Ísafold - 25.04.1876, Blaðsíða 3

35
að haustinn og fram eptir velri, og
kosta meiru til en almennt er gjört
með fóður eða meðul handa fjenað-
inum og hirðinguá honum. Og —
því ekyldi slíkt eigi vera tilvinnandi».
3% 76: «Bráðapestinni erað mestu
slotað, og hefir hún verið mjög víða í
vetur með skæðasta móti, enda mátti
við því búast eptir minni skoðun. Næst
liðið vor kom gróður í fyr6ta lagi; síð-
an fraus grasið og kom kyrkingur í
gróðurinn í hretnoum fyrir og eptir
fardagana. Allt gras varð þvi frjósafa-
lítið og þvf Ijett að smjörkosti. Af
þessu leiddi, að beitin varð ljett í haust
og heyin ljett í vetur; ank þessa lá
jörðin lengstum auð i haust, og loks
komu hjeluföllin og þyrringarnir; við
það varð beitin enn þá þyrkingslegri
og óhollari, og þar við bættist vatns-
leysið fyrir fjenaðinum mjög víða. Hjer
studdi þvf flest að til að mynda pest-
arefnið í fjenu og magna það, enda
kcnndu margir á því. Að þessu búnu
kom hin mesta óveðra- og umhleyp-
ingatíð, sem herti á að pestin brytist
þar út, scin veikt var fyrir, og hvorki
gætt nægilegrar varúðar nje hollu fóðri
og meðulum beitt með nákvæmni og
gætni til varnar. — Lömb hafa farið
með flesta móti úr pestinni, einmilt af
því, að eg segi, að þeim var beitt of-
lengi og að þau fengn ekki nógti lag-
ar-mikið fóður, þegar þau voru tekin á
gjöf, og þá ekki heldur við haiðar til-
raunir eða meðul, til að eyða pestar-
efninu úr þeim áður en það brauzt út,
fyrst hin venjulega heygjöf gat ekki
gjört það, sökum þess að heyið, sem
þeim var gefið, var of safa- eða lagar-
lítið til þess».__________________
— Skó^arströnd J8/a76: All-
an janúrmánuð var hin mesta umhleyp-
inga og rigningatið, sú er menn muna.
Ofviðri af suðri gjörði aðfaranætur hins
3. og 10., en af þeim veðrum urðu hjer
engir stórskaðar; en af rigningum hafa
spillzt hús og hey, holdafar á fjenaði
og þrif. Skrugguveður voru hjer af
suðri útsuðri frá 22. til 28., og er það
mjög fágætt hjer. Aðfaranólt ln'ns 3.
og þann 31. fjell loptþyngdarmælirinn
ofan f 26”. 10. Mestur kuldi þann 20.
-r- 10° R. Meðalhili -j- 1°.3 og lopt-
þyngd 27”.6. í febrúarmánuði hjelzt
umbleypingatíðin áfram með vindstöðu
frá landsuðri til vesturs og ýmist rign-
ingum eða fönnum til hins 10.; siðan
gjörði landsunnan góðviðri til hius 16.;
þá brá til norðanáttar með talsverðum
frostum og kófköföldum til Dala, og
helzt sú veðurátta enn. Mest hefir
frostið orðið að kvöldi hins 19. 14°,
meðaltalið um mánuðinn -j- 3° R. og
meðaltal loptþungans 27”.9. í góð-
viðrunum 14. og 15. þ. m. fóru flólm-
verjar og Vestureyingar í hákarlalegu og
fengu nokkurn atla. Iívef hefir geng-
ið allþungt, þó með lítilli sóttveiki; að
öðru leyti er heilsufar golt og mjög
litill manndauði.
— Vestmíuinaeynm ’% 76.
Vetnrinn hefir verið hjer einhver hinn
hrakviðra- og stormasamasti, er menn
muna, en frosta- og snjólftill; sakir
hrakviðranna búast menn hjer eigi við
góðum sauðfjárhöldum, því auk þess,
hversu fjeð hrekst i þessum sífelldn
rigningum og stormum, sækir og mjög
á það lús og önnuróþrif, er valda bæði
felli og ullarmissi. Gæftalaust hefir hjer
mátt heita allan veturinn, og hafa
menn svo sem tvisvar á mánuði getað
skotist á sjó fáeinar stundir i senn,
þó hefir verið fiskilaust aðmestu; sök-
urrt þessa viðvarandi aflaleysis hefir i
hjer verið mjögbágt manna á milli, og I
hefði kornið eigi verið útvegað frá Rvík
í haust, v'eit eg eigi hvernig farið hefði
með hold og líf manna. Síðan góu
byrjun liafa sjóveður verið sjaldgæf og
stirð, en þó hafa fiestir siðan fiskað til
matar, og nú fyrir nokkrum dögum
hafa menn fiskað að mun, þegar gefið
hefir, en enginn þó hlaðið fyr en i dag,
('%)• Verði hjer eigi góður afii ( vetur
verður hjer mesta neyð, því menn eru
sokknir svo djúpt í skuldir við kaup-
menn, aðólrúlegtmá virðasl; nú verða
kaupmenn að hætta að lána, því þeir
hafa haft svo mikinn skaða á verzlnn
sinni síðastliðið ár, einkum ull 112 a.).
Vestmannaeyingar mega því nú til að
fiska, ella deyja úr hungri að vetri.
— Fjárliláðinn. Ilinn 30. f.
mán. átti hinn setti lögreglusljóri, Jón
ritari, fund við Ámesinga og Rang-
vellinga að Herríðarhóii I Hollum.
Komu þar kjörnir menn úr fiestum
hreppnm í báðum sýslunum. Helztu
ályktanir fundarins voru, að senda
skyldi menn úr heilbrigðn sveitunum í
hinar grunuðu, til þess að skoða þar
allt fje, eptir að það er komið úr ullu,
en fyrir hið fyrirhugaða vorbað; að
hafa skyldi tryggilega heimagæzlu um
allt hið kláðagrunaða svæði og engum
hreppi leyft að hætta við hana fyr en
allt Ije þar hefði fundizt kláðalaust við
skoðanir, en skoðanir skyldu fara fram
að staðaldri hæfilegan tíma eplir að
kláðavottur hefði síðast fundizt, ekki
skemur en 14 — 18 vikur; að vörð skyldi
halda í sumar með austurtakmörkum
kláðasvæðisins, meðfram Brúará og j
Hvitá, frá 15. mai til 22. septembers.
{>riggja manna nefnd skyldi stjórna ;
verðinum, og voru í hana kosnir þeir j
Stefán prestur Slephensen á Ólafsvöll-
um, Egill hreppstjóri Pálsson í Múla j
og Sigurður Magnússon á Kópsvatni.
«TiI umtals kom á fundinum, að skora
á amlsráðið, aðveita fjárstyrk til varð-
arins, svo mikinn sem lög framast leyfa,
og Ijet fundurinn í Ijósi, að amtsráðið
mundi naumast geta og þvi síður vilja
neita þeirri samhljóða ósk kosinna
manna úr svo stóru svæði amtsins,
sem mætt hefði á fundinum*. Enn
fremnr segir í fundarskýrlunni, sem er
undirskrifuð af prestunum Hannesi
Stephensen og Stefáni Stephensen, að
fundurinn hafi kveðið upp «samhljóða
lofsorð á aðgjörðum hins setta lög-
reglustjóra í kláðamálinu, og vildi láta
það álit sitt i Ijósi til yfirboðara hans,
að hin styrkasl von um útrýmingu kláð-
ans væri gruodvölluð I því, að hann
hjeldi sínum afskiptum af kláðanum
framvegis».
Hinn 18. f. mán. hefir landshöfð-
ingi lengt um ótiltekinn tíma bannið
frá f. á. gegn fjárrekstrum og flutn-
ingum milli heilbrigðra sveita og kláða-
svæðisins (þ. e. milli Hvítáuna).
Snemma í þessum mánuði kom
upp kláði i nokkrum kindum I Star-
dal ( Kjalarneshreppi. Annarstaðar
ekki kláða getið sem stendur.
Borgarfjörðinn segja nú allar frjett- :
ir kláðalausan.
Hinn 26. þ. mán. ætlar Jón rit-
ari að halda kláðafund ( Þingnesi (
Borgarfirði, til þess að ráðgast um vörð
í sumar vestan við kláðasvæðið, með
því að það mál má eigi bíða jþing-
vallafundar.
— Jafnaðargjóðsgijald I
Suðuramtinu árið 1876 er 4Öauraraf
hverju gjaldskyldu lausafjárhundraði;
tala þeirra hjer um bil 18,732 hndr.
í fyrra var jafnaðarsjóðsgjaldið eins og
hjer í suðuramtinu, en ( vesturamtinu
25 aurar (en ekki 40 anrar, eins og
slendur í siðasta blaði).
— jflaimtjón af slysfðr-
nm. Norðau úr Skagafirði hefir frjetzt,
að seint f fyrra mánuði hafi orðið það
slys í Hjeraðsvötnnnum, að merkismað-
nrinn ,)6n bóndi Árnason á Víðimýri
hafi týnt þar lífi. Hann var á heim-
reið frá Flugumýri seint um kvöld, og
drengur með hontim. j’egar þeir komu
að ánni, fór drengurinn til hæsta bæj-
j ar til að fá fylgd yfir um hana, en þeg-
ar hann kom aptur, var Jón horfinn,
og fannst hestur hans rekinn upp úr
ánni daginn eptir. — 2. f. m. drukkn-
aði maðnr af þiljubátnum Napóleon við
Lambhússund á Akranesi, Ingjaldur
Porvaldsson að nafni, bóndi á Prest-
húsum. Hann ætlaði um borð í skipið
úr kænu, en datt ( sjóinn og varð ekki
bjargað. Var þó hvítalogn.
— S*óstskii»ið lagði af stað 29.
f. m. Með því sigldu til Skotlands
agentarnir Krieger og Lambertsen; til
Khafnar Hafliði dannebrogsmaður Ey-
ólfsson, kaupstjóri Breiðlirðingafjelags-
ins ; Snæbjörn kaupmaður |>orvaldsson;
j verzlnnarmennirnir Christian Hall (frá
Borðeyri) og Sigurður E. Sæmundsson
(frá Vopnafirði), og skipstjóri Hansen.
— ikiiiAlre^n. 5. þ. m.
Mabie Kirstine (61, Hansen), frá
Khöfn með ýmsar vörur til konsúl
Smiths, Magnúsar í Bráðræði og Hluta-
veltunnar. 15. s. m. Draxhoem (41,
Hendrichsen) frá Khöfn til Knudtzons
verzlunar. 12 frakkneskar fiskiskútur
hleyptu hjer inn fyrra hlut þ. m.
— Veðrátta. Kring um Pálma-
sunnudaginn stóð hjer 6 daga norðan-
garður, með miklu frosti, 10—12° á
Celsius. Síðan hefir áttin verið hin
sama, slundum blítt, en optar þó tals-
verður ktildi, og telja menn vafalaust,
að hann slandi af hafís. Sumardaginn
fyrsta (20. þ. m.) var 6° frost.
— Aflabrftjfð. Með páska-
straumnnm vonuðust flestir eplir breyt-
ingu til batnaðar með aflabrögð hjer á
Innnesjamiðum, en sú von hefur brugð-
izt, og mun mega heita þur sjór hjer
enn. Er því mjög farið að sverfa að
mörmum með bjargræði, og horfir til
stór vandræða, ef þessu heldur áfram
í syðri veiðistöðunum er víðastnokkur
reytingur, en gæftir litlar. Á Eyrar-
bakka þar á móti bezti afii, komnir
11 hundraða hlutir fyrir nokkru síðan.
— íákipstrniid. Hinn 4. þ. m.
strandaði frakkneskt fiskiskip við Býja-
skerseyri í Rosmhvalaneshrepp. það
hjet Expeditive, frá Dunkerque, skip-
stjóri Marechal. j>að var á leið til
Reykjavíkur með skipshöfn af annari
frakkneskri fiskiskútu, er það hafði rek-
izt á út ( rúmsjó, sigltilausa og með
hrotnum öldustokkum. Expeditive lenti
á skeri, góðan spöl undan landi, og
brotnaði þegar gat á botninn. Mönn-
um öllum varð bjargað úr landi, svo
og farangri skipverja og miklu af vist-
um þeirra. Sömuleiðis náðist megnið
af afianum, salt, kaðlar og segl. Seldi
sýslumaður það síðan alít á uppboði
12. þ m., og skipskrokkinn með, þar
sem hann var, því engin tiltök voru
að gjört yrði við liann. Skipskrokkur-
inn fór fyrir 552 kr. með reiða og ak-
kerum m. m.; Sveinbjörn bóndi i Sand-
gerði keypti. Fiskurinn seldist á 13 —