Ísafold - 15.12.1876, Síða 4

112
un nægilegra baðmeðala, og styðja að
framkvæmd fyrirskipana þessara.
Bað þetta mun nú víða vera um
garð gengið, og ætla menn að það
muni eigi sæta neinni fyrirstöðu, nema
ef til vill hjer í Reykjavík, eptir göml-
um vana, og svo í sumum sveitum í
Borgarfirði; er nú Jón ritari farinn
þangað til að sjá um, að það verði
framkvæmt.
— Brýr á Blliða-ánum.
Nú hefir sýsluuefndin í Gullbringu- og
Kjósarsýslu loksins af ráðið að brúa
Elliða-árnar, og leitar nú frjálsra sam-
skota til þess bæði í sýslunni og hjer i
höfuðstaðnum. þykir mikil von um, að
því máli verði hvervetna vel tekið. Eptir
bráðabirgðar-áætlun þriggja manna, er
er sýslönefndin hafði til þess kvadda
(Árna landfógeta, Guðm. járnsmiðs Jó-
hannessonar og Einar trjesmiðs Jóns-
sonar) má gjöra trjebrú yfir árnar fyrir
1600kr. Brúarstæði telja þeir bezt
skammt fyrir neðan laxakisturnar, og
verður brúarlengdin þar 19 álnir yfir
suðurkvíslina, en 12Va yb>' norður-
kvístina.
— FráSkógarströnd 1. nóv.
Allan sept.mán. máttu heita sífeld blíð-
viðri ýmist austanlandnyrðingar eða
vestanútnyrðingar. Skúr kom varla úr
lopti. Meðaltal hita7°ll. Loptþyngd-
ar 28" + 2. Frá 1. til 20. október
voru mestmegnis austau og austnorðan-
áttir með stormum til sjóvar, en þægi-
legum þýðviðrum til lands, og var hit-
inn að öllum jafnaði 5°. Yið hinn 20.
brá til sunnanátta, og hjelzt hún svo
að segja fram í lok mánaðarins. Með-
altal hita + 3° R. og loptþyngdar 28"'
+ 2. Heilsufarið er og hefir verið
hið æskilegasta. Haustskurður nálægt
meðallagi á hold, en dæmafátt slæmur
á mör, og einkum á ull. Haustverzl-
un hjer í Stykkishólmí varð með fjör-
ugasta móti, og er mjer nær að halda,
Isafold kemor út 2 —3var á mánröi, 32 bl.
um áril). Kostar 3 kr. árgangurinn íer-
lendis 4 kr.), stók nr. 20 a. Solulaou: 7.
hvert expl.
að alít það er verzlað vár með af fjen-
aði á fæti, uppskornu og af aðfluttu
kjöli hafi numið ekki minna en 40,000
krónum. Aldrei get jeg sannfærst um,
að þessi haustverzlun sje hagkvæm,
hvort heldur er kaupmönnum eða sveita-
búum, en hún erorðin að nauðsyn, og
verður því að ganga sinn gang ár eptir
ár. Fiskiafli hefir verið mjög litill hjer
á Breiðafirði það af er haustinu. Slæmt
útlit er því með vetrarforða, haldist
fiskileysi, og ekki er að vænta neinnar
frekari hjálpar enn sem komið er með
mattvöru frá kaupmönnum; líklegasta
útsjónin er því fólgin í þvi, að vel hefir
heyjazt og aðkýr muni gjöra gott gagn.
Auglýsingar.
— Olílisætubað. Jeg tel mjer
skylt að auglýsa almenningi neðanskráða
fyrirsögn um það, hvernig haga skuli
til, er olíusæta er höfð í bað, eptir
amtsdýralækni C. Schmidt í Noregi.
nVið kláða á sauðfje og geitum skal
hafa hálfan annan pott af olíusætu í 20
potta af vatni. Ætla skal 2—3 potta
vatns á hverja kiud, eptir stærð hennar
og ullarmegni. Baðið er þannig til búið,
að vatninu er fyrst skipt til helminga,
annar helmingurinn látinn í baðkerið
kaldur, en hinn helmingurinn er sjóð-
heittur. í nokkuð af þessu heita vatni er
lyfið látið,og hrært í þangað til það renn-
ur sundur, og liður það eigi á iöngu.
Síðan er legi þessum hellt útí kalda vatnið
í kerinu, ásamt heita vatninu, sem eptir
var skilið, og síðan hrært í öllu saman.
Sje nú margt fje baðað í einu, er ausið
úr baðkerinu þangað til ekki er eptir
meira en svo, að vel fijóti yfir eina kind.
Er hitt svo haft í katli yfir hægriglóð;
og síðan bætt í kerið úr honum svo, að
baðið sje allt af mátulega heitt (nýmjólk-
urvolgt), og mátulega djúpt i kerinu.
Baða skal stærstu kindurnar fyrst. Halda
skal skepnunni niðri f baðinu eina mín-
útu í minnsta lagi. Hrúðra skal kroppa
sundur, eptir þvi sem hægt er. Dýfa
skal höfðinni á kindinni snöggvast ofan
í baðið, en halda höndunum fyrir augu
og eyru á meðan; líka máþvo höfuðið.
Á 5., 6. eða 7. degi skal baða fjeð aptur,
og er þá lækningunni lokið. Gott er að
þvo kláðasár milli baðanna úr því sefn
afgangs er af baðleginum eptir fyrra
baðið, einu sinni á dag.
Við lús og öðrum óþrifum á alls
konar húsdýrum, við fœrilús á sauð-
fjenaði og væru á kúm og útslætti
á hundum er ekki hafður nema I pottur
af olíusætu í 20 potta af valni (á hunda
jafnvel ekki nema 1 : 50), en að öðru
leyti er sami tilbúningur á baðinu og
að framan er lýst.
Öll húsdýr á hverjum bæ ætli að
baða haust og vor. Það ver óþrifum,
ver húsin hvers konar sýkingarefni, og
ver skepnurnar kleggja og flugum á
sumrin; þvi ergott að baða kýr í mikl-
um hitum. Sækir þá engin óværð á
skepnuna svo vikum skiplir.
Mjög ríður á, að hafa ílát, sem olíu-
sæta er geymd í, vel lokuð (með góð-
um tappa í). Hrista skal ílátið vel
hvert sinn sem úr því er tekið. Sje
lyfið staðnað afkulda, svo að það renni
ekki almennilega úr ilátinu, skal láta
ílátið ofan í heitt vatn eða láta það
standa nálægt heitnm ofni.
C. Schmidt,
amtsdýralæknir'.
Revkjavík, 5. desember 1876.
Lögreglustjórinn i kláðamálinu.
Æmeríka.
Ankor-línunnar atlantiska-
liafs gufuskipafjelag flytur Vesturfara
frá íslandi yfir Skotland til allra hafna
í Ameriku; og á það fjelag, eins og
kunnugt er, hin beztu skip lil fólks-
flutninga.
Fæði ókeypis á ferðinni yfir At-
lantshafið, svo og læknishjálp og
meðöl, ef þörf gjörist.
Ef nægilega margir vildu fara,
sendir fjelagið eitt af liinum miklu
skipum sínum hingað til lands, og flyt-
ur það þá beina leið hjeðan til Ámeriku.
í*eir, sem ætla sjer að fara til
Vesturheims, ættu að hagnýta sjer
tilboð þessa fjelags.
Nánari upplýsingar og sannanir fást hjá
herra Egilsson f Reykjavik
Reykjavík, 2. desbr. 1876.
pr. Henderson Brothers.
W. P a y.
Arsverbib greíbist í kanptib, eba þá háift á sumarmálum, háift á
hanstlestnm. Auglýsinsar eiu teknar í blabib fyrir 6 a. smáletnrs-
línan eba jafniniki& rúm, eu 7 a. meb venjnlegu meginmálsletri —
Skrifstofa Isafoldar er í Doktorshúsinn (í Hlíbarhúsnm)
iiitstjúri: Björn Jónsson, oarid. phil.
Landsprentsmibjan í Reykjavík.
Einar pórðarson.
vissn menn við slíkum gjörningum,
að núa kirkjugarðsmoid á lóðirnar, en
því reiðast hinir framliðnu og hefna
sín grimmiiega; þá fá og sæálfar vald
yfir mauni.
Erlendur var mjög hugsi um
þetta; honum fannst háifvegis, að hann
væri samsekur Finninum í óhæfuverki
hans, af því hann var svo handgeng-
iun honum og fólki hans.
Næsta sunnudag var farið til kirkju
af báðum bæjunum. Laumaðist þá Er-
lendur til og fjekk sjer vænan moldar-
hnefa úr einni gröfinni í Finnreitnum.
Þegar bann kom heim um kvöldið, fór
bann svo lítið bar á þangað sem veið-
arfæri föður hans iágu og sáði moldinni
yfir lóðartaumana.
|>ótt ótrúlegt sje brá svo kynlega
við, að nú fór að fiskazt á lóðirnar
aptur. En við það varð Erlendur svo
myrkfælinn, að hann þorði ekki um
þvert hús, úr því fór að skyggja. Hann
vissi, að eina ráðið lil að komast und-
an hefndinni var að biðja hina fram-
liðnu fyrirgefningar; að öðrum kosli
kemur ósýnileg hönd einhverja nóttina
og dregur mann út í kirkjugarð,
og stoðar ekki þó maður væri reyrð-
ur með köðium við rúmstokkinn.
Næsta sinn sem Eriendur kom til
klrkju Ijet tiann sjer ekki gleymast að
ganga að gröfinni og biðja hinn fram-
iiðna «forláts».
þegar Erlendur eldist, sá hann sem
nærri má geta, að það var ekki nema
hjegómi að halda að fólkið á Finn-
bænum gæti ekki orðið lióipið engu
síður en fólkið heima hjá honum. En
hin trúin loddi þó við, sem sje að
Finnar væri minni háttar en annað fólk
og óvirðingað hafa frnnskt blóð í æðmn.
ílann mátti þó eigi almennilega sjá af
Zillu, og voru þau mjög samrýnd, jafnvel
fram yfir fermingu.
En þegar Erlendur var orðinn fuil-
orðinn og farinn að kynnast út um
hjeraðið, fór hann að hálf-skammast sín
fyrir kunningsskapinn við Finninn og
hyski hans. Hver maður hafði skömm
á kyni Finna, og því ljet hann sem
hann hvorki sæi Zillu nje heyrði, þeg-
ar ókunnugir voru við.
Stúlkan mun hafa rennt grun um,
hvernig á því stóð; því hún var farinn
að sneyða sig hjá honum. En einu
sinDÍ kom bún samt yfir um á bæ Er-
lendar, eins og verið hafði vandi henn-
ar frá þvl hún var barn, og beiddi að lofa
sjer með til kirkju næst, þegar farið
yrði þaðan — það var yfir sjó að fara.
— Svo stóð á, að ókunnugir voru
komnir; og með því að Erlendur var
hræddur um að þau kynni að verða orðuð
saman, svaraði hann háðslega, svo allir
heyrðu: «Kirkjan á vænti jeg að fægja
burlu Finnskapinn»; og bað hana sjá
sjer sjálfa fyrir fari.
Eptir þetta yrti hún aldrei á hann,
og undi hann því raunar miðlnngi vel.
— það bar til einhvern tíma um vet-
ur, að Erlendur reri fyrir hákarl. Ilanu
varð var. Skipið var lítið, en «gráni»
í meira lagi vexti. Erlendur vildi eígi
sleppa, og urðu þau leikslok, að skip-
inu hvolfdi.
ErleDdur komst á kjöl, og lá þar
alla nóttina í svartaþoku og sjávarróti.
Erlendur fann nú, að óðum dró af
honum, og að skammt mundi umskipt-
anna að biða. Getur hann þá að líta,
hvar maður skinnklæddur situr klofvega
um kjölinn fram við stefnið og gaut é
hann rauðum giyrnunum. (Framh. sið.).