Ísafold - 05.03.1890, Side 3

Stýrimannakennsla í Rvík. Eins og
að undanförnu var kennslu í stýrimannafræði
hjer í Evík sagt upp hinn síðasta febrúar
næstliðinn. Frá 1. oktbr. í haust til nýárs
nutu 7 piltar tilsagnar, en eptir nýár 9 piltar.
Próf gat ekki orðið haldið sökum þess, að
allir námspiltar, utan einn, voru nýbyrjendur
frá í haust, og gátu því ekki náð þeirri þekk-
ingu, sem útheimtist til að standast prófið.
Aílabrögð. Fimmtudag 27. f. m. varð
fiskvart fyrst á Eyrarbakka og Stokkseyri,
9 í hlut hæst. Daginn eptir 20 í hlut hæst
þar, af þorski og ýsu. Laugardag 1. þ. m.
fengust 14, 8 og 4 í hlut á Miðnesi, á djúp-
miðum, af stútung, og úr Garði reru tvennir s.
d. vestnr í Súluál svonefndan ; fjekk annar
18 í hlut og hinu 10, af smáfiski.
Mannalát. í>ann 16. desbr. f. á.
andaðist, Jón bóndi Stefánsson á Ekru í
Hjaltastaðaþinghá. Hann hafði byrjað
búskap fyrir 20 árum fátækur; hafði nú
keypt ábúðarjörð sína Ekru fyrir 2500 kr. og
borgað hana, og átti þó nú nokkurt bú.
Hann var barnlaus, en hafði tekið eitt barn
til fósturs og annað að nokkru leyti. Hann
var hinn mesti dugmaður, en var heilsulítill
hin síðari ár. Hann dó úr sullaveiki 46 ára
gamall. — Sorglegt er að vita, hve opt sá
ófögnuður drepur vora efnilegustu menn á
bezta aldri.
I Yopnafirði dó 8. nóv. f. á. Jón Jónsson,
er lengi og vel bjó á Vakursstöðum þar í
sveit, en var nú hættur búskap, enda orðinn
mjög gamall maður og hrumur. Hann var
hinn höfðinglegasti maður, mesti framfara-
og framkvæmdarmaður, og var lengi einhver
hinn atkvæðamesti bóndi í sveit sinni. Jeg
er ekki svo kunnugur æfiatriðum hans, að
jeg geti skýrt frá þeim ; en jeg þykist viss
um, að einhver af sveitungum hans muni
minnast hans nákvæmara, sem vert er. Hann
var systrungur Björns í Sleðbrjótsseli, og líf
hans mun vissulega ekki síður sanna, að enn
er hægt að lifa góðu lífi á Islandi, græða
talsvert fje og gjöra þó öðrum mikið gagn á
ýmsan hátt».
Dáinn 18. f. m. trjesmiður Jóhann Fr.
Jónsson í Garðbæ á Eyrarbakka, nálægt fer-
tugu, »nýtur maður og drengur hinn bezti».
Hann var búinn að liggja 8 vikur í innan-
veiki. (»Hann hafði tryggt líf sitt í hitt eð
fyrra fyrir 2000 kr., og var að eins búinn að
borga iðgjald sitt tvisvar,— lítilræði»).
Leiðarvísir ísafoldar.
379. Eiga prestar ekki að greiða lausfjártíund
og jarðartíund til fátækra ?
Sv.: Jú.
380. Getur sá, er gert hefir verið aukaútsvar,
—með þeirri sannfæringu, að hann sje gjaldskyld-
ur — skorazt undan að greiða það, ef hann ekki
hefir borið sig upp um það, að útsvarið sje rang-
lega á sig lagt, innan hins lögskipaða tíma, sem
niðurjöfnunarskráin liggur frammi hreppsbúum
til sýnis?
Sv.: Mei.
381. Hefir yfirsetukona fulla heimild til að krefj-
ast borgunar af þeim mönnum í umdæmi hennar,
sem nota aðrar konur í hennar stað til ljósmóður-
starfa — án þess hún sje i nokkra staði forfölluð
eða aðfinningarverð?
Sv.: Nei.
382. Er það eklci skylda húsbónda að tíunda
allan þann fjenað, sem hann hefir undir höndum,
hvort það er vinnufólks eður annara?
Sv.: Jú, sjá tíundalög 12. júli 1878, 4. gr.
183. Eru foreldrar ekki hærir að ráða giftingu
barna sinna?
Sv.: Nei, ekki frekara en svo, að samþykki
þeirra þarf til hjúskaparins, ef barnið er eui full-
myndugt eða ekkja (án lögráðanda).
384. Hef jeg sem eigandi jarðar ekki vald til
að reka leigjanda frá jörðinni, ef hann gjörir sig
sekan i að selja hey og lána torfristu án míns
leyfis ?
Sv.: Jú, nema gert sje í skiptum fyrir aðrar
landsnytjar jafngóðar, eða heyið sje látið í harð-
indum gegn öðru endurgjaldi eptir áskorun hrepps-
nefndar. Sjá lög 12. jan. 1884, 13. gr.
385. Ber prestum að borga legkaup til kirkju
fyrir ættingja sína, konu eða börn?
Sv.: Já.
386. Hefir ekki hver og einn rjett til að verja
beitu sína fyrir ásókn fugla, hvort heldur er æð-
arfugl eða önnur fuglakyn, með pví að leggja net
yfir beitu sína, þó það kynni að verða einhverjum
þeirra að bana?
Sv.: Jú. *
387. Ber prestum nokkur borgun fyrir vottorð
úr prestþjónustubókum, svo sem- fæðingar- og
skirnarvottorð, fermingarvottorð o. s. fry. ?
Sv.: Já, nema ef öreigum, eða í opinberum
málum, þar sem lög mæla svo fyrir eða beðið er um
þau af öðrum embættismönnum í embættisnafni.
388. Ef þeim ber borgun, þá — hve mikil ?
Sv.: 66 a fyrir hvert vottorð, nema ef vott-
orðsbeiðandi er húsmaður, tómthúsmaður, dag-
launamaður, vinnuhjú eða í öðru „viðlíku standi11,
þá að eins 33 a.; sje vitnað um fleiri en eitt atr-
iði í sama vottorði, má taka hálfa borgun að auki
fyrir hvert hinna, þó ekki meira en tvöfalda borg-
un alls, þ. e. 132 a. eða 66 a. (Tilsk. 21. des.
1831).
AUGLÝSINGAR
i samfeldu máli með smáletri kosta 2 a. (þakkaráv. 3 a.)
hvert orð 15 stafa frekast; með öðru letri eða setning
I kr. fyrir þuml. dálks-lengdar. Borg. út i hönd.
þrtðjudaginn 18. þ. m. þóknaðist guði
að burtkalla minn ástkæra maka trje-
smið Jóhann Fr. Jónsson, eptir langvinn-
ar innvortis þjáningar.
þetta leyfi jeg mjer að tilkynna hin-
urn mörgu vinum og kunningjum hins
látna.
Eyrarbakka 25. febrúarmán. 1890.
Ingunn Einarsdóttir
Proclama.
Samkvœmt opmi brjefi 4. jan. 1861 og
lögum 12. apríl 1878 er hjer með skorað
á þá, er til skulda telja í dánarbúi por-
leifs Jóhannssonar, er drukknaffi í nóv. f. á.,
aff gefa sig fram og sanna kröfur sínar
fyrir undirrituffum skiptaráffanda innan
12 mánaffa frá síffustu birtingu þessarar
auglýsingar.
Svo er og skorad á erfingja hins látna,
aff gefa sig fram og fcera sönnur á erfða-
rjett sinn.
tíæjarfógetinn á ísafirði, 10. janúar 1890.
Skúli Thoroddsen.
Proclama.
Samkvcemt opnu brjefi 4. jan. 1861 og
lögum 12. apríl 1878 er skoraff á þá, sem
telja til skulda í dánarbúi Magnúsar
Úr íslandsför Friðriks VII.
Árið 1834 kom ekkert tímarit út hjer á
landi, og hafði ekki komið mörg ár, frá því
1827, er Klausturpósturinn leið undir lok.
En árið eptir hófst Sunnanpósturinn sæli, og
þar, í janúar-blaði hans, var þá skrásett það,
sem frjettnæmt gjörðist á landinu árið áður.
þar er ein blaðsíða svo látandi, eptir Árna
(síðar biskup) Helgason :
»það var Nýlunda fyrir íslendinga að sjá á
höfn í Beykjavik á þessu sumri danskt Hcr-
skip af fyrstu röð. það heitir: Drottníng
María; það kom ei heldur erindislaust, held-
ur flutti híngað Prins Friðrik Kall Kristján.
hverjum Kóngur vor gifti Ita Novembr. 1828
ýngri dóttur sína Prinsessn Vilhelminu.
Prinsin reisti um Gullbringu Sýsslu fyrst, svo
upp að Geysir og Hekln og allt austur í
Fljótshlið. Aformað var að halda leingra
austur, en fregnir héðan að sunnan, um þá
megnu Kvefsótt, er farinn var að geisa, olli
því, að hér var aptur snúið ; því Stiptamt-
manni vorum [Krieger], sem með Prinsinum
reisti, þótti tilhlýða, þegar svo ástóð, að
koma suður til nauðsynlegra ráðstafana, og
Prinsinum að hverfa aptur með honum. þar-
eptir reið Prinsin norður um land, og komst
leingst áleiðis upp til Mývatns. Mátti hann
og þeir Herrar, sem með honum reistu, af
því ségja, hvörnig á Islandi viðrar þegar ílla
viðrar. Bótin var, að Prinsin er eingin
kveif. Minnisstædt mun og Islendíngum
verða þessarar Konúnglegu persónu lítillæti og
góðsemi. — lta Septembr. kora á Beykjavikur
höfn það Stríðsskip, sera sókti Prinsin aptur
og hans fylgdarmenn. Með sama skipi
sigldi Stiptamtmaður Krieger, og skal skipið
hafa haft 12 daga ferð héðan og til Frið-
ricíu á Jótlandi, hvar Prinsin nú fyrst um
sinn setst að«.
Á herskipi því, sem til Reykjavíkur kom 1.
sept. (1834) að sækja prinzinn, var farþegi
liinn nafnkeundi íslendingur, Tómas Sæmund-
seu, síðan prófastur að Breiðabólsstað í
Fljótshlíð, nýkominn sunnan úr löndum.
Hann hefir lýst sinni ferð hingað með her-
skipi þessu fróðlega og skemmtilega i I. ári
Fjölnis (»Úr brjefi frá íslandi dagsettu 25.
jan. 1835«), og minnist þar einnig á ferð
prinzins lauslega. Segir fyrst svo frá um
hafnsögumanninn frá Beykjavík og fjelaga
hans, er komu í móti herskipinn á innsigl-
ingu þess inn flóann :
»Lofuðu þessir mjög prinzinn, kváðu hann
hafa gert sér um það mikið far, að kynna
ser landið og lanzfólkið, og • mundi þó
hvurtveggja gjörr kunnugt orðið, hefði hann
minna þurft að hlýða ann&ra sögusögn.
Létu þeír og mikið yfir örleík hanns og út-
látum—•, enda hættir alþýðu til að meta alla
mannkosti eptir þessum eína hlut; eru pen-
íngar það, er þeím gengur mest í augu, vilja
helzt viðtaka, enn sízt afsjá. það er samt
dagsanna, að prinzinn hefir bæði í þessu, og
fyrir lítilæti sitt og alla hegðan, leýft sér
góðan orðstýr hér á landi«.
Síðar í brjefinu segir hann :
»Daginn eptir það við komum fór prinzinn
suður á Álptanes og til Hafnarfjarðar. Yar