Mánudagsblaðið - 26.10.1959, Blaðsíða 4

MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Mánudagur 26. október 1959
j.~ Blaófyrtr all«
BlaBið kemur út á mánudðgum. — Verð Skc.i lausasðlu.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Agnar Bogason.
Afgreiðsla: Tjarnarg. 39. — Sími ritstj. 13499.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
l'fF Frestur til að kæra til yfir-
pll skattanefndar Reykjavíkur
r—
r —
» - "T
út af úrskurðum skattstjórans í iReykjavík og niður-
jöfnunarnefndar Reykjavíkur á skatt- og útsvars-
kærum, kærum út af iðgjöldum atvinnurekeitda, trygg-
ingariðgjöldum og iðgjöldum til atvinnuleysistrygg-
ingarsjóðs, rennur út þann 27, okt n.k,
Kærur skulu komnar í bréfakassa Skattstofu
Reykjavíkur í Alþýðuhúsinu fyrir kl. 24
þann 27. október n.k.
Yfirskattanefnd Reykjavíkur.
LAUS STAÐA
Staða bókara við birgðavörzlu landssímans er laus
til umsóknar. Laun sainkvæmt XI. flokki launalaga.
Umsóknir skulu hafa borizt Póst- og símamála-
stjórninni fyrir 25. nóvember 1959.
Póst- og símamálastjórnin,
22. október 1959.
1 Bílasalan
1% Klapparstíg 37
annast kaup og sölu bifreiða
Mesta rvalið
Hagkvæmustu
Öruggasta þjónustan
[ Bilasalan
Klapparstíg 37
Sími 19032
greiðsluskilmálarnir
f
\
? KAKALI skrifar:
í HREINSKILNI
allur sósíalismi er spurning dagsins — Bezf að
gleyma öiium sannleika.
SACT
Hálfur sósíalismi eða
„Jæja lesandi góður. í dag
er dagur daganna; þú átt að
kjósa hvort þú vilt vera hálf-
ur sósíalisti eða alveg sósíal-
isti, eða einskonar viðrini
milli einræðis og sósíalisma.
Mikið helvíti er nú gaman
að sjá, hve mikill og víður
stefnugri^ndvöllur Idemur
fram hjá fimm flokkunum,
sem allir fullyrða, að þeir
yinni að heill landsin3 og
farsæld hinna aumu þegna.
Þær eru sko ekki dónalegar
„stefnuskrárnar", sean blöðin
keppast við að birta, og ef á
allt er litið, þá er harla lít-
ill munur á leiðtogunum, því
samkvæmt upplýsingum
hinna ýmsu dagblaða, eru
þeir allir meiri- eða minni-
háttar, aðallega meiriháttar,
glæpamenn, sem ýmist hafa
svikist undan útsvari, skött-
um eða þá smyglað og rænt
á Keflavíkurvelli, jafnvel
ógnað smærri spámönmim
og skarað þannig eld að eig-
in köku. Þó ber að undan-
skilja Þjóðvörn, en þar sem
Þjóðvörn hefur aldrei haft
puttann í þjóðarpottinum,
þá er ekki von að þar falli
skuggi á skjöld. En hvað er
í boði, góðir hálsar.
Jú, Sjálfsjtæðisflokkurinn
er sá góði flokkur frjálsrar
verzlunar, frjálsrar sam-
keppni og alls þess frjálsræð-
is, sem orð fá lýst. Þetta er
trúin vonin og kærleikurinn
í hinu íslenzka þjóðfélagi.
Vitanlega gleymist það
núna, að Sjálfstæðisflokkur-
inn hefur staðið framarlega
i ýmsum verstu þjóðnýting-
armálum sem fundin hafa
verið upp hér, og það er líka
gleymt í dag, að einstakir
áhrifamenn flokksins hafa
undanfarin ár ýtt ,sjálfstæðu‘
fyrirtækjunum sínum yfir á
bæ eða ríki, heimtað styrbl
og stoðir, en ekki veigrað sér
við að hirða þann litla (!)
gróða, sem fyrirtækin hafa
aflað; Þeir hafa snilldarlega
gleymt, að upprunalega var
ætlazt til að þeir greiddu
þessa styrki. Þá er og sjálf-
sagt að gleyma því a. m. k.
í dag, að leiðtogar flokksins
liggja undir grun í útsvars-
málum og hafa ennþá á eng-
an hátt hreinsað sig af þeim
,,sóma“. Allir, sem óska eft-
ir „hægri“ stefnu sósíalism-
ans, kjósa Sjálfstæðisflokk-
inn.
Framsóknarflokkurinn er
næstur og er nú þekktastur
fyrir áhuga og umhyggju
fyrir Reykvíkingum. Hér sjá
menn sambland einokunar
og sósíalisma — hið ódauð-
lega SÍS-veldi útsvarslaust,
hlutlaust og að eigin sögn
félaust, Auðvitað ber * að
gleyma, að þeir lögðu gerv-
alla Akureyri undir sig, jafn-
vel kirkjuna, og stefna að
þvi óðum að leiða helfjötur
yfir þá fáu reykvísku kaupa-
héðna, sem enn reka sjálf-
stæð viðskipti. Nú ekki ber
að muna jafn ómerkileg olíu-
úthlaup eins og hvarf eins
brúsa af frostlegi, né heldur
þessa litlu aukalínu, sem lá
úr aðalæð olíugeymanna á
Keflavíkurvelli. Forráða-
menn flokksins eru hver
öðrum heiðarlegri, og hafa
skyndilega fengið lækkuð
útsvör m. a. vegna þess að
þeir hafa misst „stöður“ á
8.1. ári og tekjur rýrnað.
Gleyma ber líka, að Fram-
sókn er eini flokkurinn, sem
ekki þarf kosningasjóði,
vegna þess að beinn aðgang-
ur er úr skrifstofu flokksins i
peningaskáp SÍS. Þeir, sem
vilja einokun og svindl,
skipulagða umhyggju fyrir
hagsmunum Reykvíkinga
kjósa þennan flokk.
Og nú, folessaður Alþýðu-
flokkurinn, kapitalistinn á ís-
landi 1959 -r- flokkurinn, sem
gtal stefnuskrá Sjáiltstæðis-
flokksins og hagnýtti sér
hana, sem er meira en hægt
er að segja um hinn skil-
getna föður stefnunnar. í
þessum flokki er nú hver
maðurinn öðrum heiðarlegri.
í Ameríku myndu leiðtogar
hans eflaust kallaðir „Honest
Emil“ og „Give—’em—hell
—Gvöndur“ og væri hvort-
tveggja réttnefni. Alþýðu-
flokkurinn er hægri armur
hægri deildar íslenzks sósíal-
isma, yill halda í horfinu og
treystir á guð, dómgreind
þjóðarinnar og stuðning í-
haldsins. Að vísu er lítið að
foyggja á þeim tveim fyrr-
nefndu, en stuðningur frá
íhaldinu er bundinn skilyrð-
um. Bezt verður að gleyma
því, að þessi flokkur hefur
að geyma ýmsa stórtæka
menn í „traustataki" og þessi
flokkur á fleiri dæmda ó-
bótamenn en hinir. En, eins
og stendur, virðist alls ekki
fjarri lagi fyrir þá, sem
trúa á kraftaverk í stjórn-
málum og á að gefin lof-
orð verði haldin, kjósi þenn-
an flokk, einkum og sér í
lagi, þegar þess er gætt, að
aðeins heiðarleiki og ósér-
plægni, án alls alþýðu-
skrums, fær bjargað þjóð-
arbúinu.
Þá kemur að hinni góð-
kunnu grátkonu í íslenzkum
stjórnmálum — Alþýðu-
bandalaginu — þessu bless-
aða blandi kommúnistá og
vinstri „verkamanna“ — iðn-
aðarmanna og öllu því, sem
stefnir að því að þjóðnýta
landsins auðæfi, iðnað, út-
gerð og annað það sem
þjóðnýtt verður. Þetta er
fríður hópur og einbeittur
með kommúnistann Einar
Olgeirsson. í fararbroddi.
ífetta er sá hinnl sami:
Einar, sem gleymdi að „her
var í landi“ þegar vinstri
stjórnin starfaði; þarna er
líka Hannibal, sá sem flest
loforðin hefur svikið og þó
mest sína eigin stétt. Allur
sá hópur, sem þarna situr í'
fyrirrúmi er sérfróður í að
spila á fínu strengina, hrópa
hátt um spillingu og kúgun,
en grunntónninn kemur aust-
an úr Moskvu, og þangað
renna leiðtogarnir eftir fyr-
irskipunum. Þessir menn eru
þó þeir einu, sem eru veru-
lega hættulegir sjálfstæði
landsins, og berjast fyrir því
að koma því í fjárhagslegar
ógöngur. Aðeins glundroði
og örbirgð geta stutt þá til
úrslitavalds, en velmegun er
þeirra versti óvinur. Þennan
flokk kjósa þeir, sem vilja
íslandi allan óþarfa.
Loksins er svo Þjóffvörn,
heiðarlegir en áhrifalausir
smáborgarar, sem bæði
styðja einstaklingsrekstur og
þjóðnýtingu samkvæmt
stefnuskrá. Flokkurinn er
einskonar viðrini, sem berst
á móti hernum, en sér enga
leið til að bjargast án hans.
Þennan flokk kjósa þeir ein-
ir sem ekki vita hvað þeir
vilja.
Þarna er kjarninn úr því,
sem velja á úr í dag. Undan-
farið hafa leiðtogarnir spunn-
ið langt mál um hugsjónir og
drauma. Inn á milli leynast
eflaust grandvarar sálir, sem
trúa á það, sem flokkarnir
láta þá segja. En þær eru
ekki margar. Það er engin
' undantekning hjá flokkun-
um í þeim efnum að hver og
einn leiðtoganna og flestir á-
Hrifamennirnir hugsa fyrst
um sig en síðar um flokk-
inn. Öll þau gífuryrði og á-
sakanir, sem milli flokkanna
hafa flogið, og allar þær á-
kærur um glæpi og ofbeldi
eru sannar, undantekninga-
lítið. Þjóðin er orðin undr-
unarefni vegna ósómans á
Vellinum og hinar áugljósu
yfirhilmingar, sem daglega
er ljóstað upp um i blöðum.
Útlendingar, sem hér eru
Framhald á 6. síðu.