Tíminn - 28.03.1973, Qupperneq 4

4
TÍMINN
Miðvikudagur 28. marz 1973
Hvernig sefur þú?
Sefurðu á maganum? Ef svo er,
þá ertu fullur af minnimáttar-
kennd og sálarflækjum, og lík-
lega finnur þú til óöryggis i
vinnunni. Þetta segir franski
visindamaðurinn Pierre
Daveux. Rannsóknir hans hafa
fært okkur frekari upplýsingar
um svefninn og ýmsa hætti
mannanna. Fólk sem hringar
sig saman i sv'efninum, likt og
kettir, er einmana og þarfnast
verndar. Fólk, sem sefur á bak-
inu er venjulega stolt og hefur
sterkan persónuleika, og er til-
búið til þess að verja hagsmuni
sina gagnvart hverju sem er, og
hverjum sem er. Þeir sem vefja
koddann sinn örmum þarfnast
meiri athygli frá aðstandendum
Martröð
markvarðarins
0-1, 0-2, 0-3, 0-4, 0-5, 0-6, 0-7.
Knattspyrnuvertiðin fer senn i
hönd, og við skulum vona, að
það eigi ekki eftir að fara svona
fyrir mörgum markverðinum,
eins og þeim, sem hér sést á
myndinni. Hann varð að losa sig
við sjö bolta úr netinu. Vonandi
hefur þessi markvörður ekki
verið hjá einhverju stórliða
heimsins, sem greiðir mönnum
sinum kaup, þvi að þá er
hann viss með að hafa misst ær
legan spón úr aski sinum, þvi
enginn hækkar kaupið hjá
markverði, sem stendur sig
svona illa.
Allir vildu gefa
Tveir hljómlistarmenn stóðu úti
á einni af götum Oslóborgar og
skemmtu vegfarendum með
hljóðfæraleik sinum. Flestum
þótti gaman að hlusta á þá, og
áður en langt leið voru margir
búnir að leggja svolitið fé að
mörkum, og hatturinn farinn að
þyngjast. Þá kom meira að
segja litli Geir. Mamma hans
hafði verið að enda við að gefa
honum smápening, og hann
hafði hugsað sér að kaupa sér
fyrir hann sælgæti. En tónlistin
heillaði hann svo, að hann hætti
við sælgætiskaupin, og lét þess i
staö peninginn sinn i hatt mann-
anna. Það er svo önnur saga, að
stundu siðar komu lögreglu-
þjónar, og báðu mennina tafar-
laust að tefja ekki lengur á þess-
um stað, þvi þaö ku vera and-
stætt lögum, að skemmta fólki
með hljóðfæraleik á götum úti.
sinum, og þeir sem hafa breitt
upp yfir höfuð eru svartsýnis-
menn. Ef þú sefur á hægri hlið-
inni erut búinn mikilli sköp-
unargáfu, og sofir þú á vinstri
hliðinni liður þér vel i vinnunni,
en hefur sennilega náö þar eins
langt og þú munt eiga eftir að
ná.
Handtaskan
er þægileg
til margra hluta
Handtöskuþjófnaðir eru mjög
algengir, og með þvi að stela
handtöskum fá smáþjófar oft
töluverða peninga. Glæpamenn,
sem setja markiö hærrra nota
hins vegar töskur sem beitu.
Sem dæmi um það má nefna
ævintýri slátrara eins i Yorks
hire. Hann fann handtösku
á gólfinu i búðinni sinni dag
nokkurn. Hann tók töskuna
þegar til handargangs og stakk
henni inn i peningaskápinn sinn,
og ætlaði að geyma hana þar
þangað til rétti eigandinn gæfi
sig fram. Um kvöldið, þegar
kaupmaðurinn var að loka búð-
inni kom kona og var mjör óró-
leg og vildi endilega fá töskuna,
sem hún sagðist eiga. Kaup-
maðurinn hafði það að föstum
sið, að opna aldrei búðina aftur,
eftir að hann var búinn að loka,
en nú fannst honum, hann endi-
lega þurfa að gera það. Af-
leiðingarnar voru ekki góðar.
Tveir grimumenn komu skyndi-
lega i ljós, börðu kaupmanninn
og tóku alla peningana, sem i
búðinni voru. Kona nokkur i
Lundúnum týndi töskunni sinni i
West End búð. Hún tilkynnti
verzlunarstjóranum þetta, ög
fór svo vonlitil um, að eiga eftir
að sjá töskuna aftur. Tveimur
dögum siöar var hringt til henn-
ar úr verzluninni, og henni tjáð,
að taskan hefði fundizt. Var
þess óskað, að hún kæmi og
sækti töskuna. Þegar hún kom i
búðina fullyrti verzlunarstjór-
inn, að hann hefði ekki hringt til
hennar, og ekki vissi hann held-
ur til þess, að taskan væri fund-
in. Hann hringdi siðan til lög-
reglunnar, en heimili konunnar
hafði þegar fengið heimsókn
þjófsins. Hann hafði fundið
heimilisfang konunnar i töskunn
og sömuleiðis lykla að húsi
hennar. Hjá skozku lögreglunni
er bunki af skýrslum, sem allar
fjalla um velklædda konu, sem
hefur hvað eftir annað leikið
þann leik, að fara að hágráta á
almannafæri og hljóða hátt upp
og segjast hafa tapað töskunni
sinni, eftir að hún hafi farið út
og fengið sér að borða og eitt
eða tvö glös með matnum. Það
hefur aldrei brugðizt, að eim
hver góðhjörtuð sál, sem hefur
verið stödd á sama veitingahúsi
hefur boðizt til þess að borga
fyrir hana reikningin.
Mundu að segja Wilson, aö ég
hafi komiö, þvi ég vii alls ekki
að liann haidi að ég sé farinn
að vanrækja hann.
DENNI
DÆMALAUSI