Mánudagsblaðið - 02.11.1970, Blaðsíða 5

Mánudagur 2. nóvember 1970
Mánudagsblaðið
5
Opið bréf til Agnars Bogasonar
Hr. ritstjóri, Agnar Bogason c/o Mánudagsblaðið.
Ég sendi yður hér smápistil, sem upphaflega átti að
vera lesendabréf, og má notast sem slíkux, ef dálkurinn
er nógu langur, en hélzt vildi ég, að það kœmi sem sjálf-
stœð grein, og þá undir fyrirsögninni: OPID BRÉF TIL
AGNARS BOGASONAR. Eins og þér munuð sjá á bréf-
inu eru mvið langt því frá sammála um pólitík og álit
mitt á skrifum yðar um hana í lágmarki. Ég vona þó,
aö það standi ekki í vegi fyrir birtingu bréfsins, — það
vœri jú ekki lýðræði, eða hvað?
Með fyrirfram þökk fyrir birtinguna.
Haukur Már Haraldsson.
Reykjavík, 26. okt. 1970.
Ég veit ekki hvar þér
hafið dvalizt undanfarin ár,
en það hlýtur að hafa ver-
ið langt utan okkar sólkerf-
is, ef dæma má eftir ótrú-
legri fávizku yðar um
heimsmál almennt og van-
hugsuðum dólgsyrðum um
þau ríki og einstaklinga,
sem ekki biðja Nixon forseta
eða Agnar Bogason leyfis í
hvert sinn, sem þau láta
skoðun sína í ljós. Nú síð-
ast kom þetta berlega í ljós
í svari yðar við bréfi frá
,,Jonu“ í 41. tbl. blaðs yðar
þetta ár. Þar segið þér m.a.
að dýrðaróðurinn um græn-
húfumorðsveitina hafi ver-
ið „gerð löngu áður en at-
burðimir voðalegu gerðust
í Víet Nam“. Ég átti dálítið
erfitt með að kingja þess-
um stóra bita; hvernig var
haagt að- gera kvikmynd um
atburði, áður en þeir ger-
ast. „Þessir voðalegu at-
buröir“ -hófust þegar Banda-
ríkjamenn neituðu að und-
irrita samþykkt Genfarráð-
stefnunnar um Víetnam
1954 og komu síðan með
herafli sínu í veg fyrir að
unnt væri að framkvæma
þann lið sáttmálans, sem
kvað á um þjóðaratkvæða-
greiðslu um sameiningu
landsins. Hvaða ástæðu
Bandaríkin höfðu til slíks,
má ráða af ummælum Eis-
enhowers fyrrv. forseta í
æviminningum sínum: „Ég
hef aldrei rekizt á nokkum
marm, kunnan vandamál-
um Indó-Kína, sem ekki
hefur hallazt að þeirri skoð-
un, að 80% þjóðarinnar
kynnu að hafa kosið Ho Chi
Minh . . . “ Þessa þjóðar-
atkvæðagreiðslu höfðu
Bandaríkjamenn þó fallizt
á á Genfarráðstefnunni og
hétu að virða það ákvæði
sáttmálans, sem og öll önn-
ur atriði hans, þótt þeir
neituðu að skrifa undir, aö
undirlagi John Forsters
Dulles, sem reyndi hvað
hann gat að grafa undan
þessari friðarráðstefnu meö
undirferli og neikvæðri af-
stöðu.
Ég þykist vita, aö með
„voðalegum atburðum“ eig-
ið þér við múgmorðin í My
Lay. Það er þýðingarlaust
að einblína á þann atburð
og ætla sér að einangra
hann frá öðrum stríðsat-
höfnum Bandaríkjamanna
og leppherja þeirra í Víet-
nam. Þetta var ekkert eins-
dæmi. Öll afskipti Banda-
ríkjamanna af málefnum
Víetnam hafa einkennzt af
ofbeldishneigð. Frá því að
Kennedy forseti tók þá á-
kvörðun að auka „þessa
voðalegu atburði“ í Víet-
nam, hafa víetnamskir
bændur, konur þeirra og
börn verið notuð sem til-
raunadýr fyrir háþróuðustu
drápstækjaframleiðslu sem
um getur í sögu mannkyns.
Þorp hafa verið brennd til
ösku með bensínhlaupi, ökr-
um eytt með eiturefnum,
vatnsból eyðilögð og skóg-
ar brenndir. Hroðalegar
lýsingar á þessari iðju er að
finna í bók eftir bandaríska
lögfræðinginn Mark Lane,
þar sem hann á viðtöl við
bandarískar stríðshetjur,
komnar heim úr frumskóg-
um Víetnam. Bók þessi er
komin út í norskri þýðingu,
undir heitinu „Ikke bare
Song My“ (Ekki aðeins
Song My). Og Mark Lane
verður seint sakaður um
kommúnistakjaftæði. (Ég
skal með ánægju senda yð-
ur stuttan kafla, sem ég
hef þýtt úr þessari bók, ef
þér kærið yður um.)
Barátta Bandaríkja-
manna og fylgifiska þeirra
í Víetnam er hagsmuna-
pólitík — baráttan stendur
um það, hvort auðæfi þau,
sem fólgin eru í jörð og of-
an hennar í Víetnam eigi að
tilheyra landsmönnum og
notast í þeirra þágu, eða
hvort það eiga aö vera
bandarískir auðhringir, sem
njóta þeirra. Víetnam er
auðugt af landsgæöum —
kakó, gúmí, sykurreyr, auk
málma og annarra lands-
gæða. Því hefur veriö lýst
yfir af háttsettum manni í
bandarísku utanríkisþjón-
ustunni, að „það væri fá-
vizka, ef Bandaríkin létu
þessi auðæfi ganga sér úr
greipum.“
Það er því sama baráttan
sem Bandaríkin heyja í Ví-
etnam og þau hafa þreytt
1 rómönsku Ameríku. Bar-
átta fyrir aðstöðu amerískra
einokunarauðhringa, sem
aflað skal, hvaö sem kosta
viU, og meö slíkum efna-
hagslegum afarkostum að
efnahagsleg, atvinnuleg og
menningarleg örbirgð er
landlæg í hverju einasta
landi Suður-Ameríku, sem
bandarískir auðhringir hafa
náð tangarhaldi á. Nægir í
þvi efni að benda á lönd
eins og Bólivíu, Kólumbíu
og Chile. í rómönsku Am-
eríku hafa Bandaríkin beitt
fyrir sig gervistofnun, sem
nefnd er því kátbroslega
nafni „Framfarabandalag-
ið“ og er þaö hráglettin
kímni örlaganna, að einmitt
sú stofnun hefur staðið í
vegi fyrir hvers kyns fram-
förum í Suður-Ameríku, ef
þær hafa skert á einhvern
hátt pyngju Sáms frænda.
Þannig hefur umbótasinn-
uðum ríkisstjórnum verið
steypt umvörpum af stóli,
að undirlagi CIA — leyni-
þjónustu Bandaríkjanna —
undir því yfirskini, aö þar
hafi veriö um kommúnista-
stjórnir að ræða. Sú afsök-
un er talin réttlæta allt of-
beldi — hvort sem er í As-
íu, Ameríku eða Evrópu
(Grikkland).
Hvað viðvíkur ummælum
yðar um Víetnamhreyfing-
una þætti mér vænt um að
þér fynduð þeim orðum
stað, „að Víetnamhreyf-
ingin . . . er ein ómerkileg-
asta og svikulasta hreyfing
sem hér er starfandi og
flestir forkólfamir á laim-
um rússneskra, og gildir þar
einu hvort átt er við Þjóð-
viljann eða þann skríl, sem
blaðið lofar fyrir framtak-
ið.“ Þetta eru stór orð og ég
ráðlegg yður að sanna þau
í blaöi yðar, en biðjast af-
sökunar á notkun þeirra,
ef þér getið það ekki, eða
verða minni maður ella (lít-
ið getur minnkað).
Yður virðist fyrirmunað
að skilja að fólk hafi ógeð
á ofbeldi af friðarþrá, en
ekki vegna stjómmálaskoð-
ana. Það er a.m.k. furðuleg
afstaöa, að kalla þá, sem
mótmæla styrjöldum og yf-
irgangi stórþjóða við smá-
þjóðir, rennusteinslýð,
lubbamenni, skríl og öðrum
þaðan af verri svívirðingar-
nöfnum. Þessi afstaða til
þeirra, sem þora að láta
skoðanir sínar í ljós hvenær
sem er og undir hvaða
kringumstæðum sem verk-
ast vill, minnir óneitanlega
á vangefin gölusstrák, sem
hellir í öfund sinni svívirð-
ingum og fúkyrðum yfir
sér meiri menn.
Að lokum langar mig að
gefnu öðm tilefni, til að
benda yður á þá staðreynd,
að þótt Svíþjóö sé hlutlaust
land og standi utan við
hernaðarbandalagið NATO,
þýðir þaö ekki, að Svíar
megi ekki mynda sér skoð-
Framhald á 6. síðu.
hóte1 borg
Á föstudags og sunnudagskvöldum bjóðum vér
gestum vorum að taka þátt í glensi og gríni,
söng dansi og njóta
»kvöldgledi fyrir alla«
Borðpantanir í síma
11440. —- Munið hinn
glæsilega matseðil. AT-
HUGIÐ AÐ PANTA
BORÐ I TÍMA.
DANS
Dansmeyjarnar Fríða Svana,
Hólmfríður og Rúna Maja sýna
nýstárlega dansa, GO-GO-dans
og Flakkaradans.
DANSAÐ
TIL KL. 2
JÖRUNDUR
hinn þekkti grínisti
flytur alls konar gam-
anmál og skemmti-
þætti..
FIÐRILDI
söngtrió, sem nýlega
vakti mikla athygli í
sjónvarpinu.
hótél borg