Tíminn - 24.05.1977, Qupperneq 12

12
Þriöjudagur 24. maí 19.77.
um. Hann sagöi, aö finna þyrfti
bókinni farveg til þessarar bók-
hneigöu þjóöar. —Bókarlaus ts-
lendingur væri afstyrmi, tsland
gæti aldrei oröiö bókarlaust
land.
Þegar Matthias Johnnessen
haföi lokið máli sinu, las Vilborg
Dagbjartsdóttir, varaformaður
Rithöfundasambands Islands,
ávarp, sem Sigurður A.
Magnússon hafði samið, en
hann var fjarverandi af óviö-
ráðanlegum orsökum. t ávarpi
Siguröar var mikið rætt um
söluskatt á bókum, sem hann
taldi einhvern hæsta skatt, er
lagðurværiá prentað mál nokk-
urs staðar i veröldinni. Þá var
þareinnig fjallaðum minnkandi
upplög bóka, minni lestur og lé-
leg kjör rithöfunda.
Þessu næst flutti Jónas
Eggertsson, formaður Félags
islenzkra bókaverzlana, stutt
ávarp. Bauð hann fram starf
bóksala til þess að efla veg
bókarinnar i landinu. Einnig
benti hann á athyglisverðar at-
huganir, sem hafa leitt i ljós, að
aukning bókasölunnar sjálfrar
er minni en aukning á sölu ann-
arrar vöru i bókabúðum, og má
þar t.d. nefna ritföng. Jónas
sagði, að sér fyndist bókin hafa
sett ofan sem gjafavara, þegar
litið væri til siðustu þrjátiu ára
til dæmis.
Síðastur talaði Stefán Júlíus-
son, bókafulltrúi rikisins. Hann
byrjaði á að tala um ásókn er-
lendra tungumála og samskipti
þjóða, þar sem „stóru tungu-
málin” ráða rikjum. Nærtækt
dæmium þetta væri skákeinvig-
ið, sem nýlega hefði verið haldið
hér. Hvorugur keppendanna
hefði getað notað sitt eigið
móðurmál, hvorugur hefði skil-
ið orð i máli gestgjafa sinna,
heldur hefðu þeir orðið að nota
þriðja málið. Hér væri komið að
miklu vandamáli, allt stefndi að
aukinni stöðlun, —■ kvörn, sem
malar og malar. Þetta væri
uggvænlegt fyrir litil málsam-
félög, stönun bókmenntaiðju
þjóðar táknarstöðnun þjóðmenn
ingar.
Þessu næst ræddi Stefán
Júliusson um bókaútgáfu á
Norðurlöndum, og þar á eftir
um islenzka bókaútgáfu. Enn
fremurtalaði hann um bókasöfn
og flutti all-langt mál um það
efni.
Stefán sagði enn fremur, að
rithöfundum gengi sifellt verr
að koma bókum sinum út. Til
vitnis um það væri meðal ann-
ars að fjölrituðum bókum færi
fjölgandi, og eins hitt, að það fer
i vöxt að höfundar gefi út bækur
sinar sjálfir. Leggja bæri aukna
áherzlu á útgáfu barnabóka, þvi
að börn væru áhugasömustu
lesendurnir, og þar væri vaxtar-
broddur lesþarfar þjóðarinnar.
,, Áhr if avaldur í
þj óðf élaginu ”
— Félag íslenzkra bókaútgefenda
hefur haldið fjórða Bókaþingið
VS-Reykjavik. Hinn 20. mai var
haldið i Reykjavik þing Félags
islenzkra bókaútgefanda, hið
fjóröa i röðinni. t upphafi mælti
örlygur Hálfdanarson fáein orð,
bað Böðvar Pétursson að
stjórna þinginu og kvaddi til
aðra starfsmenn þess. Þá tók
Böðvar Pétursson við stjórn
þingsins, og hófustnú þingstörf.
örlygur Hálfdanarson setti
þingið með ávarpi, bauð gesti
velkomna og lét þess getið, að
nú héldu bókaútgefendur þing
sitt i' eigin húsnæði I fyrsta
skipti. Þá sagði hann, að menn
væru hingað komnir til þess að
tala um staðreyndir. Upplag
bóka hefði farið minnkandi og
meðalsala á fyrsta ári væri
komin niður i átta hundruð ein-
tök. t bankakerfinu væri bóka-
útgáfa ekki talin til iðnaðar, er
veitti mörgu fólki atvinnu. Þó
hefði sitthvaö þokazt áfram.
Samþykktar hefðu verið nýjar
reglur um skylduskil, ramma-
sainningur veriö gerður við rit-
höfunda, og þetta, sem áður var
nefnt, að nú hefði Félag is-
lenzkra bókaútgefenda eignazt
eigið húsnæöi.
Næstur talaði Vilhjálmur
Hjálmarsson menntamálaráð-
herra. Hann byrjaði á að þakka
fyrir siðast, og minntist þess,
þegar þegarhann satþing bóka-
útgefenda fyrir tveim árum.
Kvaðsthann þá hafa fengið inn-
sýn i vandamál bókaútgefenda.
Ráðherra sagði, að bókin væri
áhrifavaldur i hinu islenzka
þjóðfélagi, hún yrði ekki skilin
frá þjóðlifinu, heldur væri hún
bæði hugsjón og hagsmunir. Þá
sagði ráðherra, að bókaútgáfa
væri umfangsmikið starf, sem
reyndi vafalaust mikiö á þolrif-
in i þeim sem að þvi standa, en
þó lifrænt og heillandi, þvi að
starfið væri meira en barátta
um peninga.
Þessu næst ræddi ráðherrann
um söluskatt af bókum, og vissa
örlygur tlálfdanarson setur Bókaþingið.
erfiðleika á að fella hann niður.
Rikinu hefði ekki veitt af sinu að
undanförnu, en sér væri ljóst,
að þetta mál yrði að athuga
gaumgæfilega.
Næst talaði Vilhjálmur
Hjálmarsson menntamálaráð-
herra um frumvarpið um
skylduskil, sem náði loks fram
að ganga nú i vor, og þakkaði
landsbókaverði drengilegan
stuðning við það mál. Hið sama
gerði örlygur Hálfdanarson
einnig i' sinni ræðu, báðir fluttu
þessir menn landsbókaverði
þakkir fyrir veittan stuðning.
Næst talaði menntamálaráð-
herra um almenningsbókasöfn
og skólabókasöfn. Kvaðst hann
trúa þvi, að bókasöfn yrðu bóka-
útgáfu til styrktar, og minntist
þeirra daga, þegar bókasöfn
voru mjög févana, það hefðu
ekki heldur verið neinir blóma-
timar i sögu bókaútgáfunnar i
landinu.
Þar næst talaði ráðherrann
um Launasjóö rithöfunda, svo
og skipan stafsetningarmála.
Hann kvaðst vilja sporna gegn
breytingum á stafsetningu yfir-
leitt, og kvað það misskilning,
að Alþingi ætti alveg að ráða
stafsetningunni. Ef þessi mál
væru algerlega i valdi þingsins,
gætu menn jafnvel staðið and-
spænis þvi, að hreyft væri við
stafsetningunni eftir hverjar
kosningar! — Ráðherra sagði,
að ef til vill væri óviðeigandi að
fjölyrða um þessi mál hér, en þó
fyndist sér þau koma þeim við,
sem hér væru staddir, það er að
segja bókaútgefendum og rit-
höfundum.
Ráðherra lauk máli sinu með
þvi að láta i ljós von um áfram-
háldandi samstarf með bókaút-
gefendum i landinu og mennta-
málaráðuneytinu. Útgáfa góðra
bóka væri alltaf starf, sem
horfði til heilla fyrir þjóðfélagið
Tímamynd Róbert.
i heild og einstaklinga þess. Að
lokum óskaði hann bókaútgef-
endum til hamingju með nýja
húsnæðið, og sagðist mæla svo
um og leggja svo á, að það yrði
öflug brjóstvörn islenzkrar
bókaútgáfu.
Næstur á eftir menntamála-
ráðherra talaði Matthias Jo-
hannessen, ritstjóri og skáld,
formaður Rithöfundaráðs.
Hann sagði, að þegar rithöfund-
ar hefðu snúið bökum saman,
hefði þeim jafnan tekizt að seil-
ast niður i rikisjötuna og að ná
árangri i baráttu sinni.
Matthícs ræddi þá alkunnu
staðreynd, að rithöfundar geta
ekki lifað á ritstörfum einum
saman. — Hver fimmeyringur
sem lagður væri i bókina, skil-
aði sér sem króna i aukinni
menningu þjóðarinnar. Þó á
bókin i vök að verjast, sagði
Matthias, hún kemst varla að
fyrir hávaðasömum fjölmiðl-

Húsgagnaverzlun Ingvars og Gylfa viö Grensásveg efndi til verðlaunasamkeppni I tilefni 20 ára afmælis
fyrirtækisins, og voru verðlaunin eitt stykki glæsiiegt hjónarúm. Verölaunin hreppti Guðbjörg Guö-
mundsdóttir, Tjarnargötu 11, Sandgerði, en 6000 lausnir bárust og af þeim voru um 2000 réttar.
A myndinni er Geir örn Ingvarsson 10 ára að draga úr pottinum með réttu lausnirnar.
Tlmamynd: Gunnar
430 nemendur
í Tónskóla
Rey kj aví kur
Þrettánda starfsár Tónskól-
ans hófst með setningarathöfn i
Lindarbæ 8. september 1976. Við
skólann störfuðu auk skóla-
stjóra 19 kennarar. Nemendur
voru 430 og skiptust þannig á
námsgreinar: Einsöngur 18, pi-
anó 147, harmonium 19, fiðla 31,
cello 7, gitar 68, þverflauta 24,
klarinett 6, altflauta 10, trompet
9, horn 1. Forskóli: fyrri áfangi
50, siðari áfangi 26, undirbún-
ingsdeild eldri nemenda 14.
t. aðalnámsgreinum voru
þreytt 120 stigapróf, sem skipt-
ust þannig á námsstig:
I. stig 42, II. stig 29, III. stig, IV.
stig 17, V. stig 6 VI. stig 3, VII.
stig, VIII. stig 1 nemandi, Arn-
aldur Arnarson en hann lauk
fullnaðarprófi I gftarleik.
Tvær nemendahljómsveitir
voru starfræktar i skólanum,
önnur fyrir yngri nemendur, hin
fyrir þá sem lengra eru komnir.
Æft var reglulega allt skólaárið
tvisvar I viku. A sama hátt var
æfður skólakór.
Kórinn og hljómsveitin efndu
til sérstakra tónleika i kirkju
óháða safnaðarins 30. marz við
góðan órðstir. Auk þess voru
haldnir almennir nemendatón-
leikar um jól og páska, fullnað-
arprófstónleikar Arnalds Arn-
arsonar i kirkju óháða safnaö-
arins þann 16 .aprll og að lokum
nemendatónleikar i norræna
húsinu 2. máf þar sem flutt var
m.a. Konsertinu fyrir pianó og
hljómsveit eftir John A.
Speight, sem er kennari við
Tónskólann.
Skólaslit fóru fram i Haga-
skóla miðvikudaginn 11. mal.
Þar voru einnig afhent náms-
skirteini.
Auglýsid í Tímanum