Ísafold - 18.08.1880, Blaðsíða 1

VII 20.
Reykjavik, miðvikudaginn 18. ágústmán.
1880.
Útlendar frjettir.
Khöfn 21. júlí 1880.
jþjóðhátíðin á Frakklandi
14. þ. m. er nú aðal-umtals-
efni allra frjettablaða. Hún
var svo glæsileg, sem fram-
ast má verða, og fór svo vel
og skipulega fram, að ekk-
ert varð til lýta fundið. Um
600,000 manna voru aðkom-
andi í París hátíðardaginn,
þar á meðal mikill fjöldi frá
öðrum löndum. Meðal hátíð-
arbrigðanna þar bar einna
mest á hersýningu mikilli. á
kappreiðarvöllunum Long-
champs fyrir utan borgina
í viðurvist ríkisforsetans Gré-
vy, ásamt þingforsetunum
Gambetta og Leon Say, og
miklum múg og margmenni.
Herinn er augasteinn þjóðar-
innar, og hefir aldrei verið
jafnblómlegur og nú; .svo er
kappsmunum þjóðvaldsstjórn-
arinnar fyrir að þaltka og
eindrægni þings og þjóðar í
þeirri grein, þrátt fyrir alla
flokkadrætti í öðrum mál-
um; enda er mjög orð á því
gjört, hve vænlegur öllum
áhorfendunum, útlendum jafnt
sem innlendum, hafi litizthann
í þetta sinn, og þess getið
meðal annars til dæmis, að
Canrobert marskálkur, fyrr-
um hershöfðingi Napoleons
þriðja, og sfðan fyllandi flokk
keisarasinna, hafi klökknað
við, og eigi getað orðabund-
izt við forsetana um, hvern
sóma hin nýja stjórn hefði af
því að hafa komið slíkum her
á fót. þ>að fylgdi hersýning
unni, að ríkisforsetinn fjekk;
hersveitum þeim, er látið
höfðu merki sín f'yrir þ>jóð-
verjum f ófriðnum síðasta,
1870—71, í hendur nýjafánaj
f þeirra stað, mjög prýðilega,|
ogmælti um leið nokkurorðj
fögur og áhrifamikil, sem__
honum er lagið; og var sú athöfn
hátfðlegasta.
Fám dögum fyrir hátíðina var lög-
tekið frumvarp stjórnarinnar um upp-
gjöf saka við upphlaupsmennina frá
1870—71, eptir nokkurn hrakning milli
þingdeildanna, vegna mótspyrnu öld-
ungadeildarinnar; hún varð að láta und-
Til
LANDSH0VDING HILMAR FINSEN
°g
fru OLUFA FINSEN
11 skjönne Sol, du skjönne Sommerglöd,
i§>
som straaler i .det Fjerne gyldenröd,
hvor ofte trylled du ei over Voven
et Glædeskys, et Pust fra Bögeskoven !
Fra Danmark kom det, og til Danmark hen
af Kærligheden bares det igjen—
og skjöndt det dengang viftede fra Norden
saa var det varmt, og ændsed ikke Jorden.
Det gjorde godt for Eder, Mand og Viv,
at faa det varme Kys af Sydens Liv,
I, som forlod det kæreste paa Jorden,
for os at pleje i det kolde Norden.
Men saa kom Sorgen, saa kom Dödens Bud,
og saa kom Afskedsvinket, saa kom Gud—
det skummed og det sused over Voven—
det var det kolde Pust fra Bögeskoven.
Vi deler og med Eder denne Sorg,
men Gud vor Herre er saa fast en Borg;
den Haand, som sænker Livet ned i Döden,
den hæver det igjen til Morgenröden.
Gid denne Barndomstro i Eders Bryst
og Eders Hjerter blomstre stærkt og tyst!
Den yder Kraft og Tapperhed i Livet,
thi den er jo af selve Herren givet.
B. G.
hin
an síga að lokum. Voru þeir þannig
teknir í frið og grið fyrir hátíðina, eins
og stjórnin hafði fyrir hugað, og komu
margir þeirra til Parísar um það leyti,
þar á meðal Rochefort, hinn alræmdi
æsingaseggur. Skríllinn í Parfs hópaði
sig þúsundum saman að brautarstöðv-
unum til að fagna honum, þegar hann

kom. Og daginn eptir, þjóð-
hátfðardaginn, byrjaði Ro-
chefort á nýju blaði, í sama
anda og fyrrum, og veittist
einkum að Gambettu. þ>að
eru þakkirnar, sem hann fær.
Stórveldin rituðu Tyrkja-
soldáni öll í einu lagi áskor-
un um að taka til greina
úrskurð Berlínarfundarins í
f. m. í landaþrætumálinu við
Grikki, en hann sagðist
þurfa umhugsunarfr est þang-
að til í öndverðum næsta
mánuði. Allt lýtur að því,
|að málið verði eigi kljáð
öðruvísi en á vopnaþingi.
I Grikkir hafa fengið sjer
frakkneskan hershöfðingja,
Bourbaki, til þess að standa
fyrir liðsbúnaði hjá sjer.
Fyrir skömmu frjettist, að
soldán hefði beðið um og
fengið hjá fýzkalandskeis-
ara 12—13 fjárstjórnarem-
bættismenn þýzka til að
reyna að koma betra lagi á
fjárstjórn ríkisins; en allir
ganga að því vfsu, að þar
búi engin alvara undir.
Fyrir fám dögum varkona
Skobeleffs hershöfðingja
hins rússneska myrt til fjár
ásamt þjónustustúlku sinni
og fylgdarmanni áskemmti-
ferð skammt frá Philippo-
polis í Austur - Rúmilíu.
Morðinginn var fyrirliði úr
landvarnarliðinu þar, en
rússneskur að kyni. Hann
rjeð sjer bana áður en hann
varð handtekinn.
Herlagamálinu hjer á rík-
isþinginu ætlar að reiða bet-
ur af en á horfðist. |>að
komst í samþingisnefnd.
þar varð að vísu ekkert
samkomulag, en á meðan
nefndin var að þinga um mál-
ið, komu nokkrir atkvæða-
menn úr öðrum vinstri-
flokknum, „vægðarmenn“,
er svo nefnast, fram með nýtt frum-
varp, viðauka við hin eldri herlög, svo
lagað, sem hægrimönnum líkaði að
miklu leyti og að undirlagi þeirra.
„Káppsmennirnir11, Bergsliðar, urðu æfir
við, sem nærri má geta, þótti hjer vera
svik í tafli eða því líkast, en mega nú
eigi að gera; þeir hafa engan afla við