Tíminn - 23.10.1971, Side 4

£etil Oii AjcHúapft
Það liefur væntanlega ekki far-
ið fram hjá neinum, að sjónvarps-
menn mættu ekki til vinnu á
þriðjudaginn, en þann dag féllu
sendingar sjónvarpsins niður af
þeim sökum.
Sjónvarpsmenn hafa sent frá
sér yfirlýsingu, þar sem þeir
benda á léleg kjör miðað við aðra,
auk þess sem þeir telja sig ekki
hafa verið hafða með í ráðum
um samningsgerð.
Að sjálfsögðu hafa starfsmenn
sjónvarpsins betri aðstöðu en flest
ir aðrir til þess að vekja aýnygli
á kröfum sínum. þar sem án þeirra
er ógerlegt að halda uppi sjón-
vaipsútsendingum, og svo til hvert
mannsbarn í landinu fylgist að
einliverju leyti með sjónvarpi. Og
ségja má, að réttlætanlegt sé að
grípa í eitt skipti til slíkra aðgerða.
Hinsvegar er vonandi, að um end-
urtekningu verði ekki að ræða,
því það þjónar engum tilgangi
öðrum en að hrella þá, sem greiða
há afnotagjöld fýrir að horfa á
sjónvarpið.
LEIKRIT UM LÍTIÐ EFNI.
Sjónvarpið sýndi nýtt islenzkt
leikrit í vikunni. Uppi á fjalli
að kyssast eftir Jón Dan. Þar
fjallaði um stúlku, sem er bækl-
uð á fótum, og vandamál henn-
ar í samskiptum við aðra, og þá
einkum karlmenn.
Þetta efni er í sjálfu sér ekki
stórbrotið, og við bættist, að höf-
undur virðist eiga erfitt með að
lýsa samskiptum unglinga án
þess að samtöl þeirra verði vand-
ræðaleg og jafnvel barnaleg. Það
er að sjálfsögðu alltaf erfitt fyrir
þá sem eldri eru að lýsa þeim
veruleika ungs fólks, sem þeir
þekkja alls ekki af eigin raun.
Leikritið varð því á köflum hálf
vandaræðalegt.
Hins vegar voru nokkrir góð-
ir kaflar í leikritinu; t.d. var ill-
girni og tillitsleysi við hina bækl-
uðu stúlku vel til skila komið.
GÓÐUR ÞÁTTUR UM
GAMLAR KVIKMYNDIR.
Á miðvikudaginn voru í þætt-
inum Munir og minjar sýndar ýms-
ar gamlar íslenzkar kvikmyndír,
sem hafa sögulegt gildi, og var
þessi þáttur, sem Árni Björnsson
stjórnaði, mjög skemmlilegur.
Flestar þessara gömlu kvikmynda,
Anne Stallybrass I hlutverki Önnu frá Kleve, I frásögnunum um konur Hinrlks VIII.