Ísafold - 22.10.1884, Blaðsíða 4

168
getið er um í fyrsta brjefinu; úr þeiin sjást
gufumekkir við og við; að öllum líkindum
eru það þessir gígir, sem gusu 1717 ; nú
koma þaðan að eins vatns- og brennisteins-
gufur. Gos þau, sem nýlega urðu í Vatna-
jökli, hafa hvergi verið norðan f jöklinum,
heldur sunnarlega í honum, líkiega nálægt
Grímsvötnum, sem opt eru nefnd, en eng-
inn veit með vissu hvar eru. I fyrra dag
ætlaði jeg að reyna að ganga upp á Kverk-
fjöll, þó varla væri það tiltækilegt sökum
illviðra, sem allt af voru á jöklinum við og
við. Við risum úr rekkju (ef svo skal kalla)
kl. um morguninn og fórum síðan á stað,
því æðilangt er hjeðan úr Hvannalindum
upp ájökul. Veður var allgott, en þung regn-
ský hjer og hvar á lopti. Riðum við 3 tíma
suður með Kverkfjallarana austanverðum
og svo upp f ranann í beina stefnu á klauf-
ina í Kverkfjöllum; var loptið allt af að
verða dimmra og dimmra og svartir ský-
flókar hjengu á fjallatoppunum. þegar við
vorum komnir töluvert inn á milli tinda-
raðanna, fór að snjóa og varð skæðadrífan
þjettari og þjettari; bundum við þá hestana
í laut og gengum upp á einn hnjúkinn til
þess að bíða þar þangað til upp rofaði og
litast um; en bylurinn varð svartari og
svartari og hitinn varð eigi meiri en +
C. Uppi á hnúknum biðum við rúma klukku-
stund, en snerum svo við aptur, þvf þegar
var komin ófærð af snjó milli syðstu hnjúk-
anna og ekkert hægt að rannsaka í slíku
veðri; litlu síðar birti aptur upp dálitla
stund, svo við vorum komnir á fremsta hlunn
með að reyna enn að komast upp á jökul-
inn, en þá skall aptur á með það illviðri, að
við urðum fegnir að flýta oss heim að tjaldi.
Loptvogin hafði fallið mikið (12221) og um
nóttina var sannkallað manndrápsveður.
Við höfðum borið stórgrýti á tjaldskörina,
annars hefði allt fokið; alla nóttina var
grenjandi stórhríð, 4—5°frost, og bálviðrið
svo mikið, með ringjum og rykkjum, eins og
tjaldið ætlaði að tætast sundur í pjötlur.
Verst var illviðri þetta fyrir hestana, því
hjer í Hvannalindum er mjög htið um skjól.
Kl. 2 um nóttina leit jeg út úr tjaldinu; byl-
urinn var þá í mesta ofsa, allt mjallahvítt
af fönn og klakagaddur yfir öllu, ekkert upp
úr nema hvannstóð á stöku stað; tveir hest-
arnir höfðu leitað sjer skjóls undir tjaldinu,
stóðu þar í keng og voru frísandi og skjálf-
andi að krafsa snjóinn ofan af; hinir höfðu
leitað undir melbarð litlu fjær. Um morg-
uninn var farið að lægja, en klaki var yfir
öllu og snjór hjer nærri £ fet á þykkt, öll
fjöllin mjallahvít og skafrenningur og jelja-
gangur á milli. þegar leið á daginn hitnaði
svo, að mestallur snjór bráðnaði af sljett-
unni, en öll fjöll voru hvít og stórkostlegt
illviðri á jöklinum og niður í miðjan Kverk-
fjallarana.
Um vegagjörð.
í>ar eð jeg hefi optsinnis orðið þess
var, að vegagjörð er ekki svo vel af
hendi leyst hjer í bænum, sem óskandi
væri, þá vil jeg hjermeð benda á, að
aðalskilyrði fyrir því, að vegir þeir sem
gjörðir eru að nýju, verði endingargóð-
ir, er, að undirstaða og ofaníburður sje
vel vandað; að vegurinn sem lagður er
sje vel fylltur með grjóti hæfilega stóru;
að því sje vel raðað, að enginn steinn
liggi á huldu, að grjótið sje allt jafn-
hátt, svo ekki beri hærra á einum stein-
inum en öðrum; og að þessi flórlegging
sje vel barin niður með svo þungum á-
slætti, að hæfilegt sje fyrir 2 menn að
lypta honum, og þjappa að flórnum.
petta grjótlag ætti ekki að vera hærra
en svo, að það væri 6 þml. lægra um
miðjuna en brúnir vegarins, þannig, að
það sje bogadregið niður á við frá báð-
um hliðum, og að hver hola sem er á
milli flórsteinanna, sje fyllt með smærra
grjóti, og það barið niður á sama hátt
og hið áður nefnda. í>egar flórlegging-
unni erlokið, ætti að bera góðan ofani-
burð ofan á grjótið, en hafa hann ekki
meiri en svo, að hann sje jafnhár hleðsl-
unni á brúnum vegarins, (t. d. eins og nú
hefir verið gjört við Svínahraunsveg-
inn), láta svo þennan ofaníburð troðast
i ár, og svo endurbæta veginn með nýj-
um og góðum ofaníburði á næsta ári.
þessi ofaníburður þyrfti að vera vel
jafn, ekki með stórum malarsteinum
innanum sandmoldina, eins og opt hef-
ir verið brúkað.
Reyndar eru menn nú farnir að vanda
meir ofaníburð en áður, með því að tína
stærsta grjótið úr með höndunum um
leið og mokað er upp i vagninn. En
þetta er seinlegt verk, og verður því
kostnaðarsamt, ef það er vandlega gjört.
Hefir mjer því komið til hugar, að
nauðsynlegt væri að hafa rimlagrind
úr járni með hæfilegu millibili á milli
teinanna. Grindin ætti að vera 2V2
alin á lengd og 1 */* alin á breidd, með
trjeumgjörð og sívöíum járnteinum eptir
endilöngu. Ætti grindin að standa hall-
fleytt upp á endann og styðjast við 2
bakstuðla ; flytjast svo þangað sem of-
aníburðurinn er tekinn úr jörðunni, og
jafnóðum og hann er losaður upp, þá
að moka honum á grindina; fellur þá hið
smærra öðrumegin, en það stóra, sem
ekki kemst í gegnum, hinumegin, og
álít jeg þenna aðskilnað á ofaníburðin-
um fljótlegri, og þess vegna ódýrari, en
þann sem nú er við hafður.
Svona tilbúnir vegir ætla jeg að muni
geta enzt lengi með góðri hirðingu,
einkum sem þjóðvegir. Ení Reykjavík.
urbæ geta vegir, sem fylltir eru með
moldarkenndu efni, naumast orðið end-
ingargóðir, sem eðlilegt er, vegna hinn-
ar miklu umferðar af hestum og vögn-
um. Væri því æskilegt að stræti bæj-
arins væru brúlögð með grjóti.
En brúlegging hefir mikinn kostnað
í för með sjer, og margir munu álíta
það ofætlun fyrir bæinn, einkum eins og
nú er ástatt, að byrja á því fyrirtæki.
En hefðu bæjarbúar byrjað á að brú-
leggja bæinn fyrir 20—30 árum síðan,
og lagt kafla á ári hverju, en sparað
að bera ljelegan ofaníburð í göturnar
með ærnum kostnaði, þá væru þær
vissulega betri yfirferðar en þær eru nú.
En til þess að geta byrjað sem fyrst
á þessu þarfa verki, þá hefir mjer kom-
ið til hugar, að rjettast væri, svo fram-
arlega sem hin heiðraða bæjarstjórn sæi
fært að útvega nokkra peninga, að nú
( haust og vetur yrði byrjað á að und-
irbúa grjót til brúleggingar, svo stræti
bæjarins gæti tekið verulegum umbót-
um, og líka til þess, að veita fátæk-
um verkamönnum í bænum atvinnu,
því útlit er fyrir að margir muni þurfa
að fá styrk til lífsviðurhalds í vetur af
fátækrasjóði bæjarins. Ef nú sumum
þeim mönnum, sem þarfnast kynnu slíks
styrks, væri í þess stað veitt atvinna
við grjótverkið undir umsjón dugandi
manns, sem vit hefði á að segja fyrir
þess konar verkum, og halda reikning
því viðvíkjandi, þá finnst mjer vera
tvennt unnið: fyrst það, að útvega mönn-
um vinnu fyrir þá peninga, sem þeir
annars kynnu að fá til láns úr bæjar-
eða fátækrasjóði, og sem þeir, ef til vill
ekki gætu endurborgað fyr en seint og
siðarmeir, vaxtalaust, og hitt, að fá unn-
ið eitt hið þarfasta verk, sem bæjarfje-
lagið i þessu tilliti nokkurn tíma getur
gert.
Af því jeg hefi nokkuð kynnt mjer
brúleggingar erlendis, einnig tekið ept-
ir hvað mikið hver faðmur af brúlegg-
ingagrjóti mundi kosta hjer til búinn,
þá er jeg fús til að veita þær upplýs-
ingar þessu viðvíkjandi, sem mjer er
framast unnt, ef á þyrfti að halda, og
byrja ætti á verkinu. Rvík I6/10 1884.
Helgi Helgason.
AUGLYSINGAR
samieldu máli m. smálelri kosla 2 a. (þakkaráv. 3a.) hvert orJ 15 stala frekast
m. ö5ra letri e5a selninj 1 kr. ijrir þumlung dálks-lengdar. Borgun ntí tónd'
Eldhús-stúlka, viljug og dugleg, getur fengið
vist í góðu húsi hjer í bænum. Nánari vísbend-
ingar á afgr.stofu Isafoldar.
1k\ þ. m. mistust heiman frá mér 4 lömb, leðr-
-hf spjöld ómerkt hnýtt í hvert, mark: tvístýft,
biti fr. hægra; sýlt, standfj. aft. vinstra —og I ær;
mark : miðhlutað li„ hálftaf aft. v. Beðið að halda
til skila gegn borgun. pórÖr Jónsson, Gróttu,
Seltjarnarnesi.___________________
Kitstjóri Björn Jónsson, cand. phil.
Prentsmiðja Isafoldar.