Mánudagsblaðið - 24.01.1966, Side 5

Mánuðagur 24. janúar 1966
Mánudagsblaðið
5
«
FRAMHALDSSAGA
STOLIN
GOÐ
EFTIR E PHILLIPS
OPPENHEIM 16
„Eg var með honum í marg-
ar lílukkustundir í dag, frændi,
og hann minntist ekki ei;iu
sinni á það,“ sagði hún. „Hann
ætlar til Kanada í næsta mán-
uði og ætlar að vinna fyrir sér
þar.“
Hann tautaði eitthvað fyrir
munni sér, stóð upp og gekk
inn í húsið, en Claire lagði leið
sína til frænku sinnar í Litla
húsinu.
„Hvar hefurðu verið í allan
dag, bamið mitt ?“ spurði föð-
ursystir hennar.
frA.S skemmta mér. Gregory
kom og sótti mig og við fór-
um saman til Cromer.“
„Mér þykir vænt um að
héyra, að þú hefur haft svona
skemmtilegan dag,“ sagði
frænka hennar. „Æ, ég veit
ekki, hvernig það er,“ hélt hún
áfram, „en mér finnst allir eitt
hvað svo annarlegir í dag. Jafn
vel Bertram virtist skrítinn.
Hann sat hjá mér í klukku-
stund. Venjulega hefur hann
sefandi áhrif á mig. En í dag
gerði hann mig hrædda. Mér
finnst eitthvað geigvænlegt í
aðsigi.“
„Frænka, þú mátt ekki vera
með svona kjánalegar ímyndan
ir,“ sagði Claire. „Allt og allir
eru eins og þeir eiga að sér.
Meira að segja var frændi í
merkilega góðu skapi í kvöld.“
„Góða mín, getur nokkur var
izt ímyndunum, sem liggrur rúm
föst eins og ég klukkustúnd
eftir klukkustund, dag eftir
dag,“ sagði frænka hennar og
stundi. „Eg veit þetta er kjána
skapur, en eðlisávísunin er
sterkari en skynsemin, og Bert
ram var að minnsta kosti eitt-
hvað undarlegur í dag. Hvað
eftir annað þagnaði hann í
miðju kafi, og ég sá það á aug
unum í honum, að hugurinn
var við annað."
Þjónustustúlkan kojn inn og
bjóst til að flytja Madame inn
í svefnherbergið. Claire laut
niður og kyssti frænku sína.
„Og nú, ekki meiri ímyndunar-
veiki. Eg kem snemma í fyrra-
málið. Eg kann að hafa fréttir
handa þér.“
„Svo frændi þinn fann það,
sem hann vantaði, í London?"
spurði Madame.
Claire kinkaði kolli.
„Hann sagði mér rétt áðan,
að innan stundar mundi hann
vita það, sem með þyrfti."
★
Claire var lengur að'búa sig
undir háttinn en hún átti vanda
til. Það var orðið framorðið,
þegar hún loksins slökkti ljós-
in, gekk út að glugganum og
litaðist um. Allt í einu brosti
hún ánægjulega. Birtan frá
tunglinu var ennþá dauf, en þó
sá hún bregða fyrir hvítri
skyrtu, og heyrði, að einhver
gekk upp þrepin í garðinum.
Vissulega var það freisting.
Hann hlaut að vera kominn al-
veg upp að húsinu. En svo varð
henni litið á vandlega saman-
brotin fötin sín á stólnum, og
hún hristi höfuðið.
„Claire,“ sagði hún við sjálfa
sig, „þú ert rómantískur
kjáni.“
Svo stakk hún sér í rúmið
og sofnaði vært.
Þegar hún vaknaði, skein sól
in inn í herbergið og úti fyrir
glugganum var þrastasöngur,
en undarlega mikið um manna-
ferðir á hæðinni fyrir neðan.
Hún settist upp í rúminu og
lagði við hlustimar. Hún
heyrði fótatak á mölinni fyrir
neðan gluggann, raddir líka, o-
greinilega, en æstar. Svo heyrði
hún eitt orð — hræðilegt orð,
sem sló nístandi kulda á þenn-
an hlýja sumarmorgun.
„Dauður- Hann var orðinn
kaldur, þegar komið var að
honum!“
'Þetta hlaut að vera martröð.
Hún hristi sig, en umgangurinn
og mannamálið niðri hélt á-
fram, og hún stökk út úr rúm-
inu og áður en hún kom að
glugganum, heyrði hún þessa
sömu hásu rödd með Norfolk-
hreimnum.
„Skotið fór í gegnum höfuð-
ið. Hann hefur setið við skrif-
borðið og verið að skrifa. Papp 1
íramir voru út um allt. Þeir
fundu skammbyssu á gólfinu.
Lögreglan hefur bannað að
snerta hana.“
Hún hallaði sér hljóðandi út
um gluggann. Lögreglustjórinn,
garðyrkjumennimir báðir, og
Wilkinson, presturinn, stóðu
fyrir neðan.
„Segið þið mér: hvað hefur
komið fyrir?“ hrópaði hún í
skelfingu.
Þeir vom eins og þrumu
lostnir.
Presturinn, hr. Wilkinson,
varð fyrir svörum.
„Ef þér viljið fara í slopp og
koma til dyra, skal ég tala við
yður,“ sagði hann.
Hún mætti honum i stigan-
um. Hné hennar skulfu, og hún
studdi sig við handriðið.
„Segið þér mér, hvað það
er,“ sagði hún. „Er það
frændi?“
„Kæra, góða ungfrú,“ sagði
hann hátíðlega, „hér hefur
gerzt hörmulegur atburður.
Þér verðið að búa yður undir
það versta. Frændi yðar hefur
verið skotinn gegnum höfuðið,
að því er virðist einhvem tíma
í nótt. Læknirinn er hjá hon-
um núna, en — en hann er
dáinn.“
„Dáinn!" endurtók hún eins
og í leiðslu.
„Allir pappírar hans em á
rúi og stúi," sagði presturinn
að endingu. „Eg er hræddur
um — það er óttalegt að segja
það, en ég er hræddur um, að
það sé enginn efi á þvi, að
frændi yðar hefur verið myrt-
ur.“
17. KAPÍTULI
Hr. Peter Johnson, hinn nýi.
léigjandi Stóra hússins, sat úti
í garði, þegar þjónninn kom og
tilkynnti honumi að ungfrú
Besant, aðstoðarstúlka Mad-
ame De Fourgenet væri komin
í heimsókn. Hann stóð þegar á
fætur og gekk til móts við gest
sinn og bauð hana velkomna.
„Eg verð að biðja yður að
afsaka ónæðið, herra Johnson,
en húsmóðir min sendi mig til
að biðja yður að gera sér
greiða.“
„Það er ekkert að afsaka,"
svaraði hann kurteislega. „Það
gleður mig, að þér skylduð
koma. Svo við erum þá ná-
grannar."
„Við búum í Litla húsinu,"
svaraði stúlkan. „1 meira en ár
— reyndar allan tímann, sem
húsið heufr staðið autt — hef-
ur garðyrkjumaðurinn yðar —
Smith — vérið vanur að hjálpa
eiiium þjónanna okkar í hálfa
klukkustund á dag við að
klippa af trjánum og þess hátt
ar. Frúin er því ákaflega mót-
fallin að hafa ókunnugt fólk í
húsinu og jafnvel garðinum, og
því sendi hún mig til að spyrja,
hvort mögulegt væri, að við
gætum haldið áfram að njóta
hjálpar garðyrkjumannsins.
PHILIPS sjónvarpstæki
Fyrst um sinn munum við halda áíram að selja hin heimsþekktu Philips sjónvarpstæki með háðum
kerfunum með aðeins kr. 3000,00 útborgun og ef tirstöðvunum eftir samkomulagi. Erum að taka
heim'tæki með 25" skermi í mjög fallegum teak-kassa. Einnig fyrirliggjandi borðloftnet fyrir ís-
lenzku sjónvarpsstöðina.
Véia- og raftækjaverzlunin h.f. Bankastræti 10 — Sími: 1 28 52.
INDESIT ísskápar
Fyrst um sinn munum við halda áfram að selja hina vinsælu INDESIT ísskápa með aðeins kr.
2000,00 útþorgun og eftirstöðvar eftir samkomulagi.
Véla- og raftækjaverzlunin h.f. Bankastræti 10 — Sími: 1 28 52.
*
\