Tíminn - 21.11.1971, Page 3

KIRKJUNNAR
J?IJN!VUI)A€UR 21. nóvember 1971
TIMINN
SAMVIIVNUTRYGGINGAR
UMBOÐ UM LAND ALLT
ARMOLA 3 ■ SlMl
HEYBRUNAR ERU ALLTÍÐIR OG ÞYKIR OKKUR ÞVl ASTÆ.ÐA
TIL AÐ VEKJA ATHYGLI Á MJÖG HAGKVÆMUM HEY-
TRYGGINGUM, SEM VIÐ HÖFUM OTBÚIÐ. TRYGGINGAR
ÞESSAR NÁ M. A. TIL SJÁLFÍKVEIKJU. HAFIÐ SAMBAND VIÐ
NÆSTA KAUPFÉLAG EÐA UMBOÐSMANN OG GANGIÐ
FRA FULLNÆGJANDI BRUNATRYGGINGU A HEYBIRGÐUM
YÐAR.
— PÓSTSENDUM —
AÐEINS VANDAÐIR OFNAR
%OFNASMIÐJAN
EINHOLTI 10 — SlMI 21220
TJUFFENGIRiEFTIRRÉTTIRj
^Romm-
búðingur
cTWöndlu-
búðingur
Gluggirm þinn
Sumar húsfreyjur hafa lag
á því, að láta glugga húss síns
brosa til vegfarandans, bæði
dag og nótt í skammdeginu.
Þar eru listræn, litfögur glugga
tjöld. Þar eru blóm í öllu sínu
margbreytilega skrúði. Þar eru
lampar á kvöldin, sem fara svo
vel, skína svo fagurlega og
minna á kvöld- eða morgun-
roða, minna á jólin, þótt enn
sé aðeins haust, ljós í myrkrinu.
Fátt skreytir borgina frem-
ur slíkum gluggum, sem ættu svo
sannarlega skilið að nafni hið
foma faguryrði „ljóri“, það er
Ijósopið, Ijósaugað.
En það er fleira en hús, sem
hefur ljóra, hafa lampa, sem
skína, ef þeir eru tendraðir.
Um þá lampa var sagt, ef
gleymist að kveikja: „Ef ljósið
í þér er myrkur, hve mikið
verður þá myrkrið?"
Ljós augna þinna og bros er
lampi þinnar sálar og augun
eða brosið Ijóri þinn. Hvernig
gætum \úð þessa glugga, sem
gefur andlitinu mesta fegurð
og umhverfinu birtu eða
skugga? Tendrum við þar ljós
gleði og þakklætis?
Sá eða sú, sem gengur um
með grettur, súr á svip, óá-
nægður, nöldrandi og leiður,
hefur áreiðanlega gleymt að
bveikja í glugganum sinum.
Þar eru engin blóm, sem
brosa, engin Ijós, sem skína
út á veginn og prýða borgina.
Slíkt fólk er naumast sómi sinn
ar stéttar og varpar ekki heiðri,
þafð er birtu, yfir veg sinn né
brautir annarra.
Það eru til Ijóssálir og
skuggasálir. í nærveru ljóssál-
ar líður öllum vel. Meira að
segja þjáðir og sjúkir, sorg-
mæddir og uppgefnir finna þar
eitthvað af þeirri hvild, þeim
friði, sem felst í orðum Meist-
arans, sem sagði: Komið til
mín.
En allt, sem hann sagði og
allt, sem við vitum með vissu
um hann, sýnir einmitt feg-
ursta gluggann, bjartasta ljór-
ann sem mannkyn hefur notið
á vegferð sinni, þótt margir
aðrir eigi bjarta braut. Enda
hefur hann eignazt nafnið:
Ljós heimsins.
En ekki ætti þá heldur að
gleymast, að hann segir við
sína lærisveina: „Þér eruð ljós
heimsins", Og sú rödd hljómar
enn í dag. Og getur annað hlut-
verk æðra í þessari veröld?
Varla.
Þess vegna megum við aldrei
verða myrkursálir, jafnvel þótt
allt væri gjört af einhverri
myrkursál til að slökkva ljósin
í glugganum mínum eða þín-
um.
Þeir menn, sem hafa átt
björtustu gluggana á þessari
öld, hafa raunar verið myrtir
flestir og þannig reynt að
slökkva þeirra ljós og loka
þeirra gluggum.
En sem betur fer. hefur
engill dauðans tendrað þeim
enn þá skærara ljós um leið
og síðasta andvarpið dó af föl-
um vÖrum. Þannig var það,
með ljós heimsins á krossin-
um forðum, og þannig virðist
Guðs hönd hafa tilskikkað um
hinztu örlög sannra ljóssála.
Dauðinn slekkur ekki í þeirra
glugga.
En vel skyldi munað fylgj-
endum Krists, að dapurt andlit
er skuggi vegarins. Skuggar frá
myrkursálum mannlífsins
skapa dimmuna yfir brautum
mannkyns. Þar eru einnig dæm
in frá þessari öld okkar, öld
skelfinga og styrjalda, degin-
um ljósari.
Og ekki þarf að benda á þá,
sem hæst hafa hóað og mest
höfðu völd til að slökkva ljósin
í borgum og gluggum mann-
kyns. Við þekkjum því miður
flest einhverjar vesælar myrk-
ursálif, sálir, sem í öfund eða
illgirni keppast við að slökkva
eða breiða fyrir ljósin í gleði-
gluggum eða heiðursljósum
annarra, hvort sem það eru
frægir stjórnmálamenn eða fá-
vísir aumingjar.
En ekki skal um það sakast.
Ljós heimsins sagði um þetta
ógæfusama fólk: „Faðir, fyrir-
gef þeim, því að þ/ir vita ekki
hvað þeir gjöra“.
Og hann reyndi og reynir
bæði lífs og annars heims að
tendra ljós í gluggum þessa
ógæfufólks á vegi myrkurs og
grimmdar. En um það er fræg-
ust sagan um ljósið í auðn-
inni við Damaskus forðum, þar
sem ljósið var tendrað í myrk-
ursál Páls, og varð af eitt
skærasta ljós í glugga mann-
lífsins, svo bjart hið innra að
augu mannsins sjálfs blinduð-
ust í bili fyrir ljóma hins ósýni
lega heims.
Ljósið frá orðum og augum
Páls postula sannar, að birtan
úr glugganum getur orðið
mörgum vegfaranda leiðarljós
um leið og það gerir borgina
alla betri og fegri. Ljós kristn-
innar í glugga mannkyns gæti
verið bjart og skært.
Það er stórt orð að vera
kristin manneskja. Og í auð-
mýkt verðum við að játa að
flest eigum við ósköp lítil ljós.
En eitt lítið ljós, sem logar
skært, getur kveikt af sér þús-
undir annarra ljósa.
Og svo megum við heldur
ekki gleyma stóra Ijósinu í
glugga heimsins, Kristi sjálf-
um, ljósinu á vegi veraldar.
Þótt okkar ljós væru eins og
núllin í stóru tölunum, sem
tölvur nútímans skila á renn
ingum sínum í hendur af-
greiðslustúlkunnar. Þá gætu
þau fengið sitt gildi frá ein-
um. Hvert um sig eru þau ekki
neitt, en komi einn fyrir fram-
an þau, þá geta þau orðið
Framhald á bls. 14