Alþýðublaðið - 19.07.1922, Page 2

a
ALÞtÐtJBL&ÐlÐ
Hleðslmnerki það, sesn sést á
hliðum flestía íluiuÍEgaskipE er
jöfnum höndutn nefut hieðslumerki
og PiimsolIs*merki, kent við ensk-
an msum, að nafni Ssmúel Plimsoli.
Hann tók eítir því, hve mörg
vöruflutningaskip komu aldrei fram
og byíjaði sð safns skýrslum um
horfirí skip og komst að þeirri
niðurstöðu, að mörg þsina væru
gömul og í öll of mikill þungi
látin Hann korn opinberlega fram
með þessar athuganir sinar og
skipaeigendur urðu óðir og upp
vægir, þar sern hér var unnið að
því, að ðutningar rýrnuðu og þar
af leiðandi minni farmgjöld. —
Sagan er löng, en Plimsoll gugn-
aði ekki, hann fekk fleiri og fleiri
sönnunargögn, og komst & enska
þingið og hamraði því í gegn,
að ekki mætti hlaða skip aema
upp að vissu merki, sem aett væri
á skipið og það er hringur sá,
sem við sjáurn á skipshliðunum
og nefnist þverlína hans hleðslu
merki. E'tír að hleðslumerkið varð
alment, sýndu skýrslur það, að
hvarí skipa minkaði mikið og varð
tii þess að sanna það, að of
hleðsla mun hafa valdið. að mörg
skip komu aldrei fram. Hvarf skípa
með dýrum förmum g'reiddu vá-
tryggingarféiög, svo eigendur biðu
vart tjón
Þegar stríðið byrjaði og England
fór að vanta bæði matvæli og
aðrar nauðsynjar, farkostum sökt
svo til vandræða horíði, þá var
hleðslumarkinu breylt þannig, að
það var fært ofar á skipshliðina,
sem þýðir það, að hlaða skipið
fram yfir það, sem því er ætlað
að bera, Var þetta í fyrstu gert
út úr vandræðum, til þess að nota
alt rúm í skipum tii flutninga á
matvækm og öðru í stríðinu, og
var það álitið sjálfsagt á þeim
timum, sem hver einn varð að vera
reiðubúinn að láta Iíf sitt fyrir
föðurlandið. Svo hætti thíöið, en
hieðslumerkið stendur enn óbreytt,
og aú hverfa skip og hurfu svo
síðastiiðin vetur, að fuli sönnun
þykir fyrir, að þau farist í rúmsjó
sökum ofhleðslu, og nú er alt i
uppnámi og breyting á merkínu
heimtuð og að það sé sett eias
og það var fyrir stríðið. — Hér
berjast tveir aðilar; skipacigendur
vilja hafa sem mest upp úr skip
um sínum og flytja sem mest i
faverri ferð, sjómcnn, sem farmana
eiga að flytja, heimta örugg skip
til sjóferðs, en það eru ofhhðin
skip aldrei.
Krö/ur sjómanna og þeirra, sem
málefnum 'þeirra eru hlyntir, mega
sín mikils, einkum þar, sesa þær
kröfur eru bygðar á heiibrigðri
skynsesni, sem jafnvei mótpartur
getur ekki hrakið. Óvenjumikil
tjón og hvörf enskra skipa, sem
nefnd eru „Marie Luise" type eða
iag, hafa nú verið tekin tii at
hugunar og sú tcgund skipa iögð
upp, meðan rannsakað er hvað sé
að lagi þeirra og smíði er geri
þau ótrygg, svo það er alvara á
ferðum.
Rsglugerðinni verður að fram-
fylgja, það er fyrsta ttigið til þess
að koma í veg fytir slys, og sá
mannamissir, ae œ hér hefir orðið
siðan í febrúar sl, ætti að benda
á þá nauðsya, sð bátar og skip
séu í standi, svo ekki megi slæm-
um útbúnaði um kenna, þeg&r
slys bsr að höndum.
SSysatryggingarsjóðurinn verður
aú að greiða þetta háifa ár um
200 þúsund krónur; það er aðdns
bráðabyrgðarhjáip til þeirra sem
missa, og þótt upphæðin sé stór,
þá er húa hvcrfandi móti því
tjóni, sem aðstandendur og sveita
félög verða íyrir í raun réitri við
fráfail efnismanna, eias og í vetur
hcfir átt sér st&ð.
Skota-kappleikufiira.
1 gærkvöldi keptu þau Civil
Service og Knattspyrnufél. Reykja
vfkur. Veður var hið ábjósanleg
asta og margir áhorfendur, Leik-
urinn var hinn fjörugasti og tölu-
vett kapp af beggja háifu.
Skotarnir léku ágætlega, eins
og síðast, en flastir munu hafa
búist við að K, R íæri verri för
en það fór, efi.it leikslokunum hjá
„VSking" siSast, K. R. menn gerðu
mörg kröftug áhiaup á Skofæna,
þótt ekki gætu þeir komið kuett-
innum í matkið; til þeis vantaði
þá margt, aðallega þó samspil,
Skotarair skoruðu fimm mörk í
fyrri hálfleik og tvö í þeim seimai,
og gengu þannig sigri hrósandi
af faólmi; settu sjö mörk á móti,
engu. B.
Verzlunin viS K&ssa.
Það eru siú bráðum fimm ár
sfðan að verkdýðurinn í Rúes-
landi tók völdin í sfnar hendur.
Allan þana tíma hefir hið unga
ráðstjórnamfki haft við að stríð",
hina megnustu erfiðleka.
Það hefir verið umkringt af
svömum fjandmönnum á allar
hliðar, setn í fyrstu ætiuðu að
bæia niður frelsishreifingu alþýð-
unnar, með bá!i cg brandi, Þeg-
ar það tókst ekki ætluðu fjand-
mennirnir (K pitítlistarnit) að kúga
þá með hafnbönnum og verziun-
arbönnum, og ýfideitt ölfum þeini
meðuium sem hugsaníeg voru til
þess cið hnekkja uppgangi þessa
alþýðurfkis En svo voru sterk
samtök hinna kúguðu stétta, að
andstæðingarnir fengu engu um
þðkað, jafnvel þó hin blindu
náttúruöfl gengu f iið raeð þeim
(samanber uppskerubrestinn í fyrra),
Þegar 'rfkisstjórnirnar í, Vestur-
Evrópu, sem ekki eru annað en
framkvæœdarnefndir auðvaldsins,
sáu að þær hcfðu ekki annað en
skömm og sk&ða af viðureign
siani við Rússa, og sáu jafnframt
að viðreisa Evrópu var ómögu-
leg nema þyl að eins að Rúss-
land fengi sæmiiega aðstöðu á
heimsmarkaðinnm.
Fyrst framan af voru það ein-
stök riki, sem leituðu eftir að
gera verzlunsrsgmninga við Rússa,
Þessar samningaumieitanir báru
misjafniega tnikinn áraaguf, eftir
því faversu sanngjaraar stjórnirnar
voru, sem Rússar sömdu við í
það og sinnið Því Rússar vildu
ekki, sem ekki var heldur von,
gera verzlunarsamninga við þess-
ar óvina þjóðir, nema að einhverjui
leifci gæti íalist stjórnarfarsleg við-
urkesnmg á þeseu unga ráðstjórc-
arríki, Rússar gerðu verzluaar-
samning við Svfa, og um leið
iöluðu fulltrúar Rússa við erind*
reka dönsku stjórnarienar,' ec þsr
varð ekki neitt úr samningum,
sökiim heimskulegs þvergirðings-
háttar dönsku stjórnarinnar, og
vegna fraætaksleysis íslenzku
stjórnarimsar, sem matti meira að
láta að dæmi dönsku atjórnaíinu-
ar, ea að sjá hag íslands borgið
að einhverju leiti.
Nú eru stórveldin farin að
ganga enn lengra f samningaátt*