Ísafold - 26.10.1887, Blaðsíða 1

Kemur út á miðvikudags-
morgna. Verð árgangsins
(6o arka) 4 kr.; erlendis 5 kr.
Borgist fyrirmiðjan júlímán.
ISAFOLD.
Uppsögn (skrifl.) bundín Við
áramót, ógild nema komin sje
til útg. fyrir I.okt. Afgreiðslu-
stofa i ísafoldarprentsmiðju.
XIV 50.
Reykjavík, miðvikudaginn 26. okt.
1887.
197. Innlendar fjettir. Framsýni, hagsýni,
sparsemi.
199. Skálmaldar-bragur. Til gagns og gam-
ans.
200. Auglýsingar.
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. I—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. I—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. n—2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóður Rvíkur opinn I. mánud. í
hverjum mánuði kl. 4—5
Veðurathuganirí Reykjavik, eptir Dr.J. Jónassen
Okt. Hiti (Cels.) Lþmælir Veðurátt.
í nóttu umhád. fm. em. fm. em.
M. 19. + 1 + 3 29,5:30,3 Sv h d Sv h b
F. 20. 2 + 2 30,4 30. 0 b S h d
F. 21. + 5 + 7 29,3| 29,7 S hv d Sv hv d
L. 22. + 1 + 2 29,8 30,1 V hv d A h d
s. 23. +- 3 -L- I 30.4 3°,í> J b 0 b
M. 24. +- 4 + 3 30,5 30+ S hv d S hv d
Þ. 25. + 5 + 9 29,5 29,3 S hv d S hv d
Nokkur ókyrrð hefir verið á veðri þessa vik-
una; í'yrsta daginn var útsynningur (Sv) með
haglhryðjum, bjartur á milli ; daginu eptir logn
og bjart veður, svo hvessti á sunnan með rign-
ingu og að kveldi hvass á útsunnan með brimi
miklu í sjónum; h. 22. var hjer vestan-foráttu-
brim og hvass til hádegis, er hann gerði logn
og gekk til austurs að kveldi, hægur ; daginn
eptir var hjer logn og bjart veður, en hvessti
á norðan til djúpanna, en náði aldrei hingað
heim; 24. var hjer sunnanveður, æði hvass
með kveldinu, og í dag 25. dimmviðri með
rigningu af suðri, hvass mjög með köflum.
Loptþyngdarmælir benti á bezta veður að kveld
h. 23. (30, 6), en, eins og tíðast er hjer, var
lítið að marka þetta, því daginn eptir var
komið fúlviðri, hvass á sunnan. Sjómenn œttu
aö varast aö treysta loptþyngdarmælinum, sem
hengdur er upp á tveim stöðum hjer í bæn-
um.
Reykjavík 26. okt. 1887.
Póstskipið Lanra kom aptur vestan
af Isafirði 21. þ. m.— fekk illt veður—,og
lagði af stað hjeðan til Khafnar 24. þ. m.
að morgni. Farþegar með því voru: frú
Sigríður Magnússon frá Cambridge, Ey-
þór kaupmaður Felixson, Brynjólfur Kúld
stúdent, D. Thomsen verzlunarmaður, frkn
Guðný Borgfjörð, Nielsen verzlunarstjóri
frá Isafirði o. fl.
Skipstrand. Norskt kaupskip, Col-
umbus, 72 smál., skipstj. Hille, sleit upp
á Lambhússundi á Akranesi í vestanroki
22. þ. m. um morguninn, með 180 skpd.
af saltfiski, 70 tnr. af kjöti og fleiri ís-
lenzkar vörur, er allt skemmdist af sjó.
Kjölurinn fór undan skipinu og á að selja
það ásamt vörunum við uppboð brúðlega.
Gufuskipið Bewick fór til Stykkis-
hólms hjeðan 19. þ. m. eins og til stóð.
Með því var kaupmaður Jón Vídalín.
þetta var 3. ferð þess í haust hingað til
lands. Fyrstu ferðina fór það til Húsa-
víkur og Svalbarðseyrar við Eyjafjörð, og
tók 3500 fjár frá pöntunaríjelagi þingeyj-
inga, en 400 frá Eyfirðingafjelaginu. I
annari ferðinni tók það 3600 á Seyðisfirði
frá pöntunarfjelagi Fljótsdalshjeraðs og
fáeina hesta. Búið var að selja fjeð á
Englandi úr báðum ferðunum, og hafði
fengzit fyrir góðum mun meira, að frá-
dregnum kostnaði, heldur en þeir Slimon,
Lauritzen og C. Knudsen gefa fyrir fje
hjer, sem eru 12 kr. að meðaltali norðan-
lands og hjer syðra, en nokkuð meira á
Austfjörðum.
Framsýni, hagsýni, sparsemi.
Svo búið má eigi st.Tnda;
en hvað get jeg sparað ?
þessu og því um líkt mun að líkindum
margur hugsa, þegar hann athugar ástæð-
ur sínar, hinar sívaxandi kaupstaðarskuld-
ir og þar af leiðandi veðsetningar á meiru
eða minna af eignum sínum.
þegar skuldaheimtumennirnir sökkva
ausunni svo djúpt, að láta menn veðsetja
ekki einungis allt sem þeir eiga, heldur og
allt sem þeir eignast munu, þá fer nú að
minnka um frelsið í peningalegu tilliti. það
mun hver finna, sem athugar, hvað slík
veðbönd hafa að þýða. Hjá þeim mun ó-
sjálfrátt hreifa sjer sú spurning:
»Hvað get jeg sparað ?«
þeir sem nú undanfarin ár hafa safnað
svo skuldum yfir höfuð sjer hjá kaup-
mönnum, að langlundargeð þeirra og Ián-
veitingar eru á þrotum við þá menn, sem
eignir hafa átt, hús eða jarðir, þeir hafa
orðið að leita til landsbankans, taka lán
og veðsetja eignir sínar, og með því banka-
láni borga kaupstaðarskuldir. þeir menn
þurfa sannarlega að snúa aptur; þeir þurfa
ekki einungis að hætta að skulda, láta
tekjur og iitgjöld standast á, heldur þurfa
þeir að safna fje. Sá maður t. a. m., sem
tekið hefir 1000 kr. lán úr landsbankan-
um og með þeim borgað kaupstaðarskuld-
ir, hann þarf ekki einungis að afla fyrir
daglegu viðurværi sínu og sinna, heldur
að auki geta borgað af skuld sinni rentur
og afborgun, sem af 1000 kr. er fyrsta ár-
ið 150 kr., en úr því fer minnkandi um
5 kr. á ári.
Annaðhvort verður afli og árferði að
verða miklu betra þau 10 ár, sem í hönd
fara, eða þessir menn verða að hafa meiri
sparnað, ef vel á að fara fyrir þeim, en
mesta þörf myndi, að hvorttveggja yrði.
það er mjög handhægt orð og auðvitað
nauðsynlegt, að menn þurfi að spara; en
þegar á að veita andsvör þeirri spurningu,
hvernig, og hvað eigi að spara, þá fer
að vandast málið, og mjer og mörgum öðr-
um að vefjast tunga um tönn.
Landið er,að mörgum finnst,nokkuð gæða-
snautt. Atvinnuvegirnir eru fáir og stop-
ulir, sem bæði stafar af náttúrunnar völd-
um, og óframsýni íbúanna, bæði af þekk-
ingarleysi og kæruleysi. Allflestir, að und-
anteknum launamönnum, eiga við svo lít-
il sældarkjör að búa, að þar er naumast
mikið af að nema.
Fátt af því, sem almennt er um hönd
haft, virðist vel mega missa sig, að und-
anskildu ýmsu glingri og prjáli, sem ekki
minnstu vitund bæta lífið, heldur þvert á
móti, en hin yngri kynslóð sýnist sækjast
allt of mjög eptir.
Eins og allflestir, sem á þetta minnast,
hvort heldur í ræðum eða ritum, taka
fram, er það kaffið, sera rnikinn þátt á í
kaupstaðarskuldunum, en 3em sjálfsagt er
að mestu óþörf nautn, að minnsta kosti
hjá sveitafólki, því sem mjólk hefir, og
vafalaust gæti flest af sjóplássafólki tölu-
vert minnkað þá brúkun frá því sem ver-
ið hefir. það mun því vera það helzta,
og jafnvel hið eina viðurværi, sem sparað
verður, að undanskildri vínfanganautn, sem
nú er hjá almenningi næsta lítil, sem bet-
ur fer. Enda mun það nú almennt vera
farið að komast inn í meðvitund manna
og að líkindum kemst betur, fyrir hið háa
verð, sem nú er á kaffinu, sem ekki sjest
hvar staðar nemur.
þegar óáranið og skuldakröggurnar eru
dottnar á, er ekki svo hægt að spara öllu
meira en þá er almennt gjört.