Ísafold - 12.06.1889, Page 1

K.emur út á nnðvikudögum og
laugardögum. Verð árgangsins
(I04arka) 4 kr.; erlendis 5 kr.
Borgist fyrir miðjan júlímánuð.
ISAFOLD.
Uppsögn (skrifleg) bundin við
áramót, ógild nema komin sje
til útgefanda fyrir I.okt. Af-
greiðslust. í Austurstrœti 8.
XVI 47.
Reykjavik, miðvikudaginn 12. júni.
1889.
Marstrands lageröl
sem öðlazt hefur 4 meðalíur á ýmsum sýn-
ingum víðsvegar í heiminum
aftappar
Helgi Jónsson
(Aðalstræti 3, Rvík)
með hinum fullkomnustu aftöppunarvjelum
sem til eru á íslandi, og selur það fyrir
1 kr. 50 a. 10 hálf-flöskur.
'iMcirstrands ölgerðarhús höfðu látið á sýn-
inguna fjölda af maltdrykkjum, ekki minna en
18 ýmislegar tegundir, þar á meðal 5 teg-
Undir af hvítöli.
Marstrands lageröl var eflaust hið bezta
danska öl, næst öli frá gl. Carlsberg. f>að
var svo líkt hinu sanna og ómeingaða bay-
■erska öli, sem unnt er, var mjög svo undir-
stöðugott og tært og froðan á þvi var var-
anlegri og samfeldari en á nokkru öðru öli».
(Ur »Svenska Bryggareföreningens Nya
Mánedsblad«, August 1888, bls. 249).
Útlendar frjettir.
Khöín, 30. maí 1889.
Veðurfar. Sjaldgæf sumarblíða lengi
staðið. á Norðurlöndum sem syðra i álfuvorri.
I fyrra hluta mánaðarins brast sá óðastorm-
ur á í austurbyggðum Bandaríkjanna (í Norð-
uramer.), sem fádæmum gegndi og olli stór-
sköðum og víða miklu manntjóni. Aukþess,
sem sagt er af skipsköðum og húsáhruni,
er þess getið, að heilar þyrpingar t. d. þeirra
manna, sem voru á leið yfir brýr, þeystust í
lopt upp, en þar bana eða lemstra að bíða,
■er niður kom.
Danmörk. Konungur vor og drotting
lögðu af stað til titlanda 13. þ. m. Konung-
ur fór til baðvistar í Wiesbaden—en þau
hafa um leið heimsótt dóttur sína í Gmunden
í Austurríki, og þar gistir drottningin enn.
þann 9. þ. m. var minnzt hátíðlega, sem
að venju, orustunnar við Helgoland, en því
fylgdí nú, að sá minnisvarði var afhjúpaður,
sem Suenson admíráli, foringja dönsku skip-
anna, er reistur í Nýbúðum (sæliðshverfi
Hafnar).
Hjeðan annars engra nýjunga að geta nema
komu l'riðþjófg Nansens og fylgdarmanna
hans frá Grsenlandi. Var þeim hjer með
stórvirktum tekið og til fagnaðarins óspart
Varið af fjelögum og einstökum mönnum.
Vart borið minna í en hæfði, þar sem Ijóðin,
ræðurnar og blöðin tóku til afrekanna, en það
kom líka á móti af Nansens hálfu, sem hlaut
að láta afarvel í eyrum hjerlendra manna,
er hann sagði, að Grænlendingar væru allra
Þjóða sælastir, svo furðu vel vaeri með þá
farið.
Dáins er að geta Hilmars Stephensens (11.
m-)> deildarstjóra hinnar ísl. stjórnardeild-
ar. Hann var íslenzkur í föðurætt, líkur
jnörgum frænda sinna, lipur maður og mesta
valmenni.
Svíar og Norðmenn. Nýnæmi frá
hvorugum að segja. Pyrir þinglok Svía voru
þau nýmæli samþykkt, sem færa heldur var-
úðarbönd að ræðum og fundum, en með miklu
linara móti en stjórnin gerði ráð fyrir í frum-
varpi sínu, en það var sjer í lagi stílað gegn
málfrekju sósíalista eða æsingum. Hörð við-
ureign á þinginu, og »múlbandslögin« kölluðu
frelsisblöð Svía frumvarpið meðan á henni
stóð.—A afmælishátíð ríkislaganna (17. maí)
Ijetu vinstri menn Norðmanna víðast mest á
sjer bert,, og strengdu þess heit, að berjast
til sigurs fyrir fullum og óbundnum kosning-
arrjetti.
England. Líkast rekur nú að lyktum
í Parnellsmálinu, en það af vitnaleiðslunni
eða prófunum að segja, að framhurður írskra
klerka og annara manna frá írlandi hefir
gert málið sókn líkara en vörn af þess lands
hálfu gegn stóreignamönnum Englendinga.
Fyrir skömmu mælti Salisbury lávarður
í lávarðadeildinni svo fram með hinum kynja-
mikla viðauka flotans, að snöggan ófrið þyrfti
Evrópa vart að óttast, en við styrjöld yrði
allir að búast, og hjer væri fyrir Englandi í
síðustu forvöð komið.
í>ýzkaland. Nýmæli fram gengin á al-
ríkisþinginu um ábyrgð viðurlífis fyrir aldrað
fólk og uppgjafa, en allt með erfiðleikum, þar
til Bismarck hertygjaðist og hjó á tvær
hendur (til sósíalista og «framfaravina»).
Úr öðrum og meiri vanda hefir Bismarck
og keisarinn átt um tíma að ráða, og það
eru svo stórkostleg verkaföll, að slík liafa
aldrei orðið fyr á þýzkalandi. f>að var í
Vestfalen sjer í lagi, að verkmenn gengu frá
vinnu í kolanámunum, er tilhliðrunar var
synjað um kaupbæti og styttingu vinnutíma.
Sagt er, að þar og í Slesíu væri það á ann-
að hundrað þúsunda, sem atvinnuna hefði
upp gefið. Prá vesturhjeruðunum sóttu þrír
til nefndir menn á fund keisarans. Hann
kvað sjer alla þegna sína kæra, og öllum
vilja fyrir sanni sjá, en bað þá um fram allt
samkomulags að leita við námaeigendurna og
hliðra til að sínu leyti. Ef til annars drægi,
bað hann þá muna, að vald hans væri mikið
og orkaði miklu. Áminningarorðum mælti
hann líka við nefnd riámaeigendanna, en með
íljettara móti. Hvorutveggja hjetu góðu, og
nú var svo milli gengið, að á samningsgreinir
var fallizt og vinnan víðast aptur upp tekin.
Svo hljóp aptur á ný snurða fyrir skömmu,
er verkafólkið kallaði hina rjúfa einkamálin.
Nýr og hávær fundur haldinn af forgöngu-
mönnum verkafallsins, en eptir hann voru þeir
allir inn settir og skjöl þeirra tekin til rann-
sókna. Aður eða fyrir samkomulagið hafði
slegið í róstur á sumum stöðum, vopn og
grjót á lopti, og menn haft meiðsl og bana
af — á einum stað af vangæzlu einnar varð-
liðssveitarinnar —, en nú sem stendur þykir
vant að vita, að hverju rekur. Forustumenn
verkfallsins hafa tekið þvert fyrir, að þeir
hefði nokkur mök við sósíalista eða þeira for-
ingja, en þá við harðari atgöngu búið af
stjórnarinnar hálfu, ef annað kemst upp.
Onnur höfuðtíðindin eru heimsókn XJmber-
tós Ítalínkonungs í Berlín 21. þ. m. og sá
viðhafnarfögnuður, sem henni fylgdi. Til
viðbúnaðarins var varið 150 þús. ríkismarka
af borgarinnar hálfu. 1 fylgd konungs var
krónprinsinn (Viktor Emanúel) og Crispi,
forseti stjórnarinnar. I einni höfuðveizlunni
mæltu þeir keisari og konungur hvor fyrir
minni annars, landanna og hers þeirra, hvor
á sínu málí. Báðir töluðu mjúkt og snjallt
um sitt vináttusamband og urn bandalag
beggja ríkjanna á verði friðarins. Flest blöð-
in — og þá ekki sízt hin frönsku og rúss-
nesku — segja, að ný einkamál sje bundin,
sem að sambandi og samverknaði lúta, þegar
á þarf að halda.
þess að geta af viðureign með sveitum
þjóðverja í Afríku og Arabaliði, að Wiss-
inann rak 8. þ. m. 600 Araba úr herbúða-
og vígisstöð, og fjellu þar af þeim 80, en
fleiri urðu óvígir. Um frest nú talað á vest-
ursókn frá Zanzibar til Emin pasja.
Frakkland. Sunnudagurinn 5. maí var
minningardagur byitingarinnar miklu eða
upphafs hennar fyrir 100 árum. Hátíðin
haldin í Versailles, og þangað ók ríkisforset-
inn, Carnot, í skrautvagni með höfðinglegri
riddarafylgd. þar komu ráðherrar hans,
þingforsetar, embættisskörungar höfuðborgar-
innar og landsins, nefndir frá borgum og hjer-
uðum og margt annað stórmenni. Viðhöfnin
alstaðar hin stórkostlegasta, og borgarlj'ður-
inn þann dag mjög á fagnaðarferlum. I
stórsal Versalahallar festi Carnot upp minn-
ingarspjald og hjelt þar snjalla ræðu. Höf-
uðefnið var —sem í þeim, er forsetar þing-
deildanna síðar hjeldu— hvað Frakkland, og
ásamt því öll Evrópa, ætti skörungum bylt-
ingarinnar að þakka, og að því væri nú ein-
ráðið, að tigna þar sinn yfirdrottinn, í stað
einveldisherra, sem lög þjóðarinnar væru.
Auk veizlu fylgdi hátíðinni hersýning, skot-
eldar að kveldi og fl.
Mánudaginn á eptir var ekki minna utn
fögnuð og dýrðir, sem nærri má geta. þá
var höfuðporti sýningarsvæðisins upp lokið og
meira en 20 öðrum. Hingað sóttu þann dag
meir en 250 þúsundir manna. Svæðið reynd-
ist fullstórt, þó fleiri hefðu kornið, en þurð var
þar á matar föngum og drykkjar,—um borðrými
og stóla ekki að tala. Hátíðarræðurnar
hjeldu þeir Tirard, stjórnarforsetinn, og Car-
not ríkisforseti. Tirard bauð alla þar vel-
komna og flutti þakkir fram af Frakklands
hálfu til allra útlendra þjóða og stjórnenda,
sem hefðu með hluttekning sinni og framlög-
um stutt sýninguna. Carnot talaði snjallt í
vígsluræðu sinni um þýðingu sýningarinnar
bróðerni þjóðanna til eflingar og samlagi
þeirra í allri nytsamlegri kappkostun, þrifn-
aði og framförum. Hátíðin sjálf og öll henn-
ar ljómadýrð um kveldið var svo stórfengileg,
að aldraðir Parísarbúar kváðust aldrei fyrr
hafa sjeð nein dæmi til.
Ollum lýsingum ber saman um, að hjer
sje veraldarsýning i orðsins fyllstu merkingu,
og að hún taki yfir þær allar, sem á undan
hafa verið. Iðnaður, smíði, listir, atvinnu-
vegir, lifnaðarhættir og búnaður og svo frv.(
—allt þetta svo sýnt, að allir, sem hjer koma,