Ísafold - 11.01.1890, Blaðsíða 4

ÓXjÆ3IE eru 300,000 ai 900,OuO íbúum í Pjet-
nrsborg.
AUGLYSINGAR
1 samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkar iv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru ietri eða setning
I kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út í hönd
Samkvæmt skiptalögum 12. apríl 1878 og
opnu brjefi 4. jannar 1861, er hjer með skor-
að á alla pá, er til arfs vilja telja í dánar-
bíá eptir föður okkar Björn Jónsson í Drangs-
hlíð, er andaðist 20. september þ. á., að gefa
sig fram og sanna erfðarjett sinn fyrir olckur
undirskrifuðum, áður 6 mánuðir eru liðnir frá
síðustu birtingu pessarar avglýsingar. Með sama
fyrirvara er skorað á alla þá, er til skulda
telja í nefndu dánarbxá, að tilkynna skuldir
sínar og sanna þœr fyrir okkur.
Drangshlið og Leirum 21. desember 1889.
þuríður Bjarnardóttir. Jón Bjarnarson
Eins og hinum háttvirtu bæjarbúum mun
þegar kunnugt, tek jeg að mjer að á næsta
vori að flytja þvott í Laugarnar til og
frá fyrir þetta verð:
i poka til og frá 50 aur.
i —------------30 —
i —------------20 —
Ef meir en 1 poki er fluttur frá sanvt, heim-
ili er verðið miðað við lægsta verð, t. a. m.
fyrir \ poka og i poka 75 aura o. s. frv.
Vonandi er að tækifærið verði notað.
Reykjavík 9. jan. 1890.
Jón A. Teitsson-
I fjelagsverzluninni í Glasgow fást
ágætar vlatvörur fyrir mjög vægt verð: 4
tegundir af hveitimjöli, margar tegundir af
góðri álnarvöru, mjög ódýrri, brauð af ýms-
um tegundum, keks miklu ódýrra eu anuar-
staðar, ásamt fleirum þarfavörum, þar á með-
al til sjávarútvegs.
Reykjavík 11. janúar 1890.
Jon Guðnason.
Selt óskilafje í Villingaholtshrppp haustið
1889:
1. Hvít ær 2 vetra hálfur stúfur a. biti fr. h.,
sneiðrifað fr. v. hornmark tvístíft a. standfj. fr.
h„ sneiðrifað fr. hangandi fj. a. v.
2. tóíldótt geldingslamb. gagnfjaðrað h., vaglrif-
að ír. biti a. v.
3. Svart geldingslamb sneitt biti fr. h., sneitt
fr. gagnbitað v.
4. Hvitt gimbrarlamb sneitt fr. h.. standfj. a. v.
5. Hvítt gimbrarlamb biti fr. standfj. a. h., geir-
stúfrifað v.
fi. Hrútur hvitur (lamb) boðbíldur a. h., sneitt
a. v.
7. Hvítt gimbrarlamb sneitt standfj. a. h.t sýlt
lögg a v.
8. Hvítt gimburlamb miðhlutað h., sýlt v.
9. Hvítt geldingslamb hálfur stúfur fr. h., stúfrif-
að v. ,
10. Hvít ær 1 vetra; sneitt a. h., sneiit a. v.
11. Hvitt gimbrarlamb stúfrjfað biti fr. h , hálftaf
fr. biti a.
12. Hvitt geldingslamb boðbddur a. biti fr. h,
hamarskorið v.
Eigendur þess selda geta vitjað andvirðisins til
undirskrifaðs fyrir næstkoraandi fardaga., að frá-
dregnum öllum kostnaði.
Villingaholtshreppi 20. desember 1889.
Halldór Bjarnason.
Undirskrifaðan vantar af fjalli jarpkúfótta
meri 2 vetra mark tveir bitar framan hægra fjöð-
ur aftan vinstra. Finnandi er beðinn að halda
henni til skila til Guðmundar Einarssonar í
Nesi.
Óskilakind. A næstliðnu hausti var mjer
dreeið lamb með mínu fjármarki, stýft standfjöð-
ur apt, h„ sýlt standfjöður apt. v,, en sem jeg ekki
á. Skora jeg þv; hjer með á þann, er eiga kynni
lamb þetta og sammerkt við mig, að gefa sig fram
sem fyrst og semja við mig um markið.
Súluholti i Villingaholtshreppi 20. desember 1889.
Helgi Guðmundsson.
ÓSKILA-KINDXJR seldar i Garðahr. Gullbrs.
árið 1889.
1. Hvit, kollótt 1 vetrar: mark sýlt 1). stýft biti
og fjöður aptai.1 v.
2. Hvít, hvrnd 1 vetrar, sne'tt aptan lögg fr. h.
andfjaðrað aptan v.
3. Hvít lambgimbur; sýlt hsegra.
4. Hvítt lamb, óglöggt m.: sneitt eða blaðstýft
aptan h.
5. Hvít lambgimbur; sýlt h.
(i. Hvitt lamb; sýlt h., stýftv.
7. Grár sauður; sýlt hægra, hamarskorið v.; á
spjaldi: S. .1. Lv.
Eigendur fá það sem þeim ber af andvirðinu, að
frádreguum kostnaði, hjá undirskrifuðum til nresta
manntalsþings
Dysjum 30. nóv. 1889.
Magniis Brynjídfsson.
SELDAR OSKILAKINDUR i Hrunamanna-
hreppi:
1. Hvitur hrútnr veturg., stýft h., hálftaf fr. v.
Brm. á vinstra horni H 4.
2. Hv tur hrútur veturg,, sneitt fr. h., blaðst. fr.,
gat v. Brm. á vinstra horni H 4.
3. Hvítt lamb, hvatt h., tvirifað í sneitt apt., biti
fr. v.
4. Hvitt lamb; sneiðrifað fr. gagnbitað hægra.
tvístýft aptan v.
5. Hvítt lamb; tvístýft apt. h., og gat hiti apt. v.
0. Hvítt lamb; hvatrifað h., standfjöður aptan v.
7. Hvítt lamb; stýft biti eða stig aptan h., blaðst.
fr. biti aptan v.
8. Hvit.t lamb; lögg' fr. hófbiti aptan h., lögg fr.
Iiófbiti aptan v.
9. Hvít ær 3 v., sneitt aptan h., standfjöður fr. v.
hornmark: sneitt fr. h., standfjöður fr. v.
Brm.: A. 7. á vinsta horninu, óglöggt á hinu
Verð ofanskrifaðra kinda má vitja til undir-
skrifaðs.
Söleyjarbakka 2. jan. 1890.
Br. Ebiarsson.
VT111 1 ít ^ í hendur hr
* * I Iðíllíl kaupmanni P. J. Thorsteinsson
á JBíldudal einkasölu á mínum góðkunnu vínum
og áfengum drykkjum á Bíldudal og nálæg-
um hjeruðum, gerist hjer með kunnugt heiðr-
uðum almenningi.
Peter Buch.
Halmtorv. 8. Kjöbenhavn.
t orngripasatiuO opio hvem nivu. og la. ai. 1—2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlin md„ mvd. og ld. kl. 2—3
böfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. 1
hverjum mánuði kl. 3—6
Veóurathuganir i iLeykjavik, eptir Dr. J. Jónassen.
Hiti (á Celbius) Loptþyngdar- *n80iir(milluiiet.)l VeöuraU.
ja.n. á nóttu|um hád. 1 tin. em. ím. em.
Mvd. 8. -D 7 ; -D 4 75°-9 758.9 A h L* A h b
hd. 9. 1 7D.8 75 ‘.8 IA hv bjA liv d
Esd. 10. -h 4 I -r- 2 754-4 ! 7i9 • 1° b A hv d
Ld. 11. | 7 Ö.9 | A hv d;
Allai miðvikudagi 1111 var hjer hæ 1 gur austan-
kaldi og hreinviðii; daginn eptir nokkuð hvass á
austan landnorðan og bilur að kveldi; h. 10. var
hjer fegursta veður rjett logn austanvari, allan
fyrri part dags; síðari partinn fór að hvessa á aust-
an með bil að kveldi. Rigndi lítið eitt um mið-
nretti (aðl'aranótt h. 11.) í morgun austan, hvass
dimmur, regn, allt í einu rauk hann á sunnan kl.
10;’/j f’. m. með blindbil. ijoftþyngdarinælir fellu.r
óðum síðan i gærkveldi.
Ritstjóri Biörn Jónsson, canl. phii.
Frentsmiðia ísafoldar.
arplata — gagnslaus. það var auðsjeð, að
hinn ungi maður hafði komið þar. Boodle
ætlaði að fara að kalla til kvennfólksins. f>á
rekur hann sig á mann, sem lá endilangur á
gólfinu, annaðhvort dauður eða meðvitundar-
Iaus, þar sem dimmast var í skotinu hjá
orgelinu.
Boodle gat ekki að sjer gjört að reka upp
liljóð, svo að þær heyrðu niður í kórinn.
þær tóku undir ósjálfrátt. Agnes gleymdi
allri myrkfælni og stökk með Ijósið í hend-
inni fram að stiganum upp á loptið; þá
sloknaði ljósið; hún skipti sjer ekkert af því,
heldur hljóp upp; og vissi eigi fyr til en hún
rak sig á bróður smn liggjandi fyrir fótum
sjer, dauðan eða meðvitundarlausan.
«Er hann dauður — er hann dauður'?»
hrópaði hún upp yfir sig. «Beggi minn, elsku
Reggi, talaðu, talaðu við mig!»
En það var steinhljóð. Boodle reisti
stiilkuna upp — það var hálf-liðið yfL hana
— og kallaði á frú Monroe. Hún kom og
ætlaði að fara með Agnesi burt, en hún
hljóðaði og spyrndi á móti, þangað til hún
leið í ómegin, og báru þau hana þannig nið-
i
ur og lögðu hana í einn bekkinn nærri kirkju
dyrunum. þar stumraði frú Monroe yfir
henni og fylgdi henni síðan heim.
Boodle flýtti sjer heim á prestssetið, og
sagði vinnumanninum og hestamanninum frá.
þeir brugðu undir eins við og hjeldu að stað
með Ijóske.r í hendi, en ætluðu kvennþjóð-
inni að segja vesalings-prestkonunni tíðindin.
Síðan flýtti Boodle sjer eins og fætur tog-
uðu, þótt roskinn væri, að finna doktor Júpi-
ter, og sneri að vörmu spori aptur út að
kirkju. pá voru piltarnir frá prestinum
þangað komnir. Reginald var borinn heim
með mestu varúð og gætni. Læknirinn sagði,
að hann væri með lífsmarki, en hefði fengið
rothögg á höfuðið, og væri guðs mildi, að það
hefði eigi orðið honum að bana.
Boodle lvfsali var maður ötull og ókval-
ráður. Hann brá þegar við og fann lög-
reglustjóra að rnáli. jpeir lögðu síðan leið
sína út að húsi Whiffins meðhjálpara. Hann
var um það leiti að hátta, þegar þeir
komu. Synir hans voru að varpa teningum
um peninga, þegar gestirnir komu að þeim
aö óvörum.
«Er faðir ykkur heima?» spurði lögreglu-
stjórinn.
«Já, þið finnið liann þarna inni,» svaraði
Jakob Whiffins, og deplaði augum til Benja-
míns bróður síns; hann stóð upp undir eins.
«Höldum áfram, herra Boodle», mælti lög-
reglustjórinn. «Komið með mjer, gjörið þjer
svo vel; maðurinn er hjer inni».
þeir gengu báðir inn í innra herbergið, og
óðara en þeir voru búnir að láta aptur á
eptir sjer, sópuðu þeir bræður saman pen-
ingunum, sem þeir voru að tefla um, luku
upp dragkistu, tóku þar nokkuð af pening-
um og höfðu sig á kreik hægt og hljóðlega,
áður en nokkurn mann varði.
Meðhjálparanum fannst rnikið um, er hann
heyrði tíðindin um Reginald. Hann var öld-
ungis forviða yfir slíkum ósköpum. Hann
vildi náttúrlega fara með, og varð samferða
lögreglustjóranum út að kirkju. Hann var
mjög harmi þrunginn og kveinaði hástöfum í
kirkjunni út af þessu voðalega slysi vesa-
lings Reginalds, sem hefði hreppt hann
svona ófyrirsynju.
«|>að hefir ekki verið gjört tilgangslaust»,