Ísafold - 16.10.1880, Blaðsíða 4

104
fullt eins háu -verði og kaupmenn hafa
gefið, þó að þeir ekki borgi peninga
fyrir hann, heldur ýmsar misjafnlega
nauðsynlegar vörur.
Eristján Ó. forgrímsson hefir nú
keypt blaðið ,.þ>jóðólf;í, og ætlar hann
að taka við því í byrjun desbr.mán.
næstkomandi.
Alþingiskosningar.
8. I ísafjarðarsýslu:
þorsteinn þorsteinsson bakari. þórður
Magnússon í Hattardal.
9. í Barðastrandarsýslu: Eiríkur Kúld.
10. í Strandasýslu: Asgeir Einarsson.
11. í Vestmannaeyjum: þorsteinn Jónsson.
I síðasta blaði Isafoldar er málflutningur
minn, sem skipaðs talsmanns í máli því,
sem höfðað hefir verið af hendi valdsstjórn-
arinnar gegn nokkrum bændum, fyrir brot í
fyrra sumar á laxakistum í Elliðaám, settur
í samband við hið konunglega kommisorium
til nýrrar rannsóknar á Elliðaármálunum er
mjer hefir verið trúað fyrir. Fyrir því lýsi
jeg hjer með yfir því, að jeg hafði ekki hinn
minnsta grun um, að slík rannsókn stæði til,
fyrr en gufuskipið »Arcturus« kom hingað í
miðjum fyrra mánuði, löngu eptir að öll af-
skipti mín af fyrrnefndu máli voru hætt, og
að jeg fyrst eptir ítrekaðar áskoranir, og ept-
ir að menn höfðu fullvissað mig urn, að ekki
væri kostur á öðrum manni til að framkvæma
hina nýju rannsókn, tók að mjer hið nefnda
kommisorium.
Beykjavík 14. október 1880.
Jón Jónsson.
Nýprentað hjá Einari þórðarsyni »Stutt
Ágrip af hinum helztu SÖNGBEGLUM#
eptir Jónas organista Helgason, 6 arkir, kost-
ar í kápu 1 kr.
Eptir vitnisburði söngfróðs manns inni-
heldur bæklingur þessi öll hin nauðsynleg-
ustu undirstöðuatriði söngfræðinnar, og er
skipulega og ljóslegasaminn. Höfundurinn
starfar með lífi og sálu að eflingu sönglistar-
innar. Með nöngvum og kvceðumn hefir
hann hin síðari ár í sameiningu við Stein-
grím Thorsteinson mjög vakið tilfinning al-
þýðu fyrir hinum fögru listum, söng og
skáldskap, og bætt í þeim efnum smekk
manna. Einnig er Jónas Helgason ótrauð-
ur til að veita mönnum, konum sem körlum,
tilsögn í sönglist, og án þess að hirða um,
hvort hann fær hjá þeim nokkuð í aðra
hönd. Hann virðist kallaður til þessa starfa,
og betur væri, að allir gegndu köllun sinni
með sömu alúð og hann.
— Nýprentuð í Isafoldar-prentsmiðju:
»BEIKNINGSBÓK, eptir þórð J. Thorodd-
sen«. Bók þessi er lipurleg og vel samin;
Hún er tæpar 6 arkir og kostar hept 60 a.
HITT 0 0 fETTA.
— í Bandaríkjunum í Norður-Ameríku
er almennt manntal ný fram farið. Fólkstal-
an reyndist hjer um bil rjettar 50 miljónir ;
hefir aukizt urn 11,700,000 eða nærri þriðj-
ung á einum tíu árum, frá því að síóast var
talið (1870).
— 1 sumar kom til Kaupmannahafnar
frakknesk leikmær ein, Sarah Bernhardt að
nafni, einhver hinn mesti snillingur í sinni
list núádögum, þó leitað sje um víða veröld.
Hún ljek vikutíma á konungl. leikhúsinu,
og þóttust Danir aldrei hafa haft jafngóða
skemmtun; greiddu og fúslega fyrir marg-
falt meira gjald en tíðkanlegt er. Að skiln-
aði var henni haldin dýrleg veizla, af blaða-
mönnum, leikurum og ýmsumfleirum. Einn
í samsætinu var sendiherra þjóðverja i Kaup-
mannahöfn, Magnús barún, gleðimaður mik-
ill og unnandi mjög frakkneskri leikmennt.
Hann mælti fyrir minni Frakklands, ótil-
kvaddur, af kurteisi við heiðursgestinn, »hins
fagra Frakklands, er vjer allir unnum«, kvað
hann. Sarah ber grimmdarhatur til þjóð-
verja, sem margir landar hennar, og kunni
því miðlungi vel heillaóskum úr þeirri átt;
stóð upp á eptir og bað menn drekka með
sjer minni Danmerkur og Frakklands alls;
»á eigi svo að vera, herra barún«, mælti hún.
Sneiðin var auðskilin : Frakkland er því að
eins allt eða heilt, að því fylgi skákin, sem
þjóðverjar sniðu af því 1871, Elsass ogLot-
hringen ; enda tóku Danir undir með mikl-
um glaum, þótti vel mælt vera, en barúninn
varð fár við, sem nærri má geta. Sagan
varð hljóðbær, og kölluðu flestir saklaust
gaman. En Bismark lætur ekki að sjer
hæða. Eptir mikla rekistefnu milli Khafnar
og Berlinnar urðu þau málalok, að sendi-
herrann var látinn beiðast burtfararleyfis,
fyrir fullt og allt að sagt er, í refsingarskyni
fyrir dálæti hans við hina frakknesku leik-
mey, sem varð tilefni til þessa ónotasvars
frá hennar hálfu.
— þýzkur fornfræðingur einn mikill og
frægur, Dr. Schliemann að nafni, hefir haft
það fyrlr stafni í mörg ár að grafa í jörðu á
Grikklandi og öðrum grískum fornstöðvum
eptir merkilegum fornmenjum, einkum þar
sem haldið er að frægar borgir hafi staðið.
Hefir hann kostað tilþess ógrynnifjár, enda
orðið stórmikið ágengt. Lengst og mest
hefir hann fengizt við Tróju-völlu, og hefir
nú skýrt frá árangri erfiðismuna sinna þar í
mikilli bók, sem er nýkomin út. Hann tel-
ur sig hafa fundið þar menjar sjö borga, er
hver hafi verið reist á rústum annarar, og
allar heitið sama nafni, Trója. Sú Trójan,
er Grikkir unnu og brenndu, hafi verið hin
þriðja í þeirri röð : tvær verið undir lok liðn-
ar áður. Hann fann þar meðal annars leyf-
ar af húsi, er hann hyggur vera höll Príams
konungs, eptir lýsingu hennar í Ilíonskviðu,
enn fremur marga gripi af gulli og aðrar
gersemar, hlífar og vopn.
AUGLÝSING.
FJÁBMABK Jóns Jónssonar á Llraun-
túni: heilrifað hægra, geirstýft vinstra,
Útgefandi: Björn Jónsson, cand. phil.
Prentuð í Isafoldar prentsmiðju.
orði kveða, nokkrar sögur eru gjörf-
ar. því þeir tímar voru, sem akur-
yrkja var haldin ómöguleg í Grikk-
landi, Vallandi, Frakklandi og þýzka-
landi. það er heyrum kunnugt, að
fyrir 150 árum færðu hollenzkir kál og
næpur til Englands, og hvað segi jeg:
löngu síðar til Danmerkur, í manna
minni, og fyrir einum 30 árum tilNor-
vegs. Jeg hefi með mínum eigin aug-
um sjeð, að skiparar frá smáeyjunum í
Danmörku hafa í Kaupinhöfn keypt
marga vagna af káli, og flutt heim.
það sem hjer er sagt um matarjurt-
irnar, á allt eins heima hjá akuryrkj-
unni, og sýnir að menn opt og tíðum
ekki vita hvað þeirra landslag þolir,
og má það gefa sjerhverjum þá þegj-
andi ráðlegging: reynið og prófið. En
jeg þykist heyra mörg mótmæli um
þetts lands og veðurlag, sem öll gjöra
það hjer í landi verra en annarstaðar
og harðara en kornyrkja kunni að þola.
Jeg vil stuttlega skoða hvern póst sjer
í lagi.
11. Vjer erum svo nordarlega á
heimsendanum, að hjá oss kann eigi
heima að eiga, það sem gleður og nær-
ir þá, sem nær búa veg sólarinna. Að
vísu, vjer erum ekki norðar en vorir
forfeður, sem fyrir 500 árum höfðu
kornyrkju; ekki norðar en sá ódauð-
legi Gísli Magnússon á Hlíðarenda, sem
fyrir frekum mannsaldurstíma, eða varla
svo, uppskar árlega 1 t. korns fullvaxins.
Ekki norðar en sá hrós- og æruverði
apóthekarinn Björn Jónsson, sem fyrir
fáum vikum hefir uppskorið fullvaxið
bygg og hafra; og að síðustu ekki svo
norðarlega, sem margir aðrir, sem yrkja
akur og' fá gott korn. En sannleikann
að segja: hjer er ekki norður- eða suð-
uráttin, sem mest á ríður í alcuryrkjunni.
I Qvito rjett undir sólarlínunni eru
varla 2000 faðmar upp að jökli og
sterkum kulda, frá þeirri forbrenndu
landsbyggðinni. I Moxen, sem er þar
á bí við og er eitt sljett land, er ýmist
óþolandi hiti eða kuldi, sem stendur af
þeim jöklum, sem þar eru ekki langt
frá, og sá nafnfrægi Drake varð að
rýma Neualbion vegna kulda, þó að þetta
land liggi undir 42. gr. þetta er um
suðuráttina segja, en norðrið er ekki
aldeilis óhentugt fyrir akuryrkju. Jeg
vil nú ekki tala um landsgæðin, sem
opt eru bezt, þar sem snjórinn liggur
sem lengst, heldur og segir Dr. Der-
ham einnig, að á Englandi, þá sterkur
kuldi hefir fallið inn, hafi hann meiri
skaða gjört suður í landinu en norður.
Já, í Tromsöen var fyrst farið að sá
byggi 1730, sem lukkaðist vel, og þó
er það hjerað undir gr. 70.; eins norð-
arlega var, skömmu fyrir lögmanns
Becherstíð, farið að sá korni í svensku
Finnmörkinni, sem tókst vel, og í I.app-
landi undir gr. 68 og 69 er góð korn-
yrkja, hver öll lönd eru miklu norðar
en Hornstrandir, eða norðasti parturinn
af Islandi.
(Framh. síðar).