Tíminn - 14.06.1970, Síða 5

SUNNUDAGUR 14. júní 1970.
TÍMINN
5
MEÐ MORGUN
KAFFIIIU
— Þegar þú ert kominn í
borgarstjórnina, viltu þá ekki
•reyna að útijega vini mínum
vinnu hjá borginni?
— Hvað gerir hann?
— Ekkert!
— Það er fínt! Þá þurfum
eklki að setja hann inn í
starf.
— Hugsa sér, hvað þetta
hefur verið óþægilegt í gamla
daga, þegar maður þurfti líka
að halda við pilsin.
Frú Smith: — Viljið þér
gjöra svo vel að vigta þennan
pakka fyrir mig.
Slátrarinn: — Já, hann er
nákvæmlega eitt og háift kiló.
Frú Smith: Takkv-Þetta eru
beinin úr tveggja kílóa steik-
inni, sem þér selduð mér fyrir
helgina.
Fín frú kom inn í ávaxta
verzlun • með kjölturakkann
sinn. Seppi fór að skoða eplin,
án þess að húsmóðir hans tæki
eftir því. Verzlunarmaðurinn
vakti athygli frúarinnar á þvi,
að hundurinn var farinn að
sleikja eplin. Þá varð frúnni
að orði:
— Uss, Fídó, þetta máttu
ekki. Þau eru óhrein.
Presturinn við fangann, sem
er rétt setztur í rafmagnsstól-
inn:
— Er nokkuð, sem ég get
gert fyrir yður?
— Já, haldið í hóndina á
imér!
Á lítinn veitingastað komu
fyrir skömmu fcveir herramenh
og báðu um uxahalasúpu. Þeir
borðuðu og spurðu síðan, hvað
súpan kostaði.
— 100 krónur á mann, svar-
aði þjónninn.
— Það er sannarlega okur-
verð, sagði annar gesturinn.
—Já, líklega, svaraði þjónn
inn og yppti bxlum. — En þið
verðið líka að muna, að það
fer heill uxi í hvert sinn.
— Þjónn. það stendur kavíar
á matseðlinum. Hvað er það?
— Það eru egg styrjunnar.
— Jæja, þá ætla ég að fá
tvö stykki liðsoðin, takk.
— Þjónn, viljið þér gjöra
svo vel, að loka dyrunum-
— Er trekkur á yður, herra?
— Nei, en þetta er í þriðja
sinn ,sem buffið fýkur niður
á gólf.
pabbi. Má ég eiga hann?
DENNI
Eddi ségist geta borðað riieiri
ís cn ég, ætlarðu að láta hann
DÆAAAlA U S I sl6PPa iueð svoleiðis mont?
Óneitanlega er hann dável
vaxinn, hann Kalli krónprins,
eða kannski hann hafi bara
dregið inn magánn ’ og þariið
bfjóstkassann á meðan ljós-
myndarinn var þarna að.þvæl-
ast fyrir honum. Myndirí er ann
Zsa Zsa Gabor sagði um dag-
inn í viðtali við brezkan blaða-
mann: „Ég get staðizt allar
freistingar, nema hjónaband.
Þegar ég var 14 ára var ég þeg
ar tekin að óttast að ég myndi
pipra, enginn myndi lúta svo
lágt að biðja min. Ég giftist
ars tekin þegar drottningin
skrapp með alla fjölskylduna
til Ástralíu í frí, og tii að líta
eftir að allt væri í lagi hjá þess
um þegnum sínum hinum meg
in á hnattkúlunni.
þegar ég var fimmtán og hálfs
árs, tyrkneskum diplómat. Og
allt frá því það var, hef ég orð-
ið svo hrifin og ánægð, þegar
maður, sem ég hrífst af, hefur
beðið mín, að ég get ekki annað
en játazt honum. Þegar maður-
;nn ber upp bónorðið, heillast
ég gjörsamlega, gleymi að
Jiugsa um hvernig hjónabandið
verði hugsanlega, gleymi öllu,
gleymi jafnvel að ég er þegar
gift! Ég segi bara JÁ þegar í
stað .
Ég elska hjónaband, mér
finnst allt stórkostlegt við þau,
allt frá hjónavígslunni til skiln
aðarins. Við allar hjónavígslur
sem ég hef komið nærri, hef ég
brostið í grát, sérstaklega við
mínar eigin. Karlmenn gráta
ekki þegar þeir kvænast^ þeir
gráta frekar þegar þeir skilja.
Ég hef nú verið gift fimm sinn-
um og sé ekki eftir einu einasta
hjóriabandanna. Ég er mjög
hrifin af öllum mönnunum mín
um, en kona er karlmianni nauð
synleg. í fyrsta lagi þarf karl-
maður einhvern til að annast
þvotta, matseld og þ.h. eða
a.m.k. eínhvern til að senda
þvottinn í þvottahws og panba
matinn á hótéli. Nú og svo er
konan víst óhjákvæmilegt áhald
í kynferðislífi karlmannsins . .“
Nú er verið að gera fyratu
myntina, sem skreyifct verður
vangasvip Oharles de Geulie,
heyshöfðingja.
Þó að myntin sé gerð í París,
er hún ekki frönsk, heldur verð-
ur hún sett í umferð í Afríku-
ríkinu Chad, en de Gaulle veitti
Chadbúum sjálfstæði árið 1960.
Stöðumælasektir hafa nýlega
verið hækkaðár í Frakklandi
öllu, og er því lofað, að það
gjald sem innheimtist við hækk
un þessa, verði öllu varið til að
bæta samgöngukerfi borganna,
þannig að fleiri sjái sér fært
að komast leiðar sirinar í stræt-
isvögnum ogg sporvögnum. Haf
in er mikil áróöursherferð fyrir
því að menn eigi að skilja bí!a
sína eftir heima, en aka í al-
menningsvögnum til vinnunnar.
f til vill' á þessi kettlingur
eftir að læra það einn '”!|ðan
veðurdag, að þannig hcgða kctt
jr sér ekki. Að leyía mús að
lepja mjólkina með sér og leika
sér svo við hana á eftir! Mamma
hans á örugglega eftir að kcana
honum sitt af hverju þcssum.
Ef köttur er á heimili yðar,
sýnið honum þá ekki þessa
mynd, hún gæti komiö honum
úr jafnvægi.