Ísafold - 25.03.1879, Blaðsíða 4

32
ir öðrum um kjörvíti, og þráttuðu út af
þvi fyrstu vikuna framan af þinginu.
Varð sú niðurstaðan, að fresta skyldi
staðfestingu á kjörbrjefum 6 hægri-
manna og i úr flokki vinstrimanna,
meðan málin væri rannsökuð. En þvi
er ólokið enn að mestu, og verða hægri-
menn liðfærri en Bergsinnar á meðan.
Annars heíir allt gengið skaplega þetta
þing, það sem af er, og mörg þarfleg
mál höfð á prjónunum; vinstrimanna
fylkingarnar ekki eins öndverðar hver
annari og í haust. Á St. Croix hefir
ekki verið minnzt aptur. Daginn eptir
að þing var rofið sendi fjármálaráðherr-
ann, Estrup ráðaneytisforseti, landsstjór-
anum á Vestureyjum þau skeyti, að hann
mætti hjálpa bænd’um á St. Croix um
samtals x/2 milj. kr. í „skrifstofuláni“.
í frjálsum samskotum söfnuðust hjer i
Danmörku rúmar 40 milj. kr. handa
eyjarskeggjum.
Hinn 21. desbr. stóð brúðkaup þeirra
þyri konungsdóttur og Ernsts hertoga
af Cumberland, með mikilli dýrð og
viðhöfn, og miklum fagnaðarbrag af
hálfu almennings. Hjónavígslan fór
fram í kirkjunni hjá höllinni Kristjáns-
borg hjer í bænum ; Martensen Sjálands-
biskup gaf saman. í kirkjuna komust
eigi nema stórhöfðingjarnir karlar og
konur, klerkar og þingmenn. Höfuð-
staðurinn allur logum skrýddur, utan
húss og innan, margvíslega litum og
haglega niður röðuðum. Hljóðfæraslátt-
ur á torgum og gatnamótum. Gosbrunn-
ar. Flugeldar. Krossarigning mikil og
náðarsamleg samdægurs. Brúðargjafir
hinar dýrlegustu og fásjenustu, frá ætt-
fólkinu, kongum og keisurum. Brúð-
hjónin dvöldu hjer fram yfir nýár; fóru
þá suður í Vín; þar á hertoginn höfð-
ingjasetur, skammt frá borginni. 120,000
kr. skyldi þyri hafa í heimanmund og
á ríkisþingið að veita það fje.
í brúðkaupi hertogans voru nokkr-
ir vinir hans frá Hannóver. Skömmu
síðar fóru ýms blöð á þýzkalandi, þau
er stjórnin er helzt bendluð við, að hafa
orð á því, að þessum gestum frá Hann-
óver hefði verið betur fagnað hjer í
höfuðstaðnum, bæði af konungi og öðr-
um höfðingjum, heldur en vel sómdi
þeim er heita ætti í vináttu við keis-
arastjórnina þýzku, þar sem alkunnugt
væri, hver ráð hertoginn og hans sinn-
ar bærust fyrir, hvorki meira nje minna
en að komast til ríkis í Hannóver og
ráða landið þannig undan rikinu aptur.
Danir sóru sig og sárt við lögðu, að
hjer hefði ekkert undir búið nema sak-
laus gestrisni. Eigi ljetust hinir vilja
trúa því, og svöruðu enn ónotum.
Danir ráðgjöra nú, að hætta við að
bjóða öðrum til háskólahátíðar sinnar f
vor en náfrændunum, Svíum og Norð-
mönnum, svo og Finnum, til þess að
þurta eigi að fagna þjóðverjum meðal
gesta sinna.
D. B. Adler kaupmaður og Brock
hæstarjettarmálsfærslumaður, en báðir
landsþingismenn, dóu báðir í desembr.;
aðrir eigi nafnkenndir.
Nordenskjöld prófessor hinn sænski
hefir orðið innifrosta á skipi sínu „Vega“
1 haust einhverstaðar norður í íshafi,
og ekki komizt alla leið, suðurum Be-
ringssund, eins og hann ætlaði sjer,
samsumars. Hvalveiðamaður frá Norð-
ur-Ameríku heldur sig hafa sjeð skip
hans í haust eða frjetttil þess í ís eigi
mjög langt norður úr Beringssundi. En
hvort sem það er rjett til getið eður
eigi, er Nordenskjöld talið óhætt; svo
var skip hans traustog útbúnaður allur
hinn bezti.
Bandamenn í Norður-Ameríku kusu
menn til allsherjarþings í vetur snemma,
og varð liðsafli flokkanna samur og áð-
ur. Bayard Taylor, sendiherra þeirra
í Berlín, dó í vetur á bezta 'aldri. Hann
var skáld gott og fræðimaður. Hann
kom til íslands á þjóðhátiðinni.
Gufuskip stórt, er „Pommeranía“
hjet, sökk i Frakklandssundi í vetur,
25. nóvbr., fyrir ásigling annars skips.
Meira hluta farþegja varð bjargað:
týndust um 60. Skipið var á ferð milli
New-York og Hamborgar, í i2 8.sinni;
var þó eigi eldra en 5 ára.
K.hÖfn 6. marz 1879.
Danir mjög þungorðirtil þjóðverja
út af Sljesvíkurmálinu, og þeir aptur
til Dana enn út af brúðkaupi f>yri kon-
ungsdóttur, og konungsefnis Hannóvers-
manna. Bismarck kvað hafa heimtað
„Fædrelandet" lögsótt fyrir illmæli um
keisarann: brígslyrði um eiðrof, er hann
láti óefnt eiðbundið heityrði sitt um að
skila Dönum aptur Norður-Sljesvík.
Eru Danir nú jafnvel orðnir svo felmts-
fullir út af öllu saman, að margir hafa
lagt trúnað á þann kvitt, er upp hefir
komið hjer í borginni fyrir fám dögum,
að Bismarck setji þeim tvo kosti: að
ganga inn f hið þýzka keisarariki, en
berjast ella! En þess þarf ekki að
geta, að fyrir slíku er enginn fótur, að
vitni þeirra, er um geta borið. — það
er nú í almæli, að háskólastjórnin muni
snúast aptur á það ráð, að hafa fræði-
menn af öllum Európuþjóðum í boði
sínu á afmæli háskólans í vor, f>jóðverja
jafnt sem aðra.
— Úr sumum plássum að austan og norðan
frjettist með norðanpósti mikil harðindi; var sum-
staðar, t. d. i Kinn búið að hafa allar skepnur á
gjöf i rúmar 20 vikur. — Einn björn var unninn á
Haganesi í Fljótum. Var bessi skotinn meðan hann
var að snæða hákarl i hjalli. Tveir aðrir sáust snúa
heim á leið með hafísnum.
— Einar alþingism. Gíslason, þingmaður Suður-
Múlasýslu, hefir sagt af sjer þingsetu.
— Afli er nú ágætur i Garði og Leiru, oghjer
á Innnesjum og Akranesi vel fiskvart.
Vöruverð hjer i Reykjavík er síðan póst-
skip kom; rúgur (200 pd.) á 16 kr., bankabygg 28
kr., mjöl 18 kr., kaffi (pundið) 75 aura, kandíssyk-
ur 45 aura, hvitur sykur 40 aura.
Veitt brauð: 21. þ. m. veitti landshöfð-
ingi Hallormsstað fyrverandi prófasti síra Sveini
Nielssyni R. af Dbr. — 19. s. m. Mývatnsþing sira
Stefáni Jónssyni presti að þóroddsstað.
Hitt og þetta.
— í „Heilbrigðistíðindum" Dr. Hjaltalíns Nr. 2
1879, greininni um „smáskamtalækningar“, bls. 16
stendur þannig orðuð málsgrein: „Á hinn bóginn
vona jeg, að þessir hálfgjörðu sálar-
krypplingar, sem með ýmsum háðsfullum blaða-
greinum eru að liggja mjer á hálsi fyrir það, að jeg
nú sem fyrri voga að lypta penna mínum gegn þess-
um köppum, þvi svo hraustur er jeg enn fyrir hjart-
anu, að slikt mun naumast koma mjer til, að taka
Hofmannsdropa eða homöopathanna Aconit og Bryo-
nia, og jeg hefi heldur ekki brjóst til að eyða Ar-
senikinu frá beljunum hans Dr. G. Th. eða sírajak-
obs á Sauðafelli11. — Spurning: Hvað er það, sem
landlæknirinn vonar um „þessa hálfgjörðu sálar-
krypplinga?" J>eim leiðist eptir eptirsetningunni.
Auglýsingar.
Til skotmanna og sjó?nanna.
þ>að eru vinsamleg tilmæli mín og
bón til allra þeirra, sem skjóta fugla,
að þeir vildi gjöra svo velogláta nátt-
úrusafn skólans njóta þeirra, annað hvort
gefins eða fyrir peninga. Verði sjald-
gæfir fuglar skotnir, þá bið jeg um að
sýna mjer þá og heldur koma til mín
en kaupmannanna, sem ekkert meira
gefa fyrir þá, heldur svipta oss þeim
alveg og flytja þá út úr landinu, þar
sem fuglarnir annars mundu verða
geymdir hjer, og þeim ekki fargað.
Fuglar mjög langt að verða að stopp-
ast út, nema frost sje. Vjer höfum orð-
ið af mörgum fágætum fuglum, af því
enginn kom með þá til mín, heldur fóru
þeir allir i búðirnar; til hefir og viljað,
að kaupmönnum hefir verið seldur fugl
fyrir sama verð og jeg bauð, í stað þess
að láta safnið og landið verða í fyrir-
rúmi. — Nú sem stendur óska jeg að
fá þessa fugla, sem hjer verðanefndir (þó
sumir þeirra fáist ekki fyr en í sumar):
Uglu, örn, álpt, fálka, rjúpu í sum-
arfjöðrum (frá byrjun aprílm.); heiðlóu
(í sumarfjöðrum, frá aprílslokum); kjóa,
sk.úm, skarfa, kríur. Smáfugla (snjó-
titlinga, steindepla, maríuerlur, músar-
rindla, auðnutitling o. s. frv.).
þ>ær myndir, sem til eru af þeim
fuglum, sem kallaðir eru þessum nöfn-
um, eru ekki ætíð áreiðanlegar, og ríð-
ur því á að fá þá til samanburðar og
leiðrjettingar. jeg skal samtgetaþess
að jeg kaupi ekki fuglana með afar-
kostum eða fyrir ókjör, og vona jeg
menn sýni fremur sanngimi og velvild
til náttúrusafnsins í þessum hlut, held-
ur en tóma hagnaðarlöngun. Við þetta
tækifæri mælist jeg og til, að sjómenn
muni eptir mjer með fágæt sjókvikindi,
og láti mig einnigvita, ef þeirfásjald-
gæfa fiska, svo sem hámeri, karfa guð-
lax, geimef, blágómu eða þess konar,
svo jeg annað hvort geti keypt það,
eða eigi kost á að mála það.
Reykjavik, 6. raarz 1879
Benedikt Gröndal.
(Onnur blöð á landinu bið jeg um
að taka þessa auglýsingu).
Seinast liðið haust voru mjer dregnar tvær kind-
ur veturgamlar, svartur kyrningur, og hvíthyrnd gimb-
ur, með mínu marki: hvatrifað, og gagnstigað hægra
geirstúfrifað vinsíra. Kindur þessar get jeg ekki
átt með öðru móti, en þær hafi, mjer óafvitandi ver-
ið fóðraðar, af öðrum. Hver sem kynni að eiga mjer
sammerkt, og getur helgað sjer kindur þessar; leiti
andvirðis þeirra til mín, og semji sem allra fyrst
við mig um markið. Borðeyri 25. jan. 1879.
Cnr.R. J. Hall.
Ritstjóri: Grímur Thomsen, doctor phil.
Prentsmiðja ísafoldar. — Sigm. Guðmundsson.