Tíminn - 11.07.1973, Side 12

12
TÍMINN
Miövikudagur 11. júll 1973.
Hans Fallada:
Hvaðnú,ungi maður?
Þýðing AAagnúsar Ásgeirssonar
gæti. En þvi miður sé sér það
alveg ómögulegt, og hann sé
búinn að segja Lauterbach,
hvernig standi á þvi.
Kleinholz kaupmaður horfir á
bókarann sinn fast og lengi.
„Heyrið þér mig Pinneberg. Ver-
iö þér nú ekki að gera neitt uppi-
stand. Ég er búinn að gefa honum
fri og get ekki tekið það aftur. Og
þegar veslings Pinneberg svarar
ekki, heldur hann áfram: ,,Ég
skal nú segja yður alveg eins og
er, Pinneberg. Lauterbach er
mesti bjálfi, greyið, en hann er nú
einu sinni nazisti og sveitarfor-
inginn hans er Rotsprack malari.
Ég vil helzt vera laus við að kljást
við hann, þvi að hann er okkur
allfaf hjálplegur, þegar við þurf-
um að láta mala eitthvað i
snatri”.
„Já, en ég get þetta bara ekki,
segir Pinneberg og leggur
áherzlu á hvert orð.
„Svo er það náttúrlega Schulz”,
heldur Emil áfram hægt og ró-
lega, eins og hann sé að þraut-
hugsa málið, „en hann getur það
ekki heldur. Hann verður að vera
við jarðarför einhvers ættingja
sins, sem hann gerir sér von um
að erfa eitthvert litilræði eftir.
Þangað verður hann að fara, eins
og þér sjáið sjálfur, þvi að annars
hrammsa hin skyldmennin hvert
tangur og tötur og Schulz fær
ekkert.”
„Og skepnan”, hugsar Pinne-
berg, „þetta hefut- hann fundið
upp tií að breiða yfir kvenna-
stússið”.
En Kleinholz er ekki af baki
dottinn. „Og svo er það aupvitað
ég sjálfur, Pinneberg. Ég vildi
svo sem gera þetta sjálfur, ég
þykist ekki upp úr þess háttar
vaxinn, eins og þér vitið. . .”
Pinneberg flýtir sér að bera vitni
um að húsbóndinn sé ekki þannig
gerður. „En það er nú svona,
Pinneberg, að á morgun get ég
það ekki, þvi á morgun verð ég að
Vegna rangrar afgrciðslu á
myndasögunni um Dreka
höfuni við ákveðið að reyna
að lifða eftir réttu framhaldi
ævintýris þess, sem að und-
anl'örnu hefur verið i hlað-
inu, fremur en að byrja á
nýju ævintýri. Næstu daga
birtum við þvi tvo mynda-
strimla al' Hvell-Geira eða
þar til útséð er um það, hvort
við fáuin rétta framhaldið af
Ilreka.
fara upp i sveit og reyna að
krækja mér i nokkrar pantanir á
smára. Við höfum ekkert selt það
sem af er þessu ári, og sunnudag-
arnir eru einu dagarnir, sem hægt
er að hitta bændurna heima.”
Pinneberg kinkar kolli til sam-
þykkis.
„En gæti Kube gamli ekki gert
þetta i þetta skipti?” segir Pinne-
berg og finnst hann hafa dottið of-
an á mesta snjallræði.
En húsbóndinn er á öðru máli.
„Kube gamli?” segir hann alveg
þrumu lostinn. „Kube gamli
hefur að visu verið hér siðan i ti.ð
föður mins sálaða, en hann hefur
aldrei fengið að snerta á lyklun-
um að fóðurgeymslunni, hvað þá
meira. Nei, Pinneberg góður, þér
eruð maðurinn, sem ég treysti.
Þér verðið að sjá um fóðrið á
morgun.
„En ég get það bara alls ekki,
Kleinholz”.
Húsbóndinn verður alveg grall-
aralaus. „Segið þér að þér getið
það ekki, þegar ég er búinn að
segja y ður hvernig i öllu liggur og
sýna yöur fram á að það eru allir
við annað bundir nema þér? Þér
ætlizt þó ekki til að ég fari að
þræla fyrir yður á morgum, bara
af þvi að einhverjir duttlungar
eru i yður? Hvað ætlið þér þá að
hafa fyrir stafni á morgun?”
„Ég ætla.. . ég verð. . .” stam-
ar Pinneberg. Hann veit ekki i
fljótu bragði hverju hann :?á að
bera við sér til afsökunar.
„Já, einmitt! Þarna sér
maður! Ég get þó fjandakorninu
ekki farið að eyðileggja fyrir mér
alla smáraverzlunina, bara af þvi
að það hefur dottið i yður að vilja
ekki vinna á morgum. Látið nú
eins og þér séuð með fullu viti,
maður minn”.
„Ég er með fullu viti, en ég get
þetta bara ekki”.
Kleinholz kaupmaður ris upp úr
sæti sinu, horfir hryggðaraugum
á bókarann sinn og segir um leið,
og hann þokast til dyranna aftur á
bak: „Ég hafði búizt við allt öðru
af yður, Pinneberg, — allt öðru”.
Og hann skellir hurðinni á eftir
sér.
Pússer er auðvitað á alveg
sama máli og maður hennar og er
bæði hrygg og reið yfir þvi, hve
félagar hans komi óheiðarlega
fram við hann. I hans sporum
skyldi hún hafa leyst frá skjóð-
unni og sagt Kleinholz, hvernig i
öllu lá með „jarðarförina”, sem
Schulz þurfti að vera við. Þó féllst
hún á það að lokum, að sllkt hefði
ekki verið rétt gert af Hannesi við
félaga sinn. „En væri ég i þinum
sporum, skyídi Schulz fá orð i
eyra hjá mér, og það óþvegið”.
„Það fær hann lika hjá mér, já,
það skal hann fá,” segir Pinne-
berg.
Og nú sitja þau bæöi i litiu lest-
inni, sem fer eftir hliðarbrautinni
til Maxfelde. Vagnarnir eru troð-
fullir, þó að lestin hafi lagt af stað
frá Ducherow klukkan sex um
morguninn. Þrengslin og þysinn
valda þeim vonbrigðum. Max-
felde, Maxvatnið og Maxáin
valda þeim lika vonbrigðum. Allt
er fullt af ryki, háreysti og fólki.
Fólkið hefur streymt þangað úr
Platz þúsundum saman. Bilar og
tjöld standa þúsundum saman á
bökkunum. Róðrarbátur fæst
enginn, þar eru ekki nema tveir
bátar og þeir eru báðir leigðir
fyrir löngu.
Pinneberg og Emma hans eru
nvgift og þrá einveruna. Þau
ganga þess vegna inn I skóginn en
af þvi að Pússer finnst hún finna
sveppalykt, vikja þau af skógar-
götunni og reika um stund fram
og aftur án þess að vita hvert
halda skuli, en loksins hitta þau á
kyrrlátan og skemmtilegan slóða
i skóginum og eftir honum ganga
þau lengra og lengra inn i skóginn
i hægðum sinum. Sólin hækkar
smátt og smátt á lofti, og öðru
hvoru kemur svalur gustur utan
af Eystrasalti og syngur þungt og
þýtt I beykikrónunum. Pússer
kannast við sævarlyktina siðan
hún var i Platz heima hjá sér —
fyrir löngu, löngu siðan og nú seg-
ir hún drengnum sinum frá ein-
asta sumarferðalaginu, sem hún
hefur farið á ævinni: Niu daga
ferð til Efra-Bayern með fjórum
öðrum stúlkum.
Honum fer nú lika að verða lið-
ugt um málbeinið, og hann fer að
segja henni hvað hann hafi alltaf
verið einmana. Hann segir henni
að sér standi alveg á sama um
mömmu sina, þvi aö hún hafi
aldrei sinnt neitt um hann, heldur
alltaf fundizt hann vera fyrir sér
og vinum sinum. „Og það er voða-
leg atvinna, sem hún hefur, hún
er. . .” Þaö stendur töluvert lengi
I honum að segja, — aö hún sé
„bardama”.
Pússer veröur aftur hljóðlát og
hugsandi og það liggur við að hún
iðrist eftirað hafa skrifað henni
bréfið. Það er eitthvað gruggugt
við það að vera „bardama”, þótt
henni sé að visu ekki ljóst, hvað
þess háttar dömur hafa fyrir
starfni. Hún hefur sjálf aldrei
komið inn á „bar.”
Það, sem hún hefur heyrt áður
um dömur af þessu tagi, á heldur
ekki við konu á þeim aldrei, sem
tengdamóðir hennar hlýtur að
vera komin á. Það hefði vist verið
betra að hún hefði skrifað:
„Heiðraða frú”, en auðvitað gat
hún ekki farið aö tala við Hannes
um þetta.
Þau ganga nú góðan spöl án
þess að mæla orð frá munni. En
einmitt þegar þessi þögn fer að
verða varhugaverð og virðist
vera að fjarlægja þau hvort frá
Lárétt
1) Mál.-5) Kona.-7) Agóða.- 9)
Sprænu,- 11) Komast,- 12)
Guð,- 12) Þyt,- 15) Sigað,- 16)
Æð.- 18) Kastalarnir,-
Lóðrétt
1) Kletts,- 2) Miskunn,- 3)
Eins,- 4) Frostbit,- 6) Fiskur-
inn.- 8) Gyðja.- 10) Sturlað.-
14) Væti,- 15) llát,- 17) Tima-
bil,-
Ráðning á gátu No. 1444
Lárétt
1) Iðrast,- 5) Ata,- 7) Mók,- 9)
Bál,- 11) II,- 12) Lá,- 13) Nit.-
15) Alt.- 16) örg,- 18) Ófagur,-
Lóðrétt
1) Ilminn.- 2) Rák.- 3) At.- 4)
Sab.- 6) Slátur.- 8) Óli,- 10)
All.- 14) Töf,- 15) Agg,- 17)
Ra,-
Jú, við
fundum
hana.
Hún brotlenti i
fjöllum Eþiópiu!
Ónýt!
Þotuþyrla er á leið-
inni til að rannsaka
flakið.
HVELL
G
E
I
R
I
Kenoma hressist
á spitalanum, hann
er kominn yfir
Fylgstu
honum,
Veiztu nokkuð
nánar um
björgunar .
'Jlaugina'L^
I
I
lliil IaIÍWI
I1
MIÐVIKUDAGUR
11. júli
7.00 Morgunútvarp.
Veðurfregnir kl. 7.00. 8.15 og
10.10. Fréttir kl. 7.30, 8.15
(og forustugr. dagbl.), 9.00
og 10.00. Morgunbæn kl.
7.45.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Síödegissagan: „Eigi
má sköpum renna” eftir
Harry Ferguson,Axel Thor-
steinsson þýðir og les (7).
15.00 Miðdegistónleikar: ts-
Jenzk tónlist a. Pianósónata
op. 3 eftir Árna Björnsson.
GIsli Magnússon leikur. b.
Lög eftir Gylfa Þ. Gíslason.
Erlingur Vigfússon og
Karlakórinn Fóstbræður,
Kristinn Hallsson og Guð-
mundur Jónsson syngja. c.
Svita fyrir málmblásturs-
kvartett eftir Herbert H.
Agústsson. Lárus Sveinsson
og Jón Sigurðsson leika á
trompeta, Stefán Þ.
Stephensen á horn og Björn
R. Einarsson á básúnu. d.
Konsert fyrir kammer-
hljómsveit eftir Jón Nordal.
Sinfóniuhljómsveit íslands
leikur, Bohdan Wodiczko
stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15 Veðurfregnir.
16.25 Popphdrnið.
17.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 A döfinni. Umsjónar-
maður Kristján Bersi
Ólafsson.
20.00 Pianóleikur i útvarps-
sal.
20.15 Sumarvaka. a. Frá
Þingvöllum til Austurlands
sumarið 1919, Torfi Þor-
steinsson i Haga i Horna-
firði flytur frásögu. b. Ljóð
og saga.Eirikur Eiríksson
frá Dagverðargerði flytur
tvö kvæði um Hrærek kon-
ung Dagsson. c. Barnalestr-
arfélagiðJHargrét Jónsdótt-
ir flytur þátt úr bók Sigriðar
Björnsdóttur frá Miklabæ
„I ljósi minninganna”. d.
Kórsöngur. Karlakórinn
Geysir á Akureyri syngur
nokkur lög. Arni
Ingimundarson . stjórnar.
21.30 Otvarpssagan: „Blómin
i ánni” eftir Editu Morris
Þórarinn Guðnason þýddi.
Edda Þórarinsdóttir les
(54).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir.
Eyjapistill.
22.35 Knattspyrnulýsing:
Svíþjóð—tsland. Jón Ás-
geirsson lýsir slðari hálfleik
frá Stokkhólmi.
23.20 Fréttir I stuttu máli.
Dagskrárlok.
Húsmóðirin
mælir með Jurta!