Tíminn - 01.05.1970, Blaðsíða 5

t." * »

PÖSTKDACaJll 1. maí 19%.
TÍMINN
HeyríttrSu hvaS haim
Láttu hann fá veskið miW-
Toirnnd lítTi: Manvma, 6g er
viss tun, að Stína systir sér í
myrkri.
Mamma: — Hyens vegoa held
uröu það?
Tonnni: Jú, í gærkvöldd, þeg-
ar hún sat í myrkrinu íhmh í
stofu, með honunv Pétri, sagði
hÚTi altt í edrou. — Pétur, þú
hefur ekki rakiað þig.
Nbnni ii«i var ambirni og
hann vii-di endilega eigwast litta
systwr.
— Mamnw, eignast ég ekki
IMa systur bráðunn?
— Hvers vegna langar þig
svona mikið í systur?
— Af því ég er orðimv leiðuT
á að stríða kettinum.

DENNI
DÆMALAUSI
— Hauo er hræðilegur málari.
Denni gæti gert þetta betur!
Mamma víH ég klári.
Fruuisýniugin var rnjög við
haínarmikil og allt helzta kvik
myndafólk Itaíiu mætti á frum
.'■ýningama, kom akandi í gijá-
fægðum dollaragrínum og kven
fólkið notaði tækifærið tíl að
Moische, nefndst Lítill, hvítur
kjölturak-ki. Hundur sá var
nærri dauður >im daginn, er
hann í heimstcn sitvoi beit
næstum í sundur rafmagns-
snúm. Húsmóðir hans bjargaði
tífi hans með því að btása lífs-
anda í nasir honum með „muoov
við muim“ aðferðinná. Það var
leikkonan Suc Lyon, sem
þekktnst er fyrir leik sinn í
„Lotita“ sem hnndi SMVum
bjargaðl
★
Ekki er ósennifegt, að fftestár
leseudur bandaríska kvenoa-
biaðisms „Ladies’ Home Jourrv-
ai" gaatu lært nokkuð í spar-
scmi og bagsýoi af einum blaða
m-anninum við það blað. Lynda
Johnson Robb sterifar stundum
f það blað, og um daginn hélt
hián tíl ritstjórnarskrifstofu
þess í New York, k»m til New
York f strætisvagm frá Was-
hnvgton þráitt fyrir það aS biin
er komin 7 mán. á leið. Á rit-
stjórnarskrifst. skilaði hún af
sér gxein um ungt, nýgift fólk
og ætilaði sdðan tíl Washington
aftur. Ritstjórar biaðsins buð-
ust þá til að sk.jóta límósínu
undir hana heim aftar
til Joivnsons ganvia fyrramn
fomseta. en þegar Linda frétti
að sú ökuferð myndi kosta
blaðið 150 dollara, sagði hún
nei takk og fór heim í strætó.
★
Kvenkyns sálfræðingur, brezk
ur segist haf a gert könnun á því
hve oft fólk segi ósatt dagtlega.
Samíkvæmt niðurstöðum sél-
fræðingsins munu konur Ijúga
a.m.k. sex sinnum á dag, karlar
hinsvegar tuttugu sinnum. Hér
fylgja síðam á eftír lygar sem
sálfræðingurinn álitur að sér-
hver eiginkona heyri eitthvað
af daglega:
MEÐ MORGUN
KIUPFINU
unum.
sýna það skásta sem þær áttu í
klæðaskápum sínum.
Eftir .sýninguna var öllum
boðið í virðulega veizlu á
Palazzo Barberini, og meðfylgj
andi mynd sýnir Carlo Ponti
taka hraustlega til sín fæðu, en
Sophia Loren, kona hans, virð-
íst eitthvað óihyggjufwll á svip
iim. Kannski er hún að hugsa
um, að litli feiti karlinn sem
hún ,er gift, væri lítils virði, ef
auður hans væri ekki fyrir
hendi.
*•
„Elskan mín, nýi háraliturinn
er fallegur!"
„Skrifstofustjórinn let mig
viana eftirvinnu, og svo krafð-
ist ég að banm keypfi mér dirytek
á eftir".
„Jú, ég hringdi þcisvar, það
var bara alltaf á tailL“
Nei, ég er ekki fullur!"
„Strætisvagmiraum seinkaði".
„Ég lofa að gera við þetta uœ
næstu helgi“. Ég ætla að hætta
a@ reykja". „Ég ætla að hætta
að dnefcka". „Ef ég geng héðan
út, þá kiem ég aldrei hingað
aftur“. „Nei, elskan mín, þú hef
ur ekki sagt mér þetta áðtrr“.
„Jú, mér geðjast vel að þér í
buxnadragt". „Ég er orfBna
hundleiður á að horfa á þassar
stelpur í pínu-iplswnum".
★
Franeis Gary Powcass ncfa-
ist flugmaður einn sem nvargir
munu kanoast við nafmð á. fesð
var nefnlega þessi Powers, ’
sem flaug bandaristeu TJ-2 könn- -
umarvélinm inm í sovézka íoft-
helgi og Rússar steutn fiáðam |
niður. Powcrs miun hafa veráð \
umdeldur maðtir vestra, festór j
þær sakir, að hann tófe eHd est- ?
urpillu þá, er njósmaacar beava \
jafnan á sér tiftæka ef illa fes. i
Francis Gary Powers sat rrm j
hríð í fangelsi í Sovétríkjunlím, J
en var síðan Iátion teus í steápt- ;•
um fyrir rússnesfcan njósnæra. í
Híum hefur mi sterifað ævisogM J;
sína og í henoi fjaffiar hamv offai
iega unv fflug sitt í U-2 fyrir J0
árum. „Ef lesendum finast að
bóktíi hreinsd mig, þá er það
vegna þess að staðrejuufir máís-
ins hrednsa mig sjálfkrafa**, eeg
ir Powers, en hann býr né í
Kalifomru, hefur nýlega hætt
að starfa sem reyn'sluftagmaSar
fyrir Loekheed flugvélarwerk-
smiðjumar.
Tveir Englendingar höfðu
eytt nokfcuð löngum tirna á
vrnstofu og voru búnir að inn-
byrða þó nokkur glös af Viiský.
— Héyrðu, gamli vinur, ég
sé tvöfallt, S'agðá annar þeirra.
— Það geri ég líka, sagði þá
hino.
Sá fyrri brá við, kaMaði tii
barjþjónsÍTis og bað hann að ut-
vega þeim sipil. — Við ætlum
að spila bridge.
Hopur fjalgöngunvanna vilit-
ist og mesMViniHr voru orðnjr
öawæntíngarfullir og voru jafn-
vsel famir að hugsa um að gef-
ast wpp og bíöa þess, sem verða
v®c6. M leit erna þeirra upp
og sá hwar St- Bemhardshundur
kom arfcandi með viský í tunnu
Um háVámi.
Maðiuránm sneri sér að félog-
um sénmm og sagði; — Sjáið
þfð, þama kemur tryggasti vin-
ur mamKiiis.
M svaraði ermv félaganna:
— Já, og meina að segja hund-
ur Kka.
Miteið yirtist um að vera í
Róm á dögunum, er þar var
framsýnd bandaríska kvikmynd
■tn „Ljón að vetrarlagi" með leik
urunum Catherine Hepburn og
Peter 0‘Toole í aðalMutverk-
nafmið Shiriley Temple, en hun
var fyrir mörgum árum jafnan
köluð barnastjama kvikmynd-
anna, og naut enda fádæma vin
sælda á hvita t jaldinu, því mörg
um fannst sem þeir hefðu aldrei
séð eins fallegt barn og Shidey
Temple. Síðan fullorðnaðist
litla stjarnan, en þegar hún
reyndi að hjóða almennimgi
upp á tevikmyndir þar sem hún
lék Mlorðin, dvínuðu vdnsæld
ir hennar jafn skyndlega og
þær hófust Það var fyrir tutt-
ugu árunv. Nú er Shirley
Temple orðLn fjörutíu og eins
árs, og hefur mestan áhuga á
sem fulltrúi USA a þtívgi Sam-
einuðu þjóðanna.
Shiriey er gift koma og á
þrjú börn, en þegar liún starf-
ar efeki á 'þingi S.Þ. í New Yorfe,
dvelst hún heima hjá manni og
börnum í San José í Kalifom-
íu. Shiriey segir að æska í öil-
um löndum eigi að hafa meiii
áivrif á sbjórn landa sinna, þsí
50% ítoúa heimsdns séu undir
25 ára aidri. Shirley segist etefei
tatea þátt i ,, j rfnrétösbaráttu"
kvemia, því stalða kaninvnar gé
á hedmiiinu, að hugsa tan mam
og böm. Myndin er af Shiriejr
við sfcrifborð sitt hja S.Þ.
Er það þá rétt til getið hjá
Htér?