-
una svo og að um skipt var
sigrinum. Fór hánn þá . til
kirkju og komst inn lítt sár og
flúðu þá allir sem gátu i kirkj-
una. En svo var þröngt í kirkj-
unni, að eigi komst helmingur
þeirra er vildu og , lá allur
valurinn fyrir dyrum kirkjunn-
ar, en Sturlu menn gengu á
þá og hjuggu eins: og þeir
mest máttu. Lézt þar þá margt
manna en fjöldi var sár, áður
en Sturla skipaði að hætta
skildi áverkum við menn.
Tuttugu og níu menn létust
þar af Þorleifi, en f jöldi maima
varð sár. — Tveir létust af
mönnum Sturlu, en tuttugu og
fjórir særðust.
Um morguninn gengu þeir
Þorleifur og menn hans úr
kirkju til griða og seldu allir
Sturlu sjálfdæmi. Var þá á-
kveðið, að Þorleifur skyldi utan
fara og Ólafur Þórðarson og
enn fleiri.
Sturla er riðinn á brott út til
Garða.