Mánudagsblaðið - 12.12.1960, Side 6

B
MÁNTI d agsbl aðið
Mánudagur 12. 'des 1960
En Bill hafði aðeins skrif-
að einu sinni formlegt bréf,
þar sem hann sagði henni,
að hann hefði beðið fast-
eignasala fyrir húsið þeirra,
en hann vildi láta hana vita,
að hún mætti búa þar, þang-
að til húsið væri selt. Helm-
ingur af tekjum hans átti að
renna til hennar. Hann hafði
ailtaf verið höfðinglegur í
peningamálum.
Hún hafði skrifað honum
aftur í klúbbinn hans og
sagt honum, að hún sam-
þykkti allar hans uppástung-
ur, þó hún hefði þráð meira
en allt annað að geta beðið
hann að taka sig í sátt aft-
ur og lofað honum því, að
hún skyldi, það sem eftir
væri ævinnar, reyna að bæta
honum fyrir sök sína.
En hún hafði einu sinni
farið bónarveginn og verið
(synjað; og hún gat ekki
beðið hann aftur. Hann
hafði svo mikla andstyggð á
framferði hennar, að hann
gat ekki hugsað sér að búa
með henni áfram. Það varð
hún að reyna að sætta sig
við. En um leið var eins og
eitthvað harðnaði innra með
henni, svo að þegar hún kom
út af spítalanum, var það
hörð og kaldranaleg Júlía,
sem sagði: „Mér er sama.
Nú bítur ekkert á mig.“
En undir yfirborðtehörk-
unni var henni ekki sama,
og hún vissi, að í örvæntingu
sinni þráði hún manninn
sinn.
Fyrsta kvöldið hjá Maek-
enzie-hjónunum kom Vil til
hennar til þess að tala í ein-
rúmi við hána. Vi hafði haft
áhyggjur vegna Júlíu allan
Grein Jónasar
A
Denise Robins
Framhald af 4. síðu
sögur sr. Jóns Thorarensen cru
gullnáma bókmennamálsins.
Frásögnin er öll- á vegum hinn-
ar fornu Bessastaðatízku, það
eru málmyndir og líkingar sem
orðabókahöfundar munu óvíða
finna í jafn eðlilegri mynd. í
Útnesjamönnum og Marinu fer
saman listrænt efni og þrótt-
mikill þjóðlegur stíll. 1 i
daginn. Og þær áhyggjur
voru tengdar þeirri tilfinn-
ingu, að henni fannst hún
bera að vissu leyti ábyrgð á
því, sem hafði skeð.
Aldrei ha^ði Vij fundizt
hún vera óhamingjusamari
en þegar hún leit á vinkonu
sina og sá breytinguna á
henni, ekki aðeins líkamlega,
heldur líka andlega. Það var
búið að taka umbúðirnar af
höfði hennar, og tóbakslitt
hárið var úfið, og enn var
svolítið mar á kinninni á
henni, og hún var mjög föl.
Augun virtust óvenjulega
stór og full of sársauka. Vi
verkjaði í hjartað, þegar hún
horfði í þau. Vinstri hand-
leggurinn var enn í fatla.
Læknirinn hafði sagt um
morguninn, að skurðurinn
hefðist vel við, og að hann
mundi geta- tekið sporin úr
eftir einn dag eða svo.
,,Þú verður eins lengi hjá
iméír og þú vilt, elskan,v
sagði Vi, ,,mitt heimili er
þitt og verður ávallt.“
„Þetta er fallegt af þér,
Vi,“ sagði Júlía, „en ég get
ekki tafið lengi, því ég verð
að fara heim og taka saman
pjönkur mínar.“
„Það verður erfitt fyrir
þig.“
„Mjög erfitt.“
„Bara, að þetta hefði ekki
komið fyrir, Júlía.“
„Júlía hló stuttan, harðan
hlátur.
„Það hefði ekki komið fyr-
ir, ef ég hefði ekki verið
eins mikið fífl og ég var.“
„Júlía, í allan dag hef ég
verið að segja það við sjálf-
an mig, að þetta væri mér
að ke|nna. Eg kynnti þig
þessum manni, og fór svo
út með Georg og skyldi ykk-
ur ein eftir, og —“
„Talaðu ekki eins og
kjáni,“ tók Júlía fram í,
„þetta er nokkuð, sem þú
áttir engan þátt í. Eg hefði
getað kynnzt honum hvar
sem er, og hver sem er hefði
getað skilið okkur ein eftir.
Þú gqtur ekki.’ með góðú
móti kennt þér um mína
heimsku “
Vi strauk grænt silkitepp-
ið á rúminu.
„Eg held næstum, að þú
hatir Ivar Bent núna, Júlía.“
„Það er ekki eiginlega hat-
ur. Það er aðeins — ekki
neitt! Mér finnst núna að
þetta hafi einna helzt verið
eins og martröð, sem heldur
manni föngnum á móti vilja
hans. Auðvitað elskaði ég
hann aldrei —en ég hélt þá,
að ég gerði það.“
„Þetta var alltof ofsafeng-
ið, góða mín.“
Jón Thorarensen, Þorgils
gjallandi og Jón Trausti hafa I
sögum sínum steypt i varanlegt
mót mál og minningar fólks við
Breiðafjörð, í Mývatnssveit og
á Sléttu. Sr. Jón Thorarensen
hefur í ritum sinum gefið máli
hinna horfnu Suðurnesjabúa
varanlegt og' virðulegt sæti 1
bókmenntum þjóðarinnar.
Aðvöruii
frá landsímanum
wi
* >
; •-> y
T i
Að gefnu tilefni skal athygli símnotenda vakin a
því, að fyrir sjálfvirk slimtöl, milli Reykjavikur ásamt
Hafnarfirði annarsvegar og Suðurnesja hinsvegar,
svo og á milli Suðurnesjastöðvanna innbyrðis, fer
gjaldið eftir tímalengd símtalsins', og er til dæmig
kr. 3,50 fyrir liverja mínútu milli Reykjavíkur og
KeflaVíkur eða kr. 210.00 fyrir klukkustimdar sím1'
tal. Á milli Suðurnesjastöðvanna innbyrðis er það
kr. 1,75 fyrir hverja mínútu, og t.d. jafnt frá Sand'
gerði til Keflavíkur og til Grindavíkur,
Reykjavík, 8. desember 1960.
n
Með Skeifú-borðstofusettum má velja milli margra gerða af skápaborðum (skenkum), einnig má velja um ferhynrd eða hringlaga borð.
SKEIFAN
Það er þýðingarmikið fyrir alia fjöiskylduna
•.... og ekki sízt fyrir börnin og æskufólkið að eig$
hlýlegt og aðlaðandi heimili.
Lítið á úrvalið í Skeifunni. Þar færst svo að segja allt„
sem þér þarfnist og girnist af húsgögnum. Heil sett og
einstakir munir í borðstofur, svefnherbergi, dagstofuri
barnáherbergi og gesta herbergi.
i
Skeifugæði — Skeifustíll — Skeifuskilmálaí
Verðmæti Yndi Hagræði
SKEIFAM
Kjörgarði, Laugavegi 57.
Sími 16975,
Skólavörðustíg 10.
Sími 15474.