Mánudagsblaðið - 03.09.1962, Page 8

OR EINU I ANNAB
Hilmar og bóndinn — Waage, Bella og Húr
— Eftirmæli dagblaðanna — Flöskur og
geymsla — Landsliðið ósigrandi — „Þing-
eyingurinn“
Meðan Hilmar Stefánsson var bankastjóri í Búnaðar-
bankanum, var eitt sinn um skeið talað um að bank-
inn lánaði bæjarbúum meira en bændum. Voru það
óvildarmenn Hilmars sem kveiktu þennan orðróm og
fór hann víða. Eitt sinn kom bóndi austan af héraði
til Hiimars og falaðist eftir láni. Hilmar tók þung-
lega á málinu, eins og bankastjóra er siður, spurði
margs um aðstæður. Að lokum spurði bankastjórinn
bónda hvaðan hann væri. „Ég er nú austan af Hér-
aði,“ segir bóndi. Hilmar brosti lítið eitt, vatt sér að
bónda og mælti: „Við lánum ekki svona langt út í
sveit-“.
★---------------
l
Benedikt Waage. forseti, lét hafa það eftir sér í við-
tali við blað eitt, að hann væri fyrsti 'skáti landsins.
í tilefni viðtalsins barst þessum dálki bréf, „frá
skáta“ sem byrjar svo:
„Um þessar mundir eru þeir mest umtalaðir í
heiminum Ben Bella, Ben Khedda og Ben Waage
—síðan Ben Húr leið. . .“ —• þá hætum við lestrinum.
Skyldu ritstjórar dagblaðanna allir bráðlega hætta
að taka hin löngu og væmnu eftirmæli, sem bloðm
birta oft í viku. Þessi eftirmæli eru um merka og
ómerka menn, langhundar persónulegs eðlis, sem eng-
um kemur við, tilfinningar fá lausan tauminn og oft
er þetta stílað beint til hins framliðna manstu,
þegar við lékum okkur í hlaðvarpanum“ — dregm
fram atriði úr lífi hans, sem enga þýðingu hafa.
Smábörn fá 1 til 2 dálka af tilíinningaskrifum o.s.frv.
Allir skilja harm aðstandenda, en skrif eins og þessi
eiga alls ekki heima í dagblöðunum, nema þegar for-
ustumenn eða afreksmenn og kónur, eiga hlut að
máli.
Allir tala um áfengið þessa dagana. Megum við segja
í voru sakleysi, að forstöðumenn vínbúðanna ættu,
ef þeir ekki vita, að geyma létt vin á hliðinni í búð-
um sínum, en ekki eins og mjolkurflöskur. Þetta
mun vera gert samkvæmt æfafornum sið vinfram-
leiðenda, sem telja það vininu fyrir beztu.
Æfingaleikur landsliðsins fór fram með mikilli leynd
á Framvellinum s.l. fimmtudag. Háði landsliðið mikla
baráttu við Fram og börðust báðir mikið. Úrslitin?
Fram vann landsliðið 3:1.
Þegar vínbarinn var opnaður á Hótel KEA á Akur-
eyri, stillti barþjónninn þar upp geysimikilli Ver-
moutih-flösku í hornið á barnum. Nokkrir góðglað-
ir þorp9búar heimsóttu barinn, skoðuðu gaumgæfi-
lega allt skrautið en spurðu síðan hvað hin feyki-
stóra ílaska hefði að geyma. Þjónninn svaraði því
til, að í henni væri aðeins loft.
Síðan kalla Akprreyringar flöskuna alltaf ÞINGEY-
ÍNGINN.
Eins og kunnugt er, þá á eitt af stærri þorpum,
landsins, Akuxæyri, afmæli um þessar mundii', og
hafa innfæddir gaman af, dansa og kveikja á kert-
um og blysum í tilefni þess airna. Ýmsum hefur þótt
imdarlega hljótt um nafn ViIhjálms Þórs, en eins og
allir vita. gerði Vilhjálmur garðinn frægan og inn-
leiddi þar sína tegund af menningu (KEA) og jók að
mun viðskiptalíf innfæddra og samskipti þeirra við
aðra landshluta. Þykir ýmsum að núverandi yfirvöld,
sem jafnan voru linnhlaupa fyrir Vilhjálmi, hafi nú
launað honum að verðleikum.
Sáu ekki neyð-
arskeytin!
Vitið þið, að nóttina, sem
Stella sökk, voru milli 20—
30 bátar innan 5 mílna radi-
uss frá henni. Aðeins EINN
bátur sá neyðarljós þau, sem
Stella sendi upp, og aðeins
vegna þess, að þeir voru farn
ir að vinna óvenju snemma-
Eitth-vað er að, þegar vakt
menn á öllum hinum bátun-
um sáu ekki neyðarskeytin.
Hvernig hefði farið, ef björg
unarbátur Stellu liefði verið
bilaður?
Iþróttamálin
Framihald af 1. síðu.
Kjarni málsins var þcssi — að
það ætti að Ijúka þeim mann-
virkjum sem í byggingu færu.
og lægju jafnvel undir skcmmd-
um, áður en byrjað væri á nýj-
um tugmillj. króna ævintýrum,
sem taka mundi mörg ár að
Ijúka við. Þessu verður ekki
mótmælt með neinni sanngii'ni,
og þetta er hagsmunamál allra
aðila .Hér ber fyrst og fremst
að nefna Laugardalsvöllinn og
þvínæst Laugárdalslaugina nýju,
-sem ekkert hefur verið unnið
við að ráði um lengri tíma, en
er hið þarfasta og eftirsóknar-
verðasta íþróttamannvirki fyrir
alla borgarbúa.
Almannaiómur.
Eins og segir í upphafi grein-
ar þessarar, hafa mál þessi ver-
ið rædd manna á meðal í lengri
tíma og eru alltaf ofarl. á dag-
skrá. Þessvegna er eðlilegt að
biöðin takiþau til meðferðar.
Mánudagsblaðinu hefur borizt
það til eyrna, að þeir, sem grein-
ar þessar hafa fjallað um, álíti
að einhverjir ákveðnir menn
standi að baki þeim. Öll tví-
mælí skulu hérmeð tekin af um
það og fyrir því er enginn fótur.
Allir hafa vitað þetta í stór-
um dráttum um lengri tíma og
blaðið hefur aflað sér sinna upp-
lýsinga frá ótal mörgum aðilum
sem enginn einn á neinn þátt
í greinunum sjálfum. Blaðið tel-
ur vissulega að upplýsingar
þessar séu sannar og óhrekjan-
legar, þar til annað sannai'a
reynist og það hefur sannarlega
gefið aðalmanninum, „prímus
motor“ íþróttamálanna í borg-
inni, heiðai-legt og kærkomið
tækifæri til að leiðrétta það, er
mishermt kann að haf.a verið.
Þessu hefur ekki verið sinni
og meðan svo er ekki, verður
að tcljast að eltkert sé ofsagt
í fyrri greinum blaðsins og kröf-
ur þess um breytingar á með-
ferð byggingamála íþróttahreyf-
ingarinnar og fcrystu hennar séu
ekki aðeins tímabærar .heldur
bein Iífsnauðsyn íþróttahrcyfing-
unni.
\
— SRlTLUR
„Barþjónn“, sagði viðskipta
maðurinn. „Þessi hundur
minn talar, og ég skal selja
yður 'hann fyrir 50 pund.“
Barþjónninn: „Ég er fyrir
löngu orðinn leiður á þessum
sögum urn hunda, sem tala.“
— Þá leit hundui'inn upp
Mánudagur 3. september 1962
Rekkjan -— 80 sýningar
Rekkjuflokkurinn liefur að undanförnu sýnt leikritið Rekkjuna
á Norður- Vestur- og Austurlandi við ágæta aðsókn. Leikflokk-
urinn kom til bæjarins s.l. fimnxtudag og verður lcikurinn sýnd-
ur í Keflavík, Hveragerði og í Aratungu nú um helgina. Fyrir-
hugað er að hafa aðeins þrjár sýningar á leiknum fyrir aust-
an fjall og svo verður leikurinn sýndur hér í Reykjavík einu-
sinni eða tvisvar sinnum á vegum Félags íslenzkra ieikara.
í næstu viku hcfst vctrarstarfsemin í Þjóðleikhúsinu og hefjast
þá æfingar þar. Rekkjan hefur nú verið sýnd 80 sinnum hér á
landi og hefur Gunnar Eyjólfsson Ieikið hlutverk sitt í öll skipt-
in, en Ilerdís Þorvaldsdóttir 33 sinnum á ieikferð flokksins
um landið í sumar. — Myndin er af Gunnari og Herdísi í hlut-
verkum sínum.
mörgu forystumönnum í-
þróttahreyfingarinnar, að
störf Gísla í þiágu íþrótta-
hreyfingarinnar í bænum séu
meðal hinna mikilvægustu,
sem einstaklingur hafi lagt
af mörkum.
Það er á allra vitorði, að
framlag han svið uppbygg-
ingu iþróttamannvirkja nær
miklu lengra en að því, sem
að teikningum þeirra snýr.
Áhugi Gísla fyrir frarn-
gangi íþróttahreyfingarinnar
á öllum sviðum hefur alltaf
verið sérlega mikill, og tíma
eyðslu og fyrinhöfn þar að
lútandi hafa ekki verið tak-
mörk sett. Af þeim sökum
hafa hörium vél'ið' falín ótrú
lega mörg störf i þágu í-
þróttahreyfingarinnar.
Mánudagsblaðið vill að
sjiálfsögðu nú eins og endra-
nær láta það koma fram,
sem rétt er, enda þótt það
mun hér eftir sem hingað til
gera að umtalsefni það, sem
því íinnst miður fara sam-
kvæmt ábendingum kunn-
ugra aðila.
tSjá grein um iþrótta-
mák — R stj.).
I filefrsi
íþróttaskrrfa
Vegena skrifa Mánudags-
blaðsins að undanförnu um
iþróttamál og hlut Gísla
Halldói'ssonar arkitekts ;i
þeim efnum, hafa ýmsir kom
ið að mláli við blaðið og lýst
óánægju sinni yfir hversu
aðidróttanakennd þessi skrif
hafi verið.
Það mun almennt viður-
kennt, jafnt af pólitískum
andstæðingum sem öðrum, og
þó e'nkum af hinum fjöl-
með tárvotum augum og
sagði:
„Viltu gjöi’a svo vel og
'kaupa mig. Eigandi minn er
vondur maður, gefur mér
aldi-ei almennilega að éta. og
baðar mig aldrei. Einu sinni
var ég ríkasti hundur í
heimi.“
Barþjónninn spurði eigand '
ann undrandi, hvers vegna
hann vildi selja svona mei'ki-
legan hund?
Eigandinn svaraði: ,.Eg er
orðinn hundleiður á helvítis
lyginnj í honum.