Tíminn - 20.12.1970, Qupperneq 16

16
TIMINN
SUMNUDAGUR 20. desember 197«
BLESI
Sagam uin haun Blesa er aHveg
eins'tök. Hann er dálítið baldinn,
en sarnt bezta skinn. Þið hafið
áredðamiega ánægju af aið lesa
um hanm Bliesa,
JÓLABÆKURNAR 1970
HERSVEIT HINNA FORDÆMDU
Gatnlingi dró tönn úr Porta. Hann hafðt lengi haft óþolandi tannpinu, en
þorSI ekki aS fara tH tannlaeknisins. ViS reyndum gamla ráSið meS að
blnda spotta úr tönninni í hurðina og opna hurSina síSan, en spottinn
slitnaSi. Loks kom gestgjafinn okkar meS gamla tnndráttartöng, og svo
bundum viS Porta, og Gamiingi sneri tönnina út úr honum.
En þetta var ekki rétta tönnln, svo aS Gamiingi varð aS gera þetta aftur.
þá hafSI Porta aSeins eina tönn eftir, þaS var svarta framtönnin. — Hana
tók Gamiingi líka, áSur en böndki voru tekin af öskrandi sjúklingnum.
í marga daga urSum vlS aS halda þeim hvorum frá öSrum, en Porta fékk
hefnd. Hann batt Gamlingja, Idæddi hann úr stigvélunum og sokkunum
og reyrSi fæturna fasta vlS rúmstuSlana. Síðan neri hann il jarnar úr salti
og bauS tveim geitum aS sleikja. MeSan Gamlingi skrækti, drakk Porta
Lykáliverkið að öllum bókum bjór. Okkur hinum hélt hann í fjarlægð með langri kósakkasvipu. Geit-
Hazels. _ Bókin, seon strákaTU- urnar sleiktu og sleiktu, Gamltngi snökti og veinaSi og engdist í hláturs-
ir velja í fyrsta sæti. kraimpa.
ERLEND BLADAUMÆLI:
Morgen-Posten:
Sterkasta stríðsbók, sem. nokkru
sinni hefur verið skrífuð.
Le Monde:
Dásamleg bók í Hemrngways frá-
sagnarstíl. Einstæð heimild um
hinar blóðugu orrustur á Austur-
vígstöðvunum.
The Times:
Við hvetjum afflia til að l'esa
„Hersveilt hiinna fordaemdu". Það
er vissulega uppllifun, sem aldrei
gieymdst. Þetta er ein hinna allra
stærstu stríðsbóka.
Manchester Guardian:
Grípandi frásögn af ógnum Ausit-
urvigstöðvanna, storifuð'af snjöll-
um höfundi, sem þolir samanburð
við þá Hemimgway og Remarque.
LEIÐIN TIL BAKA
nefnist hún þessi nýja bók Marteins frá Vogatungu.
Hún fjaillar um utamgarðsfólik og samskipti þess við
heiðarlega guðelskandi borgara.
Marteinm tailar eklki tæpitumgu oig þessi bók er
harðskeytt ádeila á ýms fyrirbæri samféflagsins.
Ó, Systa mín, hugsaðu um það þegar við vorum
saman, saigði hann og fœrði sig til hennar. Gætum
við e'kki verið eins og áður, ég sem hef fastað í heilt
ár. Svo hvolfdi hann sér yfir hana á ný.
Jesús minn, kveinaði hún. Styrk þú mig gegn
freistdinigium djöfulsins.
Parí heiivíti. Þú álkalar Jesús og maður linast aflflur
U'pp. Ég fer þá í mellurnar í borginni. Hann stóð á
fætur og lagði af stað frá henni.
Ææ kveiniaði hún af ekka.
Ætlar þú þá að senda mig í mellumar? spurði
hann og leit um öxl?
Það er gott vinur minn sagði maðurinn og rétti
honum hendina. Þið komið svo heirn til mín. Við
skuluim eiga saman eina heiilaga bænastund í kvöld.
Já, anzaði Diddi og næskti sig. En við þyrftum að
fá útitelbt.
Allir sem koma til „Hans“ þurfa að kmossfesta
holdið sagði fátækrafui'ltrúÍTm. Hafðu það í huga
vinur minn.
Við höfum gert það. Við höfum eklki braigðað mat
í þrjár mætur og tvo daga.
Og hafið elkki faJlið fyrir freistingum djöfuisine?
Neimei, sagði Diddi brosamdi og ileit upp. Það er
svo létit, það er svo ósköp létt þegar elklkiert er til að
borða.
FARÐU EKKI
ÁSTIN MlN
DttlSt ROBIKS'
FARÐUEKKI,
ÁSTIN
MlN....
Eins og nafnið
ber með sér,
er þetta bókin,
sem allir ættu
að gefa ástinni
sinni.
FLUGVÉLARRÁNIÐ
Umæl i frægra
skál dsa gnartth öfunda
Bókin befir aila eigdnleika beztu
sölubóka . . .
Roderiek Thorp.
. . . Þetta er ein þeirra bókia, sem
óg vifldi að bæri mitt nafn á
tá'tTltoiaðinu.
Eklwin Corley.
Skáldflð David Harper heldur
manni í þrotlausri spennu og ég
gat elkiki lagt bókina fra mér fyrr
en öllu var lokið.
Robin Moore.
SKRIFTIN Á VEGGNUM! Þetfa á ekki að vera fyndiðl Ég faldi
sprengju um borð f flugvélinni og ég get sprengt hana í loft upp með
aðstoð útvarpstíðni, hvenær sem er. Fljúgið til Seattle, en ekki til
San Rrancisco. Reynið ekki að leika á mig, eða ég kveiki í sprengj-
unni. Mér er sama, þótt ég deyi. Ég hef hvort eð er ekkert tii að
lifa fyrlr. Fljúgið beina leið til Seattle.
FLUGVÉLARÁNIÐ
Þetta er æsíspennandi bók, þar sem sagt er frá mjög frumlegu |
fluigvéiaráni.
Höfundur hittir beint í mark, þvi að undianfömu hefur þetta vanda- i
m'áíl verið í sviðsijósinu.
Bókin barst hinigað, sem ljósprentað handrit, en er nú aiveg ný-
bomin út í Bandamíkjunum og væmtanleg í flestum Evrópulöndum.
AlBsstaðar er gert ráð fyrir að hún verði milkil sölubók og vonandi
eru einnig margir íslendingar, sem forvitnast vdlja um, hvemig þessir
hlutdr gerast og hvemig fólflí er innanbrjósts, sem flæfldst um háloftin
undir stjóm flugvéiiaræningja, sem gæti auðvitað verið geðbilaður.
Góða sbemmitun.
UMBERTO NOBILE
RAUÐA TJALDIÐ
Frásögn flugforingjans Umberto NobUe
af heimssögulegum afburði.
Öld loítskipanna heyrir nú til fortiðinni Miðaldra
fól'ki og eldra er þó enn minnisstætt þegar þessi tígu-
legu farartæki iiðu um loftin. Þessi bók segir frá leið-
öngrum Nobile á loftskipunum „Norge“ og „Ítalíu”,
til Norður-pólsins. Ferð „Norge“ gekk að óskum en
„ftalila“, fórst,
Þessar ferðir voru einstæðar og vöktu mikla at-
hygfli og umtaJ.
Að venju er sá sekur er tapar og Umberto Nobile
hiaut ámæli í sinn hlut í stað frægðar.
Ekki bætti úr skák, að hinn vinsæli heimskauta-
könnuður, Roald Amundsen týndist, við leit a@ Nobile
og félögum hans. Balbo íta'lsfld flugmarsíkálikurmin
snerist öndveiður gegn Nobile og vann honum eilt
ógagn er hann métti.
Nobile rekur hér söguna eins og hún gerðist i
hans vitund og skýtur óneitanlega, í ýmsu, skölkku
við það sem ailmennt var taflið í þann tíð.
En hvað sem um það er, þá var þetta mikið
dirfzkuverk og töggur hefur verið í þeim mönnum
sem lifðu af hratondngana á ísnum.
Þetta er mikil harmsaga en jafníramt hetjusaga,
sem lýsir atburðum, sem nú eru okkur framandi og
forvitnilegir.
Bók sem ekki má vanta í bókaskápínn.
PRENTRÚN
a