Ísafold - 10.07.1882, Page 2

eða enginn, slagæðin þrátin og slær hart,
tungan rauð, þá brukist Aconitum.
þegar blóðhitinn er mikill með höfuðverk,
hörundið rakt, hósti með hæsi, fyrst þur svo
nokkur uppgangur, ákafur þorsti, tungan ó-
hrein, hinn sjúki á bágt með að renna niður,
þolir ekki birtu í augun; þá Belladonna.
þegar einkennin líkjast barnaveiki, sem
kemur af barkahimnubólgu; þá Hepar sul-
phuris.
Bn þegar hálsbólgan verður mikil eins og
í virkilegri barkahimnubólgu, með soghljóði
þegar hinn veiki dregur að sjer andan,
Jodium, Spongia og Brómum á víxl.
Meðan hóstanum fylgir uppgangur með
stórgerðri hryglu, Belladonna.
Komi niðurgangur eða gul vilsa renni úr
nefinu eða hinn veiki fái ákafa augnabólgu.
Mercurius sólub.
Fái hinn veiki uppsölu, þá Ipecacuana.
þegar hóstinn er þur eða uppgangurinn
mjög tregur og mikil hrygla heyrist fyrir
brjóstinu við hvern andardrátt, Hepar sulph.
jpegar uppgangurinn er laus og hóstinn '
einkum á nóttinni, Pulsatilla.
þegar hryggluhljóðið ersmágjört og mikil
þyngsli fyrir brjóstinu, Brýonia.
En ljetti ekki talsvert af Brýonia eptir 6
til 8 stundir þá gefist áhverjum 10 mínútum
fyrst í stað, svo sjaldnar, T'artarus stibiatus.
Hafi slímuppgangur gengið liðugt nokkra
daga en teppist fyrir hann aptur, og mikil
hryggla stórgerð heyrist fyrir brjóstinu, með
kveljandi hósta, sem lítill eða enginn upp-
gangur fylgir, slagæðin er lin en slær þó fljótt
og máttin dregur mjög af þeim veika, þá
Veratrum album.
Yerði vart við mikla lungnabólgu, þá
Phosphor.
þegar mislingadílarnir verða eins og að
upphleyptum blöðrum fylgir þeim stundum
hjartveiki og mikið máttleysi, þá brúkist
Arscnicum album.
Arsenicum á líka við, þegar mislingarnir
eru typhuskenndir, sem ráða má af því, þeg-
ar útsláttar flekkirnir eru fjarska miklir og
vara 4 til ð daga þá fylgir opt ráðleysi,
krampar og svefnleysi og eptir á mikill svefn
með fjarska máttleysi. þessi tegund kem-
ur einkum fram á ungufólki, sjerilagibörn-
um innan 5 ára og kemur fram einkum ann-
aðhvort þegar mislingunum er að slá út eða
þegar þeir eru að hverfa, og verður hún þá
stundum banvæn. jpegar svona stendur á,
má líka brúka Phosphor og Mercurius solub
á víxl. Sjeu eptirstöðvar mislinganna á-
framhaldandi kvef með hæsi, brúkist Causti-
cum.
En sje áframhaldandi kvef án hæsi, brúk-
ist Sulphur.
Sje tungan óhrein, meltingin veik og harð-
lífi, þá brúkist Antimonium crudum.
Verði eptirstöðvar veikinnar niðurgangur,
Sulphur.
Ef af niðurganginum leiðir fjarska mátt-
leysi, þá brúkist Phosphori acidum.
Við ýmsum afleiðingum veikinnar í hlust-
unum brúkist Mercur salub. Hepar og Silicea
til skiptis ef eitt ekki dugar til hlítar.
Við ýmsum afleiðingum veikinnar í aug-
unum brúkist Arsenicum, Hepar, Belladonna
og Apis á víxl ef eitt ekki dugar.
Meðöl þessi má öll brúka í 3. þynning
nema Phosphor og Arsenicum í 5. þynning.
Börnum á 1. ári gefist inn einn dropi,
börnum á 2 og 3 ári tveir dropar, börnum
frá fullra þriggja ára til 10 vetra þrír drop-
ar. Unglingum yfir 10 ára 4 dropar, full-
orðnum 5 dropar.
Meðölin gefist eptir því opt inn, sem
veikin er áköf, optast fyrst, sjaldnaref skán-
ar, t. a. m. á hverjum kvarttíma, hálftíma,
einusinni á tíma, annanhvern, þriðjahvern
eða fjórða hvern tíma o. s. frv. Við
Aconitum og Belladonna á víxl eptir ástæð-
um má ekki hætta fyr en blóðólgan minnkar.
þessi tvö meðul ættu menn að taka inn á víxl
einu sinni eða tvisvar á dag, sem varnarmeð-
öl þegar veikin fer að gjöra vart við sig á
því heimili og sjálfsagt undir eins og menn
finna í sjer hina fyrstu sóttar umleitun.
það er ekki ráðlegt að skipta optar um
meðöl en svo, að hvert meðal sje brúkað
eitt eða tvö dægur eptir kringumstæðum,
nerna því meira virðist liggja við til
að stilla kvalir. — Hin fyrsttöldu tvö
meðöl duga stundum eingöngu ef engar
auka veikir koma.
Við takverkjum í brjóstholinu á Bryonia.
jpessar athugasemdir eru að miklu leyti
teknar úr Lehrbuch der homöopathischen
Therapie eptir Dr. W. Schwabe
Leipzig 1878 bls. 1254—1261.
Staddur í Beykjavík, 27. júní 1882.
Jakob Guðmundsson
þ>ó að svar mitt til herra Björns bú-
fræðings Björnssonar væri fáort, þá
hefir honum fundizt það gefa sér efni
í nýjar athugasemdir, einkum til að
sýna fram á, að jeg hafi í tímaritinu
talið túnin með sáðlendi. Jeg held að
herra Björn hefði ekki séð þær ofsjónir,
sem hann er að glíma við ef hann
hefði litið gjóðgjarnlega á málið, því
orðin, sem hann tekur eptir tímaritinu
eru engin sönnun fyrir ályktunum hans;
þar eru tún ekki nefnd, og ekkert
bendir til, að jeg hafi talið þau með
þessum flokki. Á sömu blaðsíðunni,
fáum línum ofar, er túnunum skipað
annarstaðar til sætis. í tímaritinu hefi
jeg ekki gjört ráð fyrir framræslu á
túnum, nema til að veita frá þeim á-
rennslisvatni, og þar sem þau eru rak-
lend og líkjast grasmýrum. Að öðru
leyti finnst mér ekki þörf að svara at-
hugasemdum herra Björns, því eg skal
fúslega gefa honum eptir að dæma um
hver okkar hafi fremur leitazt við að
„hártoga11 annars orð, og hverjum okk-
ar hafi fremur mislíkað mótbárurnar.
T. Bjarnason.
„Lýsi seiu Ibjörgunarmeðal íhafróti“.
(Eptir Tryggva Gunnarsson).
pegar stormur og stórrigningar lemja
gluggana í náttmyrkrinu, segi jeg opt
við sjálfan mig og aðra — aumingja
sjómennirnir sem eru út á hafi í þessu
ólátaveðri, þeir vita ekki nema þá og
þá komi sú báran, sem svelgir skip
þeirra eða rekur það upp í einhverja
klettana; við sitjum inni rólegir án
hættu í hlýjum húsum, betra eigum við.
Dagar sjómannanna eru opt harðir og
hættumiklir, ekki sízt veslings fiski-
mannanna, sem daglega verða að róa
til hafs á opnum bátum, þar sem ekk-
ert skýli er, eða heitt til að hlýja sig
við, hversu mikill kuldi sem er; opt
ber það við að lítið fiskast, svo heita
má að ekkert sje í aðra hönd fyrir
allt stritið og vosbúðina, og þegar
halda á heim, og til lands kemur, þá
er hafrót svo mikið, að hleypa verður
í land upp á tvær vonir — líf eða dauða
—, því miður rætist opt málshátturinn:
„margur drukknar nærri landi“. þ>að
sjest, þegar þetta er aðgætt, að sjó-
menn vinna með tilveru sinni og vinna
með hörðum kostum, þó stundum sje
ekki hægt að segja vegna kuldans og
vosbúðarinnar, að þeir neytisíns brauðs
í sveita síns andlitis.
Jeg les ætíð fegins hugar greinir,
sem miða til, að bæta aðbúð sjómanna,
eða minnka þá hættu sem þeir optast
nær eru umkringdir af. Nýlega las
jeg nokkrar greinir í blaði, sem jeg álit
mjög þarfar, og bið sjómenn að veita
þeim nákvæma eptirtekt, og reyna
vandlega aptur og aptur, hvert þar í
liggur ekki ágætt ráð, til að bjarga
lífi manna í brimi og brotsjó, bæði við
lendingar og í rúmsjó.
Utdráttur úr greinunum er á þessa
leið:
Fyrir utan höfnina í Peterhead á
Skotlandi1, er hættulegur brimgarður,
þar hafa nýlega verið lagðar járnpipur
frá landi eptir sjávarbotninum út fyrir
grynningarnar, þar sem haföldurnar
brotna. Gegnum pípurnar er hleypt
olíu út í sjóinn, þegar skip leita hafn-
ar í álandsstormi. ítarleg tilraun með
þetta var gjörð 28. febr. í vetur. Brimið
var ákaflega mikið og öldurnar 10 til
20 feta háar, en strax og olíunni var
hleypt út um pípurnar, urðu öldurnar
sljettari, svo að skip og enda smábátar
gátu farið yfir rifið án hættu, án olíunnar
var slikt ómögulegt að sögn sjónar-
votta.
Tilraunir hafa og verið gjörðar á
björgunarbát í Montrose2. Gufuskip
dró bátinn út á sjó í miklum álands-
stormi. Á bátnum voru auk formanns
og tveggja skipstjóra 16 róðrarmenn.
Skýrsla þeirra er undirskrifuð afþrem-
ur skipstjórum og hljóðar á þessa leið:
„Vjer vorum fyrir utan Annatrifið
og hjeldum sígandi þangað, sem brot-
sjóarnir voru mestir á rifinu, þegar vjer
lcomum þar í nánd, sáum vjer boða
rísa á eptir oss, er leit út fyrir að þá
og þegar mundi brotna, helltum vjer
þá nálægt 9 pottum af olíu út }'fir bæði
borð smátt og smátt, þar til vjer vor-
um komnir yfir rifið, meðan á þessu
1) Bær norðarlega á austurströnd Skotlands.
2) Bær á austurströnd Skotlands nálægt 13 mílur
frá Edinborg.