Ísafold - 14.12.1889, Side 3

399
rjettir byrja sem fyrst, en fyrir rjettir á sum-
um stöðum. Vanalega munu rjettir standa
yfir 5 daga í hjeraði hverju. f>essa hlið máls-
ins ætla jeg ekki óþarft að skoða, sem jeg
nú hefi sniiið upp. Ejettirnar hjer á suður-
landi standa ekki í neinu sambandi við sum-
arauka, því ef svo væri, að þær væru færðar
eptir honum, þá ættu þær að byrja það árið,
sem hann er, í 23. viku sumars, þar sem þær
aunars byrja í 22. viku. Arið 1888 byrjuðu
rjettir á suðurlandi 17. sept., af því að það
var sumaraukaár, en í ár byrjuðu þær 23.
sept., af því að það var fyrsta ár eptir sum-
arauka. Annars er það vitaskuld, að þær eins
og annað, sem miðað er við vikudaga, hlaupa
til um viku.
Jeg get ekki sjeð, að manni, sem er eins
þrautkunnugur og vanur þessari verzlun, sem
Coghill um laud víða, geti staðið mikið á
því að fá rjettardagana setta vissa mán-
aðardaga; bara hafi hann almanakið íslenzka,
getur hann ákveðið markaðardagana strax á
vorin, og eptir því hagað ferðaáætluu gufu-
skipanna, sem fjeð eiga að flytja.
Auúvitað er það rjett, að fjárkaup og fjár-
flutningarnir eiga að framkvæmast svo snemma
að haustinu, sem aðrar kringumstæður leyfa.
En hjer dugar ekki eingönga að horfa á mark-
aðina ; það verður jafnhliða að hafa fyrir aug-
um, hvað hollast er fyrir búnaðinn og afnotin
af honum í landinu sjálfu.
|>að, að dýrara sje að leigja gufuskip til
einnar ferðar en til fleiri, er auðvitað rjett;
en jeg ætla, að vöktun og rýrnun á hverri
kind hafi numið meir en 2 kr. á því fje, sem
fór með tveimur síðustu ferðunum hjer frá
Reykjavík, auk þess að þetta getur verið og
orðið hættulegra fyrir álit þess íslenzka sauð-
fjár á rnarkaði erlendis, en þó að hver kind
væri borguð 1—2 kr. minna á hjerlendum
mörkuðum. Annars eruðþjer, herra ritstjóri,
mjer samdóma um það, að skaðinn, hjnn
peningalegi, af vöktun fjárins hjer eða öðru
ólagi á þessari verzlun, lendi á landsmönn-
um.
þ>að er auðvitað eins nauðsynlegt hjer ept-
ir eins og verið hefir, að afrjettarlöndin sjeu
leituð samhliða, og einkum þau víðlendustu
sem liggja á milli landsfjórðuuga. Vilji nú
norðan-menn færa rjettirnar, en sunnan-menn
ekki, þá er líklegt, að finna megi ráð til
þess, auðvitað ekki kostnaðarlaust, að sunn-
an-mönnum verði þetta ekki að fjártjóni
eins miklu, og ef til vill rjettafærslan.
(Niðurl).
p. t. Reykjavík 10. desbr. 1889.
þorlákur Guðmundsson.
Ý m i s I e g t.
SJÓÐf>URRÐ. þjófiiaðnr ur sjálfs sin hendi af
hálfu bankagjaldkera og þess háttar sýslunar-
manna er ískvggilega t ðurorðinn í Danmörku hin
síðari áriu. Meöal annars vildi H. Clausen hæjar-
fógeti í Thisted, fyrrum sýslumauni í Gullbringu-
og Kjósarsýslu, það óhapp til í haust, að fullmekt-
ugur hans, er Skibsted heitir,varð upjivís að því, að
nafa stolið rúmura 30 000 kr. úr sjóðum, er hann
hafði undis hendi á ábyrgð bæjarfógetans. Mán-
uði áður hafði sjóðskoðunarerindreki dómsmála-
ráðherrans (Nellemanns) gjört rannsókn hjá Skib-
sted, en ekkert fundið athugavert; hann hefir haft
aðfengna peninga í sjóðnum til sýnis þann eina
dag. — Um sama leyti varð gjaldkeri við banka
í Hróarskeldu uppvis að því, aö hafastolið úr bank-
anum 230,000 kr.
en svarar nytinni úr beztu kunni (Búbót) fyrrS'
hálfa máuuðinn eða sem svarar 3/,o af nytinni úr
öllum kúnum þann timann.
FARGJALD TIL AMERÍKU er óvenju lágt.
í vetur: frá Englandi og þýzkalandi (Hamborg)
ekki nema 60 kr„ að fæði meðtöldu, frá K.höfn,
75 kr., í stað 105 kr. og C_’0 kr. áður. Undanfarim
ár hafa ensk, þýzk og dönsk fólksflutninga-gufu-
skipafjelög haft samtök sin á milli um, að hafa
fargjaldið ekki minna eu þetta, 105 og 120 kr.,
en í haust slitnaði upp úr milli þeirra, og hefir
nú samkeppnin þokað verðinu þetta niðuur. þó
er talið vist, að þetfa standi ekki lengur en fram
á útmánuði; þá mun fargjaldið hækka aptur, með
því að þá hefst vesturfarar-stranmurinn aptur.
NÝTT FÁTÆKRARSTJÓRNAR-FYRIR
KOMULAG. það eru 34 ár síðan hið nýja
fátækrastjórnar-fyrirkomulag, er lýst hefir verið'
hjer í blaðinu, var í lögtekið í Elberfeld, og hefir
talizt svo til, að fyrir það hafi sparazt þar á þvi'
tímabili sem svarar 4 miljónum króna í fátækra-
útsvörum. Og þó sjást þar engir beiningamenn,.
en áður varð varla þverfótað fyrir þeim.
AÐ HKEYTA VEIj. Góðir búmenn og bú-
konur vita það, að mjög riður á aö hreyta vel
þegar mjólkað er. það heldur við nytiuni í skepn-
unni, og það er bozta mjólkin, sem seinast komur
úr júfrinu, en hvað miklu það munar, sjest ekki
greínilega nerna meö nákvæmum tilraunum. Frá
slíkri tilraun er sagt i ameríksku búnaðar-timariti
fyrir árið sem leið. Maður viktaði fyrst mjólkina
úr 5 kúm, sem hann haföi, í liálfan mánuð, ogljet
sömu mjaltakonuna, er vel ltunni til verka og var
talin mikiö ( vandvirk, injólka þær allan þann tíma,
en sagöi henni ekki , hvað til stóð. Sí ðan Ijet
hann annan kvennmann mjólka kýrnar næsta liálí-
an mánuð. og Ijet |>ær haf'a sama f’óAur n 1 g sörnu
kirðingu, en sagðí henni frá, a ió liann væri að
ieyna, hvi að nytin g æti orðið drj úg, ef \ •el væri
hreytt.
Nytin varð sem hjer segir, eptir vikt:
Fvrri Síðari Mis-
báll'.mán. hálf.mán. munur.
Grána pd. 128'/ , 154 25'/.,
Skiald a — 138 206'/,, 68 'lt
Búbót — 199 275'/„ 76'/,
Kimla — 161'/ 172'/., 11
Hetta — ltiO'/. 2 223'/., 63
Alls pd. 7»7'/ , 1U32~ 244'/;
þetta er ekki sin áræðis-muuur. þrjár kýrnar
græöa sig um meira en þriðjung, og hin ar tvær
til góðra muna, en allar samtals um nriklu meira
AUGLYSINGAR
í samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þ.ikkaráv. j a.)'
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
I kr. fyrir þuml. dálks-Iengdar. Borg. út í hönd,
Samkvcemt skipta-lögnm 12. april 187Q og!
opnu brjefi 4. jan. 1861 er hjer með skorað á
alla þá, er telja til skulda í dánarbúi prests-
ekkju Guðnýjar Jónsdóttur á Stórulág, sem
andaðist síðastl. sumar, að lýsa lcröfum sínum
og sanna þcer fyrir skiptaráðanda Skaptafells-
sýslu, áður 6 mánuðir eru liðnir frá síðustw
birtingu þessarar auglýsingar.
Með sama fyrirvara er skorað á erfmgja
hinnar látnu, að gefci sig fram og sanna
crfðarjett sinn.
Skiifstofu Skaptafellssýslu 16. nóvember 1889“..
Siguróur Óiafsson.
\Tí 11 S4! 1 fi jeg hefi fengið í hendur hr..
* kaupmanni P. J. Thorsteinsson
, Bíldudal einkasölu á mínum góðkunnu vínum
og áfengum drykkjum á Bíldudal og nálæg-
um hjeruðum, gerist hjer með kunnugt heiðr-
uðum almenningi.
Peter Buch.
Hahntorv. 8. Kjöbenliavn.
Hefnáin
svo sem vott þess að veglyndi yðar og
framkvæmd hefir hlotið viðurkenningu, jafti-
framt því sem orðstír yðar og virðing hefir
aukizt í augum allra rjettsýnna manna.—
Rjettið mjer nú hönd yðar, og misvirðið
ekki við mig þó jeg láti þá ósk rnína í ljósi,
að þjer, sem enn eruð ungur maður, á bezta
skeiði, vilduð hætta hinni ósæmilegu atvinnu
yðar, og koma yður í einherja heiðvirða
stöðu.«
»Herra amtmaður« mælti Bornemann. »Jeg
vildi fúslega breyta lífsstefnu minni, ef rnjer
væri það auðið. Mjer hefir verið hegnt fyrir
ólöglega iðn, og hef fyrir því orðið að sitja
fangelsi langan tíma; mig fyrirlíta því allir.
Menn þekkja það, að sá sem einusinni hefir
hrasað þannig, á seint viðreisnar von«.
»Ef eigi vantar ástundan og góðan vilja,«
sagði merkjavarða-foringinn, «er hægt að afla
sjer virðingar á ný, og svo sem í mínu valdi
stendur skal jeg reyna að koma yður í álit-
lega stöðu. Barún Schönborn í Ostrometzko
vantar skógarvörð, og af því jeg er góðkunn-
ingi barúnsins, get jeg útvegað yður þá stöðu«.
Bornemann varð glaður við og þakkaði ; fyrirmynd. Börn eiga þau nú uppkomin og
merkjavarða-foringja’num fyrir aðstoð þá, er efmleg. Elzta dóttir þeirra heitir Jóhanna,
hatin vildi veita honum; því einmitt þann starfa|og er ný-gipt auðugum verksmiðju-eiganda í
kvaðst hann helzt mundi kosið hafa, ef hanu
hefði átt að ráða.
Diisseldorff.
(íslenzkað af J. J. -(-).
Síðan gat merkjavarða-foringinn þess, að um
kvöldið mundu menn safnast santan í húsi
Feldbergs, til þess að samfagna honum fyrir
það, að hann væri albata eptir hrakninginn,
og væru þegar boðnir allir hinir beztu þorps-
búar; kvaðst hann vonast eptir að sjá Borne-
mann þar. Var þar síðan setið skemmtun
um kvöldið, og kepptust þau Feldberg og
Jóhanna í öllu við að sýna Bornemann vott
ástar sinnar og þakklætis. Buðu þau honum
gjafir að skilnaði; en þær þá hann ekki,
heldur mæltist til vináttu við þau upp frá
því meðan þau lifðu.
Nú er Bornemann orðinn grár fyrir hærum
og er þó eigi eldri en hálfsextugur; er hann
talinn einn með hinum mestu lánsmönnum í
Schillnó. Hann kvæntist og átti unga konu
og fríða mjög. f>au eru vel efnum búin og
fara vel með þau, og er heimilislíf þeirra
Saga lyfjasveinsins.
Sjúkhalt hafði verið lengi í meira lagi, og-
voru öll rúm full í þrenningarspítala. Jeg
hafði nóg að vinna allan daginn að setja
saman meðul, og varð margopt að sitja við
það langt fram á nótt. það var eitt kvöld,
er klukkan var hjer um bil 10, að hlje varð
á annríkinu. Jeg hafði staðið í striti allan
daginn og var eins og lurkum laminn. Jeg
sætti þessu færi og brá mjer íit í garðinn,
þar sem sjúklingar á faralds fæti voru vanir
að viðra sig á daginn, mjer til hressingar, og
lagðist endilaugur á steinbekk, er þar stóð.