Tíminn - 25.07.1976, Blaðsíða 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 25. júli 1976.
Ekki endalaust hæat
að bióðo fólki upp
á svona texta....
Jensen — „...skyggni ágætt” —
Engilbert Jensen
Ýmir 1976 — 001
★ ★ ★
ÞAD KÆRIST nú mjög i vöxt aö
islen/.kir hljúiu listamenn gefi
plötur sinar út meö islenzkum
textum —og er þaögúðra gjalda
vert. Ilins vegar veröur aö gera
þá kröfu til islenzkra hljóm-
listarmanna, aö þeir gleypiekki
viö hverju einasta hnoðhulli,
sem þeir fá i hendur, þvi þaö
kemur þá úhjákvæmilega niður
á gæöum plötunnar.
Þessu er að nokkru leyti öðru-
visi farið, þegar um er að ræða
enska texta. Hver einasta am-
baga i islenzkum texta sker i
eyrun, en þútt einhverjar mál-
villur eða málklúður séu i ensk-
um texta, sker það ekki svo
mjög i eyrun.
Á þessu ári hefur verið sér-
lega mikil gróska i fslenzkri
plötuútgáfu og hafa velflestar
plöturnar verið með islenzkum
textum. Þvf miður hafa plötur
þessar haft að geyma grátlega
lélega texta upp til hópa, þótt
nokkrar séu undantek'ningarn-
ar. Svo virðist sem mikill skort-
ur sé á frambærilegum texta-
höfundum, sem semja á is-
lenzku — og ættu hljómlistar-
menn og útgefendur að taka
höndum saman og leita viðar
fanga varðandi islenzka texta.
Það er ekki endalaust hægt að
bjóða islenzkum poppupnendum
að hlýða á bullið úr honum Þor-
steini Eggertssyni!
A þessari fyrstu og vonandi
ekki siðustu sólóplötu Engil-
berts Jensen, kórónar Þorsteinn
Eggertsson sinn feril sem texta-
höfundur með þeim lélegustu
textum, sem bornir hafa verið á
borð fyrir poppneytendur. Svo
þurrausinn er textabrunnur
Þorsteins, að það örlar ekki á
minnsta frumleika. Efnislega
eru textar hans á algjöru núlli,
og fjalla svo til allir um ástina,
en það.sem meira er og verra,
að Þorsteinn rigbindur sig svo i
rimið, að útkoman verður tóm
þvæla og vitleysa. Rim er gott
svo langt sem það nær, en það er
ekki hægt að búa til texta bara
vegna rimsins. Menn sem það
gerðu á þeim tima, er rim var i
hávegum haft i skáldskap, voru
nefndir leirskáld. Hafi einhver
átt að bera það nafn með rentu,
hefur Þorsteinn Eggertsson á-
reiðanlega slegið honum við.
Gott dæmi um þennan fárán-
lega rimleik Þorsteins er eftir-
farandi kafli úr laginu „Dóra” á
þessari plötu:
„Elsku Dóra
linur þér ég klúra
i þeim cr ei glúra
fyrirgefðu mér.
Ég vil segja þér svo margt
en þegja
hentar mér.vist betur
þvi mig skortir orð
eins og er
og þvi fer sem fer
ástfanginn ég er’.’
Ástæðan fyrir þvi, að ég geri
texta að umræðuefni i sambandi
við þessa fyrstu plötu
Engilberts Jensen, er sú, að
þetta er fyrsta islenzka platan,
þar sem textarnir gera það að
verkum,að platan i heild verður
aðeins svipur hjá sjón. Textarn-
irdraga plötuna, mér liggur við
að segja, niður i svaðið. Textar
Þórsteins eru eitur, skemmdar-
verk.
Þetta er enn þá sorglegra, þar
sem platan erað öðru leyti mjög
vel unnin. Lögin eru vel flest á-
gæt og sum vel það og hljóð-
færaleikur er einnig mjög góð-
ur.
Á plötunni eru f jögur lög eftir
Gunnar Þórðarson, hvert öðru
betra, tvö eftir Jóhann G.
Jóhannsson viö texta hans, og
eru þeir textar hvorki góðir né
slæmir, eitt lag eftir Jóhann
Helgason, Ólaf Þórarinsson,
Arnar Sigurbjörnsson og Ragn-
hildi Gisladóttur.
Platan er unnin i Rambort
stúdíóinu i London og stjórnaði
Gunnar Þórðarson upptöku
plötunnar, en hann er jafnframt
útgefandi. Gunnar Þórðarson,
Tómas Tómasson og Engilbert
önnuðust hljóðfæraleik ásamt
fjórum brezkum hljóðfæraleik-
urum.
Platan ber nokkurt yfirbragð
diskótónlistar, strengir eru t.d.
mikið notaðir, og það eitt, að
Charlie, plötusnúöur i Sesar hafi
gefið plötunni beztu meðmæli
sin, bendir til þess, að platan
ætti að falla i góðan jarðveg hjá
þeim, sem unna diskótónlist.
Engilhert Jensen hefur um
margra ára skeið verið talinn
einn okkar fremstu söngvara og
ætti álit manna ekki að breytast
við þessa plötu.
Lög Gunnars eru eins og áður
segir, hvert öðru betra, en eink-
um þykja mér þó lög hans
„Dóra” og „Bergmál gegnum
nótt” sérlega góð. Jóhann G.
Jóhannsson lætur nú aftur i sér
heyra sem tónsmiður, og kemur
nokkuðá óvart, fyrir léttar og á-
heyrilegar melódiur. Bezta lag
þessarar plötu er þó að minum
dómi hið undurfagra lag Jó-
hanns Helgasonar, „Fyrir þina
ást” og vænti ég þess að það
verði siðar gefið út á plötu með
öðrum texta og án talaða milli-
kaflans, sem er svo væminn, að
maður fær húð, sem kennd er
við gæsir, í hvert sinn sem hann
heyrist. En þessi talaði milli-
kafli er þannig:
,,Ástin min. Við elskum hvort
annað og það er ekki til neitt afl
iöllum beiminum, sem er sterk-
ara en ástin. Ég er hamingju-
samasti inaður jarðarinuar
meðan ég á þig og þú átt mig”.
Það þarf ekki að taka fram að
textinn er Þorsteins.
Plata Jensens hefði fengið
fjórar stjörnur og plús hér i
þættinum ef þessir textar Þor-
steins væru nú i ruslakörfunni
hjá honum, þar sem þeir væru
beztgeymdir — en vegna þeirra
sé ég mér ekki fært að gefa plöt-
unni meira en 3 stjörnur. Þeir
sem eru þannig, að þeir geti úti-
lokaðtextana og hlustað á lagið
án þess að hugsa um orðin, er
þvi bent á það, að hér er á ferð-
inni góð og eiguleg plata.
Að lokum vil ég taka fram, að
Þorsteini er alls ekki allsvarn-
að, því einn texti hans er þokka-
legur, þ.e. textinn við lagið
„Bergmál gegn um nótt” — og
Þorsteinn hefur áður sýnt það,
að hann getur samið góða texta.
En hann þarf bara að kaupa sér
siu.
JENSEN... stendur vel fyrir
slnu.
Beztu lög:
Fyrir þina ást
Dúra
Bergmái gegn um nútt
G.S.
Betri en aðrar
samsafnsplötur
i Kreppu — Ýmsir
Steinar hf. — 006
★ ★ ★
Kreppuplatan er að þvl ley ti úllk
öðrum samsaf nsplötum að
textarnir eru samdir út frá einu
ákveðnu hugtaki — kreppu.
Þetta á þú ekki við alla texta
plötunnar, að minuin dúmi, þvi
allmargir eru æði langsúttir og
raunar þraut út af lyrir sig að
tengja þá á einhvern hátt við
kreppu.
Þetta á t.d. við lög eins og
Ástarkreppa (Yfir skammt),
með Diabolus In Musica, Meðal-
lag með Diabolus In Musica,
Melódramamas með Ómari
Óskarssyni, Finndu ró með
Dögg og raunar á þetta einnig
við um Adam og Evu lag Dia-
bolus In Musica.
Hinir sjö textarnir fjalla óum-
deilanlega um ýmsa þætti
kreppunnar og eru margir
ágætir. Hæst ber að minum
dómi texti Halldórs Gunnars-
sonar, Hagvaxtartimburmenn
(Kreppa) og Ég fell texti Sigur-
björns Kristinssonar, Gúttó,
texti Þórhalls Björnssonar,
Verkamanns sonur og auðvitað
Þambara Vambara, hið frá-’
bæra ljóð Jóhannesar úr Kötl-
um, úr II. hluta Sóleyjarkvæöis.
Athyglisvert er, að við þessa
texta, sem hér hafa verið taldir
upp, eru einnig beztu lögin á
þessari plötu. Þokkabót ber þar
af eins og gull af eir með lögun-
um Hagvaxtartimburmenn
(Kreppa) og Þambara Vam-
bara, en fyrra lagiö er eftir Leif
Hauksson nýjasta meðlim
Þokkabótar, en hitt er eftir Pál
Pálsson.
Bæði þessi lög Þokkábótar eru
með þvi bezta sem islenzk
hljómsveit hefur gert á þessu
ári, og væri þessi plata aðeins
svipur hjá sjón ef Þokkabótar
nyti ekki við. Dögg kemst einnig
mjög vel frá sinum lögum, eink-
um er lagið Ég fell (erlent lag) i
útgáfu þeirra mjög vel gert i
alla staði — og vekur söngur
Páls Pálssonar mikla athygli,
en Páll er hiklaust i hópi okkar
allra beztu söngvara um þessar
mundir, og minnir hann nokkuð
á Ara Jónsson úr Roof Tops.
Væri æskilegt að fá að heyra
meira i Páli, þótt svo Döggin
hafi horfið sjónum manna.
Sigurbjörn Kristinsson fjallar
i texta sinum, Gúttó, um einn
táknrænasta atburð kreppuár-
anna á islandi, óeirðirnar, sem
brutust út i Gúttó, er ráðamenn
bæjarins ætluðu að knýja fram
launalækkun hjá verkamönn-
um, hag Hauks Ingibergss.,
skólastjóra Samvinnuskólans á
Bifröst fellur einkar vel við
þennan texta, þótt einfalt sé.
Hins vegar syngur Haukur lagið
ekki sérlega vel.
Útgefandi þessarar plötu
Steinar Berg, syngur einnig á
þessari plötu eigið lag, Verka-
mannsins sonur, sem hann
samdi ásamt Þórarni Erni
Stefánssyni. Steinar Berg er
sennilega fyrsti útgefandinn,
sem syngur sjálfur inn á plötu,
ef frá eru skildir þeir Wjóm-
listamenn, sem gefa plötur sin-
ar út sjálfir. Lagið er i meðal-
lagi gott og reiðilegur söngur
Steinars er i samræmi við text-
ann, hvass og hrjúfur.
Mérfinnstekki ástæða til þess
að gera lögum Diabolusar In
Frh. á bls. 39
Vel vandað til verks
hiá Halla. Ladda oa
Gísla
Halli.Laddi og Gisli Rúnar —
Látum sem ekkert C Ýmir 1976-
002
★ ★ ★ ★
Hér á landi hefur ekki verið
lögösérstök rækt við grinplötur,
og þvi telst þaö nokkur viöburö-
ur, þegar slikar plötur koma
á markaöinn. Ég vil taka þaö
fram i upphafi, aö ég geri stúran
mun á skemmtiplötu annars veg
ar og grinplötu hins vegar, þútt
þetta geti I einhverjum tilvik-
um falliö saman. Ég flokka t.d.
Riúplöturnar undir skemmti-
plölur, svo og plötur ómars
Rgnarssonar — cn plata Kaffi-
brúsakarlanna i hitteðfyrra var
hins vegar grínplata.
Þessi plata, Látum eins og
ekkert C, er grinplata, þar sem
ægir saman alls kyns vitleysu,
sem er gerð i þvi augnamiði, að
hlæja að henni. Halli, Laddi og
Gisli Rúnar hafa tekið það ráð
að blanda saman töluðu og
sungnu grinefni, og gera hvoru
tveggja góð skii.
Gallinn við grinplötur — og
ekkert frekar þessa en aðrar —
er sá, að brandarar veröa leiði-
gjarnir við það að hlusta mörg-
um sinnum á þá. Góður brand-
ari er aldrei skemmtilegur
nema i eitt skipti, i næsta skipti
er hann kannski sæmilegur, en
aö lokum er orðið leiðinlegt að
hlusta á hann. Þetta á við álla
brandara, hversu góðir sem
þeir eru.
Þvi tel ég það hafa verið rétta
stefnu hjá Halla.Ladda og Gisla
Rúnari, að leggja frekar
áherzlu á grinlög — og það gera
þeir einmitt á plötunni, þótt svo
brandararnir i töluðu máli
(einkum læknabrandarar, þar
sem Saxi læknir gefur sjúkling-
um ráð) séu nokkrir. Lögin eru
úr ýnsum áttum, flest vel þekkt
erlend lög og margir textanna
eru bráðskemmtilegir. Það,
sem gerir þessa plötu að einni
beztu grinplötu sem ég hef
heyrt, er fjölbreytnin og hvaö
þeirHalli, Laddi og Gisli Rúnar
eru hugmyndarikir i sambandi
við alla framsetningu.
Þó er frumleiki þeirra engan
veginn algjör. Til dæmis finnst
mér furðu ósmekklegt af þeim
félögum, að taka lag Inga T.
Lárussonar við texta Jónasar
Hallgrimssonr ,,Ég bið aö
heilsa” — og raunverulega
draga dár bæði að texta og lagi.
Það kann að vera að einhverj-
um finnist þetta fyndið, en mér
finnst þetta ekkert sniðugt.
Þá er Gunnar Þórðarson
skrifaður fyrir lagi, sem alls
ekki er eftir hann, og textinn við
lagið jafnframt stældur, en
skrifaður á Ladda og Gisla.
Lagið sem ég á við nefnist hér
Sjúkrasamlagið.
Mér kom þaö nokkuð á óvart,
hvað þeir félagar eru miklir
söngmenn — og skemmtilegir
söngvarar, en söngurinn er einn
helzti kostur þessarar plötu. Þá
er hljoðfæraleikur allur bæði
hnitmiðaður og fellur vel að efni
plötunnar, en þar á drýgstan
þátt Gunnar Þórðarson.
Þess skal að lokum getið, að
með plötunni fylgir spil, sem
nefnist Millispilið, og jafnframt
fylgja lögreglur með spilinu.
Þótt erfitt sé að bera þessa
plötu saman við aðrar islenzkar
plötur hygg ég, að hér hafi verið
vel vandað til verks og platan
eigi eftir að njóta mikilla vin-
sælda, þrátt fyrir nokkra ann-
marka.
G.S.