Ísafold - 26.02.1877, Blaðsíða 4

16
dags. um miðjan f. m., getum vjer þess-
ara frjetta hinna helztu:
Yeðrálta heíir verið mjög umhleyp-
inga- og rosasöm í vetur, mest af út-
suðri, um allan vestari hluta norður-
álfunnar, en kuldar miklir í Rússlandi
og Sviþjóð. Skipskaðar hafa því orðið
með mesta móti austanfram með At-
lantshafi. Eitt ábyrgðarfjelag í Iíanp-
mannahöfn hafði orðið að bæta að fullu
62 farin skip það sem af var vetrinum
l’ar á meðal var sannspurður missir
eins af skipum Iínudtzons-verzlunar
hjer. Það hjet MARIE CHRISTINE, 45
t. að stærð, og brotnaði við Skotland á
heimleið þaðan til Khafnar. Skipstjór-
inn var (slendingur, Raldvin Árnason,
ættaður af Austfjörðum, ungur maður
og efnilegur. Tvö skip önnur hjeðan
voru talin frá : ELIZARETH (99, Hansen),
eign Knudtzons-verzlunar, og HELENE
(Busk), eitt af skipum etazráðs Clau-
sens; það hleypti hingað inn á Reykja-
víkurhöfn í okt. í haust snöggvast,
á leið frá ísafirði til Kaupmannahafnar,
en var ókomið til Khafnarí miðjum f. m.
Um ófriðinn tyrkneska segir svo (
einu privat-brjefi, dags. 13. f. m.: «Nú
horfir til ófriðar með Tyrkjum og llúss-
um, fremur en nokkuru sinni fyr. Full-
trúar stórveldanna hafa setið á ráð-
stefnu í Miklagarði síðan ( haust, en
lítið unnizt á, og hefir Tyrkjastjórn j
gjört þeim þann grikk til að spilla frið-
ar-tillögunum, að kveða npp með þing-
stjórnarskipun fyrir gjörvallt Tyrkjaveldi,
og er svo fyrirmælt þar, að Tyrkir og
kristnir menn skuli njóta fullkomins
jafnrjettis; en vitaskuld er, að slíkt er
varla meira að marka en önnur fögur
heityrði Tyrkja, er þeir láta jafnan ó-
efnd. Enda eru fundarmenn eigi á-
nægðir með þau, og vilja búa betur
um hnútana. Meðal annars fara þeir
fram á, að Tyrkir leyfi einhverri út-
já, og hjer á jeg þá að klifra upp»,
mælti hann, og horfði upp i reiðann;
hásigluloppinn, sem hann átti að kom-
ast upp í, bar svo hátt, að eigi gryllti
í hann af þiljum neðan, enda var eigi
orðið fuil-ljóst af degi. Stýrimaður rak
nú eptir honum óvægilega; »það væri
hægðarleikur» mælti haun, »fyrir ein-
hvern drekann norðanmanna að vera
búinn að reka trjónuna gegnum reið-
ann, áður en þú kemst á vörð, hey-
sokkurinn þinn», svo sem hann kvað
á. Crockslon svaraði engu, og brölti
nú upp á öldustokkinn; síðan leggur
hann af stað upp reiðann, og gekk
heldur stirt og ófimlega, og því likast,
sem hann vissi hvorki h\að liann átti :
að gjöra af höndum nje fótum. Loks J
komst hann þó alia leið upp undir há- i
siglutoppinn, en lengra ekki. J>ar nam
hann staðar, og gat eigi hent sig upp
í körfuna, og ríghjeltsjer í reiðann, eins
og hann snar-sundlaði. Nú fór heldur
en eigi að síga i stýrimann, og skipar
hano Crockston að smánast niður apt- |
ur sem skjótast. Hann kvað hverjum j
ntanni sýnilegt, að þessi skepna hefði !
eigi á skipsfjö! stigið alla sina daga fyr j
lendri stjórn, sem er hlutlaus af ófriðn-
um, að hafa setulið í Búlgaríu, en það
hafa Tyrkir aftök um. Menn búast við
að erindrekar stórveldanna í Miklagarði
muni þá og þegar hafasigá brott það-
an, og láta svo Tyrkjann eiga sig, er
hann viil eigi þýðast holl ráð þeirra.
Sem stendur vita menn eigi til að fleir-
um lendi saman en Rússum og Tyrkj-
um; en mjög ótlast menn að meiri eld-
ur kunni af að verða, með því að ó-
líklegt þykir, að Englendingar standist
mátið, ef Rússinn ætlar að gleypa Tyrkj-
ann. Grikkir hafa og mikinn við-
búnað til ófriðar, eptir fremsta megni;
þeir eru frekir í kröfum við Tyrkja-
stjórn, en hún óþýð f móti».
Af stjórnardeilu Dana á þingi er
lítið að frjetla. Búast menn við, að
Fólksþingið muni skammta fjárveitingar
svo úr hnefa, að eigi þyki viðunandi.
Kvað það meðal annars hafa þversynj-
að nm allan fjárstyrk handa leikhúsinti
(konunglega), svo »því skal lokaeptirl.
júlí, unz önnur betri stjórn f*st».
Tvö elzlu og heiztu skáld Dana hafa
andazt í vetur: Christian Winther og
Paludan-Möller.
Ennfremur frjettist með skipi þessu
lát hinnar góðfrægu merkiskonu. Hóhn-
fríðar Porvaldsdóttur, ekkju Jóns heit.
Guðmnndssonar málaflutningsmanns.
Frá Nýa-íslandi eru sagðar svo
vaxnar frjettir í brjefi frá merkum manni
í Khöfn: «Þar er sögð mikil eymd á
ferðttm. Meðal annars gengnr þar svo
skæð bólusólt, að sljórnin kvað hafa
orðið að setja hervörð umhverfis byggð
Islendinga til þess að varna útbreiðslu
sýkinnar».
Verzlunarfrjettir eru þær helztar, að
verð á korni, kaffi og sykri hefir farið
hækkandi ytra í vetur. Af íslenzkutn
vörttm hafði ull selzt mjög dræmt, fyrir
ámóta verð og kaupmenn gáfti fyrir hana
lijer ( sumar, og þó heldur minna.
— E’resltikail veitt: Stóru-
vellir á Landi 16. þ. m. síra Jóni Brynj-
ólfssyni, aðstoðarpresti í Iíálfholti. Aðrir
sóttu eigi.
— jTEannalát. Að vestan er ný-
frjett lát tveggja merkis-öldunga: Gísla
Konráðssonar, hins nafrtkennda sagna-
fræðings og skálds, og Porleifs danne-
brogsmanns Porleifssonar í Bjarnar-
en þetta, og Ijet bátsformanninn fara
og skoða fðggur hans. Crockston
komst niður á meðan við illan leik;
hann missti fótanna eilthvað 2 mann-
hæðir fyrir ofan öldustokk og hrapaði
ofan á þillarið; meiddi sig þó eigi til
muna. Þá tók eigi betra við, því nú
dundu yfir hann skammirnar úr stýri-
manni. Crockston tók því öllu með
þögn og þolinmæði, og beið sem boli
höggs leikslokanna. . Nú var komið
með það sem fundizt hai’ði í föggum
hans, og voru það brjef nokkur með
amerískum póstmerkjum. Var eitt þeirra
með utanáskript til «herra Hallibourts
frá Boston». Stýrimaður kannaðist við
nafnið. {>að var nafnkenndttr blaða-
| maður og einn í flokki þýfirringa. (Svo
| nefndust þeir, er mansal vildu hafa úr
lögum numið). Ilugði nú stýrimaður
Crockston vera njósnarmann, er norð-
anmenn hefðu gjört út til að svíkja
Höfrung í hendur þeim. Skyldi nú
pma hann til sagna. Var hann þá
j reyrður við akkerishjólið, svo að hann
I mátti hvorki hræra legg nje lið, og
skyldi nú kenna á «kisu með níu stýr- |
in» (Cat of nine tails. Svo kalla enskir
höfn, er einna mest orð hefir á sjer
haft meðal hinna mörgu ólærðu lækna
hjer á landi.
— Tiðarfar, aílabrog-ð o. fl.
Hin sama harðinda-veðrálta helzt enn.
Gjörsamlegt jarðbann hvar sem til spyrst
og farnar að heyrast |SÖgttr um heyskort
sumstaðar. Afli enginn enn hjer á
Inn-nesjamiðum, en reytingur nokkur
syðra, þá sjaldan róa gefur. Akurnes-
ingar fóru í hákarlalego fyrir skemmstu
og urðu vel varir, en gæftaleysið bann-
ar alla björg. t*ilskipin lögðu út hjeð-
an ( miðjum þ. m., en urðu að hverfa
inn jafnharðan aptur fyrir veðurs sakir.
Auglýsingar.
— f tilefni af að Ankor-línan optar
í blöðunum hefir boðið flutning til Vest-
urheims, höfum við undirskrifaðir ritað
til landshöfðingja lyrirspurn um, hvort
fyrnefnd lína eða nokkur fyrir henn-
ar hönd, hafi fengið umboð eða leyfi
til að hafa nokkur afskipti af, eða tak-
ast á hendnr útflutningsstörf hjer frá
landi, og höfurn við með brjefi 8f 2.
jan. þ. á. fengið svar á þá leið, að ein-
ungis Allan-fjelagið og agentar þess,
hafi fengið þvílíkt leyfi hjá landshöfð-
ingja, og fullnægt 5. gr. laganna af 14.
jan. 1876, með að setja hið lögboðna
veð.
því viljum við hjer með vara alla
þá við, er kynnu að vilja fá fiutning til
Vestu heims, að láta leiðast afvega af
slikum auglýsingum, hvaðan sem koma
kynnu.
Samkvæmt þv(, er við áður höfum
auglýst, geta þeir sem óska að flytjast
snúið sjer til okkar undirskrifaðra, bæði
um flutning og allar nauðsynlegar þar
að lútandi upplýsingar; en þeir sem
flytjast vilja, verða að hafa látið inn-
skrifa sig hjá okkur eða nndir-agent-
um okkar fvrir fyrstu póstskipsferð í
marz næstkomandi.
Reykjavik 3. jan. 1877.
G. Lambertsen. Sigfús Eymundston.
lslenzk frímerki eru
keypt við háu verði af Fr. Berthini i
Nr. 19 f Ilerluf-Trollesgade í Kaup-
mannahöfn.
Næraveitamenn geta vitjaS ísafoldar
í Apótekinu.
sjó-liðar hirtingar-áhald eitt, sem mjög
er tiðkað á skipum Breta. það er kað-
al-spotti, með níu endum úr eða reim-
um, og þykir það ómjúkur vöndur).
Var þá skipstjóri kominn lil sögunnar,
og íer hann að kryfja kauða. «Hverju
svarar þú við þessu» segirhann. «Engu»
kvað Crockston. «Hvaða erinda áttirðu
hingað á skip mitt». — «Ekkert». —
• Hvað heldurðu að jeg muni nú gjöra
við þig?» — «Ekkert». — «Hvaða mað-
ur ertu? líklega frá Vesturheimi, að
því er af brjefunum má ráða?» —
Crockston þegir. Nú býður skipstjóri
að veila honum ráðniogu, 15 högg með
vendinum, sem fyr var getið, til þess
að hann fengi málið. «Heldurðu það
dugi, Crockston!» mælti hann.— «það
sjest þegarþarað kemur», segir Crock-
ston, og lætur sjer hvergi bregða.
Fóru þá til 2 af hásetunum, og eigi hinir
þróttminnstu, og færðu Crockston úr
peisunni; tóku síðan hirtingar-tólið og
bjuggust að lála það bylja á skrokk
hans. En í því bili sprettnr fóstri hans,
sveinninn, undan þiljum, fölur sem nár,
og hrópar ( skipstjóra.
(Framh. síðar).