Tíminn - 31.01.1970, Qupperneq 5

IAWGABWAGUR 31. jairáar 197«.
TÍMINN
5
sýnt uin daginn á sérstakri
>að átti að ihefja kennslu í
nússnestea við steóla nokteum í
i Bédapest. Nemendur sendu
' nefnd til yfirvaldanna til þess
a3 kref jast þess, að teætt yrði
við Iþessa áfcvörðun.
— En hafið þið hugsað um,
\ a& nússneska er töluð af 200
i mltljónuoi manna?
— Ja, oe ofckur finnst það
meira en nóg.
— HH'ers vegna komið þér
! enn of seint? Eigið þér ekki
i vetejarafcluteka?
— Jú, en hán hringir alitaf
! meðan-ég seL
t
AsuL Ég sagífi, að þú æt8r
að gripa hama.
y
Hr. Tíiompson £ Cbseago
íékte eförfarandi bréf frá hófa
ffloteki: — Seadið ofcfeutr 100
þrásand fcróiHH-, armars raem-
um við fcanunni yðar.
Hhompson svaraði: — Ég
vfl gjaman kwmast í samtband
við yður, þar sem ég hef áhuga
á tílboðiau.
Hér eru gleraugun þín Jón.
Haffi lífli fór með pabba srn
um á markáð. !>ar sá hann,
hvernig maður var að þufcla á
kú og kreista ihana hér og þar.
— Af hverju gterir miaðurimn
þetta? spurði Haili pabba sinn.
— Hann þarf að vita, hvort
allt er í lagi með búna, áðttr
etn hann kaupir hana. Haffi
hugsaði um þetta svolitla
sttmd, en sagði svo: — Patobi,
óg held, að Emma vinnukona
verffi ekfci mikið lengor hjá
okkur. — Nú, sagði pabbinn,
— hvers vegna heldiurðin það?
— Jú, ég held, að rióstmaður-
ino sé að hugsa um að kaupa
hana.
Húsfireyjan hankaði á dyrn-
ar hjá leigjandanum: — Hvað
enuð þér eiginiega að gera,
Níels?
— Ég er að stpila á fiðlu.
— Guði sé lof. Ég hédt að
þér veerað að saga fæturna af
sófanum.
— <5®, Söi bróðir vi!l ekki
fara að sofa. Á ég að sy.ng.ja
fyrir hann?
— Nei, reyndu fyrst með
góðu.
Ssoðanakannanir sýna, að að-
eins trunda hvert hjónaband er
hamingjusamt.
— Þetfca vissi ég. Og ég,
sem er bara kvæntur í annað
swn.
-+- Þennan hatt hef ég átt
í þrjú ár. Ég hef bara látið
hreinsa harm tvisvar og einu
sitmi hafðj ég skipfci á honum
á Sögu fyrir splunteunýjan.
Vantar ekki eitthvað í for-
stoíuna yðar tii að gefa henni
skemmtilegri blæ? Þarf ek'ki
áð hressa svolítið upp á hana?
i Listamaðurinn Allen Jones
hefur komið með gott ráð. . .
það er kallað „Hatstand“, sem
á íslenzku kallast fatatré, gína
í leðurstígvélum, ieðurbol og
með opið i hálsinn. ..
Þetta og margt annað var
★
Franski húsnæðismálaráð-
herrann, Hobert-André Vivian
bró sér til Nissa um daginn,
tH þess að ranusafca stjáifiur
hvernig undirmenn hans fylgdu
fyrrmælum hans. Hvernig
í vetnjulegiir Frafcfcar eru mieð-
, höradlaðir á húsnæðismiðliunar-
! sferiffistofiuni.
Morgun eina gefck hann inn
í þrjár mismunandi húsnæðis
málaskrifstofur, kynnti sig sem
vertíunarmann frá París, sem
hefði f hyggju að byggja sér
hús á Rivierunni, og bað hann
um að fá að sjá reglur um
húsbyggingar ó þessum slóðum.
Á tveimur af þessum þrem
stöðum kvaðst hann hafa feng
ið fullnægjandi fyrirgreiðslu,
og reglurnar sem hann sjálfur
skrifaði voru vendilega útsikýrð
ar fyrir honum.
„Tvær stofnanir af þremur
er nægilega góð útkoma“,
sagði hr. Vivien. Hann sagði
efekert um hvað gerðist á þriðju
skrifstofunni.
★
! Sem fcunnugt er, hefir Alex-
ander Dutocek, fyrrum forsætis
ráðherra Tékkóslóvakíu, verið
útnefndur sendiherra í Tyrk-
landi með aðsetri í Anteara.
Eftir nokkrár tafir heima
fyrir komist sendiherrann nýi
af Stað, og fór með fluigivél til
! Istantml. Þegar til Istanbul
kom, var þar fjTir þvflíkur
rjÖIdi blaðamanna og ljós-
sýningu .í London.
Einnig voru sýndar þarna
ginur, ýmist standandi eða
liggjandi. Sumar lágu á hnján
um, og þéniuðu þanniig sem
borð. Aðrar voru „stólar". —
„Stúlka“, sem liggur á bakinu
með fæturna reista upp til að
kasta á púðum, er t.d. tilval-
inn legubekkur.
★
myndara víðs vegar að úr
heiminum, að lögregluvörður-
inn, sem til staðar var, réð
eteki við neitt, heldur missti
stjórn á öllu, og Dutocek og
nokkrir stjórnarerindrekar,
sem honium fylgdiu, urðu að
leita skjóls á náðhúsunum.
Dutocek neitaði með öllu að
svara spurningum, lögreglan
ruddi honum braut gegnum
manngrúann, og daginn eftir
hélt hann til Ankara.
★
Uppx-eisn æsfcunniar virðast
engin takmörk sett. Hennar
gætir á flestum sviðum. Nú
hafa t.d. danskir ungblaða-
mcnn eða lærlingar gert að
raunveruleifca draum sinn,
reyndar nokkuð gamlan, og
stofnáð sín sérstöku samtök.
Krefjast þessir blaðamannsiær-
lingar jafngóðra vinnuskilyrða
og útlærðir blaðamenn, jafn-
framt heimta beir samræmdar
launiagreiðslur um allt landið.
Þá vilja ungu mennirnir fá að
hafa «inhver áhrif á ritstjórn
blaða stV»^a.
★
Fjörutíu og fimm ára gömul
kona, Yawosa Doyinfila frá
Nígeríu, var dæmd í þriggja
ára fangelsi í Lagos, fyrir að
hafa selt átta ára gamlan son
sinn í þrældóm. Drengurinn
var seldur nígerskum lögreglu
þjóni fyrir 700 pund.
H j álpræðisherinn í París
heldur stöðugt áfram skæru-
hernaði sínum gegn klámi og
eiturlyf janeyzlu þar í borg.
Kvöld eitt fyrir nokkrum
dögurn kom stór hópur úr
Hjálpræðishernuim, sarnan á
fco-rgi einu • á vinstri baikfca
Signu, einn hennanna fór að
halda þrumandi sfcammarræðu
yfir almennum borgurum, en
þá dreif þar að síðhærð hippi
og slagsmálaglaða stráfca og
réðst lýður þessi á hermenn
Guðs með grjótfcasti otg iálótta
orðbragði, og svo fór, að hem-
um var gjörsamlega sundrað,
ekfci heyrðist hið minnsta tist
í ræðuimianTii fyrir ópum og
óhljóðum. Aðeins hin aldna
kempa, Abadie hershöfðingi,
gat brý'nt raust sína svo, að til
hans heyrðisL
Að lokuxn gáfust guðsmenn
upp, lögðu á flótta og reyndu
að safna liði sínu saman til
frefcar áitaba á næstanai.
★
Sá mikli áhugi, sem Vestur-
landamenn hafa nú fengið á
kynliíf, grípur víða uim sig.
Jafnvel katþólskir prestar hafa
nú miótemœlt einlífiim oig sesnit
páfa bréf þar um. Ekki er vit-
að um innilhald bréfsins, en svo
kann að fara, segja nofcfcrir
prestanna, sem að bréfinu
standa, að það eigi eftix að
hafa í för með sér róttæfcar
aöeiðingar. Mikið er talað um
það, að eðlilegt kyniíf effcir
þörfum hvers og eins leiði ein-
ungis til velsældar og ánægjn
þeirra, sem þess njóta, ixins
vegar sé ekfcert unnið með ein
lífinu, gott ef einlífismenn eru
efcki þrautþjakaðir bæði á sál
og lifcama vgna þess ama.
Kynlífssérfræðingar halda
því frarn, að fiólfc setn liifir ein-
lífi, t.d. mranikar og nunnur,
sé yfirleitt óvenjulega kyn-
dauft fólfc, þurfi minna ikyniíf
en almennt gerist. Og þá sé
það beiulínis þessari deyfð að
þakfca, að fólk fæst yfirleitt til
þess að lifa kristilegu einlífi.
Nú mun hins vegiar svo fcotm-
ið, að lítið sem efckert af ungu
fóllki vill lifa einiífi aila ætvi,
og því eni kaþólskir að verða
uppiskroppa með munka og
nunnur. Segija róttæOdr ka-
jrálskir prestar, að þessi guðs-
mannaskortur geti ef til vill
leitt til þess, að þeim verði
leyft að kvænast.

Tuttugu og f jögurra ára gam-
all japanskur fjallgönguimaður,
Kanji Kinxura, var bjargað af
tindi Eiger fjalls í Sviss méS
þyrlu, en. hann hafði þá legið
fótbrotinn í einn sólarhring í
um 170 m fjariægð frá hæsta
tindinmn.
Kimura var félagi í flokiki
japanskra f jallgöngumanina seam
gerðu tilraun til að Mífa Mna
hættalegu norðurhlið Eiger-
fjalis.
DENNI
DÆMALAUSI
— Veiztu Gunna, þú ert fjTsta
stelpan sem mér þykir gam-
an að horta á!