Tíminn - 14.03.1973, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Miövikudagur 14. marz 1973
ÍSLENZKUR LEIKHÚSAÐ
t vetur var þessari brjóstmynd af
Guölaugi Itósinkrans fyrrverandi
Þjóðlcikliússtjóra eflir Hagnar
Kjartansson myndhöggvara
komiö fyrir á gangi hússins, en
þaö er (iuölaugur sem valdi
Indiána til sýningar og önnur þau
vcrk, sem sett cru u|>p þetta ár.
ALLTAF vekur það
nokkra athygli, þegar
frumsýnd eru ný leik-
húsverk hér á landi. S.l.
föstudag frumsýndi
Þjóðleikhúsið leikritið
Indiána eftir Arthur
Kopit. Verk þetta er að-
eins örfárra ára gamalt,
en hefur frá þvi það
fyrst leit dagsins ljós,
verið sýnt viða um heim
og vakið mikla athygli,
jafnt austan járntjalds
sem vestan. Okkur
Timamönnum þótti þvi
forvitnilegt að ganga á
vettvang og hafa tal af
írumsýningargestum i
hléi og leita álits þeirra
um þann hluta verksins,
sem þeir þá þegar hefðu
séð. Allir tóku þessari
truflun frá okkar hendi
með stakri ró, og kunn-
um við þeim öllum beztu
þakkir fyrir viðtölin.
Einhverjir ganga liklega meö
þær grillur i kollinum, að á frum-
— Bessi er skemmtilegur eins
og alltaf, en bezt finnst mér þó aö
Gunnar Eyjólfsson komi frá þvi
sem búiö er af verkinu. betta
hlutverk viröist alveg kjörið
handa honum, eöa það ætti
kannski að segja þaö hinsegin, aö
hann væri alveg kjörinn til aö
fara meö hlutverkiö.
Til aö gefa lesendum ofurlitla
hugmynd um þann fjölskrúðuga
hóp, sem lita mátti á þessari
frumsýningu snúum við okkur aö
ungum pilti, sem var á vakki,
sem var á vakki i anddyrinu.
Hann kveöst heita Eyjólfur
Kristjánsson, og vera 11 ára og
nemandi i Vogaskóla.
— Hefuröu fariö áöur á frum-
sýningu?
— Já, einu sinni, það var á
Fiölarann á þakinu.
— Og hvernig likar þér hérna i
kvöld?
— Mér finnst þetta gott, og hef
gaman af þvi.
— Hvað finnst þér bezt af þvi,
sem búið er núna i hléi?
— Ég veit það nú varla — jú,
sólardansinn fannst mér góð
sena, og Buffalo Bill er lika
góður, þ.e.a.s. Gunnar leikur vel.
Ég er ekki eins viss um að Bill
hafi verið svo góöur maður.
— Finnst þér aö leikurinn hafi
einhver áhrif á þig?
— Já, ég hef samúð meö Indián-
unum. Þaö hefur veriö fariö illa
meö þá, og mér finnst að þaö
komi fram. Mér dytti aldrei til
Viöstödd frumsýninguna voru forsetahjónin, dr. Kristján Eldjárn og
Halldóra Ingólfsdóttir. Hér sjást þau ganga til sætis slns úr hléi ásamt i
Sveini Einarssyni Þjóöleikhússtjóra.
Eyjólfur Kristjánsson
Kolbrún Aspelund
„Athyglisverð og I.
„Skemmtilegt en á
sýningum séu ekki aörir en roskið
fólk, sem þangaö sé komið með
misjöfnu hugarfari. Ekki uröum
við þessa varir þá stund sem við
stönzuðum við, og fyrstu viðmæl-
endurnir eru ung hjón, sem við
svifum aö um leið og þau koma út
úr salnum.
Þau heita Margrét Svavars-
dóttir og Hjörtur Iljartarson og er
við spyrjum hvort þau séu tiðir
gestir á frumsýningum, kveða
þau svo vera.
— Hvað finnst ykkur svo um
þessa uppsetningu verksins?
— Mér finnst það mjög óvenju-
legt og sérstakt, segir Hjörtur, og
það er mikil þörf á, að vakin sé
athygli á þeim efnum, sem leik-
ritið fjallar um.
— Sviðið er sérstaklega
skemmtilega útbúið, segir
Margrét, og mér virðist á þvi,
sem þegar er séð, að uppsetningin
hal'i i alla staði tekizt mjög vel.
— F'innst ykkur boðskapur
leiksins höfða til ykkar?
— Já, — að visu er allt of
snemmt að segja um slfkt i hléi,
áhrifin eru ekki öll komið i ljós
þá. En það sem búið er gefur
góðar vonir, segir Hjörtur, og
kona hans bætir við: — Sólar-
dansinn, sem var nú siðast fyrir
hléið, fannst mér sérlega áhrifa-
mikil sena, vel upp sett og unnin.
Það er varla hægt að ætlast til að
við hér norður á lslandi, sem ekki
þekkjum til þessa þjóðfélags,
getum gert atriði sem þessi trú-
verðug, en ég held að það verði
varla betur gert, en það sem
þarna sást.
— Hvað um frammistöðu ein-
stakra leikenda?
hugar að hegða mér við þá eins og
gert var, né heldur nokkurn
annan.
Kolbrún Aspelund heitir næsti
viðmælandi okkar, og við spyrj-
um hana, hvernig henni liki
verkið og uppsetningin.
— Mér finnst gaman að þessu,
en þetta er átakanlegt um leið.
Það eru mörg atriði, sem vekja
hlátur, en eru i raun og sannleika
sárgrætileg, það er á vissan hátt
aðall leiksins.
Sviðsetningin i heild virðist mér
góð og allt ,,tempó” sýningarinn-
ar hefur fram að þessu verið i
betra lagi. Hraðinn i skiptingun-
um er einnig mjög góöur.
— Finnst þér að leikurinn hafi
einhvern þann boðskap fram að
færa, sem höfðar til þin?
— Já, boðskapurinn kemur
mjög vel fram, og vekur mann til
umhugsunar um meðferðina á
Indiánunum og reyndar öllum
þeim sem verða undir i hvers
konar baráttu.
— Hvað finnst þér það bezta,
sem enn er búið af sýningunni?
Viðtöl: Erlingur & Jón Guðni
— var samdóma
er blaðamenn Tímans hi
Indíána á Þj<
Menntamálaráöherra Magnús T. Ólafsson og frú hans Hinrika
Kristjánsdóttir ganga hér til sætis sins á neöri svölum.