Tíminn - 22.02.1970, Side 2

2
TÍMINN
SUNNUDAGUR 22. febrúar 1970.

ilSsSSSK
Kvenfélög og kirkjubyggingar
Sagt var frá því í smáfrétt
í daib’aSi um daginn, að eitt
kvenfélag safnaðar hér í borg,
Kvenfélag Langholtssafnað-
ar, hefði gefið heila milljón
króna til kirkjubyggingar í
söfnuði sínum, og yrði hún af-
hent á komandi vori, en þá
er áformað að hefja vinnu við
síðasta áfanga safnaðarhúss
ins, sjálfan kirkjusalinn.
En í Langholtssöfnuði er
kirtkjan ásamt safnaðarheimil-
inu nokkurs konar menningar
miðstöð — kulturcentrum —
prestakallSins eða sóknarinn-
ar. Og nokkur hluti safnaðar-
Kaupið fyrir
söluskattshækkun
%/ BÚKA-
#S@L markaðurinn
# ^lðnskólanum
i1®*
heimilisins hefur nú um nokk-
ur ár verið not ður sem
kihkja.
Gjöf þessi virðist ekki vekja
neina sérstaka athygli og þó
mun hún vera að upphæð til
algjört einsdæmi í kirkjustarfi
borgarinnar og raunar kirkju
sögu landsins, því áður voru
krónur stærri og færri, þótt
margur hafi gefið mikið til
kirkju sinnar.
Nú eru kröfur á öðrum svið
um orðnar svo miklar, að allt
þykir sjálfsagt og fátt þakkar-
vert.
En geta má nærri að mörg
orð, margar hugsanir og mörg
handtök liggja að baki svo
stórri upphæð, en þó enn þýð-
ingarmeiri fórnfýsi, mark-
sækni, þolgæði og trú á mál-
efni guðsríkis og kirkju sinn-
ar.
En allt þetta og ótal rnargt
fleira þa- tii þess að slík
gjöf verði til og fram borin.
En það er margt fleira, sem
þarna er til íhugunar. Og þá
ekki sízt það, að enn skuli fé-
lagsleg menning okkar ekki
vera komin lengra í kirkjuleg-
um framkvæmdum og skilningi
en svo, að slík gjöf þurfi að
vera lögð fram á þennan hátt
og í þessum tilgangi.
Hvort er mikilsverðara í
kristnu landi og raunar hvar
sem er kirkja eða skóli? Ætli
við þyrftum að státa af mörg-
um skólum, ef kirkja væri ekki
og hefði ekki verið til?
En hvers vegna er þá ekki
kirkja byggð eftir þar til sett-
um reglum af almannafé ekki
síður en skólahús?
Og hversu miklu ágætara
væri, að kvenfélög safnaðanna
og safnaðarfélögin yfirleitt
gætu lagt si)tt fé beint til
menningar og líknarmála í
samfélaginu, en þyrftu ekki að
verja mestum tima, mestum
kröftum og mestu fé til að
byggja hús yfir þessa starfsemi.
Og í raun og veru aðallega fyr-
ir það safnaðarfólk, sem heimt
ar slík hús til sinna hátíða-
stunda og helgiathafna, en legg-
ur lítið eða ekkert fram til að
koma þeim upp.
Og ennþá Ijúfara hefði ver-
ið að geta varið þessari milljón
til aðstoðar einhverjum bág-
stöddum, því jafnvel hér og í
flestum velferðarríkjum sann-
ast orð meistarans mikla:
„Fátæka hafið þér alltaf hjá
yður“. „Og hrein og flekklaus
guðrækni er það að vitja mun-
aðarlausra í þeirra þrengingu",
sagði einn af stofnendum frum
safnaðarins forðum.
Enginn skilji þó orð mín
svo að það kvenfélag, sem hér
um ræðir og kvenfélöig safn-
aðanna yfirleitt huigsi ein-
göngu um kirkjubyggingar og
safni til beirra.
Fjarri fer því. Þar er hvorki
gleymt líknarstarfi né menn-
ingarmálum eða söfnun til
slíkra framkvæmda, bótt meira
þyrfti með.
Kvenfélag Langholtssafnað-
ar, sem ég þekki bezt, er 17
ára að störfum. Og á því tíma-
bili hefur það oft lagt fram
myndarlegan skerf til bygging-
ar og húsbúnaðar hins frábæra
safnaðarheimilis í þessu borg-
arhverfi, gefið altarissilfur og
messuklœði, haldiíð námsbeið í
miatreiðslu, föndri, framsögn
o.fl. o.fl. gengizt fyrir kirkju-
kvölduii. og haldið helgisam-

skrifið eða hringið, segið oss hvaða húsgögn yður vantar
og biðjið um myndalista vom.
Ef þér hafið í huga að kaupa bólstruð húsigögn, svo sem
sófasett, svefnsófa eða borðstofustóla, þá flýtir það fyrir,
ef þér segið oss hvaða áklæðalitir koma til greina, t. d.
hvort sófasettið eigi að vera grasnt eða gulbrúnt o. s. frv.
Vér sendum yður um hse] myndalista, verðlista og 5—10
mismunandi áklæði og liti.
Þér segið oss hvernig þér viljið greiða vöruna. Ef þér greiðið gegn póstkröfu fáið þér staðgreiðsluafsiátt en beztu afborg-
unarkjör okkar eru þessi:
Kaup allt að 10.000 — 1000 út — 1000 á mánuði
— — — 20.000 — 2000 -------------- 1000 —
— — — 30.000 — 3000 ------- 1500 - —
— — — 40.000 — 4000 ------- 2000 • —
— — — 50.000 — 6000 ------- 2000 - —
— — — 60.000 — 8000 ------- 2500 - —
Kaup þar yfir 20% út afgangur á 20 mánuðum. Þér ákveðið með hvernig afborgunum bér viljið
greiða vöruna Vér útbúum samning og vixla. sem vér sendum yður til andirskriftai og þér
endursendið oss. Siðan afgreiðum vér vöruraar, og er þá útborgunin i póstkröfu. ef þér hafið
ekki þegar sent hana til vcr Víxlana sendum vér i næstu bankastofnun við yður.
komur og skemmti'undi og á
sinn sérstafca söngílofck.
Það hefur einnig komið sér
upp í samstarfi við Bræðrafé-
lagið líknar. eða hjálparsjóði,
sem gæti auðvitað verið miklu
öflugri, en hefur samt veitt
glaðning til aldraðra og ein-
stæðinga.
Ennfremur gengst það ár-
lega, í samstarfi við önnur fé-
lög í söfnuðinum, fyrir jélagleði
eldra fólks, sem er fjöknenn
og ánægjuleg samkoma og ann
ast um skemm'' ^erð eldra fólks
á hverju sumri, með aðstoð
bflstjóra á Bæjarleiðum.
SÚBastliðin tvö ár hefur
kvenfélagið starfrækt fótsnyrt-
ingar- og hársnyrtinigar-
stofu fyrir eldra fólk, einkum
konxur og annast þar um
ánægjustundir fyrir gesti sína
með kaffiveitingum og hlýleg
um móttökum, sem eru mörg-
um til gleði. Fótsnyrtingu fé-
lagsins sóttu um 200 manns
síðastliðið ár.
Hársnyrtingarstofan fyrir
eldri konur er enn á byrjun-
arstigi en gefur góðar vonir
um ánægjulega framtíð. Til
líknarsfarfs var veitt um 100
þús. kr. s.l. ár.
Ekfci ætti heldur að gleyma
því, að kvenfélagið hefur gef-
ið á annað hundrað ferming-
arsfcikkjur til afnota við ferav
ingar, og sér um þær árlega.
lánar þær til helgisýninga í
kirkju og skólum og skrýðir
börnin á fermingardögum. Og
á síðastliðnu ári gáfu konurn-
ar, sem hafa séð um skikkj-
urnar söngkói kirkjunnar um
eða yfir 30 skikkjur, sem nú
setja sinn sérstæða helgiblæ á
guðsþjónusitur safnaðarins.
Auðvitað eru það tiltölulega
fáar konur, sem vaka, vinna og
stríða í þessum verkahring. En
mér er nær að halda, að þótit
ekki væri annað gert við kirkj-
urnar en það sem kvenfélögin í
söfnuðunum gera, þá mundi
borna í ljós, að kirkjan á enn
meiri samtakamátt og fórnfýsi
án kröfu en nokkurt annað fé-
laig í landinu. Flest þeirra
starfa svipað þessu. Þakkir og
viðurkenning eru oftast af
skornum skammti. En kvenfé-
lagskonur err of önnum kafn-
ar til að veita því athygli eða
láta það letja sig og hindra.
Og eitt er víst. Það afl er
enn vak.:ndi, sem blessaði eyri
ekkjunnar, seon lagður var 1
guðskistuna forðum.
Þökk sé því fcvenfélögum
kirknanna á íslandi. Störf
þeirra eru eftirbreytniverð.
Rv. 5.2. 1970,
Árelíus Níelsson.
Enginn
verður
iens
!
i
\