Ísafold - 16.03.1889, Blaðsíða 3

87
sem við liggur, nema umboðsmaðurinn á-
byrgist, að það sje borgað. Tveir sannorðir
menn hafa nýlega sagt mjér, að þeir hafi
orðið fyrir þessu.— í Flatey er nú orðið
vörulaust, nema kol, steinolía og vínföng fást
þar enn. Er sagt, að vínföng sjeu engu mið-
ur notuð þar en annarsstaðar.—Fiskiafli mik-
ið farinn að lifna aptur undir Jökli, og þykir
nú horfast heldur vænlega á með vetrarver-
tíðina, ef gæftir yrðu góðar.—Veðrátta hefir
verið hjer góð síðan þíðunni lauk (23. f. m.),
sífelld hægviðri og frostvægt.— A Sandi undir
Jökli er nú barnaskóli, vel sóttur, eptir því,
sem vænta má af mönnum þar. En að öllu
leyti má þakka það Lárusi Skúlasyni, sýslu-
nefndarmanni Neshr. utan Ennis, að skóli
þessi komst á fót«.
Babðasteandaesýslu (sunnanverðri) 2. marz:
»Næstliðinn mánuð hefir veðurátt verið mjög
umhleypingasöm, optast útsynningur með
hörðum norðanköstum og áhlaupum, með
12 til 14 st. frosti; harðasta áhlaupið var
hinn 7., er Isafjarðarpóstur lá úti á þorska-
fjarðarheiði. En þessi uppþot hafa ekki
staðið lengi, opt ekki nema sólarhring; stund-
um hafa komið blotar, sem sumstaðar hafa
grynnt á gaddi, og komið upp jarðsnöp fyrir
skepnur. Nú með marz hefir brugðið til
stillu og blíðviðurs. — Til hafíss hefir nýlega
frjetzt fyrir utan ísafjarðardjúp, og inn á
Súgandafjörð hafði hann rekið. — Enginn
kvartur er enn kominn hjer um heyskort, og
er haldið að flestir bændur hjer um pláss
muni geta gefið, þó hart verði, fram á éin-
mánuð og enda til sumarmála; hafa þó ver-
ið innistöður hjer fyrir allar skepnur frá því
með jólaföstu«.
Steandasýslu (Steingrlmsfirði) 21. febrúar:
»Sumstaðar hjer við Steingrímsfjörð er nú
komin 14 vikna innistaða fyrir allar skepnur.
Óvíða er samt heyskortur farinn að gjöra vart
við sig.—Hafís hefir sjezt við Strandir norð-
austanvert og úti fyrir Djúpi, af Stigahlíð,
og hroði við Austur-Strandirnar norðarlega,
en ekki hefir hann gjört vart við sig hjer á
innflóanum enn; þó þyki veðuráttin benda til
þess, að hann sje á hrakningi hjer nærri og
þá væntanlegur«.
Stbandasýslu (Hrútaf.,) 9. marz: »Hag-
leysur haldast hjer enn. þá komu hjer
dálitlar snapir upp um 22. f. m., því þá var
góð hláka í 2 daga. En það tók þegar fyrir
þessar snapir aptur 23. s. m. því þá gjörði
bleytu-kafald á þíða jörð. Síðan með góu-
komu hafa verið stillur og bezta tíð.—Elestir
munu hafa nægileg hey enn sem komið er,
en haldist þessar hagleysur fram á sumar-
mál eða lengur, er ekki ólíklegt, að enn einu
sinni verði skepnufellir af fóðurskorti.—Borð-
eyrarkaupmenn hafa sett alla matvöru upp
(um 1 kr. hver 100 pd.). Kaffi kostar þar
nú 1 kr. pundið#.
Húnavatnssýslu (Miðfirði) 8. marz: »1 hinni
ágætu hláku 21.—23. f. m. kom mjög
víða upp góð jörð; þó er enn alveg hjargar-
bann víða fyrir vestan Hrútafjörð, en um
Miðfjörð er vfðast næg jörð fyrir hross, um
Vatnsnes fyrir allar skepnur, sömuleiðis um
Víðidal utanverðan og þing. Að ekki urðu
meiri not að hlákunni stafar mikið af því, að
í enda hennar (aðfaranótt sunnudags 24. febr.)
dreif niður lognsnjó mikinn og varð fyrir það
víða óhreint á og svellalög jukust mjög, því
fjarska-vatnselgur var undir. Síðan hafa
haldizt stillur og bezta veður, og hafa færðir
verið svo góðar síðan sem beztar mega verða
að vetrardegi; það þarf um endilanga sýsl-
una aldrei að láta stíga af svelli nema faðm
og faðm í senn«.
Skagafieði (miðjum) 25. febr. »Veðrátla
hefir verið fremur óstöðug; optast útsynn-
ingur, og vanalegast 3—6° B. frost. Hæst
var frost 9.—10. þ. m. 17°. Stundum hefir
þiðnað (4., 12., 17.—18., 21,—23. þ. m.), en
opt orðið til að auka áfreða að eins, nema
liin síðasta hláka var mikil og leysti svell og
snjó algjört, en endaði með nokkurri snjó-
komu 24. þ. m. (í gær). þó mun verða næg
jörð, er frystir. Áður var jarðskarpt einkurn
vestan Vatna, við vesturfjöllin. Umheyskort
eigi talað. — Siglingar eru hjer engar. Af
»Lady Bertha* hefi eg frjett þetta : Hún var
alveg óbrotin. O. Wathne hafði hana fyrst
aptan í, en er kom hjá þórðarhöfða, fór skrúf-
an að ganga, og hún að ganga með sínum
eigin krapti. þannig komu skipin á Siglufjörð.
Meðan þau voru þar, kom suð-vestan hvess-
ingur, og rak þá L. Bertha þar upp, og:
missti akkerið, er eigi fannst aptur, en Wathne
lagði til hennar annað akkeri af Vaagen, og
náði henni út aptur. Litlu seinna lét O.
Wathne bróður sinn fara með L. Bertha, og
skyldi hann fara með hana beint austur á
Seyðisfjörð, en sjálfur sigldi hann á Vaagen
til Eyjafjarðar. Fóru skipin jafnt af Siglu-
firði og skildu fyrir Eyjafirðinum; hélt þá
Lady Bertha beina leið austur, en Vaagen inn
á Eyjafjörð; veður var allhvasst norðan og
mikill sjór. Lagðist Vaagen við Hjalteyri um
kvöldið; en daginn eptir kom Lady Bertha
á hliðinni inn Eyjafjörð, komst inn að Akur-
eyri og lagðist þar ; hafði hvin komizt austur
að Sléttu; þar hafði komið mikill ósjór á
hlið henni, og kastað öllu, sem lauslegt var
í henni, í aðra hliðina, og lagt hana þar með
á hliðina, og gat hún eigi rjett sig aptur við,
en var nær farin ; sneri hún þá undan til
Eyjafjarðar, og með því vindstaðan og bylgju-
gangurinn var þá fremur á eptir. Afsagði
skipstjóri þá að fara aptur, nema Vaagen
væri samferða. Heyrt hefi jeg, að bæði skip-
in hafi síðan lagt út af Eyjafirði 16. þ. m.—
Skemmtanir, sjónleikir, voru haldnar á Sauð-
árkrók í húsum kaupm. Popps í næstl. viku,
19.—23. þ. m., og var vel sótt, þrátt fyrir
þau óþægindi, sem á því eru fyrir gesti að
vera á Sauðárkrók, í svo litlum bæ, margir
saman með hesta um hávetur. Sjónleikirnir
voru: »Skuggasveinn», leikinn 2 kvöld, og
»Læknir gegn vilja sínum», hið þriðja, og
Store Bededagsaften, leikið á dönsku(!) í 3
kvöld. Furðu-góð voru tjöldin, máluð víst
flest af Árna lækni Jóussyni, og furðu vei
var leikið af sumum, t. d. Sigvalda Blöndal
(Skuggasveinn), Jónasi Jónssyni (Galdra-Hjeð-
inn), Finni gullsmið Jónssyni (Grasa-Gudda)
o. fl. Skemmtunin þótti mjög góð. Ágóðinn
á að ganga til kirkjubyqgingar á Sauðárkrók,
sem hlutaðeigendur óska að geta fengið sem
fyrst fyrir Fagraness- og Sjávarborgarsóknir.
Sóknarfólkið í báðum sóknum vill þetta, og
hjeraðsfundur samþykkti það að sínu leyti
næstl. sumar, en eigandi Sjávarborgar vill að
eins sleppa því einu, að kirkja sje á Sjávar-
borg, auk ornamenta- og instrumenta kirkj-
unnar, en ekki húsinu sjálfu, ekki eign kirkj-
unnar o. s. frv. Sauðárkrókur stækkar árlega.
Mónakó.
keypti sjer dálítinn lóðarblett 300 faðma fyr-
ir utan landamæri furstans síns, sem var,
kom sjer upp góðum kartöplugarði, og lifði á-
nægjusömu lífi. En hann mátti alþrei heyra
minnzt á fursta, svo að hann ljeti ekki í ljósi
fyrirlitningu sína fyrir þeim.
Stjórnin í Mónakó vildi ekki eiga á hættu
að verða optar fyrir slíkri skapraun og útlát-
um, og gjörði samning við frönsku stjórnina
að hirða glæpamenn úr Mónakó fyrir hæfiiega
þóknun, og sjá þeim farborða.
En í skjalasafni ríkisins i Mónakó ergeymd-
ur samningurinn við afbrotamanninn, og ept-
irlaunin bregðast honum ekki, meðan hann
heldur það sem upp var sett, að halda sig
utan endimarka ríkisins.
þessi saga um bandingja furstans í Móna-
kó er dálítið keimlík gamansögu, er íslenzkur
stúdent í Khöfn fyrir 30—40 árum laug í
Dani, og margir landar kannast við. Honum
þótti þeir, sem hann átti tal við, svo for-
kostulega fáfróðir um ísland og alla þess hagi,
að hann gat ekki setið á sjer að sneypa þá
með því að ljúga þá fulla af eintómri vit-
leysu.
það barst í tal meðal annars, hvernig far-
ið væri hjer á landi með dæmda ólífismenn,
þar sem hjer væri ekki til neinn hausastýfir.
«þeim er fenginn hæfilegur farareyrir til ann-
ara lauda og látnir sigla», segir stúdentinn. —
«Hver sjer þá um aftökuna?# — «það gjöra
þeir sjálfir. Farareyrinn er hafður svo rífleg-
ur, að þeir geta borgað fyrir aftökuna líka.»
«Já, en hvaða trygging er þá fyrir því, aðþeir
svíkist ekki um að láta taka sig af lífi?* —
«þeir eru nú svo vandaðir menn í öllu, ís-
lendingar, jafnvel sakamenn, hvað þá heldur
aðrir, að þess er ekki nokkurt dæmi, að úr
þessu hafi orðið neinir prettir*.
Áheyrendum fannst mikið til um slíkaráð-
vendni, sem von var.
Veturvist i Noregi fyrir
60 árum.
það er danskur maður, C. N. Smith pró-
fastur, sem segir þannig frá :
þegar jeg var drengur, kring um 1830, áð-
ur en jeg fór að stunda skólanám, var jeg
nokkra vetur lyfsalasveinn í kaupstaðnum
Hólmströnd við Víkina. Lyfsalinn rak jafn-
framt talsverða verzlun við sveitamenn, eink-
um að vetrinum ; áttu sumir viðskiptamenn
okkar að sækja 3—4 þingmannaleiðir í kaup-
staðinn. Var sú verzlun allfjörug, þegar góð
var sleðafærð, og var stundum komið bezta
hjarn í októbermánuði.
í>á komu sveitamenn með viðarflutning sinn.
þeir höfðu opt verið á ferð alla nóttina, í
tunglskini og hjarni. þeir höfðu hnýtt löngu
reipi aptan í sleðann; það hlykkjaðist og lið-
aðist á eptir langa leið í snjónum. Var það
gert til að fæla úlfa. Úlfar eru mjög tor-