Ísafold - 23.01.1884, Qupperneq 1

Keniur ól á mlBvikudagsmorgBa.
árgangsins (5Ö arka) 4 b.
Bb. Borgisl fjrir miBjan
ISAFOLD.
Uppsögn (skriO.) bundin vi5 áramót, ó.
gild nema komin sje lil útg. Ijrir L okt.
Aígreiðslustota i Isaloldarprentsm. 1. sal.
XI 4.
Reykjavík, miðvikudaginn 23. janúarmán.
1884.
13. Innlendar frjettír. Mannskaðinn.
13. Hugurinn minnir á, en hönd Og tunga fram-
kvæmir.
16. Hitt og þetta. Auglýsingar.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2.
Landsbókasafnið opið hvern md.,mvd. og ld. 12 —3.
Sparisjóður Rvíkur opinn hvern mvd. og ld. 4 — 5-
Veðurathuganir í Reykjavík 3. viku janúar
1884. Eptir Dr. J. Jónassen.
Hiti (Cels.) Lþmælir Vindur Veður- far
ánóttu|um hád. fm. em. fm. em.
M.IÓ. + 5 + 7 29,3 29,3 s. Sv. d„ hv„
F.17. -j- 1 + 1 29,5 29,3 Sv. Sa. b„ hv.
F. 18. 0 + 1 29,3 29.3 O Sv. 1., hv.
L. 19. 4- 3 -7- 2 29+ 29.4 Sv. Sv. hv. h.
S. 20. 4- 6 -f- 4 29,2 29,3 Sv. Sv. h., h.
M.21. -1- 8 +- 3 28,5 27,9 Na. Sv. hv.,d.,h\
1>. 22. -7- 6 +- 5 29- 29.1 Sv. Sv. h„ d.
Athgr. Alla vikuna hefir vindur blásið frá út-
suðri (sv.), venjulega með hríðarbyljum ogoptbráð-
hvass (t. a. m. 21.) nokkurn tima dags. Stöku
sinnum hefir hann snöggvast hlaupið í laudsuður
(sa.I, en að vörmu spori genginn aptur til sv. Tals-
verður snjór fallið.
Reykjavík 23. jan.
— Tiðarfar óþægilegt 1 meira lagi. Sifeld-
ir útsynningar, með stórviðrum á stundum,
og mikilli fannkomu nú síðustu dagana.
Ferðir nær bannaðar á sjó og landi. Fisk-
laust með öllu það menn frekast vita við all-
an Faxaflóa sunnanverðan.
— Af mannskaðanum engin frekari tíðindi
til þessa; vegna samgönguleysis ókunnugt
hjer, hvort nokkuð hefir rekið á Mýrum eða
ekki.
Samsöngurinn í dómkirkjunni á sunnu-
daginn var mikið vel sóttur, sem við var að
búast; hann fór og prýðilega fram eins og
áður. Agóðinn varð rúmlega 200 kr., til
handa ekkjum og munaðarleysingjum eptir
hina drukknuðu.
I annan stað hafa sjóð þessum bætzt
eitthvað fram undir 100 kr. fyrir aðgöngu-
miða að fyrirlestri, er hinn norski fræði-
maður, er hjer dvelst f vetur, Sophus
Tromholt, ,hjelt í gærkveldi í því skyni í
hótellinu »íslandi«, um tunglið: »Ef maður
kæmi til tunglsins«. Fyrirlestur þessi var
mjög fróölegur og skemmtilegur, ágæta-vel
fram fluttur. Hann heldur annan á laugar-
dagskvöldið kemur, 26. þ. m., »um sólina«,
á sama stað. jpað má eiga það víst, að þeir
sem heyrðu þennan fyrirlestur, muni ekki
telja á sig að koma aptur, og að allmargir
bætist við, er þeir fá afspum af honum.
A Seltjarnarnesi kvað þegar hafa safn-
azt í sama skyni á 5. hundrað krónur.
Mannskaðinn.
sjáðu hvar hún leiptrar
líknar geislum!
I.
S-^^^aldar nú alda
feigum höfðum
beztu drengja
byggðar vorrar ;
hristir sárgrimmur
súðabani
hvikri um koll
kjalar vöggu.
Æðir ósjór,
öldur striða
himni mót,
hrynja faldar;
vini vora
í vota gröf
dregur dröfn,
deyjandi sjálf.
Svo er allt kyrrt,
og sólin kyssir
ástarblíð
Ægis vanga ;
svo er allt kyrrt,
í sömu andró
faðmast höggdofa
himinn og sjár.
Er svo allt kyrrt ?
Nei, ónnur bára
rammari rís,
það[er rekka sorg.—
Er svo allt kyrrt ?—
Nei, annar bylur
stormar yfir djúp,
það eru stunur vorar.
Onnur orrusta
engu minni
logar þá
yfir líf og ctauða.—
Svo er allt kyrrt,
og sólin kyssir
ástarblið
Ægis vanga.
Sœl og signuð
sól Guðs náðar
sjer i svip
vort sálarstrið ;
glóa likngeislar,
glitra tárperlur,
spekist manns hjarta,
speglar Guðs himin.
Spegla Guðs himin
i hjarta þinu
mædda móðir,
margreynd ekkja,
ver þú ei minni
en marar báran,
Hvað er Guðs um geima
gröfin betri en sær ?
Yfir alla heima
armur Drottins nær.
Matth. Jochumsson.
H.
{>að eru öfundarverð hlunnindi sem vjer
höfum íslendingar, að vera lausir við alla
hermennsku; hlunnindi að því leyti, að vjer
höfum ekki af að segja neinu manntjóni í
styrjöldum, nje öðrum þungum búsifjum,
er hernaði fylgja; en raunar engin hlunn-
indi að einu leyti, sem mjög er mikilsvert,
því, að þar með förum vjer á mis við þá
alþjóðlegu menningu, er hermennskan hefir
í för með sjer, þar sem er almenn land-
varnarskylda, sem er víðast í öðrum lönd-
um nú orðið ; þaðan stafar það, að það er
hjer á landi fágæt dyggð að kunna að hlýða
eða hafa reglu á nokkrum hlut.
Vjer erum lausir við hina algengu her-
mennsku annara þjóða, og teljum oss sæla
þess, sem vonlegt er, þrátt fyrir ávikna
kosti hernaðaríþróttarinnar.
Hvar mundi lenda fyrir oss að öðrum
kosti ?
Vjer eigum sem sje í öðrum hernaði en
þessum algenga, ekki endrum og sinnum,
einu sinni eða tvisvar á mannsaldri eða
sjaldnar, heldur á hverju ári, jafnt og stöð-
ugt, og það hernaði, sem er miklu mann-
skæðari en hinar voðalegu styrjaldir úti f
löndum, er svo miklar sögur fara af.
j?etta er engin skáldlíking, heldur helber
sannindi, blátt áfram.
í öðrum löndum eru fiskiróðrar og önnur
sjómennska meinlaus atvinna, eins og hvað
annað, svo litlum mun hættumeiri, að þess
gætir varla. j>ar fer að vísu, eins og allir
vita, margur maður í sjóinn, einkum á haf-
skipum, sem vjer höfum svo sem ekki neitt
af að segja; en það er svo fátt að tiltölu,
að enginn samjöfnuður er á við það sem
hjer gjörist.
Hjer er sjómennska ekki einföld eða
meinlaus atvinna, heldur styrjöld, það er
að segja eins mannskæð og styrjaldir ger-
sat, og það hinar mannskæðustu, eða raun-