Ísafold - 10.06.1885, Blaðsíða 2

98
Iukkans bændunum, blindingunum, fyrir að
þakka. Og við sem ættum að geta varið I
þeim sem vildum bæði Sundið okkar og Belt-
in bæði!«
J>ess þarf vart að geta, hvorurn hægri-
menn vilja banna siglingar um sundin, eða
hvorum þeir unna sigurs, ef til ófriðar kem-
ur. Auðvitað, að rjetturinn er Bússa meg-
in, og að Englendingum á að hefnast fyrir
flotaránið 1808; hins er ekki gætt, að það
var Frökkum og Riissum að kenna. Já,
þau orð eru jafnvel höfð eptir foringjum í
sjóliði Dana : »Ó, að við mættum leggja í
þá !«
Frd Svípjóð. Svíar eru nú ný-
gengnir af þinginu, og höfuðafrek þess mun
vera kallað lögin um hina nýju herskipun,
eða almenna þjónustuskyldu og hermennsku-
nám, eptir fyrirmynd annara ríkja. Hjer
hefir lengi verið á móti stappað, einkum af
Suður-Svíum og helztu fulltrúum þeirra á
þinginu (t. d. Carl Ifvarson). Mótmælendur
laganna hafa sagt eins og satt er, að breyt-
ingin ljetti þeirri kostnaðarbyrði af hinum
efnuðu, sem hlyti að koma þyngst niður á
herðum fátækra mauna, því það væru þeir,
sem fyndu mest til, er þeir yrðu að sakna
sona sinna á þjónustuárunum. I einu suð-
ursænsku blaði hefir nýlega staðið grein, sem
tók hart á nýmælunum, og kvað um leið
Suður-Svíum (»Gautum«) mál til komið að
hefja handa, og láta ekki Upp-Svíana fara
með hin syðri hjeruð (Skán, Halland og
Bleking) eins og lönd með vopnum unnin.
þetta er því meiri nýlunda í blöðum Svía,
sem beinlínis er talað um, að Suðúr-Svíum
sje rjett að sækja til sjálfforræðisstöðu inn-
an sænskra ríkislaga.
pýzkaland. Hjeðan engin markverð
tíðindi, en þess að geta, að uin ríkiserfðir í
Brúnsvík mun fara sem ætla mátti. Bis-
marck hefir lagt þá uppástungu af háifu
Prússaveldis fyrir sambandsráðið, að her-
toginn af Cumberlandi skuli verða af
völdum í Brúnsvík, beint fyrir þá sök, að
hann sje Prússaveldi óvinveittur, og hljóti
því að vera voðagripur fyrir alríki J>jóð-
verja, eða ríkjasambandið, sem tryggi með
lögum sínum rjett Prússaveldis og allra rík-
anna samt. »Welfaflokkurinn« eða vinir
Hannoverskonungs og forræðisheimtendur
þess ríkis sje fjölskipaður einmitt í þeiin
hjeruðum, er liggi Brúnsvík næst, og því
mégi búast við nýjum samdrætti og brögðum
gegn sambandinu af þeirra hálfu, ef hertog-
inn nái þar ríki. Engir efast lengur um,
hvernig því máli muni af reiða í sambands-
ráðinu.
Fj n g l and . »Hvað líður deilunni við
Rússa?«. Svo er von að flestir spyrji, en því
er enn afarerfitt að svara. »Viö semjum
með okkur«, segja hvorirtveggja, en þeir
Gladstone bæta opt við, að þeir megi ekki
allt uppskátt gera að sinni, þó málið sje á
sáttaleið komið. Óhætt mun að fullyrða,
að þeir Gladstone og Granville hafi slegið
heldur undan, og að þeir muni hopa lengra
ef þeir mega ráða. Indland vilja allir verja
»En hvar skal þær varuir hefja?« »Sjálf-
sagt við norðurtakmörk Afganalands«. Svo hafa |
lengi allir sagt. Viggar líka, og því hafa
þeirgert Abdurrhaman aðsínum skjólstæðingi.
En nú er gömul spurning upptekin : »Væri
ekki bezt og hentast að tryggja norðurtak-
mörk Indlands á þeirn sjálfum, og þar með
fram, með köstulum og vígjum?« Gert nú
að álitum í blöðum á Englandi, eptir að
uppþotið Eyrsta hefir hjaðnað. Skyldi þeim
Gladstone búa innanrifja að hopa suður yfir
Afganaland ? Bágt að vita, en hitt virðist
auðsætt sem fyr í egipzka málinu, að ráð
þeirra er á reiki. Allt um það herbúast
Englendingar af kappi, og Rússar ekki síð-
ur. Talað um, að samningarnir kunni að
dragast til útgöngu næsta mánaðar.
Jeg nefndi egipzka máhð. Af því þau
tíðindi að segja, sem fæstir munu hafa við
búizt. Englendingar kveðja heim eða á
burt lið sitt frá Egiptalandi, gefa það allt
upp, sem áformað hefir verið um sókn suð-
ur að Kartum eða vestur að Berber frá
Suakin og strönd Rauðahafs. Hjer þykir
flestum lítilmannlega viðskilið, eptir allt,
sem í sölurnar er lagt—og rjett á eptir, að
þeir Gladstone hafa með ákefð og málfimi
haft út á þinginu framlög á 11 miljónir p.
sterl. og sagt, að ð eða 6 væru ætlaðar til
hersins á Egiptalandi. Nokkrar sveitir
skilja þeir þó eptir í Súakin, en ósýnt
hvernig Englendingum tekst að halda þeirri
stöð, nema soldán í Miklagarði verði við
beiðni þeirra og sendi þangað her sinn.
Annars er það í frjettum borið frá Sudau,
að vald falsspámannsins standi þar nú á
völtum fótum, og að margir höfðingjar hafi
risið á móti honum, þó bágt sje að vita,
hvað hjer má fyrir satt hafa. — Sumir geta
svo góðs til, að þeir Gladstone vilji eiga allt
til taks móti Rússum, ef til stórræða dregur.
Uppreisninni í Canada er nú lokið, flokk-
unum stökkt á dreif eptir harðan bardaga,
og foringinn (Niel) tekinn höndum.
Frakkland. Seinustu fregnir segja,
að friðarsamningarnir við Sínlendinga sje
við það á enda kljáðir, og að þeir gangi að
þeim kostum, sem Frakkar hafa boðið.
Nú eru nýmælin um listakosningar sain-
þykkt af báðum þingdeildum, og verður
þeirra svo neytt við kosningarnar, sem nú
fara í hönd.
þann 24. þ. m., lokadag uppreisnarinnar í
París 187.1, gerðust þær ópektir, sem herinn
hlaut að stilla. Flokkar af frekjuliði Par-
ísarlýðsins gengu með rauða fána út á
kirkjugarðinn mikla, Pére Lachaise, og vildu
blómskreyta leiði uppreistarhetjanna. Yið
atgöngu liðsins er sagt að særzt hafi 40—50
manna, en 2 eða þrír hafi hlotið bana, og
margir höndlaðir.
Látinn er Victor Hugo (22. maí), kominn
á níræðisaldur. Mörgum mun nokkuð um
þenna mann kunnugt, og hitt með, að
hann var konungur franskra skálda, og
vart of sagt, að hann sje skálda frægastur
og mestur á þessari öld.
Spdnn. Hjer er nú kólera aptur á
gangi, og hjer hefir læknir einn tekið það til
úrræðis, að setja mönnum kóleruefni, og er
sagt það gefist vel móti banvæni pestarinnar.
Vi ðb œ tir. Meðan póstskipið var í Skot-
landi, komu loks þau skeyti frá stjórninni
í Pjeturshorg, að hún gengi að þeim sátta-
boðum, er enska stjórnin hafði látið uppi
síðast um landaþrætuna eystra. Er mál-
ið þar með á enda kljáð,svo að báðum máls-
pörtum mun allvel hlýða, og þannig afstýrt
voðalegum ófriði með stillingu og vitúrleik,
en það mun mega mest þakka Gladstone
gamla.
Ferðapistlar
eptir
tpozvaid cFhozoddoon.
111.
Leipzig 20. apríl 1885.
Hjer ernú óvanalegur hiti, svo menn ekki
muna slíkt um þetta leyti; skógarnir eru
skrúðgrænir, trén þakin blómum, hvítum,
gulum og rauðum, svo mjög fagurt er yfir
að líta. Hjer í Leipzig er margt um mann-
inn þessa daga, því nú stendur vormarkað-
urinn sem hæst. A hverju torgi og mörg-
um hinum breiðari götum hafa verið reist-
ar smá trjebúðir og í þeim er verzlað með
alls konar nauðsynjavörur og glingur. Stór-
ir markaðir voru mjög tíðir á miðöldunum;
þá söfnuðust menn saman úr öllum áttum
í borgunum á vissum tímum til þess að
kaupa sjer nauðsynjar sínar fyrir marga
mánuði; nú eru markaðir þessir miklu þýð-
ingarminni en fyrr; járnbrautirnar og frjetta-
þræðirnir gera allar samgöngur svo greiðar,
að menn geta á hve'rri stundu fengið allt,
er þeim dettur í hug, ef þeir hafa eitthvað
fyrir að láta. Markaðirnir hjer í Leipzig og
Nischni-Novgorod á Rússlandi eru hinir
einu, sem nokkurs er um vert, þó þeir sjeu
miklu minni en áður.
A markaðinum hjer í Leipzig er öllu
skipað niður eptir vissri reglu, ög hver vöru-