Tíminn - 24.05.1970, Qupperneq 7

•UNNUDAGUR 24. maí 1970.
TIMINN
19
Vinnan hefur aukizt
mikið
Þa'd er eldsnemma um morgun,
að við tökum okknr far með leið
11, Hlemmur—Breiðholt, en öku-
maður í þeirri ferð er Ágúst
Ormsson.
Þó svo atð í vagninum standi,
að viðræður við vagnstjóra í
akstri séu bannaðar, hættum við
á alS spyrja Ágúst nokkurra
spurainga,
— Fólkinu lfkar þetta vel, að
minnsta kosti nú að sumarlagi,
þegar vagnarnir standast áætlun,
en ég er hræddur um að í vetrar-
færðinni muni það geta orðið
óánægt, þar sem við höfum engan
tíma til að vinna upp tafir, eins
og áður var. En þetta kann þó
að breytast og vera kann að bætt
verði úr, segir hann, aðspurður
um nýja leiðakerfið.
En hvað segja vagnstjóranrir
sjálfir_ um nýja kerfið?
— Á minni leið er þetta allt
í lagi á morgnana, þá stenzt ég
vel áætlun,, og allt gengur eðli-
lega. En um miðjan dag og á
kvöldin er ekki miðjan dag og á
tíminn sé nægur. Ég held, að
vinnan hafi aukizt um % frá því
sem áður var. Vagnstjórarnir
telja, að það muni ef til vill
reynast erfitt að fylgja tímaáætl-
unum, þegar færð þyngist, eða
skyggni verður slæmt.
Ertu farinn að taka eftir nokkr
um stjórnmálalegum rimmum eða
umræðum meðal farþeganna?
—• Nei, ekki get ég sagt það, að
vísu hefur heyrzt slíkt tal, en
engar rökræður.
En milli vagnstjóránna?
— Það liggur nú við. að mað-
ur sé hættur að þekkja vaktar-
félagana, hvað þá að ræða við þá,
svarar Ágúst.
Finnst þér ekki annars erfitt
að sfcrifa hér á Breiðholtsleið-
inni? spyr hann kíminn.
Ekki er því neitað, en næsta
spurning borin fram:
Telurðu aukna slysahættu eftir
breytinguna, þegar til kapphlaups
vagnstjóranna við tímann fer að
koma?
— Nei, ekki held ég alð það
þurfi að óttast. Að minnsta kosti
ekki vegna ógætilegs aksturs, en
það gæti aftur á móti orðið, þeg-
ar líða tekur á vaktartímann og
vagnstjórinn er orðinn þreyttur,
hefur ef til vill ekki getað stað-
ið upp allan daginn.
Við vendum nú okkar kvæði í
kross:
Telur þú kosningarnar um
næstu helgi snúast um eitthvert
ákveðið málefni?
— Ég hef ekki gert mér neina
grillu út af stjórnmálum, en ég
reikna með, að aðalmálið verði
hver fær völdin, að minnsta kosti
man ég eWd eftir neinum málefn
um, svona í heildina tekið.
Og þar með gefumst við upp við
að skrifa meira á Breiðholtsleið-
inni, enda orðið erfitt að lesa
það, sem á blaðið kemur, ýmist
eru það, strik upp eða niður eftir
öllu blaði.
LL.
Illa er búið að knatt-
spyrnumönnum
Björn Ilalldórsson í verzluninni
SPORTVALI við Laugveg er önn
um kafinn við að selja ýmiss kon-
ar sport- og ferðavörur, og því
spyrjum við hann, hvort hann
telji, að mikið verði um útilegur
borgarbúa um næstu helgi, 20.
og 31. maí.
— Já ábyggilega, ég held, að
fæstir hafi áhuga á þessum kosn-
ingum. ég held, að fólk vilji vera
laust við þvargið, en að sjálfsögðu
hefur þó veðrið ailtaf sitt að
segja, bætir hann við og brosir.
En hvað um annars konar
„ferðalög?“
— Það veit ég ekkert um, og
vil ekkert um það segja. Ég ætla
sjálfur að vera í bænum og veit
ekki, hvort ég tek mér ferð á
hendur á kjörstað núna.
Þú hefur verið virkur þátttafc-
andi í knattspyrnufélagi í borg-
inni, hvað viltu segja um aðstöðu
knattspyrnumannanna hér?
— Hjá mínu félagi, Þrótti, hef-
ur aðstaðan batnað, því að hún
hefur ekki verið nein undanfarin
14 ár, þar til £ fyrra, að við feng-
um svæði við Sæviðarsund til um-
ráða.
Það hefur verið mikið kvartað
undan léiegri keppnisaðstöðu í
Reykjavík, hvert er álit þitt í
því máli?
— Það hefur skort og skortir
enn mikið á að sómasamlega sé
búið að knattspyrnumönnunum,
hér er einungis einn grasvöllur
og einn malarvöllur til keppni, og
grasvöllurinn er oft slæmur á
keppnistímabilinu, enda er á hon-
um mikið álag.
Það eru 1. deildar liðin, sem
sitja fyrir um grasvöllinn, hvað
hefur ,þú af 2. deildar liðunum að
segja?_
— Ástandið þar er hörmulegt,
vægast sagt, segir Björn, og er
ákveðinn á svip.
Þar sém við viljum ekki verða
til þess, að borgarbúar geti ekki
keypt sínar ferðavörur, þökkum
við spjallið og hverfum heim.
LL.
Úr banka í sveit kæmi
til greina
í Búnaðarbanknum starfar Erla
Þorsteinsdóttir, og spyrjum við
hana hvort hún telji, að Reykvík-
ingar séu orðnir stórborgarar og
fari t.d. ekki heim í mat o.s.frv.
— Já, það finnst mér, þeir eru
hættir að fylgjast eins mifcið með
náunganum og áður, segir Erla, og
heldur áfram, Reykjavík er ein
hreinlegasta höfuðborg, sem mað
ur fcemur til, en hún er að vísu
svo lítil, að erfitt er um saman-
burð.
Það er mikill kostur við litJa
borg, að vegalengdir eru stuttar,
og maður er fljótur á milli staða,
en samt eiga allir eigin bíla. Það
hefur verið hér vélgengni og allir
haft það gott.
Ég hef að minnsta kosti ekki
yfir neiu uað kvarta varðandi borg
ina.
Hvað segið þið banfcafólk um
fjárráð almennings?
— Það er nú svöna upp og ofan,
það fer eftir einstaklingnum sjálf
um, hve vel þeim helzt á aurum,
allir ættu að minnsta kosti að
geta haft það gott ef þeir hafa
áhuga á.
Telur þú, þar sem þú ert starfs-
maður í stofnun ríkisins. að rfk-
isbáknið" sé orðið of stórt?
— Sumir vilja, að ríkið stofni
fyrirtæki, aðrir vilja framtak ein-
staklingsins, sem ég tel að gefi
miklu betri raun, þegar rekstur-
inn er borinn saman.
Ég held, að sú skoðun almenn-
ings, að ríkisstarfsmenn hafi lítið
að gera sé misskilningur, þó svo
að alltaf sé einn og einn, sem
getur komið illu orði á hópinn
allan.
Skrifstofuveldið er alltaf að
verða einfaldara hvað þjónustu
við almenning varðar, að minnsta
kosti, enda efcki vanþörf á.
Það er almenn skoðun, að bank
arnir séu of margir og talað er
með ásökunartóni um bankahall-
irnar, Hvað vilt þú segja um það?
— Fljótt á litið virðast þeir
vera of margir, en þegar nóg er
að gera á öllum stöðum, hlýtur
það að vera aukin þjónusta við
almenning að hafa bankana marga.
Um útibúin er þð að segja, að
þau eru mjög góður liður þjón-
ustustarfseminnar, þau eru opin
til kl. 6.30 á kkvöldin, og þótt
aðalbankarnir séu lokaðir. geta
viðskiptavinimir leitað til þeirra
og fengið þar jafn góða fyrir-
greiðslu og í aðalbönkunum.
Að síðustu. Erla, mundir þú
vilja búa í sveit, eftir að hafa
verið allt þitt líf í Reyfcjavík?
— Já, ég gæti vel hugsað mér
að vera í sveit, ef mér liði vel,
jafnvel þótt mikið væri að gera.
ég held að sveitalífið sé skemmti-
legt og ég tala rú ekki um ef
það væri í fallegu íslenzku lands-
lagi.
LL.
Þær vinna ánægjunnar
vegna
Kvikmyndahúsin hafa mikið
gleymzt eftir tilkomu sjónvarps-
ins. En þau hafa þó alltaf sitt
aðdráttarafl, og ekki skaðair það,
að starfsstúlkurnar séu ljómandi
fallegar.
Þær stöllur, Gígja Geirsdótt-
'ir og Marta Bjatrnadóttir, eru
svo samrýndar, aS ekki reynist
nokkur kostur á að tala aðeins
við aðra, enda yrðj valið erf-
itt, ef svo ætti að verða.
Við spyrjum þær fyrst að því,
•hvort aðsókn að kvikmyndahús-
unum hafi ekki aukizt aftur eftir
hinn mikla afturkipp, sem í hana
kom við tilkomu sjónvarpsins.
— Aðsóknin fer að sjálfsögðu
mest eftir myndunum. hér hafa
verið góðar myndir að undan-
förnu og því aðsókn góð, segir
Gígja, en Marta bætir við, að
fimmtudagskkvöldin séu alltaf
áberandi betri en kvöld annarra
virkra daga.
Hvaða aldursflofckar er það
helzt, sem sækir kvifcmyndahús-
in?
— Það er frá vöggu til grafar,
ef svo má segja, segja þær báðar,
en flestir eru þó líklega frá 16
ára til þrítugs.
Eruð þið að vinna hér með
námi, spyrjum við?
— Já, segir Gígja, og það er
efcki vegna kaupsins, frekar er
það litill áhugi á náminu, sem
leiðir tíl þess að ég vil vinna,
ég vinn einnig til þess að fá svo-
litla tilbreytni frá hversdags-
leikanum.
— Ég vinn Mfea með námi, og
vissulega er gott að fá kaupið,
en starfið er skemmtilegt. segir
Marta, og báðar eru þær sam-
mála um að því skemmtilegra sé
að vinna í Gamla bíói eftir því
sem þær séu þar lengur.
En er ekki leiginlegt að vera
alltaf að vinna á kvöldin?
— Nei, alls ekki, segir Gígja,
við erum lausar hér um fcl. 22.30
og þá er mikið eftir af kvöldinu,
að minnsta kosti eins og skemmt-
unum í borginni er háttað nú
í dag.
—• Það er ekfci alltaf nóg að
gera í heimahúsum á kvöldin, seg
ir Marta, en að öðru leyti getur
svar Gígju vel átt við um mig
l£ka.
Að síðustu, stúlfcur ætlið þið
að vaka kosninganóttina? /
— Nei, alls ekki, segja þær
bóðar og eru hjartanlega sam-
mála, — nema við verðum þá ein-
hvers stað að skemmta okkur.
LL.
Vill ekki ráðhús við
Tjörnina
Á vorin eru ferðir niður að
Tjöi. vinsælar hji> yugstu kyn-
slóðinni. En til þess að förin verði
farin, þarf annaö hvort pabbi eða
mainma að fara með, — svona ör-
yggisins vegna.
Mamma þeirra Henrýs og Þor-
vairðs Hálfdánarsona heitir Edda
Þorvarðsdóttir. Og þótt veðrið sé
ekki beint sumarlegt, eru þau
öll í sólskinsskapi.
Við spyrjum Eddu fyrst, hvort
þau fari reglulega niður að Tjörn,
hvort þetta sé sérstakur uppáhalds
staður.
— Já, þetta er uppáhaldsstað-
ur, að fara niður að Tjörn, sjá
klufckuna á Dómfcirkjunni og Ál-
þingishúsið.
Við förum oft þegar vel viðrar,
við búum hér í gamla bænum.
En við reynum að forðast að
fara á sunnudögum, því að þá
virðast endurnar vera pakksadd-
ar, og börnin verða óánægð, þeg-
ar þær líta ekki við brauðinu
hjá þeim.
Þar sem við erum í hominu hjá
Iðnó spyrjum við:
Hvað finnst þér um tillöguna
gömlu að byggja ráðhús einmitt
á þeim stað, sem við nú erum?
— Mér finnst það fráleitt. Það
yrði dýrt á tvennan hátt. Bygg-
ingin yrði dýrari hér en annars
staðar af ýmsum ástæðum, og
svo myndi gamli bærinn breyta
of mikið um svip.
Þú ert með lítil börn, finnst
þér borgin gera nóg fyrir yngstu
borgarana?
— Ég sendi þann eldri á gæzlu-'
völl og er einungis húsmóðir og
finn þess vegna lítið fýrir því,
vegna þess, að ég þarf svo litla
aðstoð.
Hins vegar hef ég þá skoðun,
að einstæðar mæður ættu að njóta
meiri styrks en nú er. — að
minnsta kosti barnanna vegna.
LL.