Ísafold - 05.10.1889, Blaðsíða 3

319
heim til sín, og standa að eins hús sumra
þeirra eptir.
Síld kvað nú standa í háu verði er-
lendis.
Verð á fiski varð á Seyðisfirði: málsfiskur
(pundið) 13 aura, smáfiskur L2£, ýsa 9 a.
Frá sjónarmiði bænda verðið gott, og er all-
líklegt, að skuldir sjávarbænda minnki þetta
ár. Salt 4 kr. Ull varð 70 aura. Onnur
vara í svipuðu verði sem á öðrum kauptún-
um. Kol hjá lausakaupmanni einum 1 eyrir
pundi\ hjá fastakaupmönnum 1|.
Fjarðará í Seyðisfirði hefir verið brúuð í
sumar rjett innan við verzlunarstaðinn
á Öldunni. Brúin stendur á stólpum, rekn-
um niður í árfarveginn, og er um 50 álnir á
lengd. Wathne hefir látið smíða hana. Kostn-
aðurinn mun verða goldinn með tillögum ein-
stakra mann, með hreppavegagjaldi Seyðis-
fjarðar og ef til vill með tillagi úr sýslusjóði.
Brúin reyndar nauðsynleg, einkum fyrir þá
er í grennd búa. En kunnugir menn spá
illa fyrir, að hún standi, sökum ísreks í ánni
á vorum í leysingum.
Leiðarvísir ísafoldar.
252. Br rjett aö reikna fasteignar- og lausa-
fjártíur.d til prests eða kirkju eptir sömu verð-
lagsskrá, o: þeirri, sem gildir í fardögum á gjald-
daga iasteiguartiundarinuar?
Sv.: Nei. Verðlagsskrár-áramót eru í miðjum
maímán., en eindagi á lausafjártíund er sumar-
dagurinn fyrsti (tíundarl. 12. júlí 1878, 14. gr.),
þ. e. 3—4 vikum áður, en á fasteignartíund er eindagi
„fimmti dagur viku, |)á er 4 vikur eru af sumri“
(Kristnir. Árna biskups, XVI. kap.), þ. e. eptir
miðjan mai. (rildir því sín verðlagsskráin á hvor-
um gjalddaganum.
253. Er sá kaupmaður ekki búinn að tapa rjetti
sínum á þeirri skuld, sem hann ekki hefir gefið
reikning fyrir í íjögur ár?
8v.: Nei.
254. Á prívatmaður, hvort heldur embættismað-
ur eða bóndi, sem fær rauðvín, porter, whisky
eða þess háttar hjá Flönsum (frakkneskum fiski-
mönnum) eða fyrir kunningsskap pantað hjá ein-
hverjum skipstjóra, að borga toll af þessum vör-
um ?
Sv.: Já.
255. Ef svo er, að tollur eigi að borgast, hvar
geta menn þá sjeð eða fengið vissu fyrir, að þessi
tollur sje borgaður?
Sv : Óyggjandi vissu fyrir þvi er ekki hægt að
fá. Bn fyrirmæli tilsk. 26. febr. 1872 um skýrslu-
skyldu skipstjóra og viðtakanda, og þungar sektir
fyrir undandrátt, veita mikið aðhald og sæmilega
tryggingu í þvi efni.
256. Er ekki þeim manni leyfilegt að byrja bú-
skap (tómthúsmennsku), sem hefir keypt sjer bæ eða
hús, án þess að fá leyfi hreppsneíndar eða bæjar-
stjórnar?
Sv: Nei. Hann verður að sækja um leyfi eins
fyrir þvi.
257. Er ekki hreppsnefnd skyld að hlutast til
um, að heimiiislaus umrenningur sje tekinn og
komið fyrir á hrepps kostnað, þar til tekið hefir
verið lifshlaup hans, og hann síðan fluttur látækra
flutningi á sinn framfærsluhrepp, þó það sje full-
tíða maður, ef hann hagar sjer þannig jafnvel í
fleiri mánuði í sama hreppi, og á stundum liggur
úti sem refur, samt með breunivín, og vill ekki
fara góðfúslega á burt?
Sv: Jú.
257. Er skólahús eða önnur þvilík stofnuu eign
sveitarsjóðs, sem reist er af frjálsum samskotum
hreppsbúa og gjöfum ýmissa veglyndra manna?
Sv.: Nei, ekki ef stofnunin hefir aldrei verið
afhent sveitinni til eignar.
258. Á ekki hreppsnefndaroddviti að sæta á-
byrgð fvrir, ef hann vanrækir að gjöra reikniug
yfir tekjur og útgjöld hreppsins í lögákveðinn
tima?
Sv.: Jú.
AUGLYSINGAR
i samleldu máli með smáletri kosta 1 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
X kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út í hönd.
Samkvœmt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. jan. 1861 innnkallast hjer með allir
þeir, sem telja til skiddar í ddnar-fjelagsbíiinu
epiir ekkju Steinunni Jonsdóttur, sem'Ljezt að
Hellishnlum í Fljótshlíð 27. júlí 1888, og áð-
ur látinn mann hennar Tómas Guðmundsson
frá Klöpp í Hafnahreppi, til innan sex mán-
aða frá 3. birtingu þessarar innköllunar, að
lýsa kröfum sínum og sanna þær fyrir skipta-
ráðanda hjer í sýslu.
Rangá)-þings skrifstofu, Velli ‘6. september 1889.
H. E. Johnsson.
Nýr magazínofn fæst til kaups. Menn
snúi sjer til póstmeistara O. Fiusen.
Proclama
Eptir lögum 12. aprú 1878 og 0. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á þá, sem til skulda
telja í dánarbúi Björns Eyjólfssonar, sem
andaðist á Hvaleyri hinn 23. marzm. þ. á.,
að tilkynna skuldir sínar og sanna þcer fyrir
undirrituðum skiptaráðanda innan 6 mánaða
frá síðustu birtingu auglýsingar þessarar.
Skrifst. Kjósar- og (lullbringusýslu 28. sept. 1889.
Franz Siemsen.
Proclama.
Eptir lögum 12. apnl 1878 og 0. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á þá, sem til skulda
telja í sameiqnarbíd þeirra dáinna hjóna Jóns
Pjeturssonar, sem andaðist í Höskuldarkoti
hinn 15. júlí, og Olafar Erlendsdóttur, er and-
aðist sama staðar hinn 12. f. m., að tilkynna
skuldir sínar og sanna þcer fyrir undirrituð-
um skiptaráðanda innan 6 mánaða frá síðustu
birtingu þessarar auglýsingar.
Skrifst. Kjósar- og (lullbringusýslu 28. sept. 1889.
Franz Siemsen.
Proclama.
Eptir Vógum 12. apríl 1878 og 0. br. 4. jan.
1861 er hjer með skorað á alla þá, sem til
skulda telja í dánar- og fjelagsbúi Helgu sál.
Einarsdóttur, er andaðist hinn 12. apríl þ. á.,
og eptirlifandi manns hennar Guðmundar
Hannessonar að Isólfsskála í Grindavíkur-
hreppi, að fram koma með skuldakröfur sinar
og sanna þœr fyrir undirrituðum skiptaráð-
anda innan 6 mánaða frá síðustu birtingu
auglýsingar þessarar.
Skrifst. Kjósar- og Gullbringusýslu 28. sept. 1889
Franz Siemsen.
Uppboðsauglýsing.
Föstudaginn himi 11. n. m. kl. 10 f. h.
verður opinbert uppboð haldið að Skemmunni
í Grindavík og þar seldar eptirlátnar eigur
Einars sál. Jónssonar, sem þar andaðist hinn
31. maí þ. á., þar á meðal xbúðarhús, um 14
sauðkindur, 4 hryssur, tryppi og annað fleira.
Söluskilmálar verða birtir á uppboðsstaðnum.
Skrifst. Kjósar- og tíullbringusýslu 28. sept. 1889.
Franz Siemsen-
Samkvæmt reglum um »Gjöf Jons Sigurðs-
sonar«, staðfestum af konungi 27. apr. 1882
Maríustíqurinn
»Já«, mælti María, »það er satt; nú man
jeg eptir þjer. Við ljekum okkur opt saman
meðan formóður bróðir minn lifði; en þú
þekkir mig víst ekki aptur; jeg var þá svo
lítil».
«Ef jeg get rjett til», mælti Eysteinn, «þá
heitir þú María og ert dóttir Álfs á Fossi.
Jeg man vel eptir stúlkunni litlu, sem grjet
svo mikið, þegar hann bróðir hennar kastaði
skónum af fætinum á henni niður í kletta-
skoru».
«Jú, og þá fórstu og náðir honum aptur
fyrir mig», sagði María.
þannig rifjaðist kunningsskapur þeirra upp,
og Eysteinn sagði henni nú, að hann hefði
farið fyrir 10 árum með móðurbróður sínum,
er átti heima nálægt Kristjaníu, heim til hans.
J>ar hefði hann komizt í kynni við mikils
háttar mann auðugan. Kvaðst hann hafa
gengið í þjónustu hans og farið með honum
til Danmerkur, og hefði hann nú ekki getað
stillt sig um, að fara og sjá aptur sveit sína,
og hefði því sagt sig úr þjónustu hans, þótt
hann hefði átt góðra kosta von, ef hann
hefði verið kyr. þau minntust nú ú margt,
er við hafði bori á æskuárunum, og hjöluðu
saman lengi dags.
Að skilnaði varð María að heita Eysteini,
að koma aptur, til þess að þau gætu skrafað
betur saman.
Upp frá þessum degi byrjaði nýtt líf fyrir
Maríu. Eins og áður var það mesta yndi
hennar að ganga niður að fossinum; en nú
nægði henni eigi lengur að ganga fram á
fossbrúnina, og nú sat hún eigi lengur ein-
sömul og þegjandi og starði niður í hina
freyðandi iðu; maður, sem tók þátt í tilfinn-
ingum hennar, gladdist með henni, sá sami,
sem hún hafði kynnzt við á hinum fyrstu og
farsælustu árum hennar, sat nú við hlið
henni. þessar ferðir urðu henni líka skemti-
legri af því, að Eysteinn, sem hafði farið svo
víða, var frábærlega vel að sjer, eptir því
sem gera var af mönnum í hans stjett; gat
hann sagt henni mjög vel og greinilega frá
háttsemi annara þjóða, og gaf henni með því
nýtt umhugsunarefni. þegar hún kom heim
frá viðræðum þessum, dreymdi hana bæði
vakandi og sofandi um Eystein og sögur þær,
sem hanu sagði henni.
Fór nii svo fram um hríð, að þau fundust á
hverjum degi; var henni það eigi að eins til
skemmtunar, heldur og til mikilla nota, því
að Eysteinn notaði tímann til að kenna henni
ýmsan fróðleik, sem hún hefði annars eigi
fengið færi á að læra.
Einn dag um miðsumarsskeið kom Álfur
bóndi snemma morguns inn til dóttur sinnar
og var kominn í sparifötin. Sagði hann mjög
glaðlega við hana, að hún skyldi búa sig sem
bezt hún gæti um daginn. Hún gerði sem
hann bauð; en þegar á daginn leið, þeysti
ungur maður og annar eldri á eptir honum
heim í hlaðið með miklum ys og hávaða, og
stukku af baki.
Álfur bóndi stóð í dyrum úti, fagnaði vel
gestunum og leiddi þá til stofu. þar hafði
hann skipað Maríu að hafa öl á reiðum hönd-
um og allan hinn bezta beina. það var auð-
sjeð á klæðaburði gestanna, að þeir voru
menn stórauðugir, og enn betur mátti sjá það
af háttsemi þeirra. þeir töluðu ekki um ann-
að en jarðir sínar og peninga, og var auð