Tíminn - 20.05.1976, Page 9

8
TÍMINN
Fimmtudagur 20. mai 1976
Fimmtudagur 20. mai 1976
TÍMINN
9
Gamla miOborgin I Amstcrdam.
MiOstöO klnverskra herólnhöndl
ara er I þessu hverfi.
Mynd úr Ijósmyndasafni lögregl
unnar af Klnverjanum Jimmy
Cheng. Lik hans fannst I slki I
Amsterdam.
Pakkaö og tilbúiö til aö fara á markaöinn: 22 klló af heróini aö
verömæli tvö hundruö milljón króna.
Wak Kiauw klúbburinn sem Chung Mon yfirmaöur Hong Kong heróln-
verzlunarinnar stofnaöi fyrir ianda sina.
Yuen Muk Chan var eftirmaöur Chungs Mons. Hann var aöeins eitt ár f
Amsterdam. Þá var hann skotinn. Þrettán skot hæföu hann I höfuöiö.
í kinversku dagatali fyrir siö-
asta ár, sem var — „ár hérans” —
stendur: — A ári hérans, mun sól-
in, sem er að risa, hrekja i burtu
öll dimmviðrisský og timi mikill-
ar gleöi rann upp. —
Þrátt fyrir þessa jákvæöu spá
var árið 1975 enginn góðæristimi,
nema siður sé, fyrir fólkið i kin-
verska hverfinu I Amsterdam.
Fyrir framan aöalbrautarstöð-
ina, þar sem tuttugu þúsund Asiu-
búar, hippar, gleöikonur og
heróinseljendur hafast viö i
gömlu kaupmannabústööunum er
háð strið.
Bitbeinið er eitur, og barizt er
um yfirráðin I heróinverzluninni I
Evrópu. Þegar hefur runniö mik-
ið blóð um sikin.
Hann hét Wu Chi Ming og var
átján ára gamall. Hann var að
koma út úr fjárhættuspilaklúbbi,
þegar rýtingur stakkst á kaf milli
rifja hans og nokkur skot hæföu
hann I bakið. Hann reikaði fjögur,
fimm skref, kiknaöi og féll niður.
Hnifurinn losnaði úr sárinu og
valt eftir gangstéttinni. Wu Chi
Ming var dauður. Hann var félagi
i samtökum Singapore-Kinverja.
Jimmy Cheng hét annar. Hann
haföi látið tattóvera á bringuna á
sér skrautlega mynd af erni með
flaksandi vængi og hvassar klær.
Hann var mjög stoltur yfir þessu
merki, þvi að það færöi sönnur á
að hann var meölimur I Hong-
kong félaginu.
Ljósmyndari lögreglunnar var
lika hrifinn af þessu merki, og
þegar Jimmy hafði eitt sinn sem
oftar verið handtekinn og var
sendur i þessa venjulegu svart-
hvit andlitsmyndatöku, þá tók
ljósmyndarinn einnig brjóstmynd
af honum i litum.
En i næsta skipti, sem lögregl-
an þurfti að ljósmynda hann, var
ekki lengur hægt aö sjá arnar-
myndina. Þrjátiu og sjö hnifs-
stungur höfðu tætt brjóst hans
gjörsamlega i sundur, þannig aö
það var flakandi sár. Og liktægjur
þessar höfðu veriö fiskaðar upp
úr óhreinu og daunillu siki.
Að sögn lögreglunnar, höfðu
báöir þessir menn verið meðlimir
i tveimur stærstu og voldugustu
glæpasam tökum Kinverja I
Amsterdam, Kinverja, sem komu
til Amsterdam frá Hongkong, og
voru um árabil heróineinvaldar,
þ.e. þeir drottnuöu yfir allri heró-
inverzlun i Evrópu. Þvi aö þá
gerðu félagar þeirra frá Singa-
pore sig ánægöa meö þann gróöa,
sem þeir fengu af þvi að reka
vændishús og spilaklúbba. Sam-
anborið við þann gróöa, sem
Hongkong félagið fékk, var hann
þó heldur litilfjörlegur.
En fyrir hér um bil tveim árum,
vildu þeir lika ^ignast hlutdeild i
þeim mikla gróða, sem fékkst af
inn- og útflutningi heróinsins. Sið-
an þá hefur striðsástand rikt i
Chinatown i Amsterdam og
margir menn týnt lifinu.
Lif og dauði I kinverska hverf-
inu á sér langa forsögu.
Þegar valmúarækt Tyrkja var
stöðvuö árið 1972, sáu höfuðpaur-
arnir i eiturlyfjabransanum I
Austurlöndum fjær hvar þeim
opnaðist möguleiki til meiri
gróða. Þeir sáu sér leik á borði og
hófu að flytja inn heróin til
Evrópu, — þeir höfðu eftir sem
áður nægilegt óplum frá „Gullna
Þrihryningnum”. Þeir höfðu
samband við skyldmenni sin i
Amsterdam og geröu þau aö fé-
lögum I fyrirtækinu.
Fyrir rúmlega fjórum árum
kom fyrsti farmurinn af „Hong-
kong steinum”, grófkornóttu
heróini, til Amsterdam, falið I
matvælasendingum til kin-
verskra veitingahúsa þar. Toll-
verðir uppgötvuðu smyglvarnig-
inn og eftir þaö fundu smyglar-
arnir aðrar leiðir.
í dag koma menn með birgðir
af heróini, næstum þvi daglega
frá Austurlöndum fjær til ein-
hverra höfuðborga Evrópu flug-
leiðis. Siðan feröast þeir með lest-
um eða bilum yfir landamærin,
sem eru á leið til Amsterdam.
Eftirlitið þar er yfirleitt fremur
slælegt, svo þetta er tiltölulega
auðvelt.
I kjöllurum, bakhúsum og i
hliðarherbergjum, i spila-
klúbbum og veitingahúsum er
eitrið svo vegiö, pakkað i plast-
poka og selt til evrópskra kaup-
manna. A siðustu tólf mánuöum
var 80 kílóum af heróini dreift
þarna I gulu nýlendunni — að
Lögreglumaður stendur og miðar skammbyssu sinni á hóp Klnverja, sem handteknir voru I húsleit sem gerö var I skemmtistaö, sem var dreifinga
stöð fyrir heróin.
verömæti tlu billjónir króna. Þó
mun það aöeins vera i kringum
fimm til tiu prósent af þeim eitur-
lyfjum, sem i umferö eru.
Borgaryfirvöld lýsa þvi auðvit-
að yfir, að þaö veröi að uppræta
þessa glæpastarfsemi Kinverj-
anna, en ekki blæs byrlega fyrir
þeim I þeim efnum.
Baráttan gegn klnversku
heróinmaflunni viröist gjörsam-
lega vonlaus. Toorenar, yfirmaö-
ur glæpalögreglunnar og lið hans
ræöur ekkert við þennan undir-
heimalýð.
Opinberlega eru aðeins tvö þús-
und Kinverjar á skrá i Amster-
dam, en þeir sem búa þar eru
a.m.k. tiu sinnum fleiri. Þeim var
laumað inn i landið ólöglega á
einn eða annan hátt og dvelja þar
nú skilrlkjalausir og réttinda-
lausir með öllu. Kinverska hverf-
iö, sem er tveggja ferkilómetra
stórt, er lokað samfélag. Viös
vegar i hverfinu má sjá á götu-
skiltum, dyrum veitingahúsa,
spilaklúbba og kráaskilti sem á
stendur — aðeins fyrir Kinverja.
— Þeir hafa þarna sinn eigin
leynilega borgarstjóra, og lög-
reglu, — auk eigin kirkjugaröa, —
sikin. Þeir dauðu eru settir I
kassa, töskur eða ferðakoffort
steinum bætt við til að þyngja það
og siöan er öllu þessu sökkt i skit-
ug sikin. A pappirunum lifa þeir
dauðu áfram, aðrir fjölskyldu-
meðlimir eða félagar I samtökun-
um erfa skilrikin eöa þá að
pappirarnir ganga kaupum og
sölum.
Alltaf af og til heldur lögreglan
sig hafa komizt að þvi hverjir eru
aðalkarlarnir I klnverska hverf-
inu, þeir reka virt fyrirtæki og
virðast hafa hreinan skjöld, en ef
litið er á bak við þá blekkinga-
hulu, má sjá að þeir stjórna fjöl-
þjóðafyrirtækjum, sem flytja eit-
urlyf frá Asiu til Evrópu og sjá
um dreifingu og sölu þeirra þar.
Einn þessara leiðtoga ku hafa
verið hinn æruverðugi herra
Cheng Mon. Hann var guöfaðir
heróinmafiunnar i Amsterdam.
Chung Mon þessi, maðurinn með
góðlega brosið, var ættaður frá
Hong kong og var kvæntur hol-
lenzkri konu. Hann rak eitt sinn
kinverskt veitingahús I Köln og
Diisseldorf.í Amsterdam stofnaði
hann Wak Kiauw félagið, eins
konar góðgerðarstofnun, fyrir
landa sina. Hann lét sig varða
velferð þeirra atvinnu- og rétt-
indalausu, og sá um að ekkjur og
munaöarleysingjar hefðu nóg að
bita og brenna. Fátæklingar
komu I hús hans og fengu að éta
og drekka. Chung Mon átti mörg
hús og voru flest þeirra spilahall-
ir. Megnið af gróða sinum fékk
hann þó, eftir þvi sem glæpafræð-
ingar I Hollandi telja, af eitur-
lyfjabraski sinu. Chung Mon á að
hafa verið hinn mikli foringi Sap
Sie Kee glæpafélagsins, sem lét
mikiö að sér kveða i Amsterdam.
Endalok hans minna einna
helzt á kvikmyndir. Þau urðu i
marz á siöasta ári. Hann var aö
ganga frá Si Hoi klúbbnum að bil
sinum sem hann hafði lagt ekki
langt þar frá, þegar tveir Kin-
verjar i rauðum og gulum rúllu-
kragapeysum stukku i veg fyrir
hann, gripu skammbyssur sinar
og hleyptu af. Kúlurnar lentu i
brjósti „velgeröarmannsins” og
hann féll til jarðar. Fáum klst.
siðar lézt hann á sjúkrahúsi, að-
eins fimmtiu og fjögurra ára að
aldri. Árásarmennirnir komust
' óséðir i burtu. Lögreglan telur, að
keppinautar hans frá Singapore
hafi staðið á bak við morðið.
Eftirmaður hans átti heldur
ekki langt lif fyrir höndum I
Amsterdam. Hann var fjörutíu og
sex ára og hét Yuen Mik Chan, og
haföi verið sendur til Amsterdam
af yfirstjórninni I Hongkong til að
taka viö starfi yfirmanns heróin-
verzlunarinnar i Evrópu. Hann
lét kraftalegan llfvörð fylgja sér
hvert fótmál, en allt kom fyrir
ekki. Annan marz siðastliðinn fór
hann út úr spilaklúbbi i fylgd lif-
varðar sins og gengu þeir eins og
leiö lá I skini ljóskera yfir sikis-
brú þangað sem billinn var. Þá
kvað allt i einu við skothljóð út úr
myrkrinu og i kjölfarið fylgdu
fjórtán kúlur. Sú fyrsta tætti
brjóst varðmannsins og hinar
þrettán höfuð Cans og möluðu það
i smátt. Enn á ný hurfu morð-
ingjarnir sporlaust á brott.
Lögreglunni hefur þó tekizt aö
finna út hvernig þessi félög leigja
morðingja og koma þeim óhultum
af morðstaðnum. Eftirfarandi
simtal hleruðu þeir I Klúbb 21,
samkomustað Hongkóng-fólks-
ins:
„Hvenær koma eiginlega ern-
irnir frá Hongkong? Nokkrir
menn frá Singapore eru orðnir ó-
þreyjufullir eftir að komast i
ferðalag.”
— Ernirnir sex eru þegar
komnir. Þeir biða bara eftir klón-
um. —
Það var hægðarleikur að ráða i
þetta. Meö örnum var átt við
morðingja og með klóm-vopn. Til
þess að lenda ekki i tollvörðunum
urðu leigumorðingjarnir aö út-
vega sér vopn i Amsterdam, áður
en þeir frömdu verkið. En lögregl-
an gat ekki nógu snemma komizt
að þvi hverjir þessir menn væru,
hvar þeir héldu sig og hvenær
þeir ætluðu að hefjast handa.
Tveimur dögum eftir að samtalið
hafði verið hleraö, fundust fjórir
menn I göturæsunum á bak við
járnbrautarstöðina. Þeir dauðu
höfðu allir tilheyrt Singapore-
samtökunum. Nokkrum stundum
eftir ódæðið voru ernirnir komnir
langt á leiö til Hongkong, — þeir
flugu með Sabenaflugfélaginu frá
Brússel, og glæpalögreglan sat
eftir með hendur I skauti.
Tveir götulögregluþjónar voru
heppnari en félagar þeirra i
glæpadeildinni. Nokkrum metr-
um frá spilaklúbbi þeim, þar sem
Wu Chi Ming hafði verið drepinn,
gengu þeir fram á gráan Mer-
cedes Benz, sem var vitlaust lagt.
Maðurinn, sem sat við stýrið var
augsjáanlega mjög taugaóstyrk-
ur. Lögreglumennirnir gáfu sig á
tal við hann og litu I skilriki hans.
Við það uppgötvuðu þeir á gólfi
bifreiðarinnar kinverskt dagblað.
Þegar þeir tóku það upp, duttu
innan úr þvi sex plastpokar, sem
innihéldu 168 gr af heróini. Oku-
maðurinn, sem var Gyðingur, var
handtekinn. Við nánari rannsókn
á bilnum fundust I hanzkahólfinu
skilriki annars manns: Nissins
Amiels frá Tel Aviv. Lögreglan
fann út að einhver Nissin Amiel
hefði verð staddur i húsi þar i
borg, fyrir skömmu, en væri nú
horfinn. Þegar lögreglan kom aö
þessu húsi, luku þrir Kinverjar
upp. Ibúð1 þeirra var rannsökuð
hátt sem lágt, og fundust enn
nokkrar heróinbirgðir. Þremenn-
ingarnir viðurkenndu að hafa selt
manni frá ísrael heróin fyrir eina
milljón króna.
Amsterdam-lögreglan sendi
skeyti til höfuðstöðva INTER-
POLi Paris, til að afla upplýsinga
um nefndan Nissim. Leitað er
Nissim Amiels vegna gruns um
aðild að eiturlyfjadreifingu og
sölu.
Svarið barst þeim ekki frá Tel
Aviv eins og þeir höfðu búizt við,
heldur frá Frankfurt. Viö ána
Main var hann nefnilega þekkt-
astur. Hann tilheyröi alþjóðleg-
um heróinverzlunarhring, sem
lögreglan hafði árangurslaust
verið að reyna að standa aö verki
mánuðum saman, en svo allt i
einu, vegna bils sem lagt hafði
verið vitlaust á götunni, komst
hún til botns i þessu máli. Hún
hafði þegar vitað lengi hvaðan
eitrið kom, og að viðskiptavinirn-
ir væru stærsti eiturlyfjahringur,
sem sögur fóru af, — félag, sem
samanstóð af Gyðingum, Aröb-
um, Amerikumönnum, Þjóðverj-
um og fleiri. Svo þegar svarið
barst frá Frankfurt kannaðist
lögreglan þegar viö þetta fólk.
Yfirmaður félagsins i Frank-
furt var Joseph Amiel, eldri bróð-
ir Nissims, sem saknað var I
Amsterdam. Hann haföi viður-
nefniö Stóri Jói.
Stóri Jói og Co. stjórnuöu
heróinumdæminu i Frankfurt
meö harðri hendi. Hátt I þrjú
þúsund eyturlyfjaneytendur búa I
borginni og þar af eru um einn
þriöji hlutinn kvenfólk. Ameriskir
dátar voru einnig tryggir viö-
skiptavinir félagsins, — 3500 af
þeim hundrað og áttatlu þúsund
ameriskum dátum, sem eru i
Þýzkalandi, neyta „haröra eitur-
lyfja,” mest heróins.
Leynileg fréttamiðlun fyrir
kaupmenn og viðskiptavini er á
börum Frankfurtborgar, á svæð-
inu i kringum járnbrautastööina.
Þarna segir einn öörum hver hef-
ur heróin á boðstólum, og á hvaða
veröi. Þrátt fyrir aö lögreglan
heföi útsendara á þessum stööum
Hnifur og fórnardýr liggja á götu I Amsterdam: Þetta er Wu Chi Ming
átján ára Kinverji frá Singapore og var hann myrtur um hábjartan
dag. Hann var fórnardýr hinnar blóðugu samkeppni, sem háð er milli
heróinsalanna frá Hong Kong og Singapore.
til að njósna um þessar samræö-
ur, var það æ erfiðara að fylgjast
með þvi sem fram fór, þvi að
verzlunin fór i síauknum mæli
fram á hebresku.
Einnig þegar þeir hleruðu sim-
tal á milli Josephs Amiels og
Josephs Yakobs, starfsmanns
hans, rákust þeir á sama vegginn,
simtalið var á hebresku. Þeir
tóku þvi samtalið upp á segul-
band og fengu hjálp lögreglunnar
i Berlin. Þar starfaöi maður sem
hafði verið I ísrael I þrettán ár og
þýddi hann samtalið. Ct úr þvi
kom, aö heróinhringurinn hefði
þegar á einu ári fengið heroin frá
Amsterdam fyrir tvö hundruö til
fjögur hundruö milljónir. Þá
komust þeir aö þvi a6 nýtt og enn
sterkara heróin væri komið á
markaöinn, sem væri uggvekj-
andi. Meira að segja reyndir
neytendur hefðu orðiö hræddir við
það.
Stuttu eftir þetta simtal, var
Stóri Jói stöðvaður á landamær-
um Þýzkalands og Hollands, þar
sem hann var á heimleið úr inn-
kaupaferð i Amsterdam. Bill
hans var grandskoðður en var al-
veg „hreinn”. Hann smyglar
aldrei sjálfur. Ekki löngu siðar
verður lögreglan vitni aö eftirfar-
andi samtali milli hans og full-
trúa hans Jeshaja Fainsilbers: —
Þetta voru svik. — Þeir vissu það
við landamærin hvaða bilnúmer
ég var meö, einhver hefur verið
heldur lausmáll. Ég held að eg
sé að fá andúð á manninum, sem
er hjá þér. Hann er hættulegur.
Sjáðu um aö hann hverfi. Þessi á-
kveðni maöur finnur að hann er
ekki lengur i náðinni hjá yfir-
mönnum sinum, og veit að þá eru
dagar hans brátt taldir. Lögregl-
an hlerar siðar samtal milli hans
og hinna tveggja:
— Látiö mig vera. Komiö ykk-
ur bara I burtu annars skýt ég
ykkur. Glæpaforinginn Amiel
öskuvondur:
— Tikarsonur, gættu orða
þinna, eða þú skalt hafa verra af.
Og eitt skaltu vita, ég di ep þig viö
fyrsta tækifæri. —
Lögreglan safnar samtalsbrot-
um og sönnunargögnum saman.
Teknar eru myndir af höfuðstöðv-
um heróinflokksins við Hainauer-
götu og I Distervegstræti, og kon-
urnar og karlarnir, sem koma
þaöan og fara eru mynduö. Fylgzt
er náiö með sendiboðum og
smyglurum, sem eru mestmegnis
stúlkur, og þær eltar til Amster-
dam, þar sem þær sækja „efnið”.
Þær fela það i brjóstahöldum sin-
um og nærbuxum og flytja það
þannig yfir landamærin. Fyrir ó-
makið fá þær þrjátiu þúsund
krónur og eitt eða tvö grömm til
eigin nota.
Loksins hafði lögreglan fengiö
nægar upplýsingar, og hún hand-
tók allan kjarnann I samtökunum
á einu bretti. Nú sitja þeir allir
bak við lás og slá og eiga yfir
höfði sér löng og ströng réttarhöld
vegna þátttöku i starfsemi glæpa-
samtaka og fyrir að hafa stundað
dreifingu og sölu á heróini. Þeir
mega eiga von á hörðum dómum,
þvi að við fyrri réttarhöld af
þessu tagi hafði dómarinn
Christel Förster kallað for-
sprakka heroinkaupmanna morö-
ingja. Af hreinni peningagræðgi
koma þeir unglingum og ung-
mennum upp á að nota eitur,
þannig að þau verða háð þeim, og
oft er sjálfsmorð eina leiðin út úr
örvæntingunni fyrir þetta fólk.
Sjálfsmorð, — hinn banvæni of
stóri skammtur, — Gullskotiö, —
eins og eiturlyfjaneytendurnir
kalla siðustu sprautuna.
Arið 1970 létust tuttugu og niu
manns, eftir þvi sem opinberar
skýrslur segja, úr ofneyzlu eitur-
lyfja. Arið 1973 voru þeir hundraö
og fjórir og árið 1975 tvö hundruð.
Þetta eru mest ungmenni á aldr-
inum fjórtán til tuttugu og átta
ára. Hin raunverulega tala gæti
allt eins verið helmingi hærri, og
á bak við tölurnar liggja ömur-
legri örlög en fólk almennt gerir
sér grein fyrir.
1 lokin er þetta fólk eins og
deyjandi hundar, liggjandi i
fletum sinum, kvalin, saman-
hnipruð, — vonlaus.
A salerni i veitingahúsi dó ung
stúlka af of stórum eiturskammti.
Hún var sautján ára.
A bekk i almenningsgaröi
fannst látinn verkamaður. Hann
lézt af of stórum skammti
heróins....
1 Amsterdam lézt námsmaöur I
gæzluvarðhaldi. Hann hafði veriö
háður eitrínu i nokkur ár. Hann
hét Frizt Kraus og var tuttugu og
eins árs. Stuttu fyrir dauða sinn
skrifaði hann vinkonu sinni bréf,
þar sem hann sagði: Fyrir fólk
eins og mig er ekkert pláss i
heiminum. Ef ég get ekki losnaö
undan áhrifum eitursins, og ef
enginn getur hjálpað mér, þá er
úti um mig.
Er virkilega enginn, sem getur
hjálpað? Læknar hrista höfuöið,
þeir þekkja ekkert lyf, sem getur
gefiö endanlegan bata.
Dr. Hans Wilhelm Beil, læknir i
Hamborg hefur undir höndum 700
eiturlyfjasjúklinga. Hann segir:
— Hver sem hefur einu sinni neytt
heróins, ber þess merki alla ævi.
Hann er breyttur maður. —
Lögreglan stendur ráðþrota
gegn þeim viðskiptum, sem
stunduð eru á milli Asiu og
Evrópu.
Lögreglustjórinn i Wiesbaden
segir: — Af og til náum við ein-
hverjum árangri og getum jafn-
vel stöku sinnum handtekið heil
samtök og sett á bak viö lás og
slá. En það nægir ekki. Svo fram-
arlega sem valmúinn blómgast á-
fram, halda heróinviðskiptin á-
fram að blómgast og dafna. —
Og valmúinn blómgast enn.