Ísafold - 30.06.1886, Blaðsíða 1

íeiu*r íl i miJvihdajsmorsna. Teit irjanjsins (55-60 arkal 4kr.: erlendli 5 ki. Borjisl [jrir miðjan júlímánað. ÍSAFOLD. Oppsögr. (skril) imndin vi? áramót, 8 jild nema komin sje lil úlj. fjrir 1. okl. itjreikslnjlola i BamaskólaMsinn.
XIII 27. Reykjavík, miðvikudaginn 30. júnímán. 1886.
105- Innlendar frjettir.
106. Útlendar frjettir.
107. Stjórnarþref íslands og Parliament Englands.
Fiskiveiðarnar i Faxaflóa.
108. Auglýsingar.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2 — 3
Sparisjóður Rvíkur opinn hvern mvd ogld. kl. 4—5
Söfnunarsjóður Rvikur opinn I. mánud. i
hverjum mánuði kl. 4—5
Veðurathuganir í Reykjavík, eptir Dr.J.Jónassen
| Hiti (Cels.) Lþmælir Veðurátt.
júní jánóttujumhád. fm. | em. fm. em.
M. 23. + 4 +10 29,6 29,5 N h b A h d
F. 24. + 4 + 9 29.5 29,5 N h b 0 b
F. 2S. + 2 +10 29,6 29,7 N h b 0 b
L. 26. + 3 + 8 29,7 29.5 N h b 0 b
S. 27. + 3 + 6 29.4 29,6 0 a 0 b
M. 28. + 3 + 8 29,8 29,7 V h b Sa h d
f*. 29. + 6 + II 29,7 29,7 S h d S h d
Framan af vikunni var hægt norðanveður, bjart-
ur en kaldur á hverri nóttu; siðustu dagana hefir
verið logn og i gær gekk hann til S með dimm-
viðri og ákafl. mikilli rigningu aðfaranótt h. 29. í
dag 29. dimmur á sunnan með rigningarskúrum.
Keykjavik 30. júni 1886.
Af kjörfundum. A kjörfundi Bang-
œinga, er haldinn var 8. þ. m., mœttu 108
kjósendur. lYmsum málum var hreift á
fundinum«, er Isafold skrifað, »og skorað á
hin nýju þingmannaefni að láta í ljósi
skoðanir sínar.
1. Um stjórnarskrármálið voru svör
þingmannaefnanna eindregið á þá leið,
að halda fast fram óbreyttu stjórnarskrár-
frumvarpinu frá í fyrra, enda var það sam-
huga álit kjósenda, að kjósa þá eina til
þings, sem vildu fylgja því máli fast fram.
2. Um Fensmarksmálið svöruðu þing-
mannaefnin á þá leið, að því máli ætti að
halda áfram til þrautar.
3. Brúarmálinu sögðust þingmannaefuin
vilja fylgja fastlega fram.
4. Um fátækralöggjöfina færðust þiug-
mannaefnin undan að svara öðruvísi en að
þeir álíti nauðsynlegt, að þingið tæki það
sem fyrst til meðferðar, því það þyrfti
stórra umbóta við.
5. Um skattalögin var einkum tekið
fram, hvort þeir aðhylltust beina eða ó-
beina skatta, og voru andsvör þeirra ein-
dregin með óbeinum tollum.
6. Um lagaskólamálið voru þingm.efn-
in ekki krafin beinna svara, en sú skoðun
kom eindregið fram meðal kjósenda, að
lagaskóli væri þarflegur og þarflegri en
nokkurn tíma prestaskóli, en sökum kostn-
aðarins væri máske áhorfsmál að halda
honum fast fram á meðan illa ljeti í ári,
! því efnahagur manna og árferði krefði sem
stæði að gæta allrar varúðar með álögur á
landssjóð ; því enga skatta mætti auka eða
á leggja, heldur væri þvert á móti, að öll
þörf væri á að minnka þá sem eru«.
Sighvatur Arnason hlaut 104 atkvæði, en
þorv. Björnsson ekki helming atkvæða
við fyrstu kosningu (44), en 63 við aðra.
— Af kjörfundi Árnesinga segir nokkuð
í eptirfarandi svargrein síra Stefáns Step-
hensen á Mosfelh í Grímsnesi :
Herra ritstjóri! í blaði yðar »Isafold«
16. þ. m. stendur grein með yfirskriptinni
•Einkennileg atkvæðisgreiðsla*. J>ar eð jeg
álít, að greinarhöfundurinn beinist að mjer
með ósannsögli og þar af leiðandi röngum
um og illfúsum ályktunum, verð jegaðbiðja
yður að taka eptirfylgjandi leiðrjettingu í
næsta blað, svo almenningur geti fengið að
sjá alla rnálavöxtu.
f>að barst út af sýslunefndarfundi Ar-
nesinga síðastl. vor, að sjera Jens hefði lýst
því yfir í nefndinni, að hann ætlaði að
bjóða sig fram sem þingmann. þegar jeg
heyrði þetta, ljet jeg strax það álit mitt í
ljósi við kunningja mína, án þess þó að
»agitera« neitt fyrir því, að jeg gæfi honum
ekki atkvæði mitt, ef einhver annar nokk-
urn veginn hæfilegur byðist.— Astæður fyrir
þessu man jeg ekki hvort jeg tók fram,
enda varðar engan um þær að svo stöddu.
f>egar að kjörfundi leið, heyrðist enn
fremur, að ýmsir menn austan Hvítár hefðu
huga á Skúla f>orvarðarsyni, og játa jeg,
að mjer líkaði hann ekki heldur; og með
því nú að jeg ekki vissi völ á fleirum, auk
f>orláks Guðmundssonar, sem var sjálf-
sagður, hafði mjer komið í hug að sækja
ekki kjörfund, þó jeg reyndar myndi eptir
málshættinum, »af tvennu illu o. s. frv.«;
jeg hafði líka um þær mundir miklar annir.
En einum degi fyrir kjörfund, eða 7. þ.
m., fjekk jeg brjef frá kunningja mínum,
sem skýrði mjer frá, að nú væri komið
fjórða þingmannsefnið, Björn kandídat
Bjarnarson, og að handa honum væri verið
að smala atkvæðum um Eyrarbakka og
framanverðan Flóa. f>essi kunningi minn
skoraði líka á mig að koma, og fá Grlm-
nesinga til að fjölmenna, til þess með ein-
hverjum ráðum að varna því, að brögð
Bjarnar eða hans manna (líklega helzt
föður hans) næðu fram að ganga.
Nú fannst mjer nauðsyn á að fara sjálf-
ur og fá sem flesta með mjer að auðið
var, því flesta vildi jeg fremur en Björn,
ekki af því að jeg þekkti manninn að neinu
illu (jeg þekkti hann ekkert), en jeg mundi
þessi orð: sjaldan fellur eplið langt frá
eikinni. A fundinn komu því rúmir 20
Grímsnesingar, allir með þeim hug, að
koma sjer þannig saman við aðra hreppa,
að Björn yrði útlokaður, en efi er mjer á
að nokkrum þeirra hafi verið kappsmál,
hvor kosningu hlyti, sjera Jens eða Skúli.
Fylgismönnum Bjarnar hefir að líkindum
ekki litizt á blikuna, því svo fór, að hann
varð ekki í boði. f>eir buðu sig fram hinir,
síra Jens af hvöt hjartans, Skúli fyrir á-
skorun.
f>egar hjer var komið sögu, talaði jeg
fáein orð; fyrst í þá átt, að með f>orláki
þyrfti ekki að mæla, hann mundi óefað
viss; og svo, aðmjerlitist ráðlegt, að láta
síra Jens verða fyrir kosningu. Astæður
fyrir þessu taldi jeg, að Skúli væri þekktur
að því að vera enginn atkvæðamaður, þó
hann mundi góður drengur; síra Jens
mundi hafa áhuga á landsmálum, en væri
óreyndur; væri því rjett að reyna hann,
einkum nú þegar útlit væri fyrir að kjör-
tíminn yrði skemmri en venjulega, en sjálf-
sagt að kasta honum ef hann reyndist
miður vel; en um það dæmdi eða spáði
jeg engu eða mjög litlu.
Eptir þetta hjelt síra Jens sína löngu
tölu; lýsti skoðunum sínum á mörgum
málum; og þá kom það f ljós sem mig sízt
varði, að hann ekki var með hinni endur-
skoðuðu stjórnarskrá,heldur vildi fara góðum
mun lengra, þ. e. fylgdi hjer um bil kenning-
um Dr. Gríms á Bessastöðum.
An þess að dæma um það, hvort nú
er sá hentugi tími að hefja nýja stjórnar-
baráttu, skal jeg játa það, að jeg vildi
þann einn þingmann kjósa, sem fylgdi meiri
hluta alþingis 1885 í stjórnarskrármálinu,
og jeg álít þá eigi síður hættulega, sem
lengra vilja fara, en skemmra. Mjer
blandaðist því eigi hugur um, að falla strax
frá síra Jens, en fann það þó, að jeg hefði
betur aldrei látið mjer detta í hug að
kjósa hann, en það kom af því, að jeg
ekki vissi betur en að hann væri öflugur
stjórnarskrárbreytingarmaður í sömu stefnu
og meiri hluti þings 1885, og hinu öðru,
að enginn annar, er mjer líkaði vel, var í
boði.
Af þessu, sem allir er viðstaddir voru