Mánudagsblaðið - 20.12.1971, Síða 5

Mánudagur 20. desember 1971
Mánudagsblaðið
5
;.:v-
■
sparai'
ekki*
■x; ; *■ i n 11 r • ‘r ^
rvmasii IV DOMESTIC
RLESn
CIG A r< ETTES
TIL BLAHSIMS
Ljósliusir
hjólreiðimenn
Mánudagsblaðið, Reykjavík
Þið skrifið stundum gagnrýni á
umferðina og er þess vissulega ekki
vanþörf. Sumt af því, sem þið haf-
ið bent á er tímabært og væri vei
ef lögreglan eða umferðaryfirvöld-
in tækju það til greina, því ástand-
ið í þessum málum er, vægast sagt,
hörmulegt.
Þó þið hafið stundum talað um,
að hjólreiðamenn taki ekkert til-
lit til umferðarreglna, og tæpt á
þeirri undarlegu staðreynd, að lög-
reglan virðist láta þann aðila um-
ferðarinnar alveg afskiptalausan,
þá væri ekki úr vegi, að benda á
aðra og engu alvarlegri yfirsjón og
umferðarbrot en það, að hjólreiða-
menn eru, að heita má, farnir að
ana án ljósa um götur og torg nú
í skammdeginu.
Þau eru ekki ófá skiftin, sem ég
hefi næstum ekið yfir þessa smá-
pilta á myrkum götum þegar þeir
hafa skotizt-algjörlega ljóslausir út
í umferðina. Þetta skeður ekki að-
eins í miðborginni heldur einnig í
ölium hverfunum en við sem ök-
um sendiferðabílum komum ekki
óvíðar við en leigubílstjórar stöðv-
anna. Þessir hjólreiðamenn eru að
gera okkur gráhærða, því það erum
auðvitað við sem sekir verðum ef
eitthvað skeður. Lögreglan verður
að hætta að grafa hendurnar niður
í buxnavasana og reyna heldur að
sýna lífsmark og hafa betra og
árangursríkara eftirlit með hjól-
reiðamönnum en til þess. Það er
óbein sök umferðaráðs og lögreglu
að slys þau er hafa orðið á hjól-
reiðamönnum eru beinlínis eftirlits-
leysi og óvenjulegri iinkind um-
ferðaryfirvaldanna að kenna.
Sendibílstjóri.
Eíginlega er ekki annað hægt en
vera sammála bréfritara, því hér
ræðir hann mál, sem með hver^um
deginum verður meira og alvar-
'ílegra vandamál. Lögreglan — og
þetta er ekkert leyndarmál — hef-
m alg'jörlega gert hjólreiðamenn
stikk-frí í umferð, þótt ekki skorh
■yvælið og afsakanirnar þegar ein-
bver þeirra liggur dauður eða kram-
'inn undir bílhjólunum.
Umferðarnefnd hefur ekkert
lagt til málanna annað en venju-
legt bóklært hjal um hættur og
skyldur en hvorki lögregluyfirvald-
'ið eða þessi aðili hafa gert minnstu
tilraun til að siða hjólreiðamenn
alvarlega fyrir þau margvíslegu og
daglegu umferðarbrot sem þeir
fremja hér í umferðinni lögregl-
unni að meinalausu. — Ritstj.
ið á kvenmanni, sem ekki aðeins
þylur upp dagskrárliðina, heldur
virðist hafa dálítið vit í kollinum
og hafa jafnvel vit á því, sem hún
er að tala um. Ég á hér við Sonju
Diego, nýtt andlit á skerminum og
vissulega nýjan blæ í tilraunum
stofnunarinnar til að dafna og
þroskast. Hún hefur, að ég hefi séð
flutt tvisvar þátt sjónvarpsins um
erlend málefni farist hvort tveggja
mjög vel úr hendi. Flutningur
hennar einkennist af þekkingu á
málefninu, röddin er skýr, stillt í
hóf, án allra tilburða fyrirlesarans,
en þó með frásagnarsjarma þess,
sem veit og skýrir frá atburðum
án þess að lesa beint af blöðum —
augijósiega. Þá verður að játa, að
svo vel og skemmtilega valdi hún
efni sitt úr Time, Newsweek og
öðrum blöðum, auk fréttaskeyta al-
mennt, (í síðasta þætti) að Ijóst
var að mikil vinna lá að baki.
Sagt er, að stúlkurnar í blaða-
mannastéttinni séu í senn pokaleg-
ar og einmuna „frjálslegar" í
klæðaburði, jafnvel svo, að raun sé
að, svo notað sé orðtæki ritstjórans,
sem „raun er að" flestu, sem hann
sér áfátt. Vera má að svo sé. Hins
vegar afsannar Sonja Diego þetta
með öllu, því þó ég hafi ekki séð
hana persónulega, þá veit ég að
hún er ekki mikið öðruvísi en
skermurinn sýnir hana. Það er eitt-
hvað „sexy" og seiðandi við þessa
dömu, eitthvað sem útlendir kalla
„it", þroski en ekki smápíju-svipur
bláeygu kvenþulanna, eitthvað sem
maður vill sjá í kvenmanni en ekki
stelpugopa reynslulausum og ó-
intresant. Óska ykkur til hamingju
í blaðamannastéttinni. Hver er
þessi stúlka?
Hrifnir (tveir).
Ja — Sonja Diego heitir hún,
eins og þið vitið, blaðakona í nokk-
ur ár t. d. á Morgunblaðinu og út-
varpinu en síðan á sjónvarpinu.
Þá vitum við að hún talar mörg
tungumál, auk ensku og Norður-
landamálanna t. d. spönsku eins og
innfædd enda dvaldi hún þar lengi
vel. Onnur deili kunnum við í
ekki á Sonju en erum algjörlega
sammála umsögn hans um persónu-
leika hennar. Hins vegar erum við
stórlega móðgaðir út í þær dylgjur
sem bréfritari hefur uppi um blaða-
konur. Þær eru, margar, prýðilega
úr garði gerðar, smukke og pæne,
gáfaðar og spennó. Ekki dregur úr
að sumar eru það sem kallað er
„agressívar", stórvitrar og bú-a þó
enn aðrar yfir duldum sjarma, sem
stundum reynist heldur'Seinfær upp
á yfirborðið. — Ritstj.
Oapone og vald
forsetans
Hr. ritstj.
Umræðuefni: Þátturinn „Frægt,
ríkt og umdeilt fólk". Fyrir all-
skömmu birtuð þið frétt þess efnis
Framhald á 12. sídu
Soitjji í
Hr. ritstj.
Ég er ánægður og ánægjan er
alis ekki nein yfirborðskennd þessu
sinni. Sjónvarp á íslands hefur
loksins þorað að sýna okkur andlit-
andi
sporin
eftir
CAMEL