Ísafold - 12.02.1890, Blaðsíða 3

51
álíta, að hann hafi verið svo heill á sál og
líkama, þegar hann gjörði sig sekan í af-
brotinu, að hann verði afdráttarlaust að þola
refsingu fyrir það eptir hinum almennu fyr-
irmælum laganna* *.
Sveitarútsvar á tveim stöðum.
Landsyfirrjetturinn dæmdi 20. f. m. í máli
milli Halldórs Briems, kennara við Möðru-
vallaskóla, og hreppsnefndarinnar í Arnar-
neshreppi, út af 30 króna sveitarútsvari, er
hreppsnefndin hafði lagt á hann fyrir árið
1888—1889.
Segir svo í dómsástæðunum: «það er
komið fram í málinu og viðurkennt af sjált'um
áfrýjandunum [hreppsnefndinni], að hinn
stefndi, Halldór Briem, sem er kennari við
gagnfræðaskólann á Möðruvöllum í Arnar-
neshreppi, hjelt hús á Akureyri frá vordög-
um 1888 til vordaga 1889, og ljet konu sína
og hjú búa þar; að hann sjálfur dvaldi þar
þangað til skóli byrjaði á Möðruvöllum
haustið 1888, en eptir það hafði hann að
nokkru leyti kost, þjónustu og húsnæði hjá
skólastjóranum á Möðruvöllum, þó svo, að
hann fór einu sinni í hverri viku, svo og um
hátíðir, inn á Akureyri og bjó þar þá með
konu sinni, í húsi því, er hann hafði tekið á
leigu þar á staðnum. — Eptir því sem
þannig er upplýst í málinu, verður að álíta,
að hinn stefndi hafi átt lögheimili á Akureyri
fardagaárið 1888—1889, og að fyrir því hafi
eigi verið heimild til þess að leggja aukaút-
svar á hann í Arnarneshreppi, þótt hann
gegndi kennarastörfum við Möðruvallaskólann
frá 1. okt. 1888 til vordaga 1889.»
Hreppsnefndin var auk þess dæmd til að
greiða kennaranum 25 kr. upp í málskostn-
að.
Mannalát Vermenn austan úr Skapta-
fellssýslu segja nýlátinn, á sóttarsæng, prest-
inn síra Jón Bjarnason Straumfjörð, í Meðal-
landsþingum, — vígður þangað 1888. Hann
mun hafa verið orðinn rúmlega fimmtugur að
aldri. Hann var ættaður af Mýrum, var
nokkur ár í skóla, en náði eigi burtfararprófi,
var lengst af við verzlun í Reykjavik bæði
fyrir og eptir það, fjekk konungsleyfi til að
ganga á prestaskólann, þótt ekki hefði hann
stúdentspróf, útskrifaðist þaðan 1887, ogvígð-
ist árið eptir. Hann var alla tíð vel látinn
af þeim, sem kynntust honum, þar á meðal
af sóknarbörnum sínum, þá stuttu stund, er
þeir nutu hans. Hann gaf út nokkuð af rit-
um Jóns biskups Vídalíns, sem hann hafði
hinar mestu mætur á, og hafði dregið saman
fje í samskotasjóð til minnisvarða yfir hann.
Hitt og þetta.
„Vænt er að hafa hljóðberann (telefón) að grípa
til, þegar manni liggur á“, sagði Litli-Fjetur;
„þarna getur maður óhræddur hundskammað
hvaða heljarmenni sem er og þorpara, þegar mað-
ur veit, að það er 2 mílna stálþráður á milli sín
og hans“.
Ekki er það nærgætnislegt, að ætlast til, að
aðrir varðveiti leyndarmál vor, ef vjer getum það
jafnvel ekki sjálfir.
Skilnaður er bani ástarinnar, segir máltækið.
En sannmæli er það ekki nema því að eins, að
ástin hafi verið orðin sjúk þegar unnendurnir
skildu.
J>að illt, sem vjer gjörum, bakar oss eigi nærri
því eins marga óvini eins og dyggðir vorar og
mannkostir.
Hann: „Jeg elska yður svo heitt, að jeg held
jeg ætli að missa vitið“. — Hwn: „Talið þjer við
hann föður minn ; hann er læknir við vitfirringa-
spítala11.
AUGLÝSINGAR
samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þnkkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
I kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út í hönd.
Samskot
til fiskimannsjóðsins í Kjalarnesþingi 1889.
5. Úr Kjós safnað af þórði Guðmnndssyni á
Neðra-Hálsi, Tölurnar merkja krónur.
Einar Jónsson Flekkudal 1. Ólafur Einarsson
eldri s. st. 1. Olafur Einarsson yngri s. st. 1.
Guðmundur Sigurðsson Káranesi 2. GuðlaugJóns-
dóttir s. st. 1. Jón Halldórsson s. st. 1. Halldör
þorlákssou s. st. 1. Jón Einarsson s. st. 1. Ragn-
heiður Gottsveinsdóttir 8. st. 1. Sigurður Jóns-
son s. st 0,50. Ólöf Hansdóttir s. st. 0,30. Eggert
Einnsson Meðalfelli 2. Guðhjörg Magnúsdóttir s.
st. 0,50. Gísli Guðmundsson Kiðafelli 0.25. Sess-
elja Kortsdóttir a. st. 0,25. Guðrún Gísladóttir 8.
st. 0 50. Gísli Gíslason s. st. 0,50. Gísli Gestsson
s. st. 0,25. Sesselja Jóhannsdóttir s. st. 0.25
Sigurbjörn tíjarnason Neðra-Hálsi I. þórður Guð-
muudsson s. st. 5. Erlendur Andrjesson Miðdals-
kot 1. Ólafur Ólafsson s. st. 0,25 Jón Ólafsson s.
st. 0,25 Sigurður þorkelsson s. st. 0,50. Guðrún
Sigurðardóttir s. st. 0,25. Kristín Jónsdóttir s. st.
0,25. Jón Guðmundsson Uppkot 1. Ólafur Jóns-
son s. st 0,50. Guðrún Jónsdóttir s. st. 0,50
Ingibjö g Jónsdóttir s. st. 0f60. Kristmundur
Guðraundsson Útskálahamri 1. Guðmundur Svein-
bjarnar8on Valdastöðum 1. Ólafur Tómasson Hrísa-
koti 1. Ólafur Jónsson Bæ 0,50 Halldór Ólafs-
son s. st. 0,50. Guðjón Ólafsson s. st. 0,50. And-
rjes Ólafsson s. st. 0,50. Rannveig Jónsdóttir s.
st. 0,25. Helgi Guðmuudsson Hvítanesi 0,50. Ein-
ar Jónsson Fremra-Hálsi 1. Einar Einarsson s.
st. 0 50. Jón Steinsson 0,50. þorleifur þórð-
arson Hækingsdal 1. Guðbrandur Einarsson s. st.
1. Sigurður þorvarðsson s. st. 1. Guðfmna þor-
varðsdóttir s. st. 0,50. Sigurbjörg þorvarðsdóttir
s. st. 0,50. Jarðþrúður Guðmundsdóttir s. st. 0,50.
Einar Brynjólfsson Vindási 0,50. Gísli Einarsson
s. st. 1. Björn Einarsson s. st. 1. Guðrún Ein-
arsdóttir s. st. 0,25. Ingibjörg Einarsdóttir s. st.
0,25. Katrín Einarsdóttir s. st. 0,25. Páll þór-
hallason Hurðarbaki 2. þórunn Jónsdóttir s. st.
1. þórunn Hansdóttir s. st. 0,50. Hans Stephen-
sen s. st. 1. Oddur Andrjessou Eilífsdal 2. þórð-
ur Oddsson s. st. 1. Jón Einarsson s. st. 1. Guð-
laugur Jakobsson Sogni 1. Jónas Guðmundsson s
st. 0,25. Margrjet Gísladóttir s. st. 0,25. Brynj-
ólfur Einarsson Meðalfellskoti 2. Einar Brynj-
ólfsson s. st. I. Ragnheiður Brynjólfsdóttir s. st
0,50. Hans Arnþórson s. st. 1. Bjarni Ólafsson s.
st. 0,25. þorkell Bjarnason Reynivöllnm 2. Guð-
mundur Eyólfsson írafelli 0,50. Jón B. P.
Ottesen Ingunarstöðum 0,50. Arnþór Björnsson
þrándarstöðum 1. þorbjörg Kristjánsdóttir s. st.
0 50. Jón Arnþórsson s. st. 0,50. Jón Jónsson s.
st. 1. Björn Björnsson Grjóteyri 0,50. Björn
Jónsson Eyjum 0,50. Bjarni Halldórsson Sandi 1.
(Framh.).
TOMBOLA verður haldin í Njarðvíkum, með
leyfi viðkomandi yfirvalds, i marzmán. næst-
komandi, til ágóða fyrir barnaskóla hreppsins og
Good-Templara-stúku. Vjer leyfum oss að mæl-
ast til, að allir, sem unna menntun, fjelagsanda
og reglusemi, vildu styrkja þetta þarflega fyrir-
tæki eptir föngum. þeir, sem vilja sýna veglyndi
sitt með því, að gefa peninga eða einhverja muni,
eru vinsamlega beðnir að afhenda þá fyrir lok þ.
m. einhverjum okkar, eða þeim, sem veita munun-
um móttöku fyrir okkar hönd, nfl.: í Reykjavík
hr. yfirrjettarmálfærslum. Guðl. Guðmundssyni,
í tiermanna-spítalanum
kjörgrip, og þeir sem eru farnir að hressast
og komnir á flakk, ryksa til og frá í mislitum
bómullarsloppum, eins montnir eins og verstu
spjátrungar á strætum höfuðborgarinnar.
það er og ekki neitt smáræði, sem þær
leggja í sölurnar, aðrar eins konur og frú
Brady, frú Lee, frú Harris, frú Husband og
fjöldamargar aðrar, og það er meira en lítið
Þrek og kjarkur, sem þær hafa til að bera.
Þær hafa yfirgefið þægileg og ríkmannleg heim-
*li| þar sem þær þurftu aldrei að drepa hendi
sinni í kalt vatn, og gefið sig allar við þvf
stunda veika hermenn og sára, og lið-
sinna þeim ^ ýmsa iund. þær höfðu með
þeirri atorku og þeim hygginduin, sem jeg
hlýt að miklast af að amerískar konur einar
hafa til að bera, safnað fje, útvegað vistir
og aðrar nauðsynjar, komið þeim þangað, sem
á þarf að halda; og á hverjum vígvelli, meira
að segja svo nærri fjandmannaliðinu, að þær
voru í skotmáli þaðan, hafa þessar líknandi
systur sett landtjöld sín, til þess að vera nær-
staddar með svaladrykk og liðsinni við þá,
sem liggja örmagna í valnum eða í andar-
slitrunum. það kann sumum að þykja eigi
mikils um það vert, að standa við pottinn
og* elda og sjóða frá morgni til kvölds, frá
kl. 5 á morgnana til kl. 10 á kvöldiu, dag
eptir dag, meira að segja stundum alla nótt-
ina líka, til þess að veita örmagna og hel-
teknum aumingjum lífgandi drykk, eða ætan
mat; en það reynir bæði á þolinmæði og
þrótt. — En umbun uppsker það, þar sem
er hin óumræðilega þakklátsemi dátanna, og
þessi kyrláta iðja í þjónustu kærleikans hefir
líka sýnt sig þess megnuga, að vinn bug á
harðsvíraðn eigingirni. þú kannast við það,
að ýmsir gjörast þeir, er nota sjer neyð dát-
anna og flytja vistir út á vígvellina, og selja
þser þar fyrir ránverð. Einn slíkur okrari
hafði haldið með vagni sínum beint þangað, er
fylkingin stóð, eitt kvöld, er barizt hafði verið
um daginn. Liðið var örmagna; margir höfðu
eigi bragðað mat heilan sólarhring; þeir
tæmdu vasana að peningum, til þess að fá
ögn af mjúku kexi og brauði. Erú Lee var
þar stödd, en hafði engar vistir með sjer þá.
Hún hafði að eins meðferðis tvær vatnsfötur,
aðra til þess að þvo sár manna, hina
handa hermönnunum að drekka úr. Og til
hennar komu þeir skjögrandi, blóðugir, eða
bornir af lagsmönnum sínum, biksvartir í
framan af púðri og með fötin stirð af storkn-
uðu blóði, og þoldu ekki við fyrir sulti. Fru
Lee hafði ekki brjóst til að horfa upp á þetta
og heyra köllin á eitthvað til að nærast á;
hún fór hvað eptir annað á fund okrarans og
keypti brauð af honum, fyrir það ránverð,
sem hann setti upp, og mælti ekki orð um
það. þegar hún kom í fjórða skipti, og fjekk
honum sinn síðasta eyri, hógvær og þolin-
móð, fór okraranum að verða órótt, og segir
við sveina sína:
»Drottinn minn! þetta stenzt jeg ekki
lengur. Látið þið konuna þá arna fá brauð
fyrir ekki neitt«.
Að svo mæltu tók hann til að útbýta
hermönnum, er þyrptust utan um vagninn,
því sem hann hafði til, engu óörara en frú
Lee sjálf, þangað til síðasti brauðbitinn var
horfinn niður um hálsinn á hungruðurn her-
manni. Síðan sneri hann heimleiðis bæði
með ljettari samvizku og vagninn ljettari en
hann kom.