Ísafold - 25.02.1885, Blaðsíða 4
36
mjög mikla bót frá því sem nú er; jeg
treysti því einnig, að tíminn frá 30. jan. til
14. marz reynist nógur til að fá annað-
hvort já eða nei um það efni.
Jeg fæ ekki skilið að nokkur geti kallað
það þröngvun á atvinnufrelsi, þótt reglur
og lagatilskipanir yrðu gjörðar um fiskiveið-
ar vorar. það eru skýr lög og strangar
reglur fyrir veiðinni í hverri sprænu, þar
sem von er á laxi; þar má ekki þvergirða,
ekki hafa nema vissa möskvastærð á net-
um o. s. frv. Mætti þá ekki kalla þetta
eins þröngvan á atvinnuveg? »Ain er svo
mjó og það fiskisvæði svo þröngt» munt þú
svara. þar til svara jeg: Netasvæðið í Faxa-
flóa sunnanverðum er ekki breiðara en hver
meðal á í samanburði við þann áragrúa af
netum, sem því svæði er ætlað; það má
skoða Garðsjó og Leirusjó sem mynni á
breiðu fiskivatni, og þurfi að gefa lög fyrir
veiði í ármynnum, þá þarf þess ekki síður
fyrir veiði í Faxaflóa, sem er aðalatvinnu-
vegur margra þúsunda manna. Að heimila
einum svo mikið atvinnufrelsi, að sá eini
þar með megi skemma og spilla atvinnu-
vegi margra, væri misskilningur á frelsi.
Hafnarfirði 25. febr. 1885.
Heljarför.
Smásaga frá Vesturheimi.
Framhald.
»En«, mælti kapteinninn; »jeg er hrædd-
ur um að flugbelgurinn beri ekki svo marga«.
»Jeg fer með hvað sem tautar«, kallar
hinn ungi maður og stökk upp í bátinn.
Cowgill kapteinn stundi við og mælti:
»Jæja þá; en þjer ábyrgist hvernig fer«.
Nú segir hinn ókunni maður til nafns
síns og kveðst heita John Winden. »Jeg
get þess«, sagði hann, »ef einhver kynni að
spyrja eptir mjer, sem jeg gjöri þó naum-
ast ráð fyrir«.
Síðan kvaddi Cogwill kapteinn ferðafólkið,
og hleypti landfestum. Skaut þá loptfarinu
í háa lopt að vörmu spori, og hreppti það
skjótt bezta leiði á útsunnan; miðaði því
þá drjúgum ófram í lárjetta stefnu.
Allir voru hljóðir í bátnum langa hríð.
Ferðafólkið leit varla hvort á annað og ekk-
ert af því var svo forvitið, að það gæti verið
að hafa fyrir því að gægjast út fyrir borð-
stokkinn ofan á hið fagra land, er blasti við
lengst niður undan þeim. Loks tók Crut-
ter til máls, og horfði ó ungfrú Dermott:
»Eruð þjer einráðnar í að svipta yður lífi?«
»Já«, svaraði hún.
»Jeg líka«, mælti Crutter.
»Jeg líka«, mælti Winden.
»Sömuleiðis«, mælti Jarnville.
»Og jeg líka«, bætti doktor O’Hagan við.
I
Síðan varð aptur þögn, í hálfa stund eða
þar um bil.
Crutter varð til að slíta þögninni aptur,
og mælti: »A jeg að segja ykkur nokkuð:
mjer finnst nærri því tilvalið að líða svona
um loptið langt upp yfir ysinum og þysinum
niðri á jörðinni. Væri jeg ekki eins aumur
og jeg er, held jeg nærri því að mjer þætti
gaman að því«. j
»Jeg er mæddari en svo, að jeg geti haft
gaman af nokkrum hlut« mælti ungfrú Der-
mott; »en jeg ber ekki á móti, að þetta er
ekki svo afleitt«.
»það væri ekki svo afleitt, ef það lægi bet-
ur á manni«, sagði Winden.
»það hafði jeg enga hugmynd um, að
maður gæti haft nokkurn hlut sjer til af-
þreyingar hjer uppi í hæðunum« mælti
doktor O’Hagan, hálfglaðlega næstum því.
»Mjer finnst nærri því eins og það ætli
að fara að brá af mjer dálitla ögn«, mælti
Jarnville.
»það er merkilegt« mælti Crutter og sneri
sjer að ungfrú Dermott, að ungu fólki, eins
og yður og honum Winden þarna, skuli
leiðast lífið. Að gamlan karl eins og mig
langi til að deyja, það er hægt að skilja í
því. En af hverju viljið þið deyja?
Hvorugt svaraði neinu, hvorki Winder
nje ungfrú Dermott. (Niðurl.).
Til aliuennings!
Læknisaðvörun.
þess hefir verið óskað, að ég segði álit mitt
um „bitter-essents“, sem hr. C. A. Nissen hefir
búið til og nýlega tekið að selja á íslandi og
kallar Brama-lifs-essents. Ég hefi komizt yfir
eitt glas af vökva þessum. Ég verð að seg;ja,
að nafnið Brama-lífs-essents er mjög vill-
andi, þar eð essents þessi er með öllu ólikr
inum ekta Brama-lífs-elixir frá hr. Mans-
feld-Bullner & Lassen, og því eigi getr
haft þá eiginlegleika, sem ágæta inn egta.
J>ar eð ég um mörg ár hefi haft tækifæri til, að
sjá áhrif ýmsra bittera, en jafnan komizt að
raun um, að Brama-ljfs-elixír frá Mansfeld-
Bullner & Lassen er kostabeztr, get ég
ekki nógsamlega mælt fram með honum
einum, umfram öll önnur bitterefni, sem ágætu
meltingarlyfi.
Kaupmannahöfn 30. júlí 1884.
E. J. Melchior,
læknir.
Einkenni ins óekta er nafnið C. A.
NISSEN á glasinu og miðanum.
Einkenni á vorum eina egta Brama-
lifs-elixir eru firmamerki vort á glasinu, og á
merki-skildinum á miðanum sést blátt ljón og
gullhani, og innsigli vort MB & L i grænu
lakki er á tappanum.
Mansfeld-Bullner & Lassen,
sem einir búa til inn verðlaunaða
Brama-lífs-elixir.
KAUPMANNAHÖFN. [415r.
Pyrirspurn. það mun vera bæði löglegt
og laglegt, að veita presti brauð, sem liefir
verið alræmdur drykkjumaður og verið látinn
segja af sjer til þess að hlífa honum við af-
setningu og þar af leiðandi eptirlaunamissi
fyrir stórhneyxlanlega liáttsemi við messugjörð
vegna ofdrykkju? — Svar: það er tilgangslaust
að koma með þessa spurningu, nema spyrjandi
viti þessa dæmi með fullum rökum, og ætti
hann þá að tilgreina það.
AUGLÝSINGAR
í samfeldu máli m, smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3a.) iiverl ori 15 stala frekast
m, öðru lelri efia setuing 1 kr. Ijrir þumlung dálks-lengdar. Borgun út í hönd.
Að þar til gefnu tilefni skal bríjnt fyrir
mönnum, að ly ng og mo s a má ekki taka
i landareign bœjarins. Sá, er verður uppvís
að þessu, má búast við að verða sektaður.
Bæjarfógetinn í Beykjavík, h. 24. febr. 1885.
E. Tli. Jónassen.
Heilræði!
Gleymið ekki uppboðinu hjá kaupmanni þorl. O.
Johnson á föstudag og laugardag kemur hinn 27.
og 28. þar verða seldar ýmsar góðar vörur, svo
sem ljerept, svuntutau, borðdúkatau, hálfklæði, sirz,
flóneli, sængurdúkar, o. fl.; nokkuð af hinum á-
gætú smíðatólum frá Sheffield. Uppboðið byrjar
| kl. 10. Gjaldfresturinn er langur.
Jórunn þorgilsdóttir á Vælugerði veitir
hjer eptir engum óviðkomandi ferðamanni beina
nema fyrir borgun.
Seldar óskilakindur í Akraneshreppi haust-
ið 1884. — 1., sauður, mark: sneitt fr., gagnbit-
að hægra; stýft vinstra og brennimark óljóst:
J. A. — 2., lamb, mark: hvatt hægra, sneitt apt.
fjöður framan v.—Verð þessara kinda geta
rjettir eigendur fengið, að frádregnumkostnaði,
ef þeir vitja þess fyrir næstu fardaga, hjálirepp-
stjóranum í Akraneshreppi.
I ð u 11 II.
Annar árgangur. 1885. Útkomið 1.—3.
hefti (12 arkir). Innihald :
Gull. Brjefstuldurinn. Smávegis. — Hag-
nýting náttúrukraptanna. Sögukorn frá Svart-
fjallalandi. Gyðingurinn í Kúdnía. Smávegis.—
Gletni lífsins (íslenzk smásaga, frumrituð).
Viltur í skógi. Konungshirðin í Síam. Spak-
mæli. Kvæði (Flosi og Kári).
Iðunn kostar 4 kr. um árið (40 arkir, i
2 bindum). Útgefendur:
Björn Jónsson og Kr. Ó. þorgrímsson.
1'lrimerki kaupir, býttar og selur G. Zechmeyer
J Niirnberg (Baiern). Brjefaviðskipti á þýzku
frönsku, ensku og ítölsku. (H 13486 b).
Ritstjóri Björn Jónsson, cand. phil.
Prentsmiðja Isafoldar.