Ísafold - 10.08.1887, Side 3

147
einn þingmaður, Skúli þorvarðarson, hafði
fengið fararleyfi forseta af þingi í 2 daga,
og þrír aðrir, Ben. Kristjúnsson, Sighv.
Árnason og Jón Ólafsson, tilkynntu forföll.
Yarð því eigi fundarfært þann dag.
Daginn eptir var Skúli kominn aptur,
og þá hafði enginn forföll. Var stjórnar-
skrúin þá aptur fyrst á dagskrá.
Með málinu töluðu Jón Ólafsson, Sighv.
Arnason og Ben. Kristjánsson; en móti
Arnljótur Ólafsson og landshöfðingi.
Fleiri höfðu beðið sjer hljóðs; en þá
stakk Júlíus Havsteen upp á nefnd, og
var sú uppástunga samþykkt með 7 atkv.
gegn 4, að viðhöfðu nafnakalli, eptir ósk
4 þjóðkjörinna þingmanna um að allar at-
kvæðagreiðslur í málinu þar í deildinni
færi fram með nafnakalli.
f>eir sem greiddu atkvæði með nefnd-
arkosningunni, voru, auk hinna konung-
kjörnu, þeir Friðrik Stefánsson og Skúli
þorvarðarson. Móti nefnd: Ben. Kristjáns-
son, Jakob Guðmundsson, Jón Ólafsson
og Sighv. Árnason.
I nefndina voru kosnir: Sighv. Árna-
son með 10 atkv., Jakob Guðmundsson
með 9 atkv., og Arnlj. Ólafsson, Jón A.
Hjaltalín og Jiilíus Havsteen allir með 7
atkv. hver, þ. e. auðsjáanlega öllum hin-
um konungkjörnu atkvæðum og atkv. þeirra
Friðriks og Skúla, er þannig virðast vera
gengnir í fullkomið bandalag við hina
konungkjörnu þingmenn í þessu máli.
Formaður í neíndinni er Júlíus Havsteen
og skrifari Jón A. Hjaltalín.
Búnaðaekennslustofnanie. það frv.
ætlast til, að varið sje, auk allra búnaðar-
skólasjóðanna og búnaðarskólagjaldsins,
20,000 kr. á ári úr landssjóði til að koma
á fót og styrkja búnaðarkennslustofnanir,
er eiga að vera »fyrirmynd í búskap og
jafnframt gjöra unga menn að góðum og
menntuðum bændaefnum, með þvf að inn-
ræta þeim hagfræðislega þekkingu, er
samfara sje verklegri æfingu, regiusemi og
atorku í öllum þeim greinum, er að land-
búnaði lúta«.
Landshöfðingi úthlutar styrknum milli
sýslufjelaganna eptir samanlagðri tölu lausa-
fjárhundraða og jarðarhundraða.
»|>að skal vera komið undir samkomulagi
sýslunefndanna í hinum einstöku sýslufje-
lögum, hve mörg þau vilja vera um það,
að reisa og viðhalda búnaðarkennslustofn-
un; en rjett er, að tvö sýslufjelög að
minnsta kosti gjöri það, náist ekki samkomu-
lag við fleiri«.
Lög feá alÞingi eru enn fremur þessi
frumvörp orðin:
4. Lög um veitingu og sölti áfengra
drykkja.
1. gr. Enginn má selja áfenga drykki
nema kaupmenn, veitingamenu og lyfsalar.
2. gr. Veitingamenn einir, þeir er vín-
söluleyfi hafa, mega selja vínföng eður á-
fenga drykki til neyzlu á staðnum.
3. gr. Enginn kaupmaður má eptirleið-
is selja vínföng eður áfenga drykki í smærra
skammti en hjer segir:
a) vín í flöskum með lakki eður innsigli
fyrir : 3 pela minnst í einu.
h) brennivín, romm, cognac, púnsextract
eður þvílíka drykki (spirituosa): 3 pela
í einu.
c) öl á trje-ílátum: } tunnu; öl á flösk-
um : 5 þriggjapela-flöskur eða 10 hálf-
flöskur (1£ pela fl.).
Lyfsalar mega því að eins í smærri
skömmtum selja, að það sje eptir læknis
forskript.
4. gr. Staupagjafir og önnur ókeypis
vínveiting mega eigi fram fara í sölubúðum
kaupmanna eða í vöru-geymsluhúsum.
5. gr. Nú selur kaupmaður vínföng, og
er þeirra neytt í hans húsum án hans
leyfis, þá verður hann sekur um ólöglega
vínveiting, ef það er á hans vitorði eða
atvik liggja svo til, að hann hafði ástæðu
til að gruna, að þeirra yrði þannig neytt,
nema hann sanni, að hann hafi gjört það,
sem í hans valdi stóð, til að koma í veg
fyrir það.
6. gr. Nú vill maður öðlast leyfi til að
veita áfenga drykki til neyzlu á staðnum
og selja vínföng í smærri skömmtum, en
í 3. gr. er ákveðið, þá skal senda hrepps-
nefndinni í hreppi þeim, er 1 hlut á, skrif-
lega bæn um það, og skal hún bera málið
undir atkvæði hreppsbúa á hreppskilaþingi;
þarf meiri hluta atkvæða hreppsbúa þeirra,
er atkvæðisrjett eiga í sveitarmálum, til að
veita leyfið, og ákveða jafnframt skilyrðin
fýrir því, og auk þess samþykki meiri
hluta hreppsnefndar og sýslunefndar og
staðfesting amtmanns. I kaupstöðum skal
leggja málið fyrir almennan fund atkvæð-
isbærra bæjarmanna, og þarf atkvæði meiri
hluta fundarmanna og meiri hluta bæjar-
stjórnarinnar til að samþykkja leyfisveit-
inguna, enda sje að minnsta kosti j) at-
kvæðisbærra bæjarbúa á fundi, og verður
amtmaður að staðfesta, svo að gilt sje.
Aldrei má slíkt leyfi veita nema því fylgi
skylda til að hýsa ákveðna tölu ferðamanna
og selja ferðamönnum nauðsynlegan beina.
Fyrir leyfið greiðast 50 kr., er að hálfu
renni í sveitarsjóð, að hálfu í sýslusjóð, en
í kaupstöðum að öllu í bæjarsjóð.
Leyfisveitingin og skilyrðin skulu upp
borin til atkvæða í einu lagi. Liggi fleiri
tillögur fyrir en ein, skal þá fyrst upp bera,
er síðast kom fram o. s. frv.
Leyfið nær að eins til 5 ára í senn, og
má amtmaður eptir tillögum hreppsnefnd-
ar (eða í kaupstöðum bæjarstjórnar) taka
leyfið af veitingamanni, ef hann brýtur
reglur þær eða skilyrði, sem honum eru
sett.
7. gr. Nú selur eða veitir veitingamaður
áfengan drykk unglingi innan 16 ára ald-
urs, og varðar það 25—100 kr. sekt í fyrsta
sinni, í öðru sinni 50—200 kr. sekt, en
missi veitingaleyfis, ef sami maður brýtur
optar.
8. gr. Enginn námsmaður á skólum, er
standa undir umsjón landstjórnarinnar,
verður hjer eptir skyldaður til með dómi
eða neinni löglegri þvingun að borga á-
fenga drykki, sem hann kann að fá til
láns, og eiga skuldir, sem upp frá þessu
verða þannig til komnar, engan rjett á sjer
að lögum.
9. gr. Brot gegn 1. gr. laga þessara
varða sektum frá 10 til 100 kr. í fyrsta
sinni, og tvöfaldist lægra takmarkið við
ítrekun hverja (í annað sinn 20—100 kr.,
í þriðja sinn 40—100 kr. o. s. frv.). Hafi
sá sveitaverzlunarleyfi, er brýtur, má svipta
hann verzlunarrjettindum í fyrsta sinn, en
í annað sinn skal þeim, hversu sem á stend-
ur, fyrirgjört.
Brot gegn 2. gr. varða sektum frá 25
til 250 kr. í fyrsta sinn, en síðan 50 til
500 kr. Rjettindi til að verzla með áfenga
drykki rnissir sá jafnan, er brýturí2. sinn,
og má svipta hann þeim í fyrsta sinn, ef
ástæða þykir til, hvort sem hann er kaup-
maður, sveitaverzlunarmaður eða lyfsali.
Sömu hegningu varða brot gegn 3.—5. gr.
10. gr. |>eim manni, er misst hefir verzl-
unarleyfi með áfenga drykki fyrir brot
gegn lögum þessum, má eigi veita aptur
leyfi til verzlunar fyr en 5 ár eru liðin frá
því, er hann missti leyfið, enda hafi hann
eigi orðið brotlegur við lög þessi síðustu
5 ár.
11. gr. Nú hefir maður misst verzlun-
arleyfi sitt og fengið það aptur, og skal þá
fyrsta brot hans þar eptir teljast sem brot
í annað sinn.
12. gr. Sektir gegn lögum þessum renna
að hálfu í sveitarsjóð eða bæjarsjóð, þar
sem brotið var framið, en að hálfu til upp-
ljóstarmanns. Nú verður brotið eigi sann-
að án þess uppljóstarmaður beri vitni, og
fellur þá hans hluti einnig til fátækrasjóðs.
En eigi missir hann rjett sinn til hálfra
sekta, þótt hann beri vitni í málinu, ef
brotið verður fullsannað með öðrum vitn-
um eða gögnum.
13. gr. Mál út af brotum gegn lögum